By Πάντα ένα παιχνίδι στο Αγρίνιο μετά από διακοπή πρωταθλήματος και πριν από την πρεμιέρα των ομίλων του Europa League κόντρα στη Βιγιαρεάλ μπορεί να αποτελέσει «παγίδα».
Κυρίως λόγω νοοτροπίας, ψυχολογίας, δεν θέλει και πολύ να ξεφύγει το μυαλό, όταν δύο εβδομάδες το σύνολο δεν δουλεύει μαζί και όταν ακολουθεί ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όμως, ξέρει τον τρόπο, γνωρίζει τον δρόμο της ταπεινότητας και της «προσγείωσης» και παρουσίασε ένα σύνολο κόντρα στον Παναιτωλικό που δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο στον αντίπαλο. 1-0 στο 13′, 2-0 στο ημίχρονο, πεντάρα και 3/3 στο φετινό πρωτάθλημα.
Το γρήγορο πρώτο γκολ σε αυτά τα ματς πάντα σου κάνει την ζωή πιο εύκολη. Ένα γκολ σήμα-κατατεθέν της δουλειάς του προπονητή στο επιθετικό κομμάτι. Ο αριστερός εξτρέμ «μέσα», ο μπακ σε ρόλο μεσοεπιθετικού με κίνηση στη πλάτη της άμυνας, «γέμισμα» της περιοχής με τέσσερις παίκτες και γκολ από τα πατήματα των μέσων στο «κουτί». Υπέροχο γκολ, υπέροχη συνεργασία.
Το «τριφύλλι» πέρασε σαν σίφουνας από ένα γήπεδο που έχει πετάξει δεκάδες βαθμούς κατά το παρελθόν. Και το έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το έκανε πολύ πειστικά, σκοράροντας πέντε φορές και προσπαθώντας για το κάτι παραπάνω μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Δεν χαλάρωσε, δεν άφησε το πόδι από το γκάζι και όσοι ήρθαν από τον πάγκο μόχθησαν για να κάνουν την διαφορά. Αυτή είναι η «ευλογία» του υψηλού εσωτερικού ανταγωνισμού.
Ο Μπερνάρντ που πήρε πέρσι το καλοκαίρι
Δεν χωρά αμφιβολία πως ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Μπερνάρντ. Πρώτο χατ-τρικ μετά από δέκα χρόνια, τέσσερα «πράσινα» γκολ στη σεζόν με το ημερολόγιο στις 16 Σεπτεμβρίου, όταν πέρσι ολοκλήρωσε την αγωνιστική περίοδο με δύο. Αυτό ήταν το μεγάλο «παράπονο» όλων στον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν απειλητικός ο Βραζιλιάνος. Φέτος το ψάχνει περισσότερο, πηγαίνει σε θέσεις για εκτέλεση περισσότερο, παίρνει περισσότερα σουτ, ψάχνει να τελειώσει και όχι να μοιράσει.
Από τις δύο προετοιμασίες, σε Κύπρο και Αυστρία, σου δημιουργούσε την εντύπωση πως αδικούσε τον εαυτό του. Έχει καλά «τελειώματα». Θυμάμαι να λέει αρκετές φορές πως «ο μπαμπάς με παίρνει τηλέφωνο μετά τα παιχνίδια και μου φωνάζει όταν το παρακάνω με τις πάσες». Με το γνωστό υπέροχο χαμόγελό του. Σε δύο φάσεις βρέθηκε για γκολ απόψε, και τα δύο μέσα. 100% ευστοχία σαν να… σουτάρει βολές. Κερασάκι στη τούρτα η υπέροχη αλά Βλάοβιτς εκτέλεση φάουλ για το 3-0.
Αυτός ο «Μπέρνι», ο παίκτης που καθαρίζει μόνος του παιχνίδια και κάνει την διαφορά, ήταν ο ποδοσφαιριστής στον οποίο επένδυσε ένα πολύ μεγάλο ποσό πέρσι ο Παναθηναϊκός. Γράφαμε στην αρχή του καλοκαιριού πως το «τριφύλλι» είχε βάσιμες ελπίδες να προσδοκά την διαφορετική εικόνα, την βελτίωση του Βραζιλιάνου, έχοντας παράλληλα και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις από εκείνον, όποιον και αν έφερνε το καλοκαίρι στις θέσεις της επίθεσης ο σύλλογος. Λόγω πρότερου ποδοσφαιρικού βίου και απολαβών.
Μέχρι στιγμής ο Μπερνάρντ είναι ο κανονικός. Ξεκίνησε από την προετοιμασία, συνέχισε στις «ευρωμάχες» του καλοκαιριού και δεν σταματά. Αν συνεχίσει έτσι; Ο Παναθηναϊκός θα έχει βάλει στο… on, ένα «πυρηνικό» όπλο.
Jogo bonito απόψε από τον διεθνή άσο, ο οποίος το χαίρεται, είναι εμφανές, έχει απελευθερωθεί και η διάρκεια θα κρίνει τα πάντα.
Η «επιστροφή» του Αϊτόρ, η κίνηση του Σπόραρ
Επόμενο ευχάριστο μαντάτο; Η επιστροφή του Αϊτόρ στα γκολ μετά από έντεκα ολόκληρους μήνες. Το είχε πολύ μεγάλη ανάγκη ο Ισπανός. Πάρα πολύ. Δεν είναι ακόμη στο επίπεδο που θέλει, η ψυχολογία στην επιστροφή από έναν πολύ μεγάλο τραυματισμό είναι το Α και το Ω. Αυτή η «σύνδεση» με το πλεκτό θα τον βοηθήσει να επανέλθει, να φτιάξει το κέφι του.
Μεγάλο credit και στον Σπόραρ που του παραχώρησε την εκτέλεση, θέλοντας να βάλει κι αυτός το «λιθαράκι» του, στο come back του συμπαίκτη του. Οικογένεια με όλα τα γράμματα κεφαλαία, με τον Σλοβένο στράικερ που πήρε τα πάνω του στην Εθνική Σλοβενίας, να έχει βρεθεί στην ίδια-περίπου-θέση πριν λίγο καιρό. Δηλαδή να θέλει να τονωθεί ψυχολογικά μέσα από ένα γκολ.
Τα δύο «γκολ» του Μάγκνουσον πριν το γκολ και ο άπιαστος Ιωαννίδης
Σε τι άλλο μπορούμε να σταθούμε από αυτό το ματς; Ναι, σύμφωνοι ο Μάγκνουσον πέτυχε το 5-0. Πριν από αυτό, όμως, είχε πετύχει δύο άλλα «γκολ». Ποια ήταν αυτά; Στο 23′ στο τετ α τετ του Πέρεθ πρόλαβε να βάλει το πόδι του και να καταλήξει η μπάλα στην αγκαλιά του Μπρινιόλι. Άλλη τροχιά είχε αρχικά η μπάλα. Στο 56′ πάλι σε μεγάλη φάση βγαίνει στον Τορεχόν και με την κόντρα αποσοβεί μεγάλο κίνδυνο για την εστία της ομάδας του.
Από κει και πέρα, σπουδαίο ματς από τον Ιωαννίδη. Μπορεί να μην σκόραρε αλλά έκανε όλα τα υπόλοιπα σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Κράτησε μπάλα, άνοιξε χώρους, δημιούργησε χώρους με τις «μπούκες» του και φυσικά σέρβιρε με τακουνάκι το 2-0 στον Μπερνάρντ.
Σε μία φάση που ξεκίνησε ο ίδιος με κίνηση έξω από την περιοχή, σε μία φάση που ο και πάλι μέτριος Βιλένα, κατάφερε κυνηγώντας μια χαμένη μπάλα, να «ζωντανέψει» την φάση με κερδισμένη κεφαλιά. Γιατί καλό είναι να τα «βλέπουμε» όλα και να τα πιστώνουμε σωστά.
Υ.Γ1: Στις 19 Φεβρουαρίου του 2022 ο Παναθηναϊκός έχασε από τον Παναιτωλικό με 1-0. Εκείνη ήταν η δέκατη ήττα στη πρώτη σεζόν του Γιοβάνοβιτς. Τότε ο Σέρβος τεχνικός έμπαινε στην ίδια ζυγαριά με τον… Μπόλονι. Ποδοσφαιρική ασέβεια και αμαρτία. Τότε κάποιοι λίγοι-είναι η αλήθεια- γράφαμε πως η εξέλιξη και η πρόοδος ήταν εμφανής και πως τα αποτελέσματα θα έρθουν αρκεί να μην υπάρξει πισωγύρισμα.
Αρκεί να στηριχθεί. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, το «τριφύλλι» πηγαίνει στην ίδια έδρα και φιλοδωρεί τον αντίπαλο με πέντε τέρματα. Από εκείνο το βράδυ μέχρι σήμερα το σύνολο έχει κάνει χαοτικά βήματα προς τα εμπρός. Γιατί έπραξε το ποδοσφαιρικά σωστό. Είναι ωραίο να γυρίζεις τον χρόνο πίσω για να διαπιστώνεις από την μεγάλη εικόνα, το που ήσουν και το που βρίσκεσαι.
Υ.Γ2: Θα πρέπει ο Μαρκ Ζούκενμπεργκ να δημιουργήσει μία κατηγορία report στο Facebook και το Instagram περί «άμπαλων και άσχετων ποδοσφαιρικών σχολίων». Μήπως και γλιτώσουμε από αυτή την «αρρώστια» και παραμείνει κανένας προσωπικός μας λογαριασμός ανοιχτός. Στο τέλος τα κλείνεις όλα και ηρεμείς ή απλά δεν ασχολείσαι.
Υ.Γ3: Πως γίνεται ο Μανούχος στο VAR να έκρινε πως η λάβη… κατς του Μαλή στον Σένκεφελντ δεν είναι πέναλτι; Πραγματικά. Πες ο Τσαγκαράκης δεν το είδε, ο Μανούχος τι ακριβώς έβλεπε στις οθόνες; Όταν σε τόσο εύκολα ματς βλέπεις τέτοιες αποφάσεις, πως να τους εμπιστευθείς να σφυρίξουν και ντέρμπι; Μακριά κι αγαπημένοι, λοιπόν και ΜΟΝΟ ξένους από σοβαρά πρωταθλήματα στα μεγάλα παιχνίδια.
Comments