By Ο γνωστός δημοσιογράφος, Αλέξης Σπυρόπουλος εξέφρασε τη γνώμη του για τα εξωαγωνιστικά δρώμενα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, άποψη η οποία θα συζητηθεί.
Αναλυτικά τα όσα έγραψε στο Sdna.gr:
«Πέμπτη πρωί, ξημέρωσε ακόμη μία “ημέρα στη δουλειά” για τους ιδιοκτήτες και για τους εκφραστές τους. Ως το επόμενο διάλειμμα που οι ποδοσφαιριστές θα μιλήσουν ξανά, την Κυριακή. Μου θυμίζουν εμένα, όταν γυρίζω σπίτι από ένα δίωρο γυμναστικής έξω. Το πρώτο πράγμα που κάνω, πριν κι από το ντους, είναι…ένα τσιγάρο με καφέ στο μπαλκόνι. Νικοτίνη, για ν’ αντέξω την ευεξία.
Προνομιακοί συνομιλητές και διάπυροι υποστηρικτές της κυβέρνησης, ουδέποτε την έχουν επικρίνει για κάτι, πολύ περισσότερο ουδέποτε της έχουν σφόδρα επιτεθεί για κάτι, ει μη μόνον για το ποδόσφαιρο. Καν, για το ποδόσφαιρο. Για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η κυβέρνηση λοιπόν, δεν θέλει να πατάξει τη διαφθορά. Ο κύριος Αλαφούζος το είπε ευθέως μεν, δίχως να ονοματίσει (ποιος είναι η διαφθορά) δε.
Βολεύεται, πίσω από το ότι ονοματίζει ο κύριος Μαρινάκης σε σχεδόν καθημερινή βάση οπότε παρέλκει να το κάνει και αυτός; Εκμεταλλεύεται τη μεταξύ τους απόσταση ως προς το φαίνεσθαι, αστική ευγένεια και μπρουτάλ προφίλ; Είναι η στρατηγική του κυρίου Αλαφούζου, να κάνει ένα βήμα στο πλάι και να λέει λίγα ώστε να αφήνει να “λερώνει τα χέρια” του ο κύριος Μαρινάκης που λέει, και κάνει, τα πολλά; Ασε αυτόν να πετάξει τη φούστα, εγώ δεν ήμουν εκεί, δεν εγκρίνω, δεν υιοθετώ, κατά βάθος μ’ αρέσει.
Εκτιμά ο κύριος Αλαφούζος ότι, αν ο κύριος Μαρινάκης καταφέρει να εξουθενώσει σαν πολιορκητικός κριός τον κύριο Μελισσανίδη, μετά θα βγει αυτός άφθαρτος “από την εξωτερική” και θα τους αφήσει στην πλάτη του και τους δύο; Του είναι απαραίτητος δηλαδή, ένας Μαρινάκης για ένα Μελισσανίδη; Πάντως, σε αυτή την καμπή η σύμπλευση των καραβιών Αλαφούζου/Μαρινάκη εναντίον των καραβιών Μελισσανίδη, μια ευνόητη λυκοσυμμαχία της στιγμής, είναι εμφανής. Σε καλό να τους βγει, για όσο κρατήσει.
Το μυστικό, ένας αυτοσκοπός στην πραγματικότητα, είναι η οχλαγωγία. Η σκόνη. Ο αχός. Το χάος. Μπαλτάκος/Μπένετ, Μπένετ/Μπαλτάκος, Μπαλτάκος/Μπένετ. Βαράνε το ταμπούρλο οι από πάνω, τρέχουν ν’ ακολουθήσουν και οι από κάτω. Ο Αχιλλέας που στην ουσία σπάει πλάκα με όλο αυτό, βάζει τους παίκτες του Βόλου να κάνουν “καθιστική διαμαρτυρία” επειδή οι διαιτητές, στους δικούς τους αγώνες, είναι Ελληνες. Ο Αρης σήμερα ευρίσκεται στο +1 από τον Βόλο, στο -16 από τον ΠΑΟΚ, στο -22 από τον Ολυμπιακό, στο -25 από τον Παναθηναϊκό, στο -25 από την ΑΕΚ…εξαιτίας Μπένετ/Μπαλτάκου. Dramedy!
Μαρινάκης-Καρυπίδης είναι φιλικό αλλά (αν θέλουμε να μιλήσουμε με ονόματα ιδιοκτητών αντί να μιλάμε με ονόματα ομάδων) ο Καρυπίδης έχει 0/9 πόντους εναντίον του Αλαφούζου, 0/6 πόντους εναντίον του Μελισσανίδη, 4/9 πόντους εναντίον του Μαρινάκη. Μελισσανίδης-Μπέος είναι φιλικό αλλά ο Μπέος έφερε ισοπαλία στην έδρα Μαρινάκη, έφερε ισοπαλία στην έδρα Αλαφούζου, νίκησε στην έδρα Μελισσανίδη. Δεν έχει σημασία, η οχλαγωγία να συντηρείται.
Η σκόνη. Κρούζλιακ. Για τον οποίον ο Μίτσελ είπε μετά πως ήταν, ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, η πιο top-class διαιτησία που είδε στη Σούπερ Λιγκ. Ο αχός. Νταμπάνοβιτς. Σε ματς για το οποίο ο Γιοβάνοβιτς είπε μετά, ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, πως “η ισοπαλία ήταν το δίκαιο αποτέλεσμα”. Τώρα η…βόμβα-Γιόβιτς στα άρρηκτα θεμέλια του πρωταθλήματος! Επί τη ευκαιρία, καλά ξεμπερδέματα στη Λεωφόρο με τον ελίτ Ντελ Θέρο Γκράντε.
Στα πέντε χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε να φέρνουμε ξένους διαιτητές, η πρόοδος στην επιμόρφωσή μας είναι ότι μάθαμε…τους ελίτ. Στο μεταξύ, ελίτ είναι και ο Κουλμπακόφ! Οπως φυσικά και ο ανεπιθύμητος, “ανεκδιήγητο” τον λένε, Σιδηρόπουλος! Τον πρώτο καιρό, οι ελίτ δεν ήταν μέρος του αφηγήματος. Επαιξε Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη ο πιο “άκυρος” διαιτητής σε αυτή την πενταετία, ο Φενταγί Σαν, ένας άγραφος Τούρκος που η ελβετική υπηκοότητά του προστάτευσε το εθνικό γόητρό μας, και δεν ασχολήθηκε κανείς. Στη σημερινή συγκυρία, ένας Φενταγί Σαν σε αναμέτρηση πρώτου-δεύτερου είναι αυτόματο casus belli. Κατά τα λοιπά, οι προηγούμενοι αρχιδιαιτητές έφερναν ελίτ κι αυτός εδώ δεν φέρνει.
Δεν αλλάζουν οι άλλοι, εμείς αλλάζουμε. Και οι ελίτ, είναι ένα εργαλείο της στοχευμένης οχλαγωγίας. Θέλαμε 30 ελίτ στα πλέι-οφ ενόσω ξέρουμε πως αυτό είναι ανέφικτο. Μετά είπαμε, άντε 20 ελίτ και 10 πρώτης κατηγορίας από τις top-5 λίγκες. Μετά είπαμε, άντε 20 ελίτ+πρώτης κατηγορίας από τις 5-6 λίγκες και 10 Ελληνες για τον Βόλο. Μετά, οι 5-6 λίγκες έγιναν 7 για να χωρέσουν κι οι Πορτογάλοι που έρχονται πιο εύκολα. Μετά, σιωπηρά πήγαμε στις top-10 λίγκες οπότε χωράνε και Βέλγοι, Σκωτσέζοι, Αυστριακοί.
Αυτό, εάν τις top λίγκες τις αξιολογούμε βάσει club ranking στα Κύπελλα Ευρώπης. ‘Η μήπως, βάσει market value ενός εκάστου πρωταθλήματος; ‘Η, βάσει εισιτηρίων; Ακόμη και αυτό, μες στην οχλαγωγία δεν αποσαφηνίζεται. Και δεν έχει σημασία, να αποσαφηνίζεται. Σημασία έχει, το χάος για το χάος. Τι κάνεις στο καφενείο, σε μια παρτίδα τάβλι που βλέπεις ότι είναι δύσκολο να την κερδίσεις; Απλό, κουνάς το τάβλι και χαλάς την παρτίδα.
Οπου να ‘ναι, θυμηθείτε το, έρχεται η ώρα που θα μπερδευτούν και τα πλέι-άουτ προκειμένου να υποστηριχθεί η οχλαγωγία. Στα πλέι-άουτ άλλωστε, έχουν και ο Παναθηναϊκός το “έννομο συμφέρον” να σωθεί ο Λεβαδειακός, και ο Ολυμπιακός επίσης το ίδιο με τον Ιωνικό, και η ΑΕΚ με τη Λαμία…και πολύ φοβάμαι πως θα πληρώσει τη νύφη εν τέλει, μακάρι όχι, ο ΠΑΣ.
Αλλά προς το παρόν σε οκτώ αγώνες στα πλέι-άουτ, μόνο με Ελληνες διαιτητές, δεν έχει γκρινιάξει κανείς για κανένα και για τίποτα. Ισα-ίσα, συνέβη το αδιανόητο. Ο Ιωνικός ηττήθηκε στο Περιστέρι, και συνεχάρη την ομάδα διαιτησίας! Ηδη ωστόσο, υπογείως διακινείται ανακατωσούρα ότι δεν βάζουν στα πλέι-άουτ τους…καλούς Ελληνες διαιτητές. Σαν ποιον, ας πούμε; Τον “ανεκδιήγητο” Σιδηρόπουλο;
Και γιατί να μη μπερδέψουν και τα πλέι-άουτ στο μελέ; Εδώ, για χάρη του χάους ο Ολυμπιακός προ καιρού δεν δίστασε να εμπλέξει στα βρωμόνερα…τον Ολυμπιακό Β. Τα ίδια τα παιδιά του.»
Comments