By Φάε… Σπόραρ να σου φύγει η στεναχώρια! Πέρυσι έσπειρε, αλλά δε θέρισε – Φέτος, η Σπορά(ρ) ξεκίνησε νωρίς!
Υπάρχει το déjà vu. Η προμνησία για να μην μας πουν και ξενολάτρες. Ξέρετε, εκείνη η κατάσταση που κάτι το έχετε ζήσει ξανά ή το έχετε ονειρευτεί ή κάπου στο παρελθόν σας συνέβη ή σε μια προηγούμενη ζωή ή σε μερικές περιπτώσεις απλά μπορεί να έχετε πιει κάτι παραπάνω και να μοιάζουν όλα οικεία και επαναλαμβανόμενα. Π.χ. το πόσα ποτά έχετε ζητήσει από τον barman. Υπάρχει, λοιπόν, όπως λέγαμε το déjà vu και υπάρχει και ο Αντράζ Σποράρ. Περίπτωση déjà vu και προμνησίας, και με ξεκάθαρα απόλυτο τρόπο σας ενημερώνουμε ότι θα γίνει τριλογία. Μπορεί και κάτι παραπάνω…
Μια ιστορία που θα επαναλαμβάνεται διαρκώς. Έτσι ξεκίνησε, άλλωστε… Με γκολ απέναντι στην Σλάβια Πράγας στα προκριματικά του Europa Conference League και με χαμένες ευκαιρίες στο ίδιο ματς.
Ήρωας. Αποδιοπομπαίος τράγος.
Θεός. Διάβολος.
Παικταράς. Άχρηστος.
Επιτέλους βρήκαμε φορ. Τι τον κρατάς μέσα τον άμπαλο;
Μείνε για πάντα στη Λεωφόρο. Αλαφούζο πούλα.
Τα «σέρνει». Είναι κότα.
Κι αν εκείνο το πρώτο βράδυ, στις 11 Αυγούστου του 2022, οι αντιδράσεις δεν ήταν τόσο ακραίες διότι όλα τα red flag που σήκωνε ο Σλοβένος έμοιαζαν με γοητευτικές ατέλειες του πρώτου ραντεβού, στην πορεία ο Σποράρ θα ήταν αυτό ακριβώς που θέλει κάθε οπαδός στην ομάδα του: Έναν παίκτη που θα λατρεύει να μισεί. Χθες το βράδυ μέσα σε ένα 90λεπτο έγινε ακριβώς ό,τι είχε συμβεί πριν μερικούς μήνες. Από το χαμένο πέναλτι στον Βόλο στο γκολ που είχε σκοράρει στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Τότε, χρειάστηκαν τρεις μέρες. Χθες, ήταν περίπου είκοσι λεπτά. Από την τεράστια χαμένη ευκαιρία για το 2-1 μέχρι το γκολ για το 2-2, ο Σλοβένος επιθετικός ανέβαινε στα trend του twitter ταχύτερα κι απ’ όσο ανέβασε ο Έλον Μασκ το «Χ» στο Σαν Φρανσίσκο.
ΣΠΟΡΑΡ ΤΩΡΑ:☘️💦#paofc pic.twitter.com/tx6KNnedic
— AIONIA PISTOS 1908 (@karamfyllis13) August 1, 2023
Φάση σποραρ σημερα:
ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ
ΠΑΛΤΟ
ΠΑΛΤΟ
ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ #paofc— KesyFZ (@KesyFZ) August 1, 2023
Είχαν άδικο; Πιθανότατα όχι. Όμως ο Αντράζ Σποράρ δεν ήταν χθες τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι ήταν πέρυσι στο πρώτο ματς που έπαιξε στην Λεωφόρο, απ’ ό,τι ήταν σε όλη την πρώτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό – ενδεχομένως απ’ ό,τι ήταν σε όλη του την καριέρα. Εκείνη που έζησε και εκείνη που δεν έζησε.
Το παιδί στην κορνίζα!
24 Σεπτεμβρίου του 2003… Η Ολίμπια Λιουμπλιάνας ζει ένα από τα σπουδαιότερα βράδια στην ευρωπαϊκή της ιστορία. Δεν ήταν τόσο η πορεία της, για τον πρώτο γύρο του κυπέλλου UEFA μιλάμε άλλωστε, όσο ήταν ο αντίπαλος. Όσο ήταν η βραδιά. Όσο ήταν η στιγμή. Η Λίβερπουλ εμφανίστηκε εκείνο το βράδυ στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας. Παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Bezigrad», το οποίο ήταν ακόμα η έδρα της Ολίμπια. Στην ενδεκάδα της αγγλικής ομάδας ήταν ο Ντούντεκ, ο Χίπια, ο Κιούελ, ο Σμίτσερ, ο Όουεν, ο Μέρφι, ο Ντιάο, ο Ρίισε, ο Λε Ταλέκ, ο Μπίσκαν. Και ο Χέσκι. Τότε, ή σχεδόν τότε ξεκίνησαν όλα.
«Ήμουν εννέα χρονών και μπήκα στο γήπεδο με τους παίκτες της Λίβερπουλ. Συνόδευσα τους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο, κρατούσα το χέρι του Χέσκι. Θυμάμαι και τον Στιβ Τζέραρντ, ήταν αναπληρωματικός. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία για μένα. Και ο πατέρας μου πάντα υποστήριζε τη Λίβερπουλ, οπότε ήταν στο αίμα μου».
Η Λίβερπουλ σώθηκε λίγο πριν το φινάλε εκείνο το βράδυ. Ο Ολίμπια είχε προηγηθεί στο 66’, για να δεχτεί το γκολ της ισοφάρισης στο 88’ και στον επαναληπτικό φυσιολογικά να ηττηθεί με 3-0 και να αποκλειστεί. Ο ήρωάς μας, ο μικρός τότε Αντράζ, ορκιζόταν την αγάπη του για τη Λίβερπουλ. Την αγάπη του για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή φλέρταρε με την μετακίνησή του στο Άνφιλντ, αλλά ήταν ακόμα άγουρος. Κάποια στιγμή επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις της Τότεναμ, αλλά ήταν περισσότερο επίσκεψη εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα. Και κάποια στιγμή – πολλές στιγμές, δηλαδή – συνήθιζαν να τον παρομοιάζουν με τον Φερνάντο Τόρες, ωστόσο εκείνος είχε μάτια για τον Ισπανό επιθετικό μόνο όταν φορούσε τα κόκκινα.
«Η Λίβερπουλ θα είναι πάντα η αγαπημένη μου ομάδα. Δεν αλλάζεις την ομάδα που υποστηρίζεις. Και ο Τόρες; Ήταν το είδωλό μου όσο έπαιζε στην Λίβερπουλ, αλλά από τότε που έφυγε δεν παρακολουθώ και ιδιαίτερα την καριέρα του».
Ποιανού καριέρα παρακολουθεί τότε; Κάποτε ήταν του πατέρα του… Ο Μίχα Σποράρ ήταν αμυντικός παλιάς κοπής. «Τότε που παίζαμε man to man και μας έλεγαν να ακολουθούμε τον παίκτη μας μέχρι και στα αποδυτήρια. Τότε, που αν γινόταν κάτι και σκόραρε ο παίκτης σου, ο προπονητής θα σε έβριζε όλη την εβδομάδα». Ο πρεσβύτερος της οικογένειας, αστυνομικός στο επάγγελμα, συνδύαζε το ποδόσφαιρο με την εκπαίδευσή του και αργότερα με τη δουλειά του, είχε ξεκινήσει ως επιθετικός πριν του αλλάξουν θέση και μάλλον θα το διασκέδαζε να αντιμετώπιζε τον γιο του. «Προτιμούσα να είμαι εκείνος που κλωτσάω τους άλλους, παρά εκείνος που δέχεται τις κλωτσιές», θα πει γελώντας ο Μίχα για να πάρει την πληρωμένη απάντηση του Αντράζ. «Ούτε καν μπορώ να ακούω τις συμβουλές του μπαμπά μου πλέον. Οι αμυντικοί είναι εντελώς διαφορετικοί από ό,τι ήταν τότε».
Ελθέτω η Βασιλεία σου! Ή και όχι…
«Η Ολίμπια μου έδωσε τα πάντα. Έπαιξα στην Ολίμπια τέσσερα χρόνια και ως κάτοικος της Λιουμπλιάνας πάντα ήταν η ομάδα μου. Ο πατέρας μου υπήρξε αρχηγός, εγώ υπήρξα αρχηγός και είναι για μένα κάτι ξεχωριστό. Είναι πιο ξεχωριστό και από την Λίβερπουλ!».
Στην Ολίμπια έφτιαξε όνομα για να αρχίσει να τον ακολουθεί όλη η Ευρώπη. Το 2012-13 είχε έντεκα γκολ σε 28 συμμετοχές και όταν είσαι 18 ετών και ουσιαστικά ντεμπουτάρεις στην κορυφαία λίγκα της χώρας σου, τέτοιοι αριθμοί χτυπάνε καμπανάκια στα γραφεία των σκάουτ. Θα περιμένουν, όμως, μια ακόμα τέτοια χρονιά για να πειστούν. Το 2014-15, ο Σποράρ είχε πετύχει 13 γκολ σε 32 ματς και τη σεζόν 2015-16 17 γκολ σε 18 ματς. Ε, δεν πρόλαβε παραπάνω! Η Βασιλεία ήρθε. Κι ας ήταν παροδική…
«Νιώθω λες και βρίσκομαι σε διαφορετικό κόσμο από την Σλοβενία. Οι εγκαταστάσεις και το γήπεδο είναι φανταστικά. Όλα είναι φανταστικά. Ανυπομονώ με ταπεινότητα να ξεκινήσω δουλειά. Πρέπει να δουλέψω σκληρά για να ανταποδώσω την εμπιστοσύνη που έδειξαν σε μένα. Τώρα, πάω διακοπές και τα λέμε σύντομα».
Σύντομα τα είπαν, αλλά δεν ήταν για πολύ. Ο Αντράζ Σποράρ ξεκίνησε τη χειμερινή προετοιμασία του με τη Βασιλεία (σ.σ. το ελβετικό πρωτάθλημα έχει winter break), ωστόσο αρχικά έπαθε μια μόλυνση στο πόδι. Πρόλαβε να παίξει μόλις είκοσι λεπτά απέναντι στην Γκαρσχόπερς στις 14 Φεβρουαρίου και στις 28 του ίδιου μήνα θα ήταν για πρώτη φορά βασικός! Μόνο που τραυματίστηκε στο ζέσταμα… Ένας τραυματισμός που φαίνεται ότι επρόκειτο να συμβεί. «Όταν πέρασα από ιατρικές εξετάσεις, δεν μου έκαναν μαγνητική. Βέβαια, από όσο μου είπαν οι γιατροί δε θα άλλαζε και κάτι γιατί υπήρχε ήδη υγρό στον αστράγαλο και δε θα φαινόταν κάτι».
Ο Σλοβένος βρέθηκε σε μια κατάσταση που δεν είχε βρεθεί πριν. Αμφισβήτηση. Κριτική. Έντονη κριτική. Πρωτοσέλιδο. Απόγνωση. Ίσως γι’ αυτό και να μην ιδρώνει τόσο το αυτί του σε όσα ακούει στην Ελλάδα. Είχε περάσει εκπαίδευση. «Το μεγαλύτερό μου βάρος ήταν ότι δεν είχα παίξει ποδόσφαιρο για εφτά μήνες. Δε με ένοιαζε και τόσο πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω στο γήπεδο». Γύρισε τον Σεπτέμβριο του 2016, έκανε κάποιες συνεχόμενες καλές εμφανίσεις, αλλά δεν έπεισε. Κάποιοι θεωρούσαν ότι δεν ήταν αρκετά καλός για τη Βασιλεία. Ότι βιάστηκε να κάνει το βήμα. Η ομάδα του τον δάνεισε στην Αρμίνια Μπίλεφελντ για μία σεζόν. Καταστροφή. «Δε θέλω να πω τίποτα για εκείνη τη σεζόν», απαντάει κοφτά και από τις εννέα συμμετοχές στη δεύτερη κατηγορία της bundesliga, βρέθηκε στην Σλοβακία.
Εκεί βήμα προς βήμα και αγώνα με τον αγώνα έχτισε ξανά την καριέρα του, έφτιαξε ξανά το όνομά του. Η Σλόβαν Μπρατισλάβας είχε ξοδέψει ένα ποσό κοντά στα 600.000 ευρώ για να τον αποκτήσει. Δύο χρόνια μετά θα τον πουλούσε με το δεκαπλάσιο. Ήταν η πιο ακριβή της αγορά και η πιο ακριβή της πώληση. Λεπτομέρειες θα σου πει ο ίδιος… «Δε μου λένε κάτι τα χρήματα. Υποθέτω είναι λογικό να γίνεται η συζήτηση, όμως για μένα είτε μια ομάδα πληρώσει ένα ευρώ για να με αποκτήσει είναι εκατομμύρια, σημασία έχει πώς νιώθω. Και σημασία έχει πώς θα νιώθω με την Σλόβαν».
Αρκετά καλά θα σκεφτεί κανείς… Από την Σλοβακία έφυγε με 60 γκολ σε 17 ασίστ σε 78 ματς και πήγε στην Πορτογαλία, εν μέσω μιας αρκετά τρελής μεταγραφικής περιόδου για τον ίδιο, αφού ήταν αρκετά δημοφιλής. Ειδικά προς Σκωτία μεριά. Η Σέλτικ προσπάθησε να τον αποκτήσει, όμως εντέλει την κούρσα κέρδισε η Σπόρτινγκ. Ο Αντράζ Σποράρ δεν κατάφερε να μονιμοποιηθεί στην Πορτογαλία, δεν κατάφερε να μείνει στο υψηλότερο επίπεδο, παρότι συνέχισε να είναι συνεπής στο σκοράρισμα. Έψαχνε, πάντα ψάχνει, την επόμενη ευκαιρία για να γίνει είδωλο σε μια κερκίδα. Ή αποδιοπομπαίος τράγος. Τα ενδιάμεσα, φανταζόμαστε, να βρίσκει βαρετά!
Comments