By Με τις μεταγραφές να έχουν ουσιαστικά τελειώσει για τον Παναθηναϊκό (μένει η αγορά των ελεύθερων) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε το ρόστερ της νέας σεζόν και το οποίο θα μας συντροφεύσει το λιγότερο μέχρι τον ερχόμενο Γενάρη.
Ως βασικό σύστημα πήραμε όπως πάντα αυτό το ιδιότυπο 4-3-3 του Γιοβάνοβιτς που σε φάση ανάπτυξης μετατρέπεται σε 3-2-5 και σε φάση άμυνας σε 4-4-2.
Ξεκινώντας από το γκολπόστ βλέπουμε ότι η παρουσία των Μπρινιόλι και Λοντίγκιν προσφέρει απόλυτη ασφάλεια και σιγουριά στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς με τον Ξενόπουλο να αποτελεί την τρίτη επιλογή. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πράσινοι διαθέτουν το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων στην Ελλάδα και με διαφορά από τους υπόλοιπους.
Στο κέντρο της άμυνας υπάρχουν πλέον οι Μάγκνουσον, Σένκεφελντ, Πάλμερ Μπράουν και Γεντβάι. Χωρίς πολλά πολλά γίνεται πλήρως αντιληπτό πως οι πράσινοι ενισχύθηκαν στα στόπερ τους μετά την αποχώρηση των Πούγγουρα και Σάρλια. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός έχει πλέον τέσσερις κεντρικούς αμυντικούς που είναι δυνάμει βασικοί και το να βρεθεί ο οποιοσδήποτε στην εντεκάδα μόνο έκπληξη δεν θα είναι.
Στα άκρα της άμυνας τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι Μλαντένοβιτς και Χουάνκαρ θα αποτελέσουν ένα πολύ ανταγωνιστικό δίδυμο στα αριστερά και στα δεξιά οι Βαγιαννίδης και Κώτσιρας θα ανταγωνίζονται ειδικά από τη στιγμή που ο νεαρός ακραίος μπακ έκανε το φετινό καλοκαίρι καταπληκτικές εμφανίσεις στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα όμως δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση να δούμε και τον Γεβντάι στο ρόλο του δεξιού οπισθοφύλακα που θα συγκλίνει και θα γίνεται τρίτος στόπερ κάνοντας κινήσεις underlap. Ο Κροάτης έχει παίξει τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα στην Μπάγερν Λεβερκούζεν και ουσιαστικά αναιρεί την ανάγκη απόκτησης ενός ακόμη ακραίου μπακ προσφέροντας ευελιξία στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Στη θέση 6 μπροστά από τα δυο στόπερ οι πράσινοι έχουν πλέον τους Πέρεθ, Αράο και Ζέκα. Ο Ισπανός χαφ είναι ο εγκέφαλος της ομάδας αλλά τα χρόνια περνούν και δεδομένα θα χρειαστεί ανάσες. Ο Αράο ουσιαστικά αποτελεί την μεγάλη αναβάθμιση στη συγκεκριμένη θέση βάζοντας περισσότερα τρεξίματα, ένταση και πίεση για άμεση επανάκτηση της μπάλας. Παράλληλα παίζει κάθετο ποδόσφαιρο και με το ύψος του δείχνει πολύ καλός και στον αέρα. Ο Ζέκα από την άλλη αποτελεί ερωτηματικό όσον αφορά την κατάσταση του μετά τους δυο χιαστούς που πέρασε, αν και η διαίσθηση λέει πως θα βοηθήσει μέχρι ένα σημείο γιατί το πείσμα και το πάθος του ξεχειλίζουν ακόμη. Έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πράσινοι δείχνουν να συνεχίζουν να πιστεύουν στον Ρούμπεν Πέρεθ και παράλληλα να βάζουν διαφορετικά στοιχεία στοιχεία στο παιχνίδι τους με την απόκτηση του Βραζιλιάνου χαφ. Η αναβάθμιση λοιπόν και εδώ είναι δεδομένη.
Στη θέση 8 και πιο συγκεκριμένα αυτή του αριστερού εσωτερικού μέσου βρίσκονται πλέον οι Βιλένα, Τσέριν και Τσοκάι. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Ολλανδός χαφ αποτελεί ξεκάθαρη αναβάθμιση σε σχέση με τον Κουρμπέλη ενώ παράλληλα στη θέση αυτή ο Παναθηναϊκός αποκτά βάθος καθώς ο Τσέριν είναι μια πολύ αξιόπιστη και δοκιμασμένη επιλογή με την δυνατότητα να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο έχοντας ήδη έναν χρόνο εμπειρίας στην πλάτη του. Ο Τσοκάι από την άλλη θα αρκεστεί σε έναν συμπληρωματικό ρόλο στο πρωτάθλημα και θα πρέπει να δουλέψει πολύ στις προπονήσεις ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι και στην κυκλοφορία της μπάλας.
Στη θέση 10 έχουμε τους Μπερνάρ και Τζούρισιτς. Ο Βραζιλιάνος έκανε πολύ καλή προετοιμασία και είχε εξαιρετική παρουσία στα προκριματικά δείχνοντας πως πλέον πατάει καλά στην ομάδα. Ο Σέρβος από την άλλη διδάσκει το πως πρέπει να παίζει ένα οχταροδέκαρο συνεργαζόμενο με το δεξί μπακ και το δεξί εξτρέμ καθώς στα ματς της Ευρώπης ήταν εξαιρετικός βάζοντας γκολ, δίνοντας ασσιστ ή κερδίζοντας κάρτες αντιπάλων. Παράλληλα στο αμυντικό σκέλος προσπαθεί να πιέσει και να πρεσάρει.
Όσον αφορά την αριστερή πτέρυγα τοποθετήσαμε τους Aϊτόρ, Βέρμπιτς και Κλέινχειλσερ. Ο Ισπανός προσπαθεί να επανέλθει σταδιακά από τον περσινό του τραυματισμό και μέχρι ώρας τον έχουμε δει να παίζει είτε δεξιά είτε αριστερά και όχι σταθερά στη θέση που τον έχουμε γνωρίσει. Από την άλλη ο Σλοβένος δείχνει να πατάει καλύτερα σε σχέση με πέρυσι αλλά οι συχνοί τραυματισμοί τον κάνουν να αποτελεί ένα πελώριο ερωτηματικό. Ο Ούγγρος χαφ από την άλλη τακτικά είναι σωστός, πατάει περιοχή, τελειώνει φάσεις αλλά υστερεί στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας καθώς δεν έχει την κάθετη μπαλιά και επιτόπια ντρίπλα.
Εδώ πρέπει να ειπωθεί ότι το γεγονός πως δεν αποκτήθηκε ένα ακόμη εξτρέμ που να έχει το ένας με έναν και να τελειώνει φάσεις πατώντας περιοχή είναι μεγάλο ρίσκο και ενδεχομένως λάθος. Αν ο Βέρμπιτς τραβήξει τότε το κενό θα καλυφθεί. Διαφορετικά θα υπάρχει θέμα…
Στα δεξιά από την άλλη βρίσκονται οι Παλάσιος και Μαντσίνι. Ο πρώτος έκανε πολύ καλή προετοιμασία αλλά τα προτερήματα και τα ελαττώματα του είναι γνωστά. Τακτικά στο γήπεδο πρέπει να είναι ο καλύτερος μαζί με τον Ρούμπεν Πέρεθ και αμυντικά πάντοτε αξιόπιστος καθώς πρεσσάρει πάντοτε “σκυλιασμένα”. Στο δημιουργικό και επιθετικό κομμάτι όμως του λείπει η επιτόπια ντρίπλα και η καλή σέντρα. Ο Παλάσιος είναι ο ορισμός του “κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις”. Μια μετατόπιση του ενδεχομένως αριστερά ώστε να έχει λιγότερες επαφές με την μπάλα και να χώνεται στην περιοχή ως κρυφός επιθετικός ίσως να τον ωφελούσε.
Ο Μαντσίνι από την άλλη έκανε μια κακή προετοιμασία αλλά στη συνέχεια έδειξε γιατί τον ήθελε τόσο πολύ τον Γενάρη ο Γιοβάνοβιτς. Παίζει και στις δυο πτέρυγες και δημιουργικά το μεγάλο του προτέρημα είναι οι ασσίστ που μοιράζει. Ξεκάθαρα θα προσφέρει πολλά φέτος.
Σχετικά με τα φορ τα δεδομένα είναι από πέρυσι συγκεκριμένα με τους Σπόραρ και Ιωαννίδη να έχουν τον πρώτο λόγο σε σχέση με τον Γερεμέγεφ. Ο Σλοβένος επιθετικός δεν έχει μπορέσει να βρει δίχτυα μετά την Ντνίπρο και πολύς κόσμος προβληματίζεται μαζί του με την ανθρωποφαγία να σπάει ταβάνια. Η άποψη του γράφοντος είναι πως μιλάμε για έναν παίκτη που δεν είναι Μπέργκ αλλά δεν είναι και Μαμούτε…
Η βελτίωση της ομάδας μεσοεπιθετικά θα τον βοηθήσει να βρει τις ευκαιρίες που δεν είχε πέρυσι και είναι στο χέρι του να γυρίσει την ψυχολογία πετυχαίνοντας κάποια γκολ ώστε να πάρει τα πάνω του.
Ο Φώτης από την άλλη έχει κάνει μια περίεργη προετοιμασία καθώς έχει ταλαιπωρηθεί από έναν τραυματισμό. Στα προκριματικά όμως έδειξε ότι βελτιώνεται συνεχώς και όλο το μέλλον είναι μπροστά του. Γκολ, δημιουργία, κινήσεις με ή χωρίς την μπάλα είναι πλέον στο ρεπερτόριο του δικαιώνοντας τον γράφοντα που τον στήριζε τα προηγούμενα χρόνια όταν ουκ ολίγοι τον αμφισβητούσαν.
Ο Γερεμέγεφ πάλι είναι φορ παλαιάς κοπής που μπορεί να φανεί χρήσιμος σε παιχνίδια που ο αντίπαλος θα είναι ταμπουρωμένος και θα αναγκαστείς να πας στα τελευταία 20 λεπτά σε καταστάσεις 4-4-2. Σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να προσφέρει λύσεις. Κατά τα άλλα όμως είναι πολύ δύσκολο να δώσει κάτι παραπάνω.
Ολοκληρώνοντας γίνεται απόλυτα αντιληπτό πως ο Παναθηναϊκός μπαίνει στη νέα χρονιά ξεκάθαρα αναβαθμισμένος σε άμυνα και κέντρο. Σε αυτές τις θέσεις η ομάδα έχει κάνει δυνατό upgrade.
Στο κομμάτι των εξτρέμ θα μπορούσε να γίνει μια ακόμη κίνηση αλλά ας ελπίσουμε ότι η δουλειά του Γιοβάνοβιτς σε συνδυασμό με την ομοιογένεια και τις βάσεις που έχει η ομάδα να μην δικαιώσει τον προβληματισμό που υπάρχει.
Όσον αφορά τα φορ ξέρουμε τα προτερήματα και τα ελαττώματα των συγκεκριμένων παικτών και ποντάρουμε στην περισσότερη δημιουργία που θα υπάρχει από πίσω τους για να τους δούμε να τελειώνουν φάσεις με μεγαλύτερη ευχέρεια…
Κλείνοντας αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι η ομάδα ακόμη μαθαίνει καθώς για πρώτη φορά μετά από χρόνια καλείται να παίξει ξανά συνεχόμενα ματς. Το Κυριακή – Πέμπτη- Κυριακή δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Θα έρθουν όμορφες στιγμές αλλά και δύσκολες. Ειδικά στις δεύτερες θα πρέπει να είμαστε δίπλα στην ομάδα, στον προπονητή και τους παίκτες μας!
Πηγή: leoforos1908.gr
Comments