By
Πιο γεμάτος, πιο ποιοτικός, πιο δημιουργικός. Η φετινή προετοιμασία που πραγματοποίησε ο Παναθηναϊκός στην Αυστρία ήταν η πιο ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρικά και η ποιοτικότερη από πλευράς προπόνησης και ανταγωνισμού των ποδοσφαιριστών του έμψυχου δυναμικού της ομάδας, την τελευταία δεκαετία και βάλε.
Από την εποχή που το χρήμα έρεε εν αφθονία κι ο Παναθηναϊκός κολυμπούσε στον πακτωλό των εκατομμυρίων της πολυμετοχικότητας, είχε να δει το τριφύλλι τόση ποιότητα μαζεμένη.
Δεν τίθεται σύγκριση, ασφαλώς. Διότι εκείνη την περίοδο οι πράσινοι ήταν γεμάτοι από αστέρια που δύσκολα θα συνυπάρξουν σε ελληνική ομάδα στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον, άρα δεν δύναται να μπουν (καν) στην ίδια ζυγαριά τα βιογραφικά των παικτών του τότε, με το σήμερα.
Δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί πραγματικότητα ότι υπάρχουν αρκετά χειροπιαστά δεδομένα που είδαμε φέτος, τα οποία είχαν να εμφανιστούν μαζεμένα εδώ και πολλά χρόνια.
Κι αυτή η διαπίστωση είναι πολύ σημαντική όσον αφορά τη μεγάλη εικόνα της… κανονικής επιστροφής του τριφυλλιού που, όπως δείχνουν τα πράγματα, ολοένα και ζυγώνει.
Στην ολότητά της, στο «πακέτο» της αν προτιμάτε, η φετινή προετοιμασία είχε μια σειρά από στοιχεία που σε κάνουν να αισιοδοξείς αλλά και να ανυπομονείς για τα μελλούμενα.
Απ’ τη… θλίψη στην ποιότητα και στην τακτική εξέλιξη
Ας τα βάλουμε σε μία σειρά…
Το πρώτο θετικό συμπέρασμα ήταν η ποιότητα των προπονήσεων και η τακτική εξέλιξη της ομάδας. Απ’ εκεί που πονούσαν τα ματάκια μας με όσα βλέπαμε τα τελευταία χρόνια, στην τρίτη σεζόν του Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι το τριφύλλι δεν έχει κάνει απλώς βήματα, αλλά άλματα ποδοσφαιρικά. Δύο προετοιμασίες πριν, η εικόνα ήταν θλιβερή.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός μπορεί να προσθέτει εναλλακτικές τακτικές προσεγγίσεις, μετά από λίγες προπονήσεις και με ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η βάση των τεσσάρων βασικών αρχών του παιχνιδιού υφίσταται και δεν τροποποιείται και ο αρχικός σχηματισμός παραμένει το 4-3-3, όπως και πέρυσι. Οταν ο Παναθηναϊκός έχει τη μπάλα απλώνεται σε 3-2-5, όπως και πέρυσι.
Ο Γιοβάνοβιτς κατάφερε να προσθέσει ομαλά και σε χρόνο dt (δουλεύοντάς το στις προπονήσεις και στα φιλικά στην Αυστρία) το «τρικ» με τον αριστερό μπακ να γίνεται δεύτερο «6άρι», στο… δημιουργικό μενού της ομάδας. Χωρίς να αλλάξει μεν το 3-2-5 όταν ο Παναθηναϊκός έχει τη μπάλα σε σετ παιχνίδι, αλλά με τον αριστερό εξτρέμ να παίρνει πλάτος αντίστοιχο με τον δεξιό, αντί να κλείνει προς τα μέσα.
Είναι πρόωρο να ισχυριστεί κανείς, ασφαλώς, ότι το μονιμοποίησε στη φάση ανάπτυξης, αλλά είναι πασιφανές ότι εστίασε σε αυτό και το τοποθέτησε στη φαρέτρα της ομάδας ως έξτρα επιλογή.
Πλέον ο Παναθηναϊκός μπορεί να επιλέγει ανάλογα με τις συνθήκες ενός αγώνα, ή να εφαρμόζει στο ίδιο ματς, πότε τη μία και πότε την άλλη επιλογή στο Build-up.
Αλλωστε, οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς γνωρίζουν πια… μηχανικά και με κλειστά μάτια απ’ τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο πώς να εφαρμόζουν το πλάνο ανάπτυξης όπου ο αριστερός μπακ αποκτά ρόλο εξτρέμ παίρνοντας το πλάτος, ενώ το ένα από τα δύο 8άρια κινείται δίπλα απ’ τον αμυντικό μέσο.
Ο Σέρβος προπονητής έθεσε ακόμα μία έξτρα τακτική παράμετρο, πιο βατή και συνηθισμένη. Οχι στο χτίσιμο της επίθεσης, αλλά όταν ο Παναθηναϊκός δεν έχει τη μπάλα και βρίσκεται σε φάση άμυνας. Επιλέγοντας κυρίως το 4-2-3-1 αντί του περυσινού 4-4-2, όπου ο ένας δημιουργικός μέσος («8άρι-10άρι») πήγαινε δίπλα στον στράικερ για να ξεκινήσει το πρέσινγκ στον αντίπαλο. Πλέον τοποθετείται ξεκάθαρα στη θέση 10, πίσω από το 9άρι.
Πρέσινγκ πιο ψηλά, περισσότερα ρίσκα και ανταγωνισμός
Τροποποίηση υπήρξε στη φετινή προετοιμασία και στις τοποθετήσεις των παικτών στην άσκηση πίεσης. Ο τρόπος δουλειάς στην Αυστρία στον συγκεκριμένο τομέα εμπεριείχε πρέσινγκ σε πιο ψηλά μέτρα, ξεκινώντας από τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Και, κατ’ επέκταση, μεγαλύτερα ρίσκα.
Το πασιφανές συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι ο Παναθηναϊκός εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο ποδοσφαιρικά/τακτικά από τον Γιοβάνοβιτς και το εξαιρετικό τιμ των συνεργατών του, προεξέχοντος του άμεσου συνεργάτη του Χρήστου Κόντη.
Το δεύτερο θετικό σημάδι ήταν ο αυξημένος ανταγωνισμός μεταξύ των παικτών. Η ποιότητα είναι σαφώς μεγαλύτερη από τις περισσότερες εκδόσεις του Παναθηναϊκού στη νεότερη εποχή κι αυτό το αντιλαμβάνονται άπαντες.
Σχεδόν κανείς παίκτης δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα που τον περιμένει και ταυτόχρονα όλοι παλεύουν για να διατηρήσουν ή να πάρουν φανέλα βασικού.
Είναι σίγουρο ότι ο υψηλός ανταγωνισμός λειτουργεί θετικά για το σύνολο, με συνέπεια η ένταση και η ποιότητα της καθημερινής προπόνησης να προκαλεί σε όλους χαμόγελα. Και πρώτα απ’ όλους στον Γιοβάνοβιτς.
Αύξηση του ποιοτικού βάθους, μηδέν απρόοπτα και… Αϊτόρ
Αλλωστε, αν όχι όλοι σίγουρα οι περισσότεροι πράσινοι θα χρειαστεί να είναι πανέτοιμοι ανά πάσα στιγμή στη διάρκεια της σεζόν από τη στιγμή που οι υποχρεώσεις της ομάδας προβλέπεται να εμπεριέχουν τρεις διοργανώσεις υψηλών απαιτήσεων και ισοσκελισμένου βάθους.
Ενός βάθους που πέρυσι δεν υπήρχε επαρκώς και είναι αυτονόητο ότι έπαιξε αρνητικό ρόλο στο φινάλε της περασμένης σεζόν.
Οι σχέσεις των παικτών στα αποδυτήρια είναι πολύ καλές, οι ισπανόφωνοι κάνουν περισσότερη παρέα μεταξύ τους, το ίδιο και οι πρώην Γιουγκοσλάβοι, υπάρχουν και μάλλον «αταίριαστα» δίδυμα όπως ο Μπερνάρ με τον Μάγκνουσον, αλλά η ουσία είναι ότι το γκρουπ των πράσινων και η χαρά τους να βγουν για προπόνηση και να τα δώσουν όλα, δεν θεωρούνται αυτονόητα ούτε κεκτημένα.
Το να μην υπάρχουν μούτρα και βεντετισμοί στα αποδυτήρια δεν τα βρίσκεις εύκολα. Για την ακρίβεια, δεν θυμόμαστε ανάλογη εικόνα τα τελευταία 23 χρόνια στον συγκεκριμένο τομέα.
Οι νεοφερμένοι το αντιλαμβάνονται πλήρως και ο μοναδικός αστερίσκος που μένει να φανεί πώς θα εξελιχθεί αφορά στη διαχείριση του ρόστερ όταν κάποιοι θα θεωρούν ότι αξίζουν περισσότερο χρόνο και πιο ενεργό ρόλο. Αυτό θα φανεί στην πορεία και μόνο το μέλλον μπορεί να το δείξει.
Προς το παρόν, μόνο τυχαία δεν ήταν η ομιλία του Γιοβάνοβιτς προς την ομάδα στα γενέθλιά του, ούτε η εξαιρετική του διάθεση σε κάθε προπόνηση και δη μετά από μία σεζόν που δεν είχε το τέλος που προσδοκούσε σαν τρελός. Ο Σέρβος πιστεύει πολύ την ομάδα φέτος και έχει κάθε λόγο να το κάνει.
Το τρίτο θετικό της φετινής προετοιμασίας αφορά τους τραυματισμούς. Και έχει διπλή ανάγνωση. Η πρώτη σχετίζεται με το γεγονός και οι τέσσερις αθλητές του Παναθηναϊκού που έκαναν επέμβαση αποκατάστασης χιαστού (Αϊτόρ, Ζέκα, Φρόκου, Τρουιγέ) δεν είχαν την παραμικρή επιπλοκή, αποδεικνύοντας ότι όλα έχουν πάει κατ’ ευχήν με όλες τις περιπτώσεις.
Ειδικότερα για τον Αϊτόρ που πέρυσι έκανε απίστευτα πράγματα έως ότου τραυματιστεί, τα μηνύματα είναι άκρως ενθαρρυντικά.
Προπονείται και παίζει σαν να μην έλειψε ποτέ. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγος χρόνος για να φύγει από το μυαλό του κάθε ίχνος φόβου που φυσιολογικά υπάρχει σ’ έναν αθλητή μετά από επέμβαση, πόσο μάλλον όταν η θέση που αγωνίζεται εμπεριέχει πολλά δυνατά μαρκαρίσματα και αρκετές αλλαγές κατευθύνσεων.
Κάθε μέρα που περνάει και κάθε προπόνηση που πραγματοποιεί, «παίρνει» και ψυχολογία. Ισως να μην είναι πανέτοιμος για την ενδεκάδα στα πρώτα επίσημα ματς-φωτιά, αλλά πιστοποίησε ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι όπως ήταν πριν τον τραυματισμό του. Μεγάλη δουλειά για την ομάδα.
Ο Ζέκα, εξάλλου, έδειξε να είναι αρκετά πίσω στις πρώτες προπονήσεις στην Αυστρία. Οσο περνούσαν οι μέρες ωστόσο ανέβαζε στροφές και το τελευταίο διάστημα έδειξε ότι κάνουν λάθος όσοι περιμένουν ότι θα έχει ρόλο κομπάρσου και θεωρούν ότι έχει έρθει για τα τελευταία ένσημα.
Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας και το πείσμα του, που όλοι μας μπορεί να βρεθούμε προ ευχάριστης εκπλήξεως.
Η έτερη όψη του ίδιου νομίσματος είναι ότι δεν υπήρχαν τραυματισμοί και απρόοπτα αρνητικής φύσεως. Ο Ιωαννίδης, ο Τσέριν και ο Σένκεφελντ ήταν οι μοναδικοί που έμειναν μόλις 3-4 μέρες εκτός.
Με την ευκαιρία να τονίσουμε ότι ο Γκάνεα έκανε ξεχωριστό πρόγραμμα μετά τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον ταλαιπώρησε ελέω κόβιντ. Αλλες ομάδες μπορεί να του είχαν λύσει το συμβόλαιο. Ο Παναθηναϊκός τον πήρε μαζί του στην αποστολή.
Και αξίζουν πολλά μπράβο στο σύλλογο για αυτήν την επιλογή. Δεν πρέπει να περιστρέφονται όλα γύρω από το συμφέρον…
Το τέταρτο θετικό στοιχείο της προετοιμασίας ήταν οι αθλητικές εγκαταστάσεις στο Μπαντ Έρλαχ. Εάν επέλεγε κανείς μία λέξη, αυτή θα ήταν «χλιδή».
Υψηλού επιπέδου παροχές, εξαιρετικά γήπεδα προπονήσεων, κοντινές αποστάσεις των φιλικών αγώνων, σούπερ λουξ ξενοδοχείο. Λες και (ανα)βιώναμε παλιές καλές εποχές.
Και ναι, είναι αλήθεια, ο Παναθηναϊκός την τελευταία διετία δαπανά τα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα για να έχει ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του τις καλύτερες δυνατές συνθήκες δουλειάς. Οπως θα έπρεπε και πρέπει να γίνεται πάντοτε.
Η απουσία έμπειρου τρίτου στόπερ και η διαφορά με τον Βιλένα
Το ένα αλλά «χτυπητό» αρνητικό στοιχείο της προετοιμασίας, ήταν ότι δεν υπήρχε ένας τρίτος έμπειρος στόπερ για να δουλέψει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα.
Προκειμένου να (είχε ήδη) μπει στο κλίμα, να κατανοήσει την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του προπονητή, να έχει γενικότερα άμεση προσαρμογή και να ήταν πανέτοιμος από πάσα άποψη σε περίπτωση που χρειαστεί να βοηθήσει στα πρώτα ευρωπαϊκά νοκ άουτ ματς με την Ντνίπρο.
Για το πιο πρόσφατο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας, τον διεθνή Ολλανδό κεντρικό μέσο, Τόνι Βιλένα, υπάρχει μία σημαντική διαφορά.
Ναι μεν θα ήταν το ιδανικό να βρισκόταν με την ομάδα στην Αυστρία, αλλά στη θέση του υπάρχουν -αριθμητικά- επιλογές και (κυρίως) μπορούν άπαντες να κατανοήσουν ότι όταν γίνονται τόσο υψηλού επιπέδου μεταγραφές δεν ξέρεις πόσο γρήγορα θα τις υλοποιήσεις.
Οταν βρεις το κατάλληλο τάιμινγκ κι αν είσαι ικανός, τις καπαρώνεις. Οπως και έκανε στην πράξη ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού, Γιάννης Παπαδημητρίου.
Ποιοι ξεχώρισαν, ποιοι προβλημάτισαν και τα… κενά
Σε επίπεδο ποδοσφαιριστών έλαμψαν τρεις. Πρωτίστως ο Φίλιπ Τζούρισιτς. Το δημιουργικό ρεπερτόριό του για τα ελληνικά δεδομένα είναι εντυπωσιακό. Τακουνάκια, ποδιές, κάθετες, αντίληψη του χώρου, μέτρα και σλάλομ με τη μπάλα, καλά χτυπήματα. Ομορφιές και γούστα!
Συν τοις άλλοις μόνο αδιάφορος δεν ήταν ανασταλτικά, η σωματοδομή του δυσκολεύει τους αντιπάλους του (τα τραβήγματα στη φανέλα του ήταν σχεδόν μόνιμη εικόνα στα φιλικά) και η τακτική του συμπεριφορά μετά από έξι χρόνια στο Καμπιονάτο άρτια.
Απομένει η διάρκεια και η ουσία. Η πρώτη είναι ζήτημα αγωνιστικού ρυθμού. Σε συνθήκες προετοιμασίας θα ήταν παράλογο να δούμε κάτι διαφορετικό. Το δεύτερο θα το κρίνει ο χρόνος.
Ο δεύτερος ήταν ο Μπερνάρ. Ο Βραζιλιάνος άσος δείχνει να έχει πλέον… ελαφρύνει από το βάρος του να τα περιμένει «όλα» η ομάδα απ’ αυτόν δημιουργικά. Εκανε μία ποιοτική προετοιμασία, οι τεχνικές αρετές και η ποδοσφαιρική του αντίληψη είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένες και έδειξε ότι η πρώτη του προετοιμασία με την ομάδα μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική!
Αλλωστε, με την παρουσία του Τζούρισιτς και την επικείμενη ενσωμάτωση του Βιλένα, γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ότι αυξήθηκε θεαματικά ο ανταγωνισμός για τις δύο θέσεις του άξονα μπροστά από το «6άρι». Είναι πολύ πιθανό να τον δούμε συχνά και στο αριστερό «φτερό».
Τρίτος ήταν ο 18χρονος Ελτον Φίκαϊ. Ο μικρός από την Αλβανία ξεπετάχτηκε απ’ το πουθενά και εντυπωσίασε. Μας ξάφνιασε ευχάριστα με το καλώς εννοούμενο θράσος του με τη μπάλα, την αυτοπεποίθηση, την κορμοστασιά και τη στόφα που έβγαζε τόσο στις προπονήσεις όσο και στα φιλικά.
Για τη θέση που αγωνίζεται θα χρειαστεί να αποκτήσει σταδιακά περισσότερο όγκο/δύναμη, για να αντιμετωπίζει στράικερ-θηρία που… κρύβουν τον ήλιο και πρέπει να πάρει ρυθμό/ματς και περισσότερες προπονήσεις σε επαγγελματικό επίπεδο.
Το έβλεπαν τα μάτια μας καθημερινά ότι το ταλέντο του ξεχωρίζει και ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο.
Πολύ καλή εικόνα και θετικές εντυπώσεις άφησαν επίσης ο Ιωαννίδης, ο Βαγιαννίδης, ο Κλέινχεϊσλερ, ο Μλαντένοβιτς και ο Βέρμπιτς, ενώ ο Γερεμέγεφ έδειξε ότι «έχει» το γκολ και θα μπορούσε να δώσει λύσεις, ειδικά απέναντι σε αντιπάλους που βάζουν «πούλμαν», καταλαμβάνοντας τη θέση του τρίτου στράικερ στο ρόστερ.
Σε επίπεδο προβληματισμού, ο Μαντσίνι έδειξε να έχει πολύ βαριά πόδια, ειδικά την πρώτη εβδομάδα, ίσως επειδή δεν είχε δουλέψει σε ανάλογες προετοιμασίες στο πρόσφατο παρελθόν, ο Παλάσιος ήταν καλός στις προπονήσεις όχι όμως και στα φιλικά, όπως και ο Σπόραρ, ενώ ο Πέρεθ έβγαλε κόπωση την τελευταία εβδομάδα και αδικαιολόγητα νεύρα στο φιλικό με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας που επηρέασαν την απόδοσή του και όλη την ομάδα.
Οσον αφορά το βάθος, πέραν του ποσοτικού ελλείμματος στην καρδιά της πράσινης άμυνας, φάνηκε να υφίσταται ανισορροπία στη δεξιά πλευρά της άμυνας σε σχέση με την αντίστοιχη αριστερή. Σε ατομικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά κυρίως σε παραστάσεις.
Comments