By Τζούρισιτς, Βιλένα, Γεντβάι, αλλάζουν… πίστα τον Παναθηναϊκό, όπως θα γίνει και στο μπάσκετ με Σλούκα, Χουάντσο, Λεσόρ, Βιλντόζα κτλ. Γιατί η ποιότητα δε θέλει ούτε προσαρμογή, ούτε χρόνο προετοιμασίας.
Πάντα, κάθε φίλαθλος/οπαδός πρέπει να καμαρώνει για την ομάδα που υποστηρίζει. Έχει επιλέξει τα χρώματα που αγαπά, το κλαμπ που του φέρνει αναμνήσεις γιατί αυτό είναι επίσης σημαντικός λόγος επιλογής ομάδας. Η συγκεκριμένη… καψούρα πολλές φορές δοκιμάζεται. Καλή ώρα ο Παναθηναϊκός. Από δοκιμασίες άλλο τίποτα. Ειδικά στο ποδόσφαιρο.
Κύκλο κάνει η ζωή, ειδικά αν είσαι κάτι τόσο σπουδαίο σε επίπεδο μεγέθους, όπως ο Παναθηναϊκός. Ή αντίστοιχα άλλες μεγάλες ομάδες, απλά στην προκειμένη μας ενδιαφέρουν οι Πράσινοι. Το Τριφύλλι δοκιμάστηκε. Σε σημεία που δεν είχε ζήσει ποτέ ξανά. Έμεινε όρθιο όμως και συνεχίζει. Φτάνοντας στο σήμερα.
Ωραίο το «σήμερα». Παναθηναϊκές μέρες, είναι ο καιρός που το στήθος φουσκώνει λίγο περισσότερο από χαρά κυρίως. Η περηφάνια είναι κάτι που πάντα υπάρχει, απλά «πνίγεται» απ’ τη λύπη, τη στεναχώρια, τα νεύρα.
Το ποδόσφαιρο έκανε το πρώτο… κύμα μεταγραφών, έπαιξε με την Ντνίπρο και ετοιμάζεται να επιστρέψει σε ευρωπαϊκό όμιλο. Το μπάσκετ απ’ την άλλη, έχει ξαναγίνει το… αφεντικό της «πόλης». Όπου πόλη βάζετε την Ευρώπη και είμαστε μέσα.
Τριάρα στη Ντνίπρο τη μία, «βόμβα» Χουάντσο την άλλη. Πριν λίγες εβδομάδες, Βιλένα την μία, Σλούκας την άλλη. Ωραίες μέρες για Παναθηναϊκούς. Χαμογελαστές. Το είχε ανάγκη και το άξιζε ο κόσμος. Κυρίως του αξίζει αυτό που θα ακολουθήσει τον χειμώνα. Γιατί με τις κινήσεις τέτοιου επιπέδου, δε γίνεται να μην ακολουθήσει.
Στη ζωή πάντα ισχύει το αυτό που πληρώνεις παίρνεις. Τί πλήρωσε το Τριφύλλι; Ποιότητα. Προσωπικότητα. Παραστάσεις. Ηγέτες. Δεν μπορείς να αποτύχεις σε αυτού του είδους τις κινήσεις, ακόμη κι αν το θες που λέει ο λόγος.
Μπαίνει ο Βιλένα χωρίς να τον περιμένει κανείς ενδεκάδα, κάνει το κέντρο της Ντνίπρο να μοιάζει ερασιτεχνικό. Τζούρισιτς μία απ’ τα ίδια κι ακόμη καλύτερα. Μπαίνει ο Γεντβάι χωρίς καλά-καλά να έχει μάθει τα ονόματα των συμπαικτών του, βλέπεις μια άνεση, μια ποδοσφαιρική ηρεμία.
Ανάλογα τα πράγματα και στο μπάσκετ θα είναι. Πώς μπορεί να μη σου «βγει» ο Σλούκας, ο Βιλντόζα, ο Χουάντσο, ο Λεσόρ κτλ; Δεν υπάρχει περίπτωση. Γιατί είναι ποιοτικοί, εξαιρετικοί αθλητές, με παραστάσεις, διάθεση, το πάνω ράφι που λέμε.
Κι επειδή συνηθίσαμε στην μετριότητα σε πολλές περιπτώσεις, βολευόμασταν σε κάποια στοιχεία και όχι στο σύνολο του κάθε ποδοσφαιριστή, πρέπει σιγά-σιγά να ξεχάσουμε αυτά τα κλισέ. Όπως τα περίφημα θα χρειαστεί χρόνος για προσαρμογή, θα χρειαστεί ένας μήνας για να είναι απόλυτα έτοιμος κι ας έκανε προπονήσεις.
Μπήκε ο Βιλένα χωρίς να είναι στο 100% σε καμία περίπτωση, μπήκε ο Γεντβάι ανέτοιμος καθώς δεν έκανε προετοιμασία με την προηγούμενη ομάδα του. Τζούρισιτς νεοφερμένος, παίζει λες και είναι ηγέτης για χρόνια. Πώς γι’ αυτούς τους παίκτες να ψάξεις δικαιολογία μετά;
Όχι θέλει χρόνο, όχι πρέπει να προσαρμοστεί, όχι πρέπει να συνηθίσει, όχι θα κριθεί μετά από 3-5-8 μήνες. Κακές δικαιολογίες συνήθως, για μέτριους παίκτες. Οι μεγάλοι, οι ποιοτικοί, οι ηγέτες, θέλουν 3-4 λεπτά προσαρμογής. Όσο τους παίρνει να φορέσουν φανέλα, σορτσάκι και παπούτσια. Τα υπόλοιπα είναι έτοιμα.
Ποδοσφαιρικά και μπασκετικά, οι Παναθηναϊκοί είναι στα ουράνια. Η κατάληξη όλων αυτών είναι η χαρά που θα δώσουν οι ομάδες στον κόσμο. Νομοτελειακά θα δώσουν, γιατί συνδυάζουν την καλή δουλειά, τους κορυφαίους προπονητές, με την απίστευτη ποιοτική αναβάθμιση στα ρόστερ. Λιγότερο στο ποδόσφαιρο επειδή έτσι κι αλλιώς λιγότερες κινήσεις έψαχνες, μαζικά στο μπάσκετ όπου άλλαξε όλο σχεδόν το ρόστερ.
Δικαιολογίες αναζητούν οι μέτριοι, οι κακοί. Έπαρση έχουν οι φαντασμένοι αλλά μέτριοι. Σιγουριά βγάζουν όσοι ξέρουν τι κάνουν, πώς να το κάνουν και οι σφυγμοί τους δεν ανεβαίνουν καθόλου την ώρα που «καίει» η μπάλα.
Ωραίες μέρες να είσαι Παναθηναϊκός και θα είναι ακόμη πιο ωραίες όταν έρθει η ώρα αγωνιστικά.
Υ.Γ. Όσο ο Παναθηναϊκός ήταν σε εξαιρετικά επίπεδα ranking της UEFA, είχε καλές σχετικά κληρώσεις. Αυτές που ονόμαζαν «τυχερές». Τώρα που υποχώρησε τόσο πολύ ευρωπαϊκά, οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές. Είδαμε Ρέιντζερς με τον Ολυμπιακό και αμέσως σκέφτονται όλοι εμείς πέσαμε με Μαρσέιγ. Ακόμη κι έτσι πάντως, συνεχίζει να χρησιμοποιείται η καραμέλα των «βατών» κληρώσεων του Παναθηναϊκού. Όσα δεν έφταναν ποτέ, τα έκαναν κανόνα. Η απόλυτη ποδοσφαιρική κατάντια για ομάδες που αποκλείονται από… βοσκοτόπια.
Υ.Γ.1: Το μέγεθος του ενθουσιασμού που συνοδεύει τις μπασκετικές μεταγραφάρες, δεν αφορά μόνο τις ίδιες τις κινήσεις. Είναι η «τρέλα» των Παναθηναϊκών για την δεδομένη επιστροφή της ομάδας. Του τμήματος που κράτησε το σύλλογο σε χρόνια όχι απλά δύσκολα αλλά κάτι παραπάνω. Καιρός να θυμηθούν οι πάντες τι εστί Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, τι εστί ΟΑΚΑ, επειδή μέσα σε 2-3 χρόνια πάνε να αλλάξουν την πραγματικότητα.
Comments