By Για πολλούς που δεν πήραν το μάθημα τους με την περίπτωση του Αϊτόρ, θεωρείται μία αποτυχημένη μεταγραφή, τη στήριξη όλης της ομάδας και τον Γιοβάνοβιτς που τον πιστεύει.
Διαχρονικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο η διαδρομή ανάμεσα στην αποθέωση και την απαξίωση πολλές φορές δεν απέχει παρά λίγα ματς.
Ίδιον της φυλής μας η ακροβασία μεταξύ υπερενθουσιασμού και απογοήτευσης, πολύ πιο απόμακρες οι λέξεις “ισορροπία” και “ανάλυση μίας κατάστασης”.
Ο Παναθηναϊκός έκανε μία πολύ σπουδαία επιλογή το περασμένο καλοκαίρι, όταν κινήθηκε αθόρυβα και πρόλαβε στη… γωνία κλαμπ απ’ την Ιταλία και τη Γερμανία, κλείνοντας στις 29 Ιουλίου τον Μπένιαμιν Βέρμπιτς, ως ελεύθερο απ’ την Ντινάμο Κιέβου με τριετές συμβόλαιο κι ετήσιες αποδοχές περίπου 850.000 ευρώ.
Πατώντας στο ειδικό άρθρο της FIFA για τους παίκτες που αγωνίζονταν σε Ουκρανία και Ρωσία, οι οποίοι μπορούσαν να μετακινηθούν δίχως ανταλλάγματα λόγω της εμπόλεμης κατάστασης.
Μία κίνηση που θεωρήθηκε, διόλου άδικα, ως η πιο σημαντική που έκανε το “τριφύλλι” το περασμένο καλοκαίρι. Σημαντικότερη για πολλούς κι απ’ τη μεταγραφή του Μπερνάρ, ο οποίος είχε βγει εκτός ευρωπαϊκού χάρτη για έναν χρόνο παίζοντας στη Σαρζάχ των Η.Α.Ε., την ώρα που ο Βέρμπιτς ήταν στα… ντουζένια του με την Ντινάμο Κιέβου και προερχόταν από σερί εξαιρετικών σεζόν, διατηρώντας ψηλά τις “μετοχές” του στο ευρωπαϊκό, ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.
Σχεδόν 8 μήνες μετά για πολλούς, αν όχι για τους περισσότερους, ο 29χρονος Σλοβένος μεσοεπιθετικός έχει αποτυπωθεί σαν μια επιλογή που δεν βγήκε και σαν μια αποτυχημένη μεταγραφή.
Διότι οι αριθμοί του (τρία γκολ, δύο με τον Λεβαδειακό στις νίκες 1-0 μέσα-έξω κι ένα με τον Βόλο στο Κύπελλο Ελλάδας Novibet, συν δύο ασίστ) δεν εμφανίζονται “πειστικοί” για έναν παίκτη, ο οποίος αποκτήθηκε για να κάνει τη… διαφορά, αλλά δυσκολεύεται να βρει θέση και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η οποία σαφώς και είναι κατανοητή, διότι όλα στο τέλος καταλήγουν πάντα στους αριθμούς, στα στατιστικά, στη συνολική προσφορά.
Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις το “δεν κάνει το παιδί” βγαίνει πάντα πολύ εύκολα, άκοπα κι ανέξοδα απ’ τα χείλη των περισσότερων…
Πέρασε πολύ δύσκολες καταστάσεις
Η άλλη όψη όμως, λέει πως για τον Παναθηναϊκό ο Βέρμπιτς δεν είναι (και βεβαίως δεν αντιμετωπίζεται ως) “καμένο χαρτί”.
Πολύ περισσότερο για τον ίδιο τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος βλέπει πάντα τα πράγματα, τις συνθήκες και τις καταστάσεις με πολύ πιο καθάρια ματιά απ’ τον τρόπο με τον οποίο τα αντιμετωπίζει ένας δημοσιογράφος ή ένας οπαδός.
Ο Σλοβένος πέρασε πολλές δύσκολες καταστάσεις τον τελευταίο έναν χρόνο και κάτι. Κι όσο κι αν όλοι (εμείς) οι “απ’ έξω” τα βλέπουμε πιο χαλαρά, όσοι δεν έχουν βιώσει τη φρίκη του πολέμου στο πετσί τους, όσοι δεν έχουν δει τις βόμβες να σκάνε δίπλα τους και δεν έχουν ζήσει την αγωνία και την προσπάθεια να ξεφύγεις μακριά, να μπορέσεις να επιστρέψεις στην ασφάλεια, περνώντας τα σύνορα μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Διότι πρόκειται για καταστάσεις που σου τραυματίζουν τη ψυχή κι όσο δυνατός κι αν είσαι, σε “σημαδεύουν” για πάντα.
Στη δε διαδρομή αυτών των 8 μηνών που ανήκει στον Παναθηναϊκό, είχε κι αρκετές ατυχίες: Πέρασε ιώσεις που του έκοψαν τη φόρα και τον ρυθμό, υπέστη θλάση στα πλευρά με την εθνική Σλοβενίας, είχε μικρούς μυϊκούς τραυματισμούς.
Συνθήκες που τον οδηγούσαν διαρκώς σε πίσω βήματα αγωνιστικά και δυσκόλευαν τη σταθερότητα της πορείας του.
Από εκεί και πέρα, ο Βέρμπιτς πέρασε -και περνάει- και μία άλλη πολύ δύσκολη προσωπική κατάσταση. Οι περισσότεροι γνωρίζουν όμως, ότι εδώ δεν είναι ρόλος και δουλειά κανενός από μας να κάνει τον… πανελίστα μεσημεριανής εκπομπής που “διψάει” για τέτοιου είδους παρασκήνια.
Εδώ, το πρώτο που χρειάζεται είναι κατανόηση και σεβασμός από ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ σ’ αυτή την πολύ ευαίσθητη, προσωπική κατάσταση του ποδοσφαιριστή, την οποία θα δρομολογήσει και θα επιλύσει μόνος του. Χωρίς να χρειάζεται να το κάνουν όλοι οι “απ’ έξω” ακόμα πιο δύσκολο…
Δίπλα του όλος ο “οργανισμός”
Το βασικό ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό -για να επιστρέψουμε στο αγωνιστικό- είναι το πώς θα μπορέσει βήμα βήμα να πάρει μέσα στο γήπεδο αυτά που μπορεί να του δώσει ο Βέρμπιτς.
Κι εκεί έχει επικεντρωθεί όλος ο “οργανισμός” του “τριφυλλιού”, υποστηρίζοντας με όλους τους τρόπους τον Σλοβένο μεσοεπιθετικό.
Όλοι είναι δίπλα του, απ’ τον προπονητή και τους συνεργάτες του, μέχρι τα στελέχη και τους ίδιους τους συμπαίκτες του, άπαντες είναι εκεί γι’ αυτόν.
Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στο οποίο αξίζει να επικεντρωθούμε όλοι μας. Και κυρίως όλοι εμείς οι “απ’ έξω”.
Διότι, διάολε, δεν μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή της… σειράς, αλλά για έναν παίκτη ο οποίος στα 29 του μετράει ήδη εννέα τίτλους στην καριέρα του (δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Δανίας, ένα πρωτάθλημα, δύο Κύπελλα και δύο Super Cup Ουκρανίας) και διεκδικεί το 10ο τρόπαιό του, έχει παίξει τρεις φορές σε ομίλους Champions League και τέσσερις στο Europa League, είχε εξαιρετικούς αριθμούς σε γκολ κι ασίστ σχεδόν σε κάθε σεζόν της καριέρας του και είναι 48 φορές διεθνής με την εθνική του ομάδα (πέντε γκολ).
Το “μάθημα” με τον Αϊτόρ
Το “δεν κάνει το παιδί” είναι πάντα η εύκολη “ατάκα”, όμως όλοι όσοι το λένε, καλό θα ήταν να φέρνουν στο μυαλό τους κι όσα έλεγαν (και λέγαμε, μην βγάζω την… ουρά μου απ’ έξω και το παίξω “ξερόλας” κι εξυπνητζής) μετά την πρώτη σεζόν του Αϊτόρ στον Παναθηναϊκό.
Είναι τεράστιο ΜΑΘΗΜΑ για όλους μας η ιστορία με τον Καταλανό και το πώς μπόρεσε με πολύ υπομονή, δουλειά κι εμπιστοσύνη να του γυρίσει το “τσιπάκι” ο Γιοβάνοβιτς και το τιμ του μετά από λίγο καιρό.
Και το ίδιο είναι βέβαιος ο Σέρβος τεχνικός πως θα κάνει και τώρα με τον Βέρμπιτς. Με υπομονή, δικαιοσύνη και πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη.
Διότι γνωρίζει τι είδους ποδοσφαιριστή έχει στα χέρια του, διότι βλέπει πόσο πολύ προσπαθεί και πόσο “μέσα” στο πνεύμα της ομάδας είναι (θυμηθείτε τον πανηγυρισμό του με τον Ρουμπέν μετά το γκολ του Σπόραρ στους “Ζωσιμάδες”), διότι ζει καθημερινά έναν ποδοσφαιριστή που αν και δεν του βγαίνουν αυτά που θέλει μέσα στο γήπεδο, μόνο… αδιάφορος δεν είναι και διότι είναι σίγουρος πως με τη σωστή διαχείριση της κατάστασης θα μπορέσει να τον επαναφέρει στα κανονικά στάνταρντς του.
Όλα ένα “κλικ” είναι και στο μυαλό και στη ζωή. Κι αυτό το “κλικ” στη ψυχολογία του ο Βέρμπιτς μπορεί να το βρει ακόμα και μέσα απ’ τα εφετινά playoffs που θα κρίνουν τον τίτλο του πρωταθλητή, αλλάζοντας όλη την εικόνα και την ατμόσφαιρα γύρω απ’ το πρόσωπό του.
Ο Γιοβάνοβιτς το(ν) πιστεύει και προφανώς κάτι παραπάνω ξέρει απ’ όλους μας…
Comments