By Τα στοιχεία του Φίλιπ Τζούρισιτς είναι ακριβώς αυτά που έπρεπε να έχει ο Παναθηναϊκός έξι μήνες πριν.
Η Super League για τον Παναθηναϊκό ολοκληρώθηκε στενάχωρα. Προφανώς μετρά το γεγονός πως η ομάδα έκανε πρωταθλητισμό μετά από τόσα χρόνια. Ήταν στην κορυφή στη συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστικών. Αλλά στο τέλος αφού δεν έκανε τα αποτελέσματα που έπρεπε, εμφανίστηκαν οι Νταμπάνοβιτς, οι αποφάσεις να αγωνιστεί με Covid και η συνολική προπαγάνδα εναντίον του. Έτσι τερμάτισε δεύτερος.
Ως Παναθηναϊκός πρέπει πάντα να κάνουμε την αυτοκριτική μας, χωρίς αυτό να δίνει άλλοθι σε κανέναν που απλά επιζητά να πιαστεί απ’ τη λεπτομέρεια, το που έχει μπει η τελεία σε μια πρόταση, για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Έχει ειπωθεί πολλές φορές και απ’ όλους, πως έπρεπε η ομάδα να ενισχυθεί σημαντικότερα και γρηγορότερα τον περασμένο Γενάρη.
Θα πει κανείς μπήκαμε ήδη στην προετοιμασία της νέας σεζόν κι εσείς μας λέτε για την προηγούμενη. Το κάνουμε ακριβώς επειδή υπάρχει σύνδεση. Ακούει στο όνομα Φίλιπ Τζούρισιτς. Σαφώς και ο Σέρβος δεν έχει καμία σχέση με όσα συνέβησαν το 2022-23. Απλά στο άκουσμα της συμφωνίας για την απόκτησή του, ένα πράγμα μας πέρασε απ’ το μυαλό: «Αν είχαμε αυτόν ή έναν σαν αυτόν, θα το είχαμε πάρει».
Τα ποδοσφαιρικά του χαρακτηριστικά είναι περιττό να αναλύονται ιδιαίτερα. Θεωρούμε χαζό να πρέπει να πούμε πως είναι εξαιρετικός παίκτης… μπαλάτος, σου γλυκαίνει το παιχνίδι, ένα δεκάρι με τα στοιχεία που είχαν τα παλιά δεκάρια προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή όμως. Αυτή η τελική πάσα που ψάχναμε με το κιάλι, η προσπάθεια να βρει την κάθετη και κυρίως η ικανότητα για να το πετύχει. Μην το αναλύουμε ιδιαίτερα, παίκτης που παίζει τόσα χρόνια στο τοπ επίπεδο, διεθνής με την Εθνική Σερβίας που τα τελευταία χρόνια έχει εξαιρετική φουρνιά παικτών.
Πέρα απ’ τα ποδοσφαιρικά του στοιχεία, κουβαλά ακριβώς αυτό που φαινόταν τόσο πολύ να σου λείπει: Παραστάσεις. Ειδικά προερχόμενος απ’ τη Serie Α, καθώς η Super League είναι ουσιαστικά η κακή απομίμησή της σε τακτικό επίπεδο. Λέμε για παράδειγμα αυτά τα 3 γκολ που έβαλε και μας φαίνονται λίγα. Τα 3 γκολ στην Ελλάδα μπορεί να είναι 6-8. Στην Ολλανδία μπορεί να γίνουν 15. Χωρίς υπερβολή, έχει να κάνει με το επίπεδο αλλά και τη δομή κάθε πρωταθλήματος.
Αυτά που περιγράφουμε, έλειψαν απ’ τον Παναθηναϊκό. Ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής, σε επίπεδο ποιότητας-παραστάσεων, χρειαζόταν για να «καθαρίσει» άλλους 4-6 βαθμούς στη σεζόν και να συζητάμε τώρα διαφορετικά.
Ας κοιτάξουμε μπροστά όμως, επειδή δε γίνεται κι αλλιώς. Ο Τζούρισιτς είναι σύμφωνα με την ταπεινή μας άποψη, εξαιρετική κίνηση. Κι ο Μλαντένοβιτς ως στοιχεία μια χαρά παίκτης φαίνεται, αλλά να σας πούμε την αλήθεια δεν έχουμε τις ίδιες εικόνες απ’ αυτόν. Όπως δεν είχαμε για τον Χουάνκαρ ή τον Αϊτόρ κτλ.
Ποδοσφαιριστής που είχε 32 ματς στη Serie A, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βασικών, δε γίνεται να συζητάμε αν κάνει σε επίπεδο παραστάσεων. Από εκεί και πέρα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, είναι προφανή. Κι αν η κουβέντα πάει στο «κακή ομάδα η Σαμπντόρια», θα πούμε πως απλά για τη Super League αυτή η κακή ομάδα που υποβιβάστηκε στην Ιταλία παρά την τεράστια ιστορία της, ίσως και να διεκδικούσε τον τίτλο.
Απ’ την άλλη αν έχουμε στο μυαλό μας πως ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να πάρει τον βασικό χαφ της Μίλαν ή της Ίντερ ή της Γιουβέντους, τότε καλύτερα να βουτήξουμε το κεφάλι σε παγωμένο νερό να συνέλθουμε. Όχι σε επίπεδο προσδοκιών και φιλοδοξίας που πρέπει πάντα να έχει ο φίλαθλος ειδικά ομάδων όπως ο Παναθηναϊκός, αλλά λόγω του ρεαλισμού που απαιτείται.
Επιτέλους έρχεται ένας παίκτης που πέρα απ’ την ποιότητά του και το γεγονός πως είναι σταθερά διεθνής σε μια εξαιρετική Εθνική, αγωνιζόταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Κάτι που για παράδειγμα δεν ίσχυε με τον Κλεϊνχέισλερ, χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τον Ούγγρο. Απλά η προσαρμογή στις συνθήκες προφανώς είναι δυσκολότερη για ένα παιδί που έρχεται απ’ την Κροατία και έχει συγκεκριμένους αντιπάλους και δεδομένα αγώνων, συγκριτικά με τον Τζούρισιτς που ήταν σε ένα απ’ τα κορυφαία πρωταθλήματα του πλανήτη. Κάτι ακόμη… Είναι Σέρβος, άρα ο χρόνος προσαρμογής του μειώνεται στο ελάχιστο.
Κάτι που τώρα πρέπει να δει ο Παναθηναϊκός, είναι αυτή η υπερφόρτωση μπροστά αριστερά. Με το καλό μόλις τελειώσει η μεταγραφή του Τζούρισιτς, θα υπάρχουν: Αϊτόρ, Μπερνάρ, Βέρμπιτς, Τζούρισιτς, Κλεϊνχέισλερ, οι οποίοι μπορούν να αγωνιστούν πάνω-κάτω στους ίδιους ρόλους. Δεν το πάμε στο οικονομικό καθώς μιλάμε για περίπου 6 εκ. μόνο εκεί, δεν είμαστε λογιστές, ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός μας ενδιαφέρει. Συν τοις άλλοις, αυτή η υπερφόρτωση παρά τη δικαιοσύνη του Γιοβάνοβιτς και τη σωστή κατανομή ρόλων, ίσως να φέρει κάποιες γκρίνιες. Όλοι τους είναι παίκτες που κάλλιστα τους υπολογίζεις για βασικούς, ή έστω στο rotation των βασικών επιλογών.
Ένα ενδεχόμενο αποφόρτισης της μπροστά αριστερά πλευράς με τόσους παίκτες που παίζουν στο 10 και το 11 για να το πούμε απλά, ίσως να μην ήταν και τόσο κακό. Χωρίς να υπάρχει κάποια ένδειξη γι’ αυτό, χωρίς να έχει ακουστεί το παραμικρό, μην παρεξηγηθούμε. Καθαρά προσωπικές σκέψεις αναφέρουμε. Και μάλιστα το ιδεατό στο δικό μας μυαλό, θα ήταν να υπάρξει εκεί κάποια ελάφρυνση και στη συνέχεια ενίσχυσης με ποδοσφαιριστή τύπου Λινγκρ ή τον ίδιο τον Λινγκρ. Ο οποίος πάει αρκετά και στα δεξιά και στη θέση του φορ αν χρειαστεί. Πέρα απ’ τη δεδομένη προοπτική που έχει ο Τσέχος.
Αυτά είναι θεωρίες ξαναλέμε, σκέψεις και τίποτα άλλο. Η ουσία και η πραγματικότητα, είναι μια πολύ καλή μεταγραφή που γίνεται με τον Φίλιπ Τζούρισιτς. Ελπίζουμε ακριβώς ίδια αίσθηση να μας αφήσουν οι κινήσεις για τον τουλάχιστον ένα κεντρικό χαφ που πρέπει να έρθει (ο 6-8 που λέμε) και τον στόπερ που θα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με Σένκεφελντ και Μάγκνουσον. Συν τον δεξιό μπακ που ναι μεν θα πάει πιο πίσω όπως φαίνεται, αλλά είναι μια απαραίτητη κίνηση.
Τώρα, αν θα «πιάσει» ο Τζούρισιτς, ή αν θα «πιάσει» ο όποιος άλλος, είναι κάτι που πρέπει να έχεις κληρονομικό χάρισμα ή το αυτοκίνητο απ’ το «back to the future» για να το ξέρεις. Οι καλές μεταγραφές κρίνονται αρχικά, κυρίως απ’ την προοπτική που σου δίνουν, τις παραστάσεις που φέρνουν στο ρόστερ σου και τη φιλοδοξία που σου δημιουργούν, ελαχιστοποιώντας το ρίσκο της αποτυχίας. Τέτοιο ποσοστό, πάντα θα υπάρχει όποιον κι αν φέρεις.
Υ.Γ. Δε νομίζουμε πως ο Παναθηναϊκός φέρθηκε σε κάτι άδικα στον Μπερνάρ. Δε νομίζουμε πως κάπου τον αδίκησε, ή δεν τήρησε την όποια συμφωνία μαζί του. Οπότε το γεγονός πως ο Βραζιλιάνος ήταν εξαιρετικός επαγγελματίας την περασμένη σεζόν, για μας δε μειώνει το… φάουλ που έκανε. Απ’ τη στιγμή που τώρα δεν υπάρχει θέμα απομάκρυνσης/αποχώρησης/πώλησης, σαφώς και ξεχνιέται το γεγονός. Όμως δεν υπάρχει ούτε άλλοθι ούτε ελαφρυντικό. Όποιος κι αν είναι ο καθένας, πάνω απ’ όλους είναι η ομάδα. Και οι υπόλοιποι θα ήθελαν 7-10 μέρες ξεκούρασης επιπλέον. Τι είναι; Μ……ες που προπονούνται τόσο καιρό;
Comments