By Η διακοπή επιτέλους ολοκληρώθηκε, το πρωτάθλημα μετά από ένα κρεσέντο τοξικότητας με πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό, μπαίνει σε ένα από τα πιο κρίσιμα μονοπάτια του και ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα παιχνίδι, στο οποίο η νίκη αποτελεί μονόδρομο.
Καμία από τις ομάδες που διεκδικούν τον φετινό τίτλο δεν έχει περιθώρια να χάσει έστω και έναν βαθμό από τον Βόλο και όποιος την «πατήσει» θα πρέπει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο.
Χωρίς καμία διάθεση φυσικά υποτίμησης του συνόλου του Αχιλλέα Μπέου που είναι μια πραγματικά καλή ομάδα και πολύ επικίνδυνη όταν βρίσκει χώρους. Απλά όπως έχει δημιουργηθεί η κατάσταση στον βαθμολογικό πίνακα και με την κούπα να κρίνεται στις λεπτομέρειες των λεπτομερειών στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων δεκαετιών, απαγορεύεται για το «τριφύλλι» να μην βάλει στο σακούλι του το μάξιμουμ, δηλαδή το εξάποντο κόντρα στην ομάδα της Θεσσαλίας.
Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να ξεχάσει πως στα χαρτιά μιλάμε για το πιο εύκολο ματς της διαδικασίας των play-offs, πρέπει να ξεχάσει πως φέτος όπου έχει πετύχει τον αυριανό του αντίπαλο τον έχει νικήσει χωρίς να δυσκολευθεί(5-1 και 2-0 στο Πανθεσσαλικό, 3-0 και 2-0 στη Λεωφόρο) και να αντιμετωπίσει την αναμέτρηση σαν να είναι τελικός. Σαν να είναι ντέρμπι, σαν να μην υπάρχει αύριο, καθώς αυτό το +2 από την ΑΕΚ και το +3 από τον Ολυμπιακό θα πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού ενόψει «Βικελίδης» και «αιωνίου» ντέρμπι στη Λεωφόρο πριν την νέα διακοπή για το Πάσχα.
Τόσο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όσο και η διοίκηση του συλλόγου έχουν πάρει τα… μέτρα τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και την δική του οπτική γωνία, ώστε οι «πράσινοι» να παρουσιαστούν με την κατάλληλη πνευματική ετοιμότητα, να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι και να κάνουν αυτό που πρέπει σε μία κατάμεστη Λεωφόρο, ο οποία θα ζει και θα αναπνέει για ακόμη ένα βήμα προς την γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας. Το ένα sold out διαδέχεται το άλλο στη φετινή σεζόν και το δέσιμο του κόσμου με την ομάδα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους «τίτλους» αυτής της διετίας, χάρη στη δουλειά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και της απόλυτης στήριξής του από τους ιθύνοντες του κλαμπ.
Η επιστροφή του Μπερνάρντ στο αρχικό σχήμα και η προσδοκία να πάρει τα πάνω του, τώρα στα πιο κρίσιμα, η διαθεσιμότητα του Ιωαννίδη και του Σπόραρ και το γεγονός πως ο Γιοβάνοβιτς δεν αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα(θα απουσιάζει μόνο ο Πούχατς με ίωση και ο τιμωρημένος Τσοκάι) σε συνδυασμό με την πολύ καλή εικόνα του Παναθηναϊκού το προηγούμενο δίμηνο, δημιουργεί τις προσδοκίες και την ελπίδα πως το «τριφύλλι» στο φινάλε της σεζόν θα είναι η ομάδα που θαύμασε όλη η Ελλάδα στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος με την επική επίδοση των 12 νικών και της μίας ισοπαλίας.
Τα υπόλοιπα αύριο το βράδυ μετά το παιχνίδι…
Μέρα που είναι, 1η Απριλίου, το μυαλό δεν γίνεται να μην ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω. Στο 2000. Όταν ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας που «έφυγε» σαν σήμερα πριν από 19 χρόνια, παρουσίαζε πάνω στο χορτάρι μία από τις καλύτερες εκδόσεις που έχουμε δει στα χρόνια του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου και σίγουρα μία από τις τρεις κορυφαίες ομάδες του Παναθηναϊκού. Η σεζόν 1999-2000 ήταν ονειρική και ας μην έφερε κάποιον τίτλο στον σύλλογο, για τους γνωστούς λόγους που ξέρουμε και ξέρετε όλοι.
Η δουλειά του Κυράστα ήταν τοπ επιπέδου και έβαλε «σφραγίδα» για τον Παναθηναϊκό της επόμενης τριετίας, όπου αρχικά με εκείνον και στη συνέχεια με τον Σέρχιο Μαρκαριάν, έκανε την Ευρώπη να παραμιλά. Δυστυχώς σε εκείνη την ποδοσφαιρική Ελλάδα, ούτε VAR υπήρχαν, ούτε ξένοι διαιτητές και κάπως έτσι συντελέστηκε μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αδικίες όλων των εποχών.
Comments