Ο Μαντσίνι το έκανε εύκολο και τώρα το ματς της δεκαετίας!

Το ήθελε, το πήρε, έκανε ακόμη ένα βήμα προς την γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας και τώρα περιμένει την ΑΕΚ σε μία Λεωφόρο που παρόμοιά της δεν θα έχουμε ξαναδεί εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, από άποψη τρέλας, ορμής και ώθησης της ομάδας προς τον στόχο. Προς την κατάκτηση του τίτλου.

Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του στο Πανθεσσαλικό, πέρασε από τον Βόλο με 2-0, κατακτώντας την τέταρτη συνεχόμενη νίκη στα play-offs μετά τις δύο πρώτες ισοπαλίες στο ξεκίνημα της διαδικασίας.

Το παιχνίδι ήταν δύσκολο. Όπως και εκείνο στη Λεωφόρο. Φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο, όταν το «πούλμαν» της ομάδας του Μπράτσου «βραχυκύκλωσε» το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το γκολ με την σέντρα του δευτέρου ημιχρόνου έκανε τα πάντα να φαίνονται πιο εύκολα. Σε αντίθεση με το 0-0 στον πρώτο γύρο, ο Παναθηναϊκός βρήκε ποιοτικές επαφές στα τελευταία μέτρα, εκμεταλλεύθηκε με υπομονή όσα του έδωσε το παιχνίδι μέσα από τα λάθη και την κούραση του αντιπάλου και στο 65′ «καθάρισε» το ματς.

Βρήκε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του Ντάνιελ Μαντσίνι. Ο Αργεντινός εξτρέμ έκανε δύο ασίστ που φτάνουν κοντά στον ορισμό της λέξης. Δημιούργησε δύο μεγάλες ευκαιρίες στους σέντερ φορ της ομάδας του. Ιωαννίδης και Σπόραρ σκόραραν, μα οι μπαλιές του 27χρονου άσου ήταν εκείνες που έκαναν την μεγάλη διαφορά.

«Πάρε-βάλε» ήταν και οι δύο μεταβιβάσεις του και εδώ αξίζουν τα εύσημα στον Γιάννη Κώτσιρα που αντιλήφθηκε το τακτικό λάθος στην αμυντική τετράδα του Βόλου και πέταξε την μπάλα στον χώρο ιδανικά για τον συμπαίκτη του. Όπως ήταν καταπληκτικό ομαδικό γκολ το δεύτερο, με την μπάλα να φεύγει από δεξιά, να πηγαίνει στα αριστερά, να δημιουργείται το 1vs1 του Μαντσίνι με τον Άλχο και τον Αργεντινό να στοχεύει ιδανικά το κεφάλι του Σπόραρ για το 2-0.

Ο Παναθηναϊκός δεν «πνίγηκε» στο άγχος του, δεν «μάσησε» από το σκληρό παιχνίδι του αντιπάλου, δεν την «πάτησε» όπως στη Λεωφόρο, ποντάροντας πολλά στην υπομονή και στο καθαρό του μυαλό στο δεύτερο ημίχρονο, δεν εκνευρίστηκε από την απίθανη απόφαση του Σιδηρόπουλου να μην στείλει στα αποδυτήρια τον Σιέλη με δύο κίτρινες κάρτες στο πρώτο εικοσάλεπτο για ισάριθμα μαρκαρίσματα που αποτελούν τον ορισμό της ποινής.

Rotation για σεμινάριο

Εκτός από το «τρίποντο» στα σακούλι, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφερε να κάνει και ένα rotation για σεμινάριο. Μπόρεσε να πάρει πράγματα από τα νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα(εκτός από τον Βέρμπιτς), κατάφερε να φρεσκάρει την ομάδα ενόψει ΑΕΚ και να δώσει ανάσες και κατά την διάρκεια του αγώνα, έχοντας το «μαξιλαράκι» του 2-0 από το 65′.

Ας τα δούμε ένα προς ένα:

• Κώτσιρας, Μαντσίνι, Ιωαννίδης συνεργάστηκαν υπέροχα για το 1-0. Κανείς τους δεν ξεκίνησε στη Τούμπα, όλοι είχαν πατήσει το χορτάρι ως αλλαγές.
• Απόψε ξεκουράστηκαν οι βασικότατοι Κουρμπέλης, Σένκεφελντ και πηγαίνουν ξεκούραστοι στον μεγάλο τελικό με την ΑΕΚ, καθώς δεν χρειάστηκε να αγωνιστούν ούτε λεπτό.
• Mπερνάρντ μπήκε στο 60′, ο Σπόραρ στο 65′ και δεν επιβαρύνθηκαν με μεγάλα φορτία ενώ με το 2-0, ο Ιβάν έδωσε ανάσες και στους Χουάνκαρ, Παλάσιος και Τσέριν.

Η τέλεια διαχείριση σε όλα τα επίπεδα από τον Σέρβο προπονητή.

Τι να πει κανείς για αυτό τον κόσμο…

Για δεύτερη φορά φέτος ο κόσμος του Παναθηναϊκού, αυτός που τόσα και τόσα έχει περάσει εδώ και δεκατρία χρόνια, αυτός που έχει στερηθεί τις χαρές, αυτός που έχει τεράστια αποθέματα αγάπης για το Τριφύλλι, σχεδόν γέμισε το Πανθεσσαλικό. Πάνω από 10.000 φίλοι του «τριφυλλιού» δημιούργησαν συνθήκες Λεωφόρου. Είναι καθημερινή, δεν είναι σαββατοκύριακο και αυτό δίνει στην παρουσία τους ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Με συνεχόμενη τραγούδι, πίστη και στήριξη στην ομάδα, έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στο «διπλό» και ετοιμάζουν μία μοναδική έκδοση της Λεωφόρου το βράδυ της Κυριακής, ώστε να σπρώξουν τον Παναθηναϊκό προς ακόμη μία νίκη τίτλου. Με την τρέλα τους, τη φωνή και το τραγούδι τους, όπως το κάνουν υπέροχα σε όλη την χρονιά.

Το ματς της δεκαετίας

Και τώρα; Το ματς της δεκαετίας. Ίσως και το πιο σημαντικό παιχνίδι των τελευταίων 13 ετών για τον Παναθηναϊκό, καθώς στη κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος ο τίτλος δεν κρίθηκε σε ένα ματς ΤΕΛΙΚΟ. Όπως τα έφερε η ποδοσφαιρική ζωή, αν το «τριφύλλι» νίκησε την ΑΕΚ στο «κάστρο» του, αν πάρει εκείνος το μεγάλο αυτό ματς, τότε θα έχει κάνει το πιο καθοριστικό και μεγάλο βήμα για την κούπα, καθώς εκτός από το +3, θα έχει και την ισοβαθμία και μετά θα πρέπει να… αυτοκτονήσει για να το χάσει.

Οι ώρες μέχρι το βράδυ της Κυριακής θα περνούν βασανιστικά, τα εισιτήρια που θα κυκλοφορήσουν το μεσημέρι της Πέμπτης θα γίνουν ανάρπαστα και το μόνο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό ενόψει αυτού του ματς είναι ένα: Κάποια στιγμή αυτή η… ρημάδα η ζωή, όλο αυτά τα δύσκολα που έχει προσφέρει απλόχερα στο κόσμο του Παναθηναϊκού, θα του τα δώσει πίσω πολλαπλάσια σε χαρές και μεγάλες στιγμές.

Μακάρι αυτή η στιγμή να έφτασε…