By
Για μία μερίδα οπαδών, αλλά και δημοσιογράφων, είναι περίτρανη απόδειξη συνδιαλλαγής, να δίνει το χέρι του ο Κώστας Καραπαπάς, στον πάντα ευγενή και μετρημένο στις δηλώσεις του, προπονητή του Παναθηναϊκού.
Όπως αντιστοίχως η συνύπαρξη στο ίδιο τραπέζι των Μελισσανίδη και Μπέου σημαίνει απαραίτητα ότι ο τελευταίος «πούλησε» το ματς, για να περάσει η ΑΕΚ αλώβητη από την Μαγνησία.
Πράγματι αν υπήρχαν ατράνταχτα στοιχεία, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι οι φωτογραφίες ενισχύουν τα γεγονότα, ωστόσο οι φωτογραφίες από μόνες τους, όχι μόνο δεν επιβεβαιώνουν το αφήγημα, αλλά μάλλον αποτελούν ψήγματα υγείας στο βαριά άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Θα μείνω στην περίπτωση του Καραπαπά και ο μόνος λόγος είναι ότι μπήκε στη διαδικασία να διαψεύσει ότι συνεχάρη τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δηλώνοντας μέσω του προσωπικού λογαριασμού στο instagram ότι απλώς του έδωσε το χέρι του…
Οk, να το δεχτούμε, αλλά θα πρέπει να μας εξηγήσει για ποιο λόγο το έδωσε, αφού φαντάζομαι δεν πήγε να του συστηθεί, ούτε να κλείσουν ραντεβού για καφέ, ούτε και για να τον αποχαιρετήσει ενόψει των εορτών του Πάσχα;
Μέχρι τώρα, ας πούμε, ξέραμε ότι ευ αγωνίζεσθαι επιτάσσει μετά από το πέρας μιας αναμέτρησης, ο ηττημένος να συγχαίρει τον αντίπαλο δίνοντας το χέρι του, ως ένδειξη παραδοχής της ανωτερότητας του και ο νικητής ως ένδειξη σεβασμού.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει τον Κώστα Καραπαπά να αποστρέφεται τον εαυτό του και να αυτοαναιρείται όταν απλώς πράττει το αυτονόητο, αυτό που επιτάσσει ο πολιτισμός.
Θεωρεί ότι η «δουλειά» του επιβάλλει να γίνεται αγενής, υβριστής ή ακόμα και χυδαίος ή του επιβάλλεται αυτή η εικόνα για να διατηρεί τη θέση του αντιπροέδρου;
Για όσους δεν το γνωρίζουν ο πραγματικός Καραπαπάς, αυτός που κάποιοι εκτίμησαν και αγάπησαν, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζει από τη στιγμή ανάμειξης του με τα διοικητικά του Ολυμπιακού.
Άνθρωποι που συνεργάστηκαν και συναναστράφθηκαν μαζί του, κάποτε, κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο ευγενή, διανοούμενο, που αγαπούσε το διάβασμα, τις τέχνες, τον πολιτισμό, που λάτρευε την ποίηση και έγραφε στιχάκια.
Έμοιαζε δηλαδή με τον Καραπαπά που φαίνεται στη φωτογραφία και καμία σχέση με το κακέκτυπο του εαυτού του, που παρουσιάζεται στο story.
Γενικώς, κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν όλοι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου, ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που το ευρύ κοινό γούσταρε «νταηλίκια», σαν αυτά που έκανε στην ΕΠΟ, πριν από λίγες ημέρες.
Τα γράφω αυτά τη στιγμή που ένας άνθρωπος 30 ετών χαροπαλεύει, μετά από συμπλοκή οπαδών, στα Γιάννενα.
Κάπου όπα!
Comments