Τέτοια βράδια θα πρέπει να γίνουν συνήθεια στον Παπαγιάννη

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε σχετικά εύκολα την Μπάγερν σε ένα ματς που ήταν καθαρά θέμα διάθεσης. Οι «πράσινοι» έπρεπε να βγάλουν αντίδραση μετά την ήττα από την ΑΕΚ, οπότε το κίνητρο ήταν μεγαλύτερο, έπαιζαν και εντός έδρας. Απέναντι τους ήταν μια κακή ομάδα όπως η φετινή Μπάγερν, που όσο καλή δουλειά και να κάνει ο Τρινκιέρι, της λείπει εμφανώς το ταλέντο και έχει κάνει βήματα προς τα πίσω φέτος.

Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να παίξει άμυνα, μείωσε την διαφορά και στο δεύτερο ημίχρονο με καλές επιθέσεις βρήκε τις λύσεις που χρειαζόταν. Κορυφαίοι για το «τριφύλλι» ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης που ήταν απόλυτος σε ποσοστά ευστοχία, ο Πάρις Λι που σταμάτησε να παίρνει προσπάθειες και αποφάσισε να μοιράσει την μπάλα, ενώ και ο Τόμας απέδειξε πόσο απλό είναι το μπάσκετ όταν κατέχεις τα fundamentals.

Οι 11 ασίστ του Πάρις Λι δημιούργησαν 25 πόντους για τους συμπαίκτες του, ενώ συνολικά οι 54 από τους 86 πόντους του Παναθηναϊκού ήταν assisted, δείγμα και του τρόπου που θέλει να παίζει ο Χρήστος Σερέλης. Θα αναρωτηθεί κάποιος πως γίνεται να παρουσιάζει τόσο διαφορετικό πρόσωπο 4 μέρες μετά το Σάββατο που έχασε από την ΑΕΚ. Δυστυχώς σε αυτό το σημείο της σεζόν, το θέμα για τους παίκτες είναι να βρίσκουν κίνητρο και να παίζουν στο 100% όλα τα παιχνίδια. Είναι θέμα προσέγγισης.
Στο Ελληνικό πρωτάθλημα είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν την ίδια διάθεση με τους αγώνες της Ευρωλίγκας. Ακόμα όμως και να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα νοοτροπίας, είναι δεδομένο, ότι οι «πράσινοι» είναι μια κακοχτισμένη ομάδα, με πολλές ελλείψεις, οπότε πάντα θα υπάρχει κάποιος αντίπαλος που θα βρίσκει μια αδυναμία του να χτυπήσει.

Να γίνει ο κανόνας για τον Παπαγιάννη όχι η εξαίρεση

Σίγουρα το μεγάλο θέμα συζήτησης ήταν η εμφάνιση του Παπαγιάννη και το ρεκόρ που έκανε στην Ευρωλίγκα. Ο διεθνής σέντερ, είχε την καλύτερη του απόδοση φέτος, με αποτέλεσμα να ακούσει μετά από καιρό την εξέδρα να φωνάζει το όνομα του. Έχουν γραφτεί πολλά για τον Παπαγιάννη φέτος, άλλες φορές δικαίως, άλλες φορές αδίκως. Για να δούμε λοιπόν την πραγματική εικόνα πρέπει να εξετάσουμε τις καταστάσεις που βίωσε.

Είναι γνωστό ότι με τον τραυματισμό που είχε το καλοκαίρι δεν έπρεπε να πάει στην Εθνική. Αυτό τον άφησε πίσω στην αρχή της χρονιάς και σίγουρα επηρέασε την ικανότητα του σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού του, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Μετά έρχεται και η ομαδική λειτουργία. Ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα χωρίς αρχές, χωρίς ρόλους και βασιζόταν σε ατομικές εξάρσεις παικτών και δεν είχε έναν σχηματοποιημένο τρόπο παιχνιδιού.

Για παράδειγμα δεν υπήρχε ένα σχέδιο εκμετάλλευσης των ψηλών και ειδικά ενός over the rim παίκτη όπως ο «Πάπα». Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα της χρονιάς, αναγκαζόταν να κάνει το τρόλεϊ, πηγαίνοντας πάνω-κάτω το γήπεδο, χωρίς να ακουμπάει την μπάλα, αφού η χρησιμότητα του ήταν να κάνει μόνο σκριν και να παίρνει ριμπάουντ. Αυτό φυσιολογικά, δεν έριχνε μόνο της ψυχολογία του αλλά και την διάθεση του στο πίσω μέρος του γηπέδου. Ο τρόπος που αμυνόταν ο προηγούμενος προπονητής, τον ανάγκαζε να βγει στα 7 μέτρα στο τρίποντο, να καλύψει τον κοντό και μετά να τρέξει πίσω για recover, την ώρα που οι συμπαίκτες του, δεν είχαν κάνει την παραμικρή περιστροφή, λόγω κακής τακτικής συμπεριφοράς και φαινόταν στο μάτι ότι έφταιγε πάλι αυτός.

Με τον κόουτς Σερέλη είναι εμφανής η διάθεση να «ταϊστεί» ο ψηλός περισσότερο, να υπάρξουν πάσες στον αέρα, εκεί που μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικός. Έτσι και ο ίδιος νιώθει σημαντικός και γίνεται και χρήσιμος στην ομάδα. Φυσικά υπάρχει και το δικό του μέρος της ευθύνης που μπορεί να είναι αποτέλεσμα των παραπάνω αλλά δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση να εμφανίζεται κάποιες φορές ράθυμος και χωρίς διάθεση. Σίγουρα η ικανότητα του στην άμυνα αλλαγών έχει μειωθεί σημαντικά από πέρσι, λόγω και του τραυματισμού που είχε και γενικά βρίσκεται σε μια κατάσταση αστάθειας κατά την διάρκεια της χρονιάς.

Απλά ο Παπαγιάννης διαθέτει ένα πακέτο που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει βάση για έναν ελίτ ψηλό Ευρωλίγκας. Φέτος που θεωρείται ότι κάνει μια κακή χρονιά, έχει 58.8% στα δίποντα, 48.6% στα τρίποντα και 72.4% στις βολές. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην Ευρώπη που να έχουν τέτοια ποσοστά από κοντά και μακριά από το καλάθι. Πέρα όμως από την ικανότητα στο σουτ που οφείλεται στην καλή του μηχανική πρέπει να βάλει και άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του.

Φέτος το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοχών του (26%) είναι μετά από πικ εν ρολ, όπου τελειώνει τις φάσεις με βύθιση στο καλάθι. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό των επιθετικών του επιλογών είναι το σουτ (25%), είτε μετά από σκριν στην μπάλα που βγαίνει προς τα έξω και σουτάρει, είτε σε καταστάσεις catch n shoot. Το ποστ βρίσκεται πολύ πίσω στο ρεπερτόριο του, μόλις 11% των κατοχών γίνεται με πλάτη στο καλάθι. Αυτό για έναν παίκτη 2.20 είναι μικρό νούμερο και θα πρέπει να το αναπτύξει περισσότερο, επιδιώκοντας τις επαφές κοντά στο καλάθι. Ειδικά όταν κάνει αυτά τα sky hoοk με δεξί ή αριστερό χέρι, είναι πολύ δύσκολο να κοπεί, οπότε το εfficiency σε αυτήν την κίνηση θα τον ανεβάσει επίπεδο.

Κυρίως όμως θα πρέπει να γίνει πιο δυνατός πνευματικά, να μην επηρεάζεται από την εξέλιξη του αγώνα ή την δική καλή ή κακή εμφάνιση. Η σταθερότητα σε ένα μίνιμουμ επίπεδο απόδοσης θα τον ξεχωρίσει από έναν καλό παίκτη σε έναν ελίτ. Εμφανίσεις όπως αυτής κόντρα στην ΑΕΚ στα Λιόσια είναι ανεπίτρεπτες για το επίπεδο του και τις ικανότητες του. Άλλωστε όλοι βλέπουν πόσο ψηλό ταβάνι έχει για αυτό απαιτούνται και πράγματα από αυτόν. Στο χέρι του είναι να επιβεβαιώσει αυτές τις προσδοκίες.