Θυμηθείτε πού βρισκόταν πριν από μια διετία ο Παναθηναϊκός και πού βρίσκεται τώρα.
Βάλτε κατά νου πώς επιχειρούσε να επιβιώσει με ηρωισμούς και πώς καταφέρνει να αποκλείει ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ και χρηματιστηριακή αξία που αγγίζει τα τρακόσια εκατομμύρια ευρώ.
Ειλικρινά, η τεράστια πρόκριση επί της Μαρσέιγ με νίκη στα πέναλτι δεν έχει τόση σημασία όση η αλματώδης πρόοδος του Τριφυλλιού από τον Ιούνιο του 2021 στον Αύγουστο του 2023. Τα τουλάχιστον 5.000.000 ευρώ που εξασφάλισε από την παρουσία του στα playoffs του Champions League υστερούν σε αξία έναντι της πεποίθησης ότι οι Πράσινοι έχουν δαμάσει το σκοτεινό παρελθόν τους, βαδίζοντας με ακρίβεια εκατοστού στο επίπεδο που ανήκαν ανέκαθεν.
Ο Παναθηναϊκός βλέπει χωρίς ενοχές τον εαυτό του στον καθρέπτη
Ό,τι έγινε στο Βελοντρόμ, αυτό το χιτσκοκικό δημιούργημα έβδομης τέχνης, ήταν η απόληξη όλης εκείνης της καλοδουλεμένης προσπάθειας που έχουν κάνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του πίσω από την κουρτίνα έτσι ώστε ο Παναθηναϊκός να μπορεί να κοιταχτεί χωρίς ενοχές στον καθρέπτη και να δει τον κανονικό εαυτό του.
Να σηκώσει το βλέμμα και ν’ αντικρίσει όχι το στραπατσαρισμένο από τις παλινωδίες πρόσωπό του. Το καθάριο, το άφθαρτο, το γοητευτικό.
Μια πρόκριση βγαλμένη από το ένδοξο παρελθόν
Το ριφιφί που συντελέστηκε στην έδρα της Μαρσέιγ περνά, δικαιωματικά πια, στις βραδιές εκείνες που συνέθεσαν την ευρωπαϊκή οντότητα του Τριφυλλιού.
Σαδιστικός ομολογουμένως ο τρόπος. Με εύνοια της τύχης επίσης και τους Μπρινιόλι – Ιωαννίδη να ορίζουν το μέλλον του ζευγαριού. Δεν γίνεται διαφορετικά, έτσι συμβαίνει συνήθως.
Προηγουμένως εξάλλου ο Παναθηναϊκός είχε φροντίσει να οδηγήσει τη Μαρσέιγ στα όριά της. Την πήγε εκεί που δεν έμοιαζε εφικτό να τη φτάσει με βάση την εικόνα στο πρώτο μισό του αγώνα στο Βελοντρόμ. Το 1-0 της Λεωφόρου είχε σβηστεί από τα δυο γκολ του Ομπαμεγιάνγκ ως το 45′.
Αντί όμως η ελληνική ομάδα να λυγίσει έχοντας δεχθεί δεύτερο τέρμα στις καθυστερήσεις, παρέταξε εμπιστοσύνη στο σχέδιο και στο υλικό.
Η τεράστια μαγκιά του Γιοβάνοβιτς
Ο Γιοβάνοβιτς αυτό κατάφερε από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα ηνία. Να δημιουργήσει έναν στιβαρό κορμό και γύρω απ’ αυτόν να προσθέτει (αφαιρώντας ταυτόχρονα ό,τι περίσσευε) τα κομμάτια που ήταν απαραίτητα για ν’ αλλάξει ολοκληρωτικά το επίπεδο της ομάδας του.
Σε αυτό το ματς έφερε από τον πάγκο Παλάσιος, Μπερνάρ, Ιωαννίδη, Τσέριν, Μλαντένοβιτς και έδωσε μια εντελώς διαφορετική μορφή στο παιχνίδι. Ανάλογα είχε πράξει στο παιχνίδι της Αθήνας, αποκομίζοντας ένα καθαρό, κι εν μέρει άδικο βάσει απόδοσης, αποτέλεσμα (1-0).
Σ’ ένα βράδυ που ο Τζούρισιτς ήταν καλά κλεισμένος, ο Χουάνκαρ πελαγωμένος δίχως βοήθειες, ο Βιλένα τρωτός και ο Σπόραρ εντελώς ακίνδυνος, ο Σέρβος κοιτούσε στον πάγκο και έβλεπε τις λύσεις που απαιτούσαν οι ανάγκες προκειμένου να επέμβει δραστικά και να επηρεάσει τον ρου της ιστορίας.
Αυτοί που του κάνουν τη δουλειά
Όντως προτιμά έμπειρους ποδοσφαιριστές ο Ιβάν, όντως έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ηλικίας στο ρόστερ. Ο Αράο που έρχεται από τη Φενέρμπαχτσε ανήκει στο ίδιο γκρουπ. Αν αυτοί τού κάνουν τη δουλειά που χρειάζεται, όλα τ’ άλλα περνούν στο περιθώριο. Κι αυτοί του την έκαναν το βράδυ της Τρίτης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Παναθηναϊκός έφερε τη Μαρσέιγ να νιώσει άβολα μέσα στο ίδιο της σπίτι της. Κράτησε μπάλα, βρήκε κυκλοφορία, πάτησε περιοχή και απείλησε. Όντως αν το χέρι του Γκεντουζί δεν ήταν απλωμένο και o VAR δεν ειδοποιούσε τον διαιτητή, τίποτα δεν θα ‘χε συμβεί.
Ακόμη κι αν είχε αποκλειστεί πάντως, ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός διαχειρίστηκε την πίεση βγαίνοντας από τ’ αποδυτήρια για το δεύτερο μισό του αγώνα θα τού χάριζε τα εύσημα που του αναλογούσαν. Πανικός δεν επικράτησε, αντιθέτως τον καθοδήγησε η πίστη.
Στο τέλος ο συνδυασμός ήταν ο αρμονικότερος.
Το επόμενο στοίχημα, η νέα δέσμευση
Φυσικά εδώ που έφτασε πλέον δεν έχει το δικαίωμα να κοιτά πίσω. Μονάχα μπροστά. Η συγκυρία είναι ανεπανάληπτη.
Η Μπράγκα σάρωσε και στη Σερβία, κατακτώντας μια άνετη πρόκριση στα playoffs. Είναι σκληροτράχηλη ομάδα, δεμένο σύνολο με συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ταυτότητα και ανάλογα πεινασμένη για μια σπουδαία πρόκριση στους ομίλους. Πιο ποιοτική και επικίνδυνη από τη Μαρσέιγ όχι.
Γνωρίζοντας επίσης όλοι ότι για μια γεμάτη εβδομάδα ο Γιοβάνοβιτς θα εργαστεί αδιάλειπτα προκειμένου να παρουσιάσει τον Παναθηναϊκό πνευματικά και αγωνιστικά έτοιμο σε αυτήν την πρόκληση, διαθέτοντας ταυτόχρονα επιλογές που τον κάνουν να νιώθει ασφαλής, είναι δεδομένο πως τίποτα δεν έχει κριθεί πριν από τη λήξη του δεύτερου αγώνα.
Τις υποσχέσεις του ο Σέρβος τις έχει τηρήσει όλες. Μία προς μία.
Ναι μεγάλη επιτυχία, πολύ την χαρήκαμε. Πρέπει όμως να μάθουμε ορισμένα πράγματα.
Στο πρώτο ημίχρονο, η Μαρσέϊγ μας τρέλλανε. Έκανε ότι ήθελε. Η άμυνά μας είχε πελαγώσει και βλέπαμε τους Γάλλους επιθετικούς και μεσους να αλωνίζουν.
Γιατί έγινε αυτό; Τι έφταιξε; Γιατί στην Αθήνα τους είχαμε αφοπλίσει και στην Μασσαλία μας πήραν το δίπλωμα; Τι πρέπει να γίνει για να μπορούμε να παίζουμε στα ίσια ομάδες σαν την Μαρσέιγ;
Η τόσο διαφημισμένη μεσαία γραμμή μας δεν τράβηξε. Η επίθεσή μας γιοκ.
Είχαμε τύχη βουνό που δεν χάσαμε με 3-0 ή 4-0. Το γκολ που βάλαμε από δικό τους λάθος (πέναλτυ).
Αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο Champions League, η τύχη και οι ηρωϊσμοί δεν θα μας πανε μακριά.
Να ληφθούν μέτρα και να έρθει ένας killer επιθετικός που μας λείπει (που είστε Μπέργκ, Σισέ, Βαζέχα, Σαραβάκο, Αντωνιάδη)