Η υπόθεση δεν είναι τα πέντε, είναι πως κυνηγούσες με μανία το πέμπτο!

Εκπληκτικός Μπερνάρ, πέντε γκολ στον Παναιτωλικό σε μια έδρα που την περασμένη σεζόν νίκησες με το ζόρι. Χωρίς να κάνεις συνολικά πέντε ευκαιρίες, δε συζητάμε να βάλεις πέντε γκολ. Ένα ματς που όσο εύκολα κι αν το πήρες, η αλήθεια είναι πως δεν έχει δόξα για κανέναν. Ήταν αναμέτρηση παίρνεις τρεις βαθμούς κι απλά κάνεις το χρέος σου.

Κατόρθωσαν οι Πράσινοι να βρουν με τον τρόπο τους δόξα. Για το πρόσωπο του Μπερνάρ που προφανώς το αξίζει, αλλά και συνολικά για την ομάδα. Πρώτα απ’ όλα για τον Βραζιλιάνο, το θέμα δεν είναι πως μέχρι τώρα δεν σκόραρε εύκολα. Πείτε μας εσείς πόσοι επιτελικοί μέσοι ή εξτρέμ έχουν κάνει χατ τρικ τα τελευταία χρόνια, να σας πούμε μπράβο. «Καθάρισε» ένα ματς και η σπουδαιότητα είναι ακριβώς αυτή. Γιατί απ’ τον Μπερνάρ αυτό περιμένει ο Παναθηναϊκός. Να του δίνει αγώνες. Το έκανε με τη Μαρσέιγ, το έκανε στο Αγρίνιο. Σπουδαία παρακαταθήκη για τη σεζόν που είναι ακόμη στην αρχή της.

Αναφορικά με το σύνολο τώρα, πόσο μα πόσο ωραίο είναι να βλέπεις τον Παναθηναϊκό να «σκοτώνει» χωρίς να το σκεφτεί. Χωρίς να «πετάει» ημίχρονα και μετά να τρέχει αγχωμένος. Είχε τελειώσει το ματς απ’ το ημίχρονο και μετά έβαζε κερασάκια στην τούρτα του.

Εδώ έρχεται το σπουδαίο. Μετά το 0-2 και το ματς να μπαίνει στην τελευταία του ώρα, η σκέψη όλων μας ήταν μία: Χαλαρά τώρα, κρατήστε δυνάμεις και ενέργεια γιατί έρχεται Βιγιαρεάλ και ΑΕΚ. Ούτε υπόνοια για κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη.

Μετά το τρίτο γκολ και τις αλλαγές, υπήρξε η νοοτροπία της «λύσσας». Πίεζε ο Παναθηναϊκός, είχε δοκάρι, ευκαιρίες σημαντικές, πέτυχε δύο ακόμη γκολ. Σε αγώνα πριν απ’ τη Βιγιαρεάλ, πριν από ένα σερί… του «θανάτου» σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ούτε ένας δεν σκέφτηκε να χαλαρώσει ή να μην βάλει τα πόδια του στη «μάχη».

Όταν τα έχει αυτά ο Παναθηναϊκός, παρουσιάζοντας τέτοια νοοτροπία, κανείς Παναιτωλικός δεν θα μπορέσει να τον ανακόψει. Κι αν γίνει αυτό, θα είναι καθαρά από σύμπτωση και συγκυρίες. Ποδοσφαιρικά οι Πράσινοι ήταν να τους χαίρεσαι να τους βλέπεις. Για τη θέληση που έδειξαν, τη διάθεσή τους, τη… μανία τους για να σκοράρουν. Να «τρομοκρατήσουν» τον αντίπαλο. Στοιχείο που χρειάζεται για να «κόβεται» ο αέρας και οι σκέψεις τέτοιου επιπέδου ομάδων πως θα μπορέσουν να πάρουν κάτι.

Όσο κακός κι αν είναι ο Παναιτωλικός, δεν έχει σημασία. Κανείς Παναιτωλικός δεν έχει σημασία, κόντρα σε ποιοτικότερο, μεγαλύτερο αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός καθορίζει τις τύχες τέτοιων αγώνων. Το έκανε με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Ποδοσφαιρικό «στραγγάλισμα», με ομαδική διάθεση και ικανότητα, με ατομική ποιότητα.

Τις λύσεις δεν τις αναφέρουμε καν, είναι δεδομένες. Χαίρεσαι να βλέπεις αυτά τα παιδιά, γιατί πέρα απ’ τη δουλειά που έχουν κάνει και είναι εμφανές πλέον, χαίρονται να παίζουν ποδόσφαιρο με αυτή τη φανέλα. Δείτε τον Βέρμπιτς για παράδειγμα, αυτόν δηλαδή που μπήκε αλλαγή, πριν λίγες μέρες έμεινε εκτός ευρωπαϊκής λίστας. Κάνει ασίστ με τακουνάκι κι ας το χάνει ο Βιλένα (δοκάρι), είχε μεγάλη ευκαιρία.

Κι όλα αυτά χωρίς να έχει επηρεαστεί στο ελάχιστον η ομάδα από έναν διαιτητή κι έναν VARιστα, που δεν ήθελαν να δώσουν το πέναλτι-ορισμό πάνω στον Σένκεφελντ. Εκτός αν άλλαξαν οι κανονισμοί και επιτρέπονται λαβές ελληνορωμαϊκής, χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Αυτά είναι τα ματς που δίνουν ώθηση για τίτλους. Όσο κι αν τα ντέρμπι θεωρούνται και είναι κρίσιμα. Τα… άχαρα ματς που πρέπει να νικήσεις πάση θυσία, έχουν μεγαλύτερη δυσκολία. Όταν κατορθώνεις να τα μετατρέπεις σε ποδοσφαιρική χαρά, τότε είσαι καλά.