By Ο Τσέριν έχει τα καλύτερα τρεξίματα και τη μεγαλύτερη ένταση από κάθε άλλον χαφ του Παναθηναϊκού κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τού έδωσε έναν πολύ πιο ξεκάθαρο ρόλο μέσα στο γήπεδο, πιο ψηλά απ’ τους άλλους δύο κεντρικούς χαφ.
Όσο “low profile” κι αθόρυβος είναι, άλλο τόσο σημαντικός και πολύτιμος έχει εξελιχθεί για τον Παναθηναϊκό, ο Άνταμ Τσέριν, ειδικά σ’ αυτή τη σειρά των playoffs.
Άλλος ένας παίκτης που δύσκολα θα δει το όνομά του σε πρωτοσέλιδα ή σε πηχυαίους τίτλους στις αθλητικές ιστοσελίδες (εκτός αν σκοράρει νικητήριο γκολ σε ντέρμπι), όμως απ’ την άλλη δεν παύει να αποτελεί ένα πολύ βασικό κομμάτι στο πλάνο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ειδικά στους εφετινούς αγώνες κατάταξης και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τακτικά τα παιχνίδια ο Σέρβος τεχνικός, έχοντας δώσει συγκεκριμένες “αποστολές” στον 23χρονο μέσο.
Ο διεθνής Σλοβένος μέσος ήρθε απ’ το… πουθενά το περασμένο καλοκαίρι, “κούμπωσε” με τη μία στην ενδεκάδα, βοήθησε τρομερά με την ενέργεια που έδινε στην ομάδα στο ξεκίνημα της σεζόν και το νικηφόρο σερί που έφερε τον Παναθηναϊκό εξαρχής οδηγό της κούρσας στη βαθμολογία.
Υπήρχαν όμως, κι ορισμένα στοιχεία στο παιχνίδι του που έμοιαζαν ακόμα “άγουρα” κι έδειχναν πως χρειαζόταν δουλειά για να ανέβει κι άλλο επίπεδο.
Πρώτα απ’ όλα η θέση του: Ήταν κεντρικός χαφ σε 4-2-3-1; Ήταν πιο πολύ box-to-box μέσος σε 4-3-3; Ταίριαζε περισσότερο σ’ έναν ρόλο ψηλά στο γήπεδο και πιο κοντά στον φορ;
Τα προηγούμενα χρόνια ο Τσέριν είχε υπηρετήσει όλους αυτούς τους ρόλους, κυρίως στην κροατική Ριέκα, όπου έπαιξε δύο γεμάτες σεζόν χωρίς να έχει σταθεροποιήσει ένα συγκεκριμένο μοντέλο παιχνιδιού στο μυαλό του.
Κι αυτό σε αρκετές περιπτώσεις επηρέαζε τις επιλογές και τις αποφάσεις του μέσα στο γήπεδο. Κάτι που άρχισε να του βγαίνει -πολύ πιο έντονα πια- όταν η σεζόν είχε προχωρήσει αρκετά κι η πίεση (για το αποτέλεσμα, για τον στόχο της πρωτιάς, για τη διατήρηση της κορυφής) είχε αρχίσει να μεγαλώνει.
Με αποτέλεσμα να περάσει μία περίοδο ντεφορμαρίσματος τον Φεβρουάριο, ακριβώς πάνω στο διάστημα που είχε προσπεράσει ο Παναθηναϊκός τον δύσκολο Γενάρη κι είχε αρχίσει να παίρνει ξανά τα πάνω του.
Ο Γιοβάνοβιτς ξεκαθάρισε το ρόλο του
Ο Γιοβάνοβιτς και το επιτελείο του είδαν το “πρόβλημα” και το πρώτο που έσπευσαν να κάνουν ήταν να καθαρίσουν το μυαλό του νεαρού Σλοβένου, ξεκαθαρίζοντας τον ρόλο του και την στόχευσή του μέσα στο γήπεδο, έχοντας ως ορίζοντα τα playoffs και τη δημιουργία ενός πολύ πιο σκληρού προφίλ στον “πράσινο” άξονα.
Ο Τσέριν έχει τα καλύτερα τρεξίματα και τη μεγαλύτερη ένταση από κάθε άλλον χαφ του Παναθηναϊκού. Το θέμα όμως, ήταν να μπορέσει να χρησιμοποιήσει στοχευμένα αυτό το προσόν του, χωρίς να σπαταλάει δυνάμεις άσκοπα μέσα στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να επηρεάζοναι συνολικά οι επιλογές του και οι αποφάσεις του με την μπάλα.
Απ’ τον πρώτο κιόλας αγώνα των playoffs με την ΑΕΚ στην OPAP Arena τού δόθηκε ένας πολύ πιο ξεκάθαρος ρόλος μέσα στο γήπεδο, πιο ψηλά απ’ τους άλλους δύο κεντρικούς χαφ -Ρουμπέν Πέρεθ και Δημήτρη Κουρμπέλη- με πρώτη και βασική αποστολή τη στοχευμένη πίεση στην πρώτη γραμμή ανάπτυξης του αντιπάλου.
Κάτι που το έχει ο Σλοβένος και το δούλεψε ακόμα περισσότερο, αν το παρακολουθήσει κανείς με μία πιο αναλυτική ματιά στο πώς κινείται πλέον στους χώρους πίεσης που θέλει να στήσει παγίδες ο Παναθηναϊκός.
Η “αυτοματοποίηση” του παιχνιδιού του
Από εκεί και πέρα, ο Γιοβάνοβιτς δούλεψε πολύ μαζί του και στο κομμάτι των αποφάσεων. Του έδωσε μεγαλύτερες ευθύνες με το να αποτελεί τον έξτρα παίκτη στις συνεργασίες σε ψηλά μέτρα μέσα στο γήπεδο (κάτι ανάλογο είχε κάνει και με τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς πέρσι στο μισό της περσινής σεζόν), τον έκανε ακόμη πιο συμμετοχικό στην κυκλοφορία ζητώντας να περνάει ακόμα περισσότερο η μπάλα απ’ τα δικά του πόδια πάνω απ’ τη μεσαία γραμμή κι έκανε πολύ πιο “αυτοματοποιημένο” το παιχνίδι του σε συνδυασμό με το πώς κινείται όλη η υπόλοιπη ομάδα.
Πράγματα που δεν φαίνονται εύκολα μέσα στο γήπεδο σε ροή αγώνα, αλλά δουλεύτηκαν (και δουλεύονται) με μεγάλη υπομονή στο Κορωπί, μετεξελίσσοντας τον Τσέριν σε έναν κεντρικό μέσο μεγαλύτερων ευθυνών και πολύ πιο σωστών αποφάσεων.
Προς όφελος βεβαίως της ίδιας της ομάδας, που έγινε ακόμα πιο συμπαγής στις γραμμές της και πολύ πιο αποτελεσματική/λειτουργική στο pressing πάνω στις αντίπαλες γραμμές και στην κυκλοφορία της μπάλας.
Comments