By Ποιος ξέρει; Ίσως να ήταν γραμμένο στη μοίρα τελικά, να γυρίσεις στην κορυφή με την υποχρέωση να νικήσεις αυτόν που ήταν εκεί, τον πραγματικό σου αντίπαλο και απόλυτα διαφορετικό σε όλα.
Ήταν πολλά τα χρόνια μακριά απ’ τον πρωταθλητισμό για τον Παναθηναϊκό. Πολλά και δύσκολα. Ταυτόχρονα, με μια πικρή ηρεμία. Τώρα που ξέρεις πως είσαι κοντά, το παλεύεις τόσο μα τόσο πολύ, δεν αντέχεται πλέον το τρέμουλο και το άγχος. Προφανώς το ίδιο θα έχουν και οι φίλοι ΑΕΚτζήδες. Ωραίο να παλεύεις για τον τίτλο, αλλά θα… λυγίσουμε στο τέλος και δε θα ξέρουμε τι έγινε.
Αυτό που αναφέραμε προφανώς και δεν απασχολεί κανέναν. Απλά είναι η ένδειξη του πόσο μεγάλο σασπένς, πίεση, αλλά και «δίψα» υπάρχει. Οι Παναθηναϊκοί θα πουν πως το θέλουν περισσότερο, οι φίλοι της ΑΕΚ αντίστοιχα θα πουν το ίδιο για την ομάδα τους. Όλοι το θέλουν. Τόσο απλά και ξεκάθαρα, οπότε άδικα συζητάμε για το αν υπάρχει 1… χιλιοστό περισσότερο κίνητρο στον έναν ή στον άλλον.
Παράλληλα, είναι προφανές πως η πίεση στις ομάδες είναι τεράστια, η κόπωση το ίδιο. Γι’ αυτό και δεν μπορείς να δεις καμία ομάδα να κρατά ρυθμό σε όλο το ματς, να έχει τα ηνία σε όλη την αναμέτρηση. Αυτό ακριβώς συνέβη και στο ματς του Τριφυλλιού με τον ΠΑΟΚ.
Διαβάζουμε πως έδωσε «απάντηση» ο ΠΑΟΚ, παίζοντας το ματς με όλο του το είναι. Προφανώς και καλά έκανε, πάντα καλά κάνει όποιος τα δίνει όλα για αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ το έκανε και στη Θεσσαλονίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Είναι απλά ένα επικοινωνιακό τρικ κι αυτό. Λέγε, λέγε πως κάποιος θα είναι… χαλαρός, να λειτουργήσει αντίστροφα. Να τον αναγκάσεις να δώσεις ακόμη περισσότερα για να πάρει κάτι.
Είναι προφανές πως ο Παναθηναϊκός στα χαφ είχε θέμα, όπως φάνηκε και με την ΑΕΚ. Λόγω τραυματισμών, κόπωσης, ποιότητας, όλα μαζί. Αν εκεί ήταν λίγο καλύτερος και λίγο πιο «φρέσκος», θα είχε πάρει τα αποτελέσματα που ήθελε. Δεν είναι δικαιολογία φυσικά, χάθηκε σημαντική ευκαιρία με τον ΠΑΟΚ. Ευκαιρία για να έχεις δικαίωμα μιας ισοπαλίας. Τώρα δεν την έχεις. Τίτλος ισούται με δύο νίκες. Γιατί η ΑΕΚ θα νικήσει τον Άρη στη Θεσσαλονίκη και τον Βόλο στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Αν το καλοσκεφτείς απ’ την άλλη, τί περίμεναν όλοι; Νίκες Παναθηναϊκού και ΑΕΚ εύκολα ή δύσκολα. Σε αυτό το σενάριο, πάλι δύο νίκες θα έψαχνες. Οπότε και οι δύο είναι τυχεροί. Οι Πράσινοι γιατί δε νίκησε η ΑΕΚ και η Ένωση γιατί δε νίκησε ο Παναθηναϊκός. Και καταλήγουμε εκεί που ήταν γραφτό στη μοίρα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά…
Μη γελιόμαστε, απ’ τα δύο ματς που έρχονται τα πάντα κρίνονται με τον Ολυμπιακό. Αν κάνεις εκεί το χρέος σου, ο Άρης δύσκολα θα σε «φρενάρει» στη Λεωφόρο. Η μοίρα ήθελε να γίνει έτσι. Να παίξεις το πρωτάθλημα με αυτόν που είναι πρώτος τα τελευταία τρία χρόνια. Να παίξεις το πρωτάθλημα στην έδρα του μεγαλύτερου και αιώνιου αντιπάλου σου. Να πας να πάρεις τον τίτλο, ψάχνοντας την πιο… γλυκιά νίκη που μπορεί να πετύχεις εντός συνόρων, ενώ κι ο αντίπαλός σου ψάχνει κάτι που γι’ αυτόν είναι το πιο γλυκό αποτέλεσμα. Όσοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να έχεις αιώνιο αντίπαλο, ίσως να καταλαβαίνουν. Επειδή ακόμη κι εκεί, το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός είναι κάτι διαφορετικό.
Η μοίρα μάλλον ήθελε και κάτι άλλο. Λόγω της επικοινωνιακού πολέμου που έχει βιώσει ο Παναθηναϊκός από πολλές πλευρές. Η ΑΕΚ που φωνάζει πως οι αιώνιοι τα έχουν… βρει-για γέλια και για κλάματα-είναι αυτή που παρακαλά και προσεύχεται να νικήσει ο Ολυμπιακός. Απόλυτα φυσιολογικό φυσικά, το συμφέρον της είναι, το πρωτάθλημα θέλει. Απλά το τονίζουμε επειδή υπήρξαν αναφορές για το αν έπρεπε οι Παναθηναϊκοί να θέλουν την απώλεια της ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό. Σχολιάζοντας το γεγονός.
Πανηγυρίστηκε έξαλλα το γκολ του ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τώρα περιμένουν να πανηγυρίσουν και να στηρίξουν τον Ολυμπιακό. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά ξαναλέμε δεν είναι κακό. Απλά η μοίρα δίνει μια απάντηση στις επικοινωνιακές φθηνές δικαιολογίες για κάτι που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μόνο στη φαντασία των εμπνευστών.
Είναι δύσκολα τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό. Με το πρόσωπο που παρουσίασε η ομάδα στα δύο τελευταία ματς, δε νομίζουμε να μπορέσει να πάρει αυτό που θέλει στο Φάληρο. Βέβαια στη μέση μπαίνουν πολλά. Κυρίως η ψυχολογική προετοιμασία. Πλέον είναι μόλις δύο ματς πριν το τέλος, είναι ο αιώνιος αντίπαλος, είναι το κίνητρο των τελευταίων 13ων ετών.
Μπορεί να υπάρξει πιο γλυκιά επιστροφή στην κορυφή για κάθε Παναθηναϊκό, απ’ το να δει την ομάδα του να νικά τον Ολυμπιακό στην έδρα του και εκεί να κάνει ουσιαστικά το… μισό γύρο θριάμβου; Προφανώς και όχι. Αυτό ακριβώς θα προσπαθήσει να αποφύγει η ομάδα του Πειραιά.
Η μοίρα βέβαια κάνει διάφορα παιχνίδια. Πολλές φορές αποδίδει δικαιοσύνη, έστω κι αργά. Ίσως να ήρθε η ώρα να πάρει ο Παναθηναϊκός εκείνο που έπρεπε το 2011 στο ίδιο γήπεδο σε επίπεδο αποτελέσματος. Πέρασαν πολλά χρόνια, όμως αλήθεια πόσο όμορφο θα ήταν;
Δεν έμεινε πολύ. Ο Παναθηναϊκός παρά τις δύο απώλειες στην έδρα του, παρότι είναι προφανές πως δεν είναι σε καλό αγωνιστικό σημείο αυτή τη στιγμή, η κούραση μεγάλη, έχει σε λίγες μέρες αγώνα με τον αιώνιο αντίπαλο. Όχι για το γόητρό του, αλλά για τον τίτλο του. Νικά και πιθανότατα τον κατακτά. Δύσκολο. Ακατόρθωτο σε καμία περίπτωση. Είπαμε, ίσως να ήταν… γραμμένο στ’ άστρα να γίνει έτσι.
Comments