Ένας πολύ καλύτερος απ’ τον Κουρμπέλη…

Αυτό ήταν λοιπόν. Κουρμπέλης τέλος.

Ο Παναθηναϊκός αποχωρίζεται τον αρχηγό του μετά από 6,5 χρόνια. Χάνει έναν από τους μόλις 2-3 διεθνείς που είχε στην Εθνική ομάδα, τον μοναδικό με βασικό ρόλο στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Έναν παίκτη που ήξερες τι να περιμένεις. Έναν παίκτη που έδινε πάντα το 100%, που γνώριζε απ’ έξω κι ανακατωτά την ομάδα. Που έμεινε στα πολύ δύσκολα -προηγούμενα- χρόνια, που δεδομένα είχε σημαντική προσφορά, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να δώσει και αρκετά περισσότερα, αν δεν είχε ταλαιπωρηθεί για δύο χρόνια από εκείνον τον τραυματισμό.

Κάπου εδώ, ωστόσο, τελειώνουν οι “ύμνοι” για τον διεθνή άσο. Δεν έχει κανένα νόημα να κάθεται ο Παναθηναϊκός οργανισμός και να… κλαίει τον “μακαρίτη”. Κι ούτε πρόκειται φυσικά να το κάνει.

Ίσα-ίσα, νομίζω πως είναι και μία πολύ καλή ευκαιρία για να γίνει ποιοτική αναβάθμιση στη νευραλγική θέση του κέντρου των Πρασίνων. Δεν ισχυρίζομαι φυσικά πως πρέπει να βγουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού στους δρόμους και να… πανηγυρίζουν επειδή αποχωρεί ο Κουρμπέλης από την ομάδα τους. Το ιδανικό άλλωστε, θα ήταν και να μείνει ο 29χρονος άσος, αλλά και να έρθει ένα ακόμα βαρβάτο 6-8άρι, δυνάμει βασικό, που αφενός θα αυξήσει τον ανταγωνισμό κι αφετέρου θα προσφέρει περισσότερες ποιοτικές λύσεις στη φαρέτρα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Η “μπαγκέτα” πλέον βρίσκεται στα χέρια του Σέρβου κόουτς και φυσικά του νέου τεχνικού διευθυντή του Τριφυλλιού, Γιάννη Παπαδημητρίου. Μπάτζετ διαθέσιμο υπάρχει, χρόνος -όχι άπλετος αλλά- επίσης υπάρχει και θα πρέπει να έρθει ένας παίκτης σαφώς καλύτερος από τον Κουρμπέλη. Κατά γενική ομολογία οι Πράσινοι πλήρωσαν πέρυσι σε αρκετά ματς το έλλειμμα ποιότητας στο κέντρο τους. Καλή και μαχητική η τριάδα των Ρούμπεν-Κουρμπέλη-Τσέριν, αλλά το κάτι παραπάνω δεν μπορούσε να στο δώσει στα ματς απαιτήσεων.