Ας έχει βάση το μηδέν και τα άλλα θα έρθουν

Από τη στιγμή που άρχισαν τα πλέι οφ, έχει αρχίσει να αλλάζει λίγο η εικόνα των ομάδων. Κάτι που έχει εξήγηση φυσικά. Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχουν οι βατοί αντίπαλοι. Κάθε ματς είναι «φωτιά», έχεις αντίπαλο με ποιότητα και ικανότητα, ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει κοινό κίνητρο και σκοπιμότητα. Είτε μιλάμε για ευρωπαϊκή έξοδο, είτε για καλύτερο πλασάρισμα.

Οπότε το θέαμα αφήνει τη θέση του στη δύναμη, η σκοπιμότητα και η ενέργεια κερδίζουν πόντους, αντί της επιθετικότητας και της φαντασίας. Δεν είναι τυχαίο πως στην κορυφή είναι πέραν του Παναθηναϊκού η ΑΕΚ, η οποία και έχει δεχτεί μόλις ένα τέρμα μέχρι τώρα. Αντίθετα οι πιο επιθετικοί Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ (θεωρητικά πάντα) δέχονται με ευκολία τα γκολ κι έχουν τις γνωστές συνέπειες στα αποτελέσματά τους, χάνοντας έδαφος για την κορυφή.

Στον Παναθηναϊκό υπήρχε γκρίνια η οποία μέχρι ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Αναφορικά με το γιατί η ομάδα δεν είχε περισσότερη φαντασία στη δημιουργία, δεν απειλούσε, δεν σκόραρε εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, δε δεχόταν γκολ. Τελικά αποδεικνύεται πως αυτό είναι και το μεγάλο «όπλο» για την κορυφή και για τον τίτλο. Χωρίς να ακυρώνει κανείς την ανάγκη δημιουργίας και σκοραρίσματος φυσικά.

Όταν ανασταλτικά έχεις… ήσυχο το κεφάλι σου, τα άλλα γίνονται ευκολότερα. Κερδίζεις αυτοπεποίθηση, κερδίζεις θάρρος αν θέλετε. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι απλά ομάδα που δέχεται δύσκολα γκολ. Μέχρι τώρα είναι στο μηδέν στα πλέι οφ, αλλά κυρίως είναι στις ελάχιστες κλασικές ευκαιρίες εναντίον του. Στα μέχρι τώρα παιχνίδια, είναι μια φάση του Ρότα με την ΑΕΚ, δε δέχτηκε καμία με το Βόλο, καμία με τον Άρη και η κοντινή κεφαλιά του Μασούρα με τον Ολυμπιακό. Αυτά και τέλος.

Η τριάδα των χαφ φαίνεται πως λειτουργεί εξαιρετικά, σημαντική βοήθεια είναι και η είσοδος του Σάντσες στο δεξιό άκρο της άμυνας. Μαζί με την ισορροπία στα «φτερά», όπου οι μπροστινοί βοηθούν σημαντικά τακτικά.

Μια ομάδα που θα κυριαρχεί, θα πιάνει τον αντίπαλο απ’ το λαιμό, θα τον πιέζει ασταμάτητα, θα ήταν πιο θελκτική σαφώς. Όμως στο επίπεδο των αγώνων που υπάρχουν πλέον, σε συνδυασμό με το ποιος είναι ο στόχος, η οικονομία και η σκοπιμότητα μετρούν σημαντικά. Όχι άχαρο κι αν φαίνεται, το φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, σε κάνει να είσαι ψηλά. Όχι το ορμάτε παλικάρια κι ας έχουμε πίσω μας αεροδρόμιο αν χάσουμε την μπάλα.

Καλά κάνει ο Παναθηναϊκός και βασίζεται στην ανασταλτική του λειτουργία. Έτσι ελέγχει τα ματς, τα διαχειρίζεται και ξέρει πως με την ποιότητα και τη δουλειά του μεσοεπιθετικά, θα βρει κάποιες φάσεις. Με το συγκεκριμένο τρόπο πρέπει να πορευτεί, καθώς το να είναι δύσκολο να σου βάλουν γκολ, τους εκνευρίζει κιόλας. Σα να αναγκάζει τους αντιπάλους να αποδεχτούν την μοίρα τους στο κάθε ματς.

Κόντρα στον ΠΑΟΚ, στην Τούμπα, είναι το δυσκολότερο τεστ. Επειδή οι Θεσσαλονικείς πιέζουν ψηλά, όντας ίσως η μόνη ομάδα που το επιχειρεί σε τέτοιο βαθμό εναντίον των «πράσινων». Αν κι εκεί λειτουργήσει η ανασταλτική δυνατότητα του Παναθηναϊκού, θα έχει γίνει το πρώτο και σημαντικότερο βήμα. Πάντα όσο κρατάς το μηδέν, έχεις αυξημένες πιθανότητες να νικήσεις. Αυξημένες πιθανότητες να κατακτήσεις στο τέλος τον τίτλο.