By Θα «σπάσουν καρδιές» στη ρεβάνς με τους Πορτογάλους, όπως συνέβη στη Μασαλία και τη Μπράγκα, η σημασία της ατμόσφαιρας και οι πιθανότητες πρόκρισης του Παναθηναϊκού.
Η Μπράγκα δεν είναι Μαρσέιγ. Δεν διαθέτει παρεμφερές ειδικό βάρος. Δεν κουβαλάει μαζί της εκατομμύρια κόσμου, ούτε κοσμούν το πέτο της κατακτήσεις ευρωπαϊκών τίτλων.
Δεν διαθέτει «βαριά φανέλα» ανάλογη με της Πόρτο και της Μπενφίκα.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αναιρούν, εντούτοις, το γεγονός ότι κοντράρει στα ίσια ποδοσφαιρικά και τους «δράκους» και τους «αετούς», αλλά και τα «λιοντάρια» της Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Δεν είναι αμελητέο επίτευγμα. Μην τρελαθούμε εντελώς.
Την Σπόρτινγκ την προσπέρασε άλλωστε στη βαθμολογία του περυσινού πορτογαλικού πρωταθλήματος, για να φιγουράρει σήμερα στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μία Σπόρτινγκ που στο ρόστερ της είναι μάλλον δύσκολο να χωρούσαν δυο-τρεις παίκτες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Η Μπράγκα, επιπλέον, μόλις πριν από δύο σεζόν (2020/21), έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Γιορόπα Λιγκ. Κι έχασε την πρόκριση στους «τέσσερις» της διοργάνωσης στην παράταση.
Στο ευρωπαϊκό της παλμαρέ υφίσταται η συμμετοχή σε τελικό του Γιουρόπα Λιγκ απέναντι στην Πόρτο, τη σεζόν 2010/11, ως κορυφαία στιγμή.
Μπορεί, εν ολίγοις, να μην έχει καμία τρομερά «βαριά φανέλα», αλλά οφείλουμε να ξέρουμε τι μας γίνεται, ποιον αντίπαλο καλείται να υπερκεράσει ο Παναθηναϊκός για να ολοκληρώσει το μίνι ποδοσφαιρικό θαύμα της πρόκρισής του στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ.
Και να τοποθετούμε τα δεδομένα στη σωστή τους σειρά και βάση. Δεν είναι ομάδα της σειράς η Μπράγκα. Τουναντίον.
Το (μοναδικό ίσως) κοινό στοιχείο της σε σχέση με τη Μαρσέιγ είναι ότι δεν έχει αποκλειστεί ποτέ σε πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Οπως ήταν αήττητοι οι Γάλλοι πριν τα ματς με τον Παναθηναϊκό. Και τους ρίξει το τριφύλλι στο καναβάτσο. Οπως καλή ώρα ευελπιστεί να κάνει και στους Πορτογάλους.
Μέχρι σήμερα η Μπράγκα έχει «δύο στις δύο» προκρίσεις. Απέκλεισε τη Σεβίλλη (2010/11), απέκλεισε και την Ουντινέζε δύο χρόνια αργότερα, στην πιο πρόσφατη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ (2013/14).
Ενόσω απέναντι σε ελληνικές ομάδες, έχει φύγει νικήτρια από το γήπεδο στα πέντε από τα έξι της ματς, αρχής γενομένης από το μακρινό 1966/67 κόντρα στην ΑΕΚ.
Εξυπακούεται ότι δεν έχει αποκλειστεί ποτέ, μέχρι τώρα, από ελληνικό σύλλογο. Ισως να έχει έρθει η ώρα της. Ποιος ξέρει.
Τον Παναθηναϊκό, πάντως, πρώτη φορά τον βρίσκει στο διάβα της. Και ο Παναθηναϊκός είναι αλλιώς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να συμβεί κάτι τέτοιο και να βρεθεί το τριφύλλι στο… Χόλιγουντ του ποδοσφαιρικού πλανήτη, θα πρέπει ο οργανισμός του να υποφέρει. Από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Μόνο έτσι.
Στη ρεβάνς στο φλεγόμενο ΟΑΚΑ θα σπάσουν καρδιές. Και εκτός σοβαρού απροόπτου θα ζήσουμε ένα ακόμη θρίλερ. Οπως συνέβη στη Μασαλία, όπως έγινε και στο πρώτο ματς στην Μπράγκα.
Με γνώμονα την ποδοσφαιρική λογική είναι μάλλον σπάνιο να μην δεχτεί γκολ ο Παναθηναϊκός από τη Μπράγκα σε οποιοδήποτε γήπεδο, αλλά και η Μπράγκα από τον Παναθηναϊκό.
Ανασταλτικά οι Πορτογάλοι δεν είναι συμπαγείς. Τους πλάγιους αμυντικούς και τους στόπερ μόνο απροσπέλαστους δεν τους λες και γενικώς η ανασταλτική τους λειτουργία δεν ενδείκνυται για σεμινάριο.
Αντιθέτως είναι «φωτιά και λάβρα» στο επιθετικό τρανζίσιον, ενώ στο «σετ» παιχνίδι όταν φτάνει τη μπάλα στο επιθετικό της τρίτο, είναι εξαιρετική. Πάρα πολύ επικίνδυνη.
Ο δαίμονας Μπρούμα για τον οποίο η Μπράγμα έδωσε 6 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει κι είναι απορίας άξιο πώς βαφτίστηκε κάτι σαν άχρηστος όταν πέρασε για λίγους μήνες στην Ελλάδα, οι δύο Ορτα, ο Πίτσι και ο Αμπέλ Ρουίθ, διαθέτουν την ποιότητα για να κάνουν ζημιές σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή άμυνα.
Μα πάνω απ’ όλα σε ομαδικό επίπεδο, το συνδυαστικό ποδόσφαιρο της Μπράγκα όταν βρίσκεται στην επίθεση ή όταν βγαίνει στην αντεπίθεση, είναι για σεμινάριο.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που η τακτική προσέγγιση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και των άμεσων συνεργατών του, προεξέχοντος του Χρήστου Κόντη, έστησαν το εξαιρετικό τακτικό τους πλάνο στην πίεση ψηλά. Αιφνιδιάζοντας σε απόλυτο βαθμό τη Μπράγκα στο πρώτο ημίχρονο.
Το τακτικό «κόλπο» έπιασε παρότι η μπάλα δεν μπήκε στα δίχτυα, για τον απόλυτο αιφνιδιασμό, στις μεγάλες ευκαιρίες του Μάγκνουσον και του Παλάσιος.
Η Μπράγκα δεν μπορούσε καν να φτάσει στο επιθετικό της τρίτο. Είχε βραχυκυκλώσει. Και δεν είναι τυχαίο ότι το έκανε για πρώτη φορά με αξιώσεις στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων.
Για του λόγου το αληθές, που λένε και οι παλιοί.
Το πλάνο υπηρετήθηκε με το απαιτούμενο πάθος, την αυταπάρνηση, τις δεύτερες μπάλες και τις μονομαχίες που ήταν κερδισμένες στην πλειονότητά τους από τους πράσινους.
Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν φυσιολογικό κι αναμενόμενο να αντιδράσει η Μπράγκα. Να ηρεμήσει στην ανάπαυλα, να διαβάσει τα δεδομένα, να ανασυνταχθεί. Και να πιέσει με ορμή. Το έκανε.
Η συγκυρία της έφερε το πρώτο γκολ στη δεύτερη υποσχόμενη ευκαιρία της.
Και το δεύτερο της γκολ, το πέτυχε αμέσως μετά τη χαμένη ευκαιρία για χάι λάιτ του Σπόραρ. Πάλι η συγκυρία ήταν υπέρ της. Αντί για 1-1, το σκορ έγινε 2-0.
Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς, ωστόσο, είναι αλύγιστος. Δεν χαμπαριάζει. Δεν εγκαταλείπει ποτέ τη μάχη. Οσες αναποδιές κι αν προκύψουν στο διάβα του. Κι αυτό είναι το πιο… πωρωτικό που διαθέτει αυτή η ομάδα, από κάθε τι άλλο ποδοσφαιρικό.
Ο ατσάλινος χαρακτήρας που έχει σφυρηλατήσει είναι αυτός που έχει φέρει και θα συνεχίσει να φέρνει, υπερβάσεις.
Δεν ήταν υπέρ της Μπράγκα οι συγκυρίες, μόνο στην τεράστια απόκρουση του Μπρινιόλι στο τετ α τετ του 94ου λεπτού και στο «χρυσό» γκολ του Μαντσίνι, ένα λεπτό αργότερα.
Η γκολάρα του Αργεντινού δεν έκανε απλώς το 2-1. Τους έσπειρε την ανασφάλεια.
Την έβλεπες στα μάτια τους μετά το ματς. Ολοι οι Πορτογάλοι έβαλαν την κασέτα. «Θα πάμε για τη νίκη στην Αθήνα», έλεγαν. Με πρώτο τον Αρτούρ Ζόρζε. Αλλά το βλέμμα τους ήταν ανήσυχο.
Κι η ανησυχία αυτή μπορεί να γίνει φόβος, όταν βιώσουν ένα πράσινο… ποτάμι από 60 χιλιάδες τρελαμένους Παναθηναϊκούς να τραγουδάνε το «χόρτο μαγικό».
Οταν εμπεδώσουν ότι στην Αθήνα η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι αλλιώς. Είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε.
Η Μπράγκα είναι μία εξαιρετική ομάδα με επιθετικές περγαμηνές δίχως το ειδικό βάρος στη φανέλα που στο τέλος του… θρίλερ μπορεί να παίξει ρόλο. Και να κάνει τη διαφορά.
Ο,τι κι αν συμβεί, ωστόσο, στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός αξίζει τον έπαινο και το σεβασμό όλων των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων.
Τα κέρδισε αμφότερα η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με το σπαθί της.
Panathinaikos is back. Το ευρωπαϊκό ταξίδι μόλις ξεκίνησε. Απολαύστε το.
Comments