By Μια φορά θα την πατήσεις… Συμβαίνει. Δύο φορές, όμως, απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο, ειδικά όταν είσαι σ’ αυτό το επίπεδο κι έχεις φτάσει στο φίνις της σεζόν διεκδικώντας τον τίτλο, δεν μπορείς (και δεν πρέπει) να κάνεις δώρα.
Κι ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει το ίδιο λάθος με τον Βόλο, όσο κι αν η θεσσαλική ομάδα προσπάθησε να πάει σ’ ένα copy-paste του αγώνα της Λεωφόρου παίζοντας ακόμη και με τον… Κώστα Μπράτσο πίσω απ’ την μπάλα.
Σημεία των καιρών κι αυτή η αμυντική… προσήλωση του Βόλου όποτε παίζει απέναντι στον Παναθηναϊκό, όπως λέει κι ο Μπερνάρ Ντουάρτε “…για να πάρεις το πρωτάθλημα πρέπει να τους νικήσεις όλους“.
Και οι “πράσινοι” έκαναν σωστή τη δουλειά τούτη τη φορά. Έσβησαν την τελευταία… ανορθογραφία τους απέναντι στον Βόλο και πέρασαν απ’ το (“καταπράσινο”) Πανθεσσαλικό, κάνοντας επίδειξη ανωτερότητας στο δεύτερο ημίχρονο, με το τελικό 2-0 να φαντάζει πολύ “λίγο” ως σκορ αν δει κανείς το πώς εξελίχθηκε ο αγώνας.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επέλεξε να πάει σε ένα αρκετά ευρύ rotation στο συγκεκριμένο ματς. Πιθανώς μεγαλύτερο απ’ αυτό που θα περίμεναν οι περισσότεροι, με πέντε αλλαγές στην ενδεκάδα σε σχέση με το ματς της Τούμπας, όμως είχε δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους για να το πράξει αυτό.
Η “φθορά” και η δικαιοσύνη
Πρώτον η “φθορά” απ’ τα σερί ματς και ειδικά απ’ αυτό που προηγήθηκε στην Τούμπα, το οποίο ήταν πάρα πολύ υψηλής έντασης μέχρι το… 106’ που το έληξε ο Σίμπερτ, ήταν πολύ μεγάλη και παίκτες που είναι ούτως ή άλλως επιβαρυμένοι όπως ο Σένκεφελντ ή ο Μπερνάρ έπρεπε να μπουν σε ένα καθεστώς διαχείρισης.
Επίσης, ήταν απόφαση του Σέρβου τεχνικού να μην ρισκάρει με τον Κουρμπέλη ο οποίος βρίσκεται στο όριο καρτών ενόψει του αγώνα με την ΑΕΚ και γι’ αυτό τον άφησε εκτός ενδεκάδας και συνολικά αγώνα, δίνοντας στον αρχηγό του “τριφυλλιού” μία επιπλέον ανάσα.
Δεύτερον, σε τέτοιου είδους αγώνες ο προπονητής πρέπει να δίνει χρόνο και στους παίκτες της δεύτερης γραμμής του rotation, ειδικά απ’ την στιγμή που βλέπει πως στις προπονήσεις δίνουν το 200% και αξίζουν την ευκαιρία τους. Κι ο Γιοβάνοβιτς είναι τέτοιος προπονητής και πράττει με αυτόν τον τρόπο όποτε έχει την ευκαιρία, επιβεβαιώνοντας τη δικαιοσύνη του, αλλά και τον άριστο τρόπο διαχείρισης των παικτών του, ισχυροποιώντας τους δεσμούς μέσα στα αποδυτήρια.
Έβγαζε την αίσθηση της νίκης
Ακόμη και στο 0-0 του ημιχρόνου, η αίσθηση που έβγαζε το παιχνίδι ήταν πως ο Παναθηναϊκός θα έφτανε αυτή η φορά στη νίκη με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Κι έφτασε με σχετική άνεση μέσα απ’ το ποδόσφαιρό του, την κυκλοφορία της μπάλας, τη συνοχή και το ποδόσφαιρο κατοχής και κυριαρχίας.
Τρεις πάσες άλλαξαν οι Ιωαννίδης, Ρουμπέν, Κώτσιρας, μέχρι να βγάλει ο Αρκάς μπακ τον Μαντσίνι κάθετα από τα δεξιά στο χώρο και να “σερβίρει” το 0-1 προς τον Ιωαννίδη, ο οποίος κάθε ματς που περνάει τόσο θυμίζει… Ολισαντέμπε του 2004.
Φάση από… Playstation το 2-0
Άλλες 15 πάσες με τη συμμετοχή 7 παικτών άλλαξαν οι “πράσινοι” στη φάση του 2-0, μέχρι να ξαναβγεί σε θέση για ζυγισμένη σέντρα “πάρε-βάλε” ο Μαντσίνι και να σερβίρει το 0-2 προς τον Σπόραρ.
Η κυκλοφορία της μπάλας που λέγαμε πιο πάνω, σε φάση… playstαtion, που αν την είχε κάνει ανταγωνιστής του Παναθηναϊκού μετά το ματς θα γινόντουσαν… απονομές.
Συνηθισμένα πράγματα αυτά, όλη η σεζόν έτσι κύλισε, δεν έχει ανάγκη την “επιβεβαίωση” κανενός αυτός ο Παναθηναϊκός. Αρκεί που κάνει αυτά που θέλει στο γήπεδο ο προπονητής του.
Η μεγαλύτερη μάχη του
Ο Βόλος μπήκε λοιπόν στο χρονοντούλαπο και πλέον το “τριφύλλι” έχει πια μπροστά του τον κυριακάτικο “τελικό” τίτλου με την ΑΕΚ στο “Απόστολος Νικολαΐδης”. Ισως το μεγαλύτερο ματς για τον Παναθηναϊκό τα τελευταία 13 χρόνια. Ένα παιχνίδι που θέλει ηρεμία, σωστή προσέγγιση, αλλά κι αυταπάρνηση, καρδιά και μυαλό.
Όλα όσα είχαν οι “πράσινοι” στα δύο τελευταία, μεγάλα παιχνίδια τους με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, πηγαίνοντας για ένα “all in” απέναντι στους “κιτρινόμαυρους” για να κάνουν ακόμη ένα βήμα προς τον τίτλο.
Παραμένοντας και μετά απ’ το βράδυ της Κυριακής (30/4) εκεί που βρίσκονταν στις 30 απ’ τις 32 αγωνιστικές που έχουν παιχθεί μέχρι σήμερα: Στην κορυφή.
Comments