By Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τον πρώτο χρονικά στόχο της σεζόν και επέστρεψε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης έπειτα από επτά χρόνια, συνεχίζοντας έτσι να «ψηλώνει», τα οφέλη όμως που αποκόμισε και περισσότερα είναι και – βάσει εξέλιξης – το πιθανότερο είναι πως θα εξαργυρωθούν (αγωνιστικά) έντοκα.
Την περασμένη εβδομάδα στο Κόζιτσε, ο Παναθηναϊκός ήταν (κατά πολύ) ανώτερος της Ντνίπρο στα 4/5 του παιχνιδιού. 3-1 έγραψε. Δίκαιο. Χτες, στη Λεωφόρο, η Ντνίπρο ήταν αυτή ανώτερη στα 2/3 της αναμέτρησης. 2-2 το τελικό. Δίκαιο και αυτό. Απόδειξη, χωρίς πολλά πολλά, πως η καλύτερη συνολικά ομάδα συνεχίζει στα προκριματικά του Champions League.
Πέρυσι, σε διαφορετικό πλαίσιο και συνθήκες, μα πάντα χρήσιμο για συγκρίσεις, στη ρεβάνς κόντρα στην Σλάβια, οι “πράσινοι”… κρέμασαν μετά την ώρα. Ο Γιοβάνοβιτς έφερε από τον πάγκο του αμυντικό χαφ (Κουρμπέλη) για να αντικαταστήσει τον τραυματία στόπερ (Σένκεβελντ) ελλείψει εναλλακτικών και χωρίς επιλογές στον πάγκο του δεν ολοκλήρωσε καν τις πέντε αλλαγές, ρίχνοντας στο γήπεδο – όλους μετά το 77′ – διαδοχικά τους Ιωαννίδη, Καμπετσή και Καρλίτος.
Χτες, ο Παναθηναϊκός μετά τη… νεκρά που σήκωσε και που έτσι επέτρεψε το γρήγορο 1-0 να γίνει 1-2, διαφοροποίησε πρόσωπο στο τέλος. Σοβαρεύτηκε, “ξύπνησε”, ό,τι και αν έγινε, άλλαξε και, ανεξαρτήτως τι είχε προηγηθεί, ανεξαρτήτως των δεδομένων εκείνης της στιγμής, φρόντισε να πάει ως το τέλος κάνοντας τη δουλειά. Εμπειρία λέγεται αυτό. Ποιοτικότερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση.
Χτες, ο Γιοβάνοβιτς, είχε στόπερ – και κανονικό στόπερ. Ο Γέντβαϊ δεν θα αργήσει να πάρει τη θέση του Σένκεβελντ στην ενδεκάδα – για να ξεκινήσει το παιχνίδι, αντικαθιστώντας τον τραυματία από το Κόζιτσε αρχηγό του. Είχε εξτρέμ (και παραπάνω από έναν) να αντικαταστήσει στο ημίχρονο τον εκτός παιχνιδιού Παλάσιος. Και είχε να στον πάγκο του ακόμη ό,τι και όσους χρειάζονταν ώστε να κρατήσει τα γκέμια της αναμέτρησης, να της αλλάξει ρότα, να – και πάλι – κάνει τη δουλειά.
Και δικαιολογημένα, όπως είπε ο ίδιος ο Σέρβος αμέσως μετά τη λήξη, να ανασάνει.
Και για χτες και για τα δύο χρόνια και κάτι που βρίσκεται στον πάγκο των δευτεραθλητών Ελλάδας. Ανεξαρτήτως αν η βελτίωση, αν η πρόοδος σε αυτό το διάστημα δεν αμφισβητείται, είναι προφανής μόνο και μόνο από μια ανάγνωση των αποστολών σε σειρά παιχνιδιών και πως πλέον δεν κρίνεται από την έκβαση ενός και μόνου ενενηντάλεπτου, είναι σαφές πως αν – ειδικά – χτες γίνονταν κάποια στραβή, τότε όχι μόνο ο Γιοβάνοβιτς, αλλά συνολικά το πλάνο του, η ομάδα του, θα δυσκολεύονταν πολύ να (συνεχίσει να) ανασάνει.
Τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν την έφτιαξαν ολόκληρη
Τέλος καλό. Για χτες. Γιατί υπάρχει και συνέχεια. Και αυτή, όπως αποδεδειγμένα έχει φανεί επί των ημερών του Γιοβάνοβιτς στα ηνία, εξαρτάται και “πατάει” πάνω στα (αμέσως) προηγούμενα, χωρίς κατ’ ανάγκη να βλέπει τα άμεσα επόμενα.
Ειδικά εφόσον ο στόχος ήδη επιτεύχθηκε. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Θα γεμίσει τα φθινοπωρινά, μεσοβδόμαδα βράδια του συλλόγου με το Panathinaikos. Αυτό και αν είχε λείψει από όλους στον οργανισμό, αυτό και αν είχε ανάγκη ο σύλλογος σε κάθε επίπεδο. Αγωνιστικό, οικονομικό, βαθμολογικό (UEFA Ranking), επενδυτικό ως προς το στάτους του συλλόγου στα επόμενα χρόνια, ανταποδοτικό.
Κακά τα ψέματα, σε αυτή την βήμα βήμα πορεία της ομάδας, η συμμετοχή σε ομίλους Champions League μοιάζει να είναι, τώρα που μιλάμε, μπροστά (πολύ) από τον όποιο μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Πέραν των ρεαλιστικών, των αντικειμενικών δυσκολιών. Δεν είναι μόνο το πανύψηλο εμπόδιο της Μαρσέιγ που περιμένει. Ακόμη και αν ξεπεραστεί, θα περιμένει μετά και άλλο ένα.
Δύσκολα πράγματα σε κάθε περίπτωση. Ακριβώς όμως επειδή είναι καλοκαίρι – και το καλοκαίρι όλα γίνονται -, ακριβώς επειδή στο στάτους του συλλόγου η αναγραφή, ήδη, του Panathinaikos είναι πέραν από ανακουφιστική, λυτρωτική και απελευθερωτική ως προς τις εφεξής αυγουστιάτικες επιδιώξεις, δεδομένα οι “πράσινοι” θα κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητές τους να το πετύχουν.
Και όπου βγει.
Comments