By Πάντα η επαναπροβολή ενός παιχνιδιού με ηρεμία και δίχως το άγχος του αποτελέσματος, μπορεί να σου «φωτίσει» στοιχεία της αναμέτρησης, τόσο σε συνολικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Το θετικό πρόσημο του Αράο σε δύο θέσεις
Ο Γουίλιαν Αράο έκανε την πρώτη του προπόνηση στο Κορωπί στις 17 Αυγούστου, μέχρι το χθεσινό του ενδεκαδάτο ντεμπούτο είχε αγωνιστεί με την πράσινη φανέλα 17′ κόντρα στον Βόλο και 49′ απέναντι στη Μπράγκα στο εκτός έδρας ματς του ζευγαριού.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το επίπεδο προσαρμογής του στο νέο περιβάλλον και η «χημεία» με τους συμπαίκτες του βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο.
Παρά τα παραπάνω δεδομένα, ο έμπειρος χαφ ολοκλήρωσε την παρουσία του στους Ζωσιμάδες με πρόσημο θετικό. Μετά το πρώτο μέτριο εικοσιπεντάλεπτο όπου «πούλησε» εύκολα την κατοχή στον άξονα πέντε φορές(2′, 3′, 6′, 14′ και 24′), ανέβασε την απόδοσή του, είχε καλές επιλογές στις μεταβιβάσεις και γενικά έδειξε την διάθεσή του να παίξει άμεσα, γρήγορα, μπροστά, παίρνοντας την μπάλα ανάμεσα στις γραμμές, δίνοντας ρυθμό στην ανάπτυξη της ομάδας του.
Ανασταλτικά κάποιες φορές υπερίσχυσε το ένστικτο για επανάκτηση από την τακτική, με αποτέλεσμα ο ΠΑΣ να βρίσκει κάποιες φορές εύκολα χώρους στον άξονα, όπως στην μεγαλύτερή του ευκαιρία με τον Σόρια στο 58′. Στις μονομαχίες τα πήγε καλά και ακόμη καλύτερος ήταν στο κέντρο της άμυνας, όπου «καθάρισε» αρκετές φάσεις και έδειξε πως μπορεί να δώσει και εκεί πολύτιμες λύσεις.
Η πρεμιέρα του Πάλμερ
Το ματς στα Γιάννενα ήταν το πρώτο σημαντικό δείγμα γραφής του Έρικ Πάλμερ. Και μόνο που ο Γιοβάνοβιτς του έδωσε φανέλα βασικού σε αυτό το παιχνίδι, δείχνει πως η πρόοδος και η προσαρμογή του Αμερικανού στόπερ στις προπονήσεις, έχει αυξητικές τάσεις. Η εικόνα του ήταν θετική στο πλευρό του Σένκεφελντ.
Αυτό που σίγουρα προξένησε θετικές εντυπώσεις ήταν η σιγουριά του με την μπάλα στα πόδια. Υπήρχαν δύο στιγμές στο πρώτο μέρος όπου ο ΠΑΣ πίεζε σε υψηλό μπλοκ στο build up του Παναθηναϊκού, όπου ο νεαρός άσος βρήκε εύκολα τις απαντήσεις στα προβλήματα.
Δεν δίστασε να πάρει μέτρα με την μπάλα στο δεύτερο μέρος που ο αντίπαλος «ταμπουρώθηκε» αλλά είχε και λάθος επιλογές στις μεταβιβάσεις, όπου θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός. Δεν αντιμετώπισε κανένα αμυντικό πρόβλημα κατά την διάρκεια του ματς.
Το… μοιρογνωμόνιο του Ντάνιελ
Ότι δεν έκαναν οι συμπαίκτες του, το έκανε και με το παραπάνω εκείνος. Σε ένα διάστημα που ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να βρει σωστές αποφάσεις και καλές επιλογές στα τελευταία μέτρα του γηπέδου, ο Ντάνιελ Μαντσίνι έκανε το δύσκολο να φαίνεται απλό.
Ο Αργεντινός εξτρέμ μπήκε στο ματς αντί του Τζούρισιτς στο 54′ και μέχρι το φινάλε του ματς είχε 3/3 επιτυχημένες σέντρες, όλες μία και μία, συστημένες.
Η πρώτη στο κεφάλι του Αράο, η δεύτερη στο γκολ του Παλάσιος και η τρίτη στις καθυστερήσεις όπου δίνει την ευκαιρία στον «Τούκου» να σκοράρει κι αυτός αστοχεί.
Ο Μαντσίνι σε γενικές γραμμές άλλαξε προς το καλύτερο την εικόνα του «τριφυλλιού» στο δεύτερο μέρος και συνεχίσει τις υψηλές πτήσεις στην απόδοσή του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα
Κατά γενική ομολογία η εμφάνιση του Παναθηναϊκού δεν ήταν καλή και το μεγαλύτερο πρόβλημα αφορούσε τα εξής:
Στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες των «πρασίνων» έχασαν σχεδόν όλες τις επιθετικές μονομαχίες, σχεδόν όλα τα 1vs1 με το που πατούσαν στο επιθετικό τρίτο και στις λίγες στιγμές που βρήκαν πρόσφορο έδαφος στα τελευταία μέτρα, οι επιλογές ήταν κάκιστες, πρόχειρες, μη ποιοτικές.
Στο δεύτερο ημίχρονο και με τον ΠΑΣ να παίζει «ταμπουρωμένος» σε 35 μέτρα, ο Παναθηναϊκός δεν πέτυχε με καλή συχνότητα ούτε περάσματα στο ένας με ένας, ούτε γρήγορες αλλαγές πλευράς για να προκύψει τακτικό λάθος, ούτε συνδυασμούς έξω από την περιοχή σε μικρούς χώρους, ούτε κάποιο καλό σουτ έξω από την περιοχή.
Είχε «μπλοκαριστεί» και είναι ενδεικτικό της αδυναμίας πως η πρώτη καλή φάση ήρθε στο 61′ με κεφαλιά του Ιωαννίδη μετά από σέντρα του Μλαντένοβιτς.
Ο Σέρβος κατά κανόνα ήταν άστοχος(3/11 σέντρες), όπως και ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων από δεξιά ο Παλάσιος με 2/9 σέντρες, με αποτέλεσμα σπάνια η μπάλα να μπαίνει στην περιοχή σωστά.
Η αξιοθαύμαστη αμυντική προσήλωση του ΠΑΣ
Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε το… αυτονόητο που το ξεχνάμε στην Ελλάδα. Παίζει και ο αντίπαλος. Και μπορεί να βρεθεί κι αυτός σε καλό βράδυ. Η αμυντική προσήλωση του ΠΑΣ ήταν αξιοθαύμαστη.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου «καθάριζαν» σχεδόν κάθε επίθεση του Παναθηναϊκού και μάλιστα αρκετά μέτρα μακριά από τον Κλέιμαν.
Δεν είναι τυχαίο πως και στις οκτώ πρώτες τελικές των «πρασίνων», όλες βρήκαν στα σώματα με τις μπλε φανέλες. Μεγάλη ένταση, σούπερ αλληλοκαλύψεις, σκληράδα σε κάθε μονομαχία και απόλυτη συγκέντρωση, τρεις παίκτες πάνω σε έναν.
Αμυντικά η ομάδα του Στάικου άγγιζε το τέλειο. Σε αυτά τα ματς, όμως, όταν ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ποιοτικός θα βρει την χαραμάδα, θα σε κουράσει, είναι απίθανο για ενενήντα λεπτά να είσαι αλάνθαστος. Ο Σόρια δεν είχε την σωστή τοποθέτηση, έδωσε βάρος στον χώρο και όχι στον παίκτη του και ο Παλάσιος έκρινε το ματς.
Comments