Η εκδήλωση στο Ζάππειο και η… απουσία Αλαφούζου που δεν πέρασε απαρατήρητη

H εκδήλωση του Παναθηναϊκού στο Ζάππειο για την παρουσίαση της εμφάνισης της νέας χρονιάς και της επανένωσης με την Adidas κέντρισε το ενδιαφέρον του κόσμου της ομάδας.

Αρχικά πρέπει να τονιστεί πως δεν έχουν γίνει ξανά στο παρελθόν τα αποκαλυπτήρια της νέας φανέλας με τόση μεγαλοπρέπεια σε έναν ιστορικό χώρο για την Ελλάδα αλλά και την πόλη της Αθήνας πιο συγκεκριμένα.

Το γεγονός ότι το Ζάππειο μέγαρο ντύθηκε στα πράσινα για την ομάδα της πόλης δείχνει πως η Αθήνα δεν υπάρχει χωρίς τον Παναθηναϊκό και αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός χωρίς την Αθήνα.

Πλέον δεν μπορεί να γίνει πιο σαφές ότι Παναθηναϊκός και Αθήνα είναι έννοιες ταυτόσημες παρά τις ασυναρτησίες κόκκινων και κίτρινων περί του αντιθέτου.

Πάνω λοιπόν σε αυτό το κομμάτι η κατεύθυνση που υπάρχει είναι σε πολύ σωστή γραμμή και θα πρέπει να χαιρόμαστε που γίνεται αντιληπτό. Μακάρι του χρόνου η επόμενη εκδήλωση να γίνει υπό τη σκέπη της Ακρόπολης.

Από εκεί και πέρα υπήρξαν ορισμένες υπερβολές όπως με την παρουσία της φιλαρμονικής του Δήμου της Αθήνας να παίζει μεταξύ άλλων και τον ύμνο της Ευρώπης σε μια λογική να δείξει και ο Κώστας Μπακογιάννης ότι έχει και αυτός παρουσία στην εκδήλωση. Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρα ο πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και δεν χρειάζεται τυμπανοκρουσίες γύρω από αυτό. Ταυτόχρονα το να προσπαθεί να προβληθεί έστω και έμμεσα ο δήμαρχος με τέτοιες κινήσεις είναι επιεικώς αστείο.

Όσον αφορά τις εμφανίσεις είναι προφανές ότι θυμίζουν εκείνες από την εποχή της πολυμετοχικότητας όπου ειδικά τη χρονιά του double του 2010 ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ!

Μακάρι να είναι γούρικες και τον ερχόμενο Μάη να μας βρουν νταμπλούχους και με καλή παρουσία στην Ευρώπη!

Όσον αφορά τον Γιάννη Αλαφούζο και την απουσία του από την εκδήλωση;

Ό,τι έσπειρε θα θερίσει καθώς η υπόθεση της θωρακισμένης mercedes στον Κορυδαλλό θα αποτελεί ανοιχτή πληγή είτε βρίσκεται στην επιφάνεια της δημόσιας συζήτησης είτε περνάει σε δεύτερο πλαίσιο λόγω της καθημερινότητας.

Το ότι ο κόσμος δεν επιθυμεί να δει την ομάδα να τινάζεται για ακόμη μια φορά στον αέρα δεν σημαίνει πως ξεχνάει.