To «πρέπει» που έθεσε η κλήρωση πρέπει να τον κάνει πιο αποτελεσματικό στις μεταγραφές και για το επόμενο βήμα

Μια σύγκριση στην εκκίνηση της σεζόν του Παναθηναϊκού με την περυσινή αγωνιστική περίοδο και οι συνέπειες της πρόκρισης αλλά και του αποκλεισμού από την ουκρανική ομάδα.

Η παρελθοντολογία γενικώς δεν μας αρέσει. Μπορεί ο καθένας να κάθεται κάθε μέρα και να συγκρίνει το σημερινό ευρωπαϊκό ναδίρ στην ιστορία του Παναθηναϊκού με την ομάδα του Γουέμπλεϊ, τον πολυμετοχικό ή το Τριφύλλι στην εποχή του Γιώργου και του Γιάννη Βαρδινογιάννη, το οποίο είχε χάσει ουκ ολίγα πρωταθλήματα, αλλά στην Ευρώπη έχτισε το όνομα που κουβαλά ακόμα και σήμερα (στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, διότι στο μπάσκετ τα έξι αστέρια λάμπουν πάντα εκεί ψηλά και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης για πολλούς λόγους), με δυο ημιτελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τρεις προημιτελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων, δεκάδες καταπληκτικά ταξίδια και αξέχαστες βραδιές που έφεραν κοντά στο χρώμα της ελπίδας εκατομμύρια ανθρώπους.

Ορισμένες φορές, ωστόσο, μια σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν είναι χρήσιμη προκειμένου να καταλαβαίνουμε καλύτερα το παρόν. Εν προκειμένω για τον Παναθηναϊκό επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ωφέλιμο να θυμηθούμε ότι πριν από δύο χρόνια, όταν ο Σέρβος ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, είχε ως στόχο το «ευρωπαϊκό εισιτήριο». Ετσι… γενικώς και αορίστως. Και όντως ήταν επιτυχία το πώς τελικά στα play offs άφησε εκτός Ευρώπης την ΑΕΚ. Μια επιτυχία, όμως, η οποία μάλλον πέρασε σε… τρίτη μοίρα, μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και τη θαυμάσια απόδοση του Παναθηναϊκού από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον τελικό του Μάη στο ΟΑΚΑ, διάστημα στο οποίο (με Γκατσίνοβιτς-Βιγιαφάνιες στη μεσαία γραμμή και Αϊτόρ – Παλάσιος να κάνουν… τρέλες) όχι μόνο βρήκε μια θαυμάσια αγωνιστική ταυτότητα, αλλά τη συνδύασε και με θετικά αποτελέσματα σε πολλά ντέρμπι, αποτινάσσοντας το όποιο κόμπλεξ είχε δημιουργηθεί απέναντι στους υπόλοιπους «μεγάλους».

Ο Παναθηναϊκός πέρυσι δεν ήταν το φαβορί εναντίον της Σλάβια Πράγας. Κι όχι μόνο ήταν αουτσάιντερ, αλλά του έτυχαν και πολλές στραβές. Ιωση πριν από το πρώτο ματς, αποβολή – «φάντασμα» του Παλάσιος στην Πράγα, τρομερές χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο μέρος της ρεβάνς, μεγάλη μάχη, τελικά αποκλεισμός. Νοκ άουτ με μηδέν γκρίνια. Ηταν τόσο τεράστιοι οι αερόσακοι της κατάκτησης του Κυπέλλου και του καταπληκτικού φινάλε στα play offs, ήταν τόσο θετική η επίδραση των μεταγραφών (Μπερνάρ, Βέρμπιτς, Σπόραρ, Μάγκνουσον) που η ομάδα έπαιζε από το πρώτο της παιχνίδι στη regular season με όλη τη θετική ενέργεια της κερκίδας μαζί της! Κι αυτό ήταν το σωστό! Κι αυτό κατά τη γνώμη μας είναι πάντα το σωστό, αν το «στις χαρές και στις λύπες μαζί» δεν μένει στο επίπεδο της συνθηματολογίας.

Εφέτος, όμως, η συνθήκη είναι τελείως διαφορετική. Ούτως ή άλλως ο πήχης ήταν ήδη ψηλότερα, δεδομένου ότι η ομάδα (παρότι είχε αυξήσει κατακόρυφα το μπάζτετ της κυρίως λόγω μεγάλων πια συμβολαίων και όχι λόγω ακριβών μεταγραφών) έχασε το πρωτάθλημα για… χίλιους λόγους (μην τα αναλύουμε ξανά) δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του, χωρίς να έχει θέσει ως απόλυτο στόχο τον τίτλο. Και ασφαλώς χωρίς να έχει το βάθος του ρόστερ που απαιτούσε αυτός ο στόχος, εξ ου και το τεράστιο σφάλμα του συλλόγου δεν ήταν οι κινήσεις του καλοκαιριού, αλλά του χειμώνα, μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν είχε ήδη αποκτήσει το πλεονέκτημα που γρήγορα έχασε.

First opponent in 2nd qualifying round of @ChampionsLeague is @clubdnipro1 (UKR)! #Panathinaikos #PAOFC pic.twitter.com/gJtB0gFs3q

— Panathinaikos F.C. (@paofc_) June 21, 2023

Εφέτος, λοιπόν, εξ’ αρχής είχε εξαφανιστεί από το χάρτη το «…ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο». Και ήρθε η κλήρωση με την Ντνίπρο για να μεγεθύνει το «πρέπει». Όχι η ουκρανική ομάδα δεν είναι ούτε η… Εγνατία που όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε αν τελικά συναντηθεί με τον Αρη, ούτε η θρυλική Tρε Πένε από το Σαν Μαρίνο, ούτε η ιστορική Σάντα Κολόμα από τις Ανδόρες. Μόλις πέρυσι όχι μόνο συμμετείχε σε ομίλους του Conference League, προκρίθηκε μάλιστα, και εν συνεχεία αποκλείστηκε στους «32» από την ΑΕΚ Λάρνακας. Όμως, μην τρελαθούμε κιόλας από την υπερβολική ταπεινοφροσύνη και μιζέρια, δεν είναι και Σλάβια Πράγας! Από την οποία ο περυσινός Παναθηναϊκός αποκλείστηκε δύσκολα, στις λεπτομέρειες, και με μπόλικες «στραβές» μαζεμένες.

Η κλήρωση παρέχει στον Παναθηναϊκό μια τεράστια ευκαιρία για διασφάλιση τουλάχιστον δέκα εκατ. ευρώ και ευρωπαϊκών αγώνων τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο, αλλά του βάζει και ένα τεράστιο «πρέπει». Η Ντνίπρο δεν είναι πολύ υποδεέστερη του Τριφυλλιού, δεν είναι επιπέδου… Λαμίας και Λεβαδειακού όπως ίσως πολλοί νομίζουν. Είναι όμως σίγουρα δυο – τρία επίπεδα κάτω από τη Γκενκ και σίγουρα γι’ αυτό το status (δηλαδή για προκριματικά Champions League) είναι μια… μεγάλη τύχη για τους Πράσινους. Μια τύχη την οποία όχι μόνο δεν πρέπει να παραγνωρίσουν και να υποτιμήσουν, αλλά ακριβώς το αντίθετο! Να την αποδεχθούν ως τέτοια, να επιταχύνουν τις διαδικασίες για την απόκτηση παικτών που πραγματικά θα ανεβάσουν το επίπεδο της ομάδας (ας μας επιτραπούν οι αμφιβολίες για τον Τζούρισιτς, όχι όμως και για τον Μλαντένοβιτς) και να σκέφτονται όχι μόνο αυτά τα δύο ματς και κυρίως τα επόμενα σε κάθε περίπτωση.

Διότι στο καλό σενάριο ουδείς θα ήθελε έναν Παναθηναϊκό «βορά» στις ορέξεις της Μαρσέιγ, της PSV ή της Μπράγκα και στο κακό σενάριο προφανώς χρειάζεται περαιτέρω ουσιαστική ενίσχυση για να αποκλείσει τη Σλάβια Πράγας (ξανά!) στον γ’ προκριματικό γύρο του Europa League. Μόνο που σ΄ αυτό το σενάριο, εφέτος ο Παναθηναϊκός θα κουβαλά και ένα τεράστιο βάρος που δεν είχε πέρυσι. Αυτό του αποκλεισμού από μια υποδεέστερη ομάδα που αγωνίζεται ουσιαστικά σε «ουδέτερη» έδρα.

Κι αυτό το επιπλέον βάρος, ίσως να είναι και ασήκωτο για ένα σύνολο που στο εφετινό «πρέπει» των play offs απέτυχε, ενώ πέρυσι, όταν… ουδείς τον υπολόγιζε σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, σάρωνε στο διάβα του τους πάντες από τον Φεβρουάριο και μετά…

Πηγή: gazzetta.gr