Διούδης: «Υπήρξε λάθος αντιμετώπιση, αλλά είμαι ευγνώμων στον Παναθηναϊκό»

– Ενάμιση μήνα μετά την αποχώρηση σου από τον Παναθηναϊκό πως αισθάνεσαι πλέον στη Ζαγκλέμπιε παίζοντας βασικός;

«Νιώθω πάρα πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα σε αγωνιστικούς ρυθμούς, αφού μου είχαν λείψει πάρα πολύ οι αγώνες. Ήταν ένα μεγάλο διάστημα όπου δεν αγωνιζόμουν και ουσιαστικά η επιλογή μου βασίστηκε στην επιθυμία μου να επιστρέψω στον αγωνιστικό χώρο και να πάρω παιχνίδια. Η Ζαγκλέμπιε μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα και νιώθω ήδη δικαιωμένος. Νιώθω πως δεν με επηρέασε καθόλου η αποχή που είχα, αφού πατάω πολύ καλά στον αγωνιστικό χώρο οπότε μπορώ να πω, πως πρόκειται για μια πολύ καλή απόφαση».

– Έχοντας χάσει τη θέση σου στον Παναθηναϊκό είχες άγχος για να αποδείξεις πως αξίζεις να βρίσκεσαι στη Ζαγκλέμπιε;

«Δεν σου κρύβω πως μέχρι να μπω στο γήπεδο στο πρώτο παιχνίδι είχα ένα άγχος γιατί όταν δεν αγωνίζεσαι για μεγάλο διάστημα δεν ξέρεις πως θα παρουσιαστείς, όμως ειλικρινά με το που πάτησα το πόδι μου στο γήπεδο ένιωθα λες και έπαιζα σερί σε όλα τα ματς. Ουσιαστικά ήταν σαν να συνέχισα από εκεί που είχα σταματήσει».

– Στον Παναθηναϊκό παρέμεινες για 5,5 σεζόν, όπου έζησες τα πάντα. Τελικά τι είναι αυτό που μένει; Τι κρατάς;

«Στο τέλος προσπαθείς να κρατάς μόνο τα θετικά. Νομίζω είναι και ο σωστός τρόπος για να μπορείς να προχωρήσεις γιατί όπως η ζωή, έτσι και το ποδόσφαιρο προχωρά. Σίγουρα θα ήθελα να έχουν χωρίσει διαφορετικά οι δρόμοι μας με τον Παναθηναϊκό, να μην είχε χρειαστεί να μείνω όλο αυτό το διάστημα εκτός.

Ειλικρινά όμως, μέσα μου δεν έχω καμία κακία για τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα υπάρχουν κάποια πρόσωπα που θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετική διαχείριση στην περίπτωση μου, αυτό είναι γεγονός, όμως οι ομάδες δεν είναι τα πρόσωπα.

Ο σύλλογος έχει την δική του ιστορία, ανεξάρτητα από το ποιοι διοικούν και βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις. Έχει πολύ κόσμο πίσω του και ο Παναθηναϊκός όπως ξέρετε, πάρα πολύ κόσμο. Αυτό που κρατάω είναι οι καλές αναμνήσεις και ένα αίσθημα περηφάνιας που αγωνίστηκα σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο σε πάρα πολλά παιχνίδια, όπου ήμουν μάλιστα και αρχηγός. Είναι τεράστια τιμή.

Είναι κάτι που το αντιλαμβάνομαι, όπως και κάθε ποδοσφαιριστής όταν αγωνίζεται σε μια τόσο μεγάλη ομάδα. Αυτά κρατάω. Μόνο τα θετικά. Θα είμαι πάντα ευγνώμων στον Παναθηναϊκό που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ σε τόσο υψηλό επίπεδο».

– Φαντάζομαι πως εάν δεν έχανες τη θέση σου στο αρχικό σχήμα δεν θα είχες κανένα λόγο να αποχωρήσεις από τον σύλλογο…

«Το ποδόσφαιρο αλλάζει πολύ γρήγορα. Τα πράγματα είναι πάντα ρευστά. Για πολλά χρόνια είχα ένα συγκεκριμένο, βασικό ρόλο στην ομάδα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Η ομάδα έκανε σταθερά βήματα κάθε χρόνο για να φτάσει φέτος να διεκδικεί το πρωτάθλημα οπότε μπορούσε ο σύλλογος να καλύψει του υψηλούς στόχους που είχα θέσει.

Όταν τα πράγματα είναι έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξεις ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Όμως όταν τα πράγματα αλλάζουν και δεν ήμουν πλέον ευχαριστημένος από τον ρόλο που είχα στην ομάδα έπρεπε και εγώ να κοιτάξω το μέλλον μου και να δω τι θα μπορούσα να κάνω».

– Θεωρείς πως άξιζες κάτι καλύτερο με βάση την προσφορά σου στην ομάδα;

«Σίγουρα το πιστεύω αυτό, αλλά είναι καθαρά υποκειμενικό, είναι η δική μου άποψη. Όπως είπα νωρίτερα, οι συγκυρίες είναι αυτές που σε αναγκάζουν να παίρνεις αποφάσεις στο ποδόσφαιρο. Πιστεύω πρόσφερα στον Παναθηναϊκό και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.

Σε ότι αφορά την διαχείριση μου αυτό έχει να κάνει με πρόσωπα, οπότε δεν μπορώ να κρατήσω αρνητική στάση στο σύλλογο για την λάθος, κατά την άποψη μου, αντιμετώπιση που είχα από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό θα ήταν λάθος από την πλευρά μου και άδικο προς όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού.

Όπως προείπα δεν έχει να κάνει με πρόσωπα ο σύλλογος, αλλά από τον κόσμο και την ιδέα που πρεσβεύει. Στη δεδομένη χρονική στιγμή ήμουν στο τέλος του συμβολαίου με τον Παναθηναϊκό, αλλά και για μεγάλο διάστημα δίχως παιχνίδια οπότε το βασικό μου μέλημα ήταν να βρω μια ομάδα που θα με εμπιστευτεί και να πάρω χρόνο και αυτό έκανα εν τέλει».

– Για τρεις σερί σεζόν είχες διψήφιο αριθμό clean sheets κάτι που ασφαλώς μόνο αμελητέο δεν θεωρείται. Είναι ένα παράσημο αυτό για την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό;

«Σίγουρα γιατί αναγνωρίζεται η δουλειά σου. Ήρθα στον Παναθηναϊκό από έναν εξίσου μεγάλο σύλλογο όπως είναι ο Άρης, ο οποίος όμως βρισκόταν στη Β΄ Εθνική εκείνη την εποχή. Οπότε έπρεπε να αποδείξω πως μπορώ να σηκώσω το βάρος της φανέλας και να ανταποκριθώ στις προσδοκίες που είχαν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού από μένα.

Με πολύ σκληρή δουλειά το κατάφερα αυτό, με το σπαθί μου. Έχει διπλάσια σημασία όταν καταφέρνεις κάτι με την αξία σου και την δουλειά σου, είναι ακόμα πιο σημαντικό. Επίσης σε ότι αφορά αυτό που ανέφερες με τα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα που δεν διένυε τα καλύτερα χρόνια του. Δεν πηγαίναμε δυστυχώς για το πρωτάθλημα, παλεύαμε να βγούμε στην Ευρώπη, οπότε έχει και αυτό την αξία του γιατί δεχόμασταν περισσότερες επιθέσεις, απ’ ότι τώρα. Για όλα αυτά λοιπόν νιώθω μια περηφάνια».

– Θεωρείς πως επηρεάστηκε ψυχολογικά όταν έχασες την θέση σου στον Παναθηναϊκό;

«Το πως αντιδρώ εγώ και πως βλέπω τα πράγματα δεν έχει να κάνει με το εκάστοτε πρόσωπο που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Σίγουρα έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση ως αθλητής όταν αγωνίζεσαι, όταν παίρνεις σερί παιχνίδια και νιώθεις την εμπιστοσύνη από τους προπονητές και την ομάδα.

Αυτό βοηθά τον ποδοσφαιριστή για να παρουσιάζει τον καλύτερο εαυτό του. Πάντα βρίσκω όμως κίνητρα και άλλους τρόπους για να εμψυχώνω τον εαυτό μου να δουλεύω και να βρίσκομαι στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτό νομίζω φαίνεται και από την παρουσία μου τώρα, διότι εάν είχα επηρεαστεί ψυχολογικά δεν θα παρουσιαζόμουν σε καλό επίπεδο και στο τέλος το πιο μεγάλο κακό θα το έκανα σε μένα».

– Την σεζόν 2020-21 αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς στον Παναθηναϊκό, κορυφαίος γκολκίπερ της Super League και μέλος της κορυφαίας ενδεκάδας. Ήταν μια μεγάλη δικαίωση στην καριέρα σου;

«Είναι μεγάλη τιμή για μένα, γιατί για παράδειγμα με ψήφισαν ως τον κορυφαίο παίκτη του Παναθηναϊκού για δύο χρόνια οι ίδιοι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού που παρακολουθούν όλα τα παιχνίδια της ομάδας. Σίγουρα μπορούν να διακρίνουν ποιος ξεχωρίζει και ποιος όχι και σαν καλύτερος τερματοφύλακας όταν σε επιλέγουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι σου είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει ένας αθλητής.

Μόνο εμείς ξέρουμε το πόσο σκληρά προσπαθούμε και πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνουμε. Να προσπαθείς να παρουσιάζεις τον εαυτό σου στο υψηλότερο επίπεδο με ό,το κι αν συμβαίνει στην προσωπική σου ζωή και γενικότερα, είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι για όλους τους επαγγελματίες».

-Η μεγαλύτερη στιγμή σου στον Παναθηναϊκό;

«Η μεγαλύτερη στιγμή είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου. Για παιδιά που βρισκόμασταν πολλά χρόνια στην ομάδα και είχαμε δει πράγματα, είχαμε ζήσει καταστάσεις που δεν ταίριαζαν με το DNA του Παναθηναϊκού το να καταφέρνεις μετά από χρόνια να φέρεις έναν τίτλο στην ομάδα και ουσιαστικά να αφήσεις το στίγμα σου για πάντα είναι κάτι σημαντικό και αποτελεί τεράστια δικαίωση.

Το πρώτο παιχνίδι ωστόσο που πάντα έρχεται στο μυαλό μου είναι το ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όπου χάναμε με 2-0 στο ημίχρονο και ίσως στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου να έπρεπε να χάνουμε και με μεγαλύτερο σκορ, καταφέραμε να κάνουμε μετά το 60′ ένα τεράστιο come back, κατακτώντας στο τέλος μια σπουδαία νίκη. Ήταν κάτι που το χαρήκαμε όλοι. Τέτοια παιχνίδια και τέτοιες νίκες σε ντέρμπι τα θυμάσαι για πάντα».

– Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Γιώργος Δώνης στην καριέρα σου στον Παναθηναϊκό;

«Με στήριξε πάρα πολύ γιατί είχε έρθει σε μια περίοδο όπου η ομάδα είχε πολλούς νέους ποδοσφαιριστές, αλλά και λίγο μεγαλύτερους οι οποίοι δεν είχαν άκρως πρωταγωνιστικό ρόλο τα προηγούμενα χρόνια. Μας εμπιστεύτηκε κατευθείαν.

Προσωπικά ένιωσα αυτή την εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή κάτι που είναι πολύ σημαντικό, κυρίως για την θέση του τερματοφύλακα, όπου θέλεις να νιώσεις πως οι προπονητές σου σε στηρίζουν και σε εμπιστεύονται.

Ο Γιώργος Δώνης μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ βασικός και πίστεψε σε μένα. Επίσης ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο Παναγιώτης Μαλιαρίτσης ήταν από τους προπονητές που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καριέρα μου προκειμένου να είμαι πάντα φορμαρισμένος, να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο, αλλά και να βελτιώνω συνεχώς στοιχεία του παιχνιδιού μου».

– Βίωσες και μια άσχημη στιγμή με την σύγκρουση σου με τον Νάτχο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Φοβήθηκες για τα χειρότερα;

«Σίγουρα. Εκείνη την στιγμή δεν αντιλαμβάνεσαι 100% το τι συμβαίνει και πόσο επικίνδυνο είναι. Αργότερα όταν ξαναείδα την φάση αντιλήφθηκα πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι πολύ άσχημο. Εκεί πέρα αναθεωρείς πολλά πράγματα και αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά και την ίδια την ζωή.

Βλέπεις ότι σε μια στιγμή μπορεί να γίνει κάτι πολύ σοβαρό και να τα χάσεις όλα, οπότε μέσα από τέτοιες στιγμές εκτιμάς ακόμη περισσότερο τα απλά πράγματα. Για παράδειγμα, ότι κάνω κάτι που αγαπώ πάρα πολύ και το απολαμβάνω καθημερινά».

– Το 2020 πόσο κοντά έφτασες στο να συνεχίσεις την καριέρα σου στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ισπανία;

«Ναι, υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον απ’ όσο θυμάμαι και είχαμε κάνει συζητήσεις με την ομάδα γι’ αυτό το θέμα. Δύο ήταν οι παράγοντες που συντέλεσαν στο να μην αποχωρήσω. Το πρώτο ήταν, οι απαιτήσεις της ομάδας ήταν πάρα πολύ υψηλές και δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν.

Το δεύτερο ήταν πως είχα έναν πολύ σημαντικό ρόλο στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα με εμπιστευόταν και μου έδινε παιχνίδια και ένιωθα σημαντικός γι’ αυτήν. Οπότε δεν ήταν τόσο εύκολο να αποχωρήσω».

– Στην πρώτη σου χρονιά (2017/18) ο Παναθηναϊκός έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Εσύ όπως πάντα δήλωνες παρών στα δύσκολα. Πως βίωσες εκείνη την σεζόν;

«Να ξέρεις πως οι ομάδες έρχονται πάντα πιο κοντά στις μεγάλες επιτυχίες ή στις πολύ δύσκολες στιγμές. Εκείνη την σεζόν πραγματικά ζήσαμε πολύ δύσκολες στιγμές, με καθυστερήσεις στις πληρωμές, με αρκετούς ξένους παίκτες που ένας-ένας αποχωρούσαν διότι δεν έβλεπαν φως στο τούνελ.

Ήταν πολύ δύσκολες καταστάσεις, όπου πολύ διαφορετικά λειτουργεί ένας Έλληνας παίκτης, απ’ ότι κάποιος ξένος. Επίσης ήταν πολλοί αγώνες, όπου αγωνιζόμασταν, παλεύαμε, μοχθούσαμε και τους κερδίζαμε μέσα στο γήπεδο, όμως μετά από μια εβδομάδα με εξωαγωνιστικές αποφάσεις χάναμε τους βαθμούς που είχαμε κερδίσει με κόπο μέσα στο γήπεδο. Αυτά ακούγονται απλό, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι για την καθημερινότητα μιας ομάδας και την ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή.

Εμείς τα ζήσαμε και καταφέραμε να ανταποκριθούμε. Εκεί νομίζω εκτίμησε ακόμη περισσότερο ο κόσμος την προσπάθεια μας και την προσφορά κάποιων παικτών στην ομάδα γιατί αυτοί που μένουν και βγαίνουν μπροστά θα βρίσκονται για πάντα στη συνείδηση του κόσμου».

– Είναι κάτι που σε χαρακτήρισε αυτό στην καριέρα σου στον Παναθηναϊκό. Μπορεί να μην γεννήθηκες Παναθηναϊκός αλλά δέθηκες και ταυτίστηκες με τον σύλλογο…

«Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που αγωνίστηκα τα περισσότερα χρόνια στην καριέρα μου. Όπως σου είπα, βίωσα πολύ δύσκολες στιγμές και αυτές οι στιγμές σε κάνουν να δένεσαι περισσότερο και με τους ανθρώπους που βρίσκονται από μέσα, αλλά και με τον σύλλογο.

Είχα την τιμή να διατελέσω αρχηγός του Παναθηναϊκού, κάτι που θεωρώ εξόχως σημαντικό. Το δέσιμο αυτό είναι κάτι που κρατάω και από την πλευρά μου θα υπάρχει για πάντα».

– Πιστεύεις ήρθε η ώρα να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα; Θα αντέξει τον ισχυρό ανταγωνισμό;

«Νομίζω αυτό είναι το στοίχημα για όλους στην ομάδα, να αντέξει μέχρι το τέλος. Είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό. Σίγουρα βρίσκεται στο DNA του συλλόγου αυτό.

Ο κόσμος είναι μαθημένος σε μεγάλες επιτυχίες κάτι που φαίνεται και από την παρουσία του σε κάθε αγώνα με την δίψα που υπάρχει για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Οι παίκτες επίσης με τους οποίους μέχρι πριν από λίγο καιρό ήμασταν μαζί, γνωρίζω πως αισθάνονται μέσα στην ομάδα και πόσο πολύ θέλουν να κατακτήσουν αυτό τον τίτλο.

Το στοίχημα για τα παιδιά είναι να αντέξουν μέχρι το τέλος γιατί είναι αρκετά δύσκολο να βρίσκεσαι όλη τη χρονιά στην κορυφή. Ελπίζω να το καταφέρει η ομάδα γιατί το αξίζει με όλα αυτά που πέρασε τα προηγούμενα χρόνια».

– Το κεφάλαιο Παναθηναϊκός έχει κλείσει οριστικά για σένα ή έχεις αφήσει… μισοτελειωμένη δουλειά;

«Δεν θα μπορούσα να πω από τώρα κάτι τέτοιο. Σίγουρα πέρασα πάρα πολύ όμορφα χρόνια στην ομάδα. Το απόλαυσα και ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον για όλους. Εγώ έχω αρκετά χρόνια στην ποδοσφαιρική μου ζωή και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει στο μέλλον».

– Σε ότι αφορά κάποιους προπονητές που συνεργάστηκες όπως οι Πογιάτος και Μπόλονι ακούστηκαν αρκετά. Θεωρηθείς αδικήθηκαν; Πως τους έζησες;

«Ο Πογιάτος είναι ένας προπονητής με πάρα πολύ καλές ιδέες για το ποδόσφαιρο, ο οποίος υπήρξε στις ακαδημίες του μεγαλύτερου συλλόγου στον κόσμο, στην Ρεάλ Μαδρίτης. Γνωρίζουμε όλοι το ισπανικό στιλ παιχνιδιού, το οποίο είναι πάρα πολύ όμορφο να το βλέπεις, όμως όλα αυτά θέλουν πολύ χρόνο για να μπορέσεις να τα περάσεις σε μια ομάδα. Με τη νοοτροπία που έχει ο Πογιάτος πίστευα πως θα έχει τον χρόνο που χρειάζεται στην Ελλάδα, όμως ξέρουμε πως είναι διαφορετικά τα πράγματα εδώ. Όλοι οι προπονητές ζουν με την πίεση του αποτελέσματος, κάτι για το οποίο βέβαια δεν συμφωνώ.

Σε ότι αφορά τον Μπόλονι ήρθε σε μια ηλικία στον Παναθηναϊκό που δεν θα μπορούσε να αλλάξει την φιλοσοφία του. Έκανε συγκεκριμένα πράγματα στην καριέρα του, τα οποία τα γνώριζαν οι άνθρωποι που τον έφεραν. Ήρθε στα μέσα της σεζόν και δεν θα μπορούσε να κάνει πολλές αλλαγές. Ίσως αν είχε χρόνο να έκανε άλλα πράγματα. Αυτό ήξερε, αυτό έκανε. Προσωπικά δεν είχα κάποιο πρόβλημα μαζί του. Με εμπιστευόταν και από τις κατ’ ιδίαν συνομιλίες μαζί του ένιωθα όλα αυτά που ανέφερα πιο πριν για την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό που χρειάζεται ένας τερματοφύλακας. Αντιστοίχως και εγώ τον σεβόμουν γιατί είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη καριέρα».

– Στην Πολωνία αγωνίζεστε 10 Έλληνες ποδοσφαιριστές κάτι που συνιστά ρεκόρ. Πως εξηγείς την στροφή των Πολωνών σε Έλληνες παίκτες;

«Οι πρώτοι που θα μεταπηδήσουν σε ένα ξένο πρωτάθλημα θα είναι εκείνοι που θα διαφημίσουν ή θα δυσφημίσουν το ποδόσφαιρο της εκάστοτε χώρας. Στην Πολωνία τα παιδιά που ήρθαν, είχαν πολύ καλή παρουσία, οπότε οι ομάδες άρχισαν να εμπιστεύονται περισσότερο τους Έλληνες ποδοσφαιριστές και να πιστεύουν σε εμάς. Έτσι εξηγείται η μεγάλη εκπροσώπηση Ελλήνων ποδοσφαιριστών εδώ και νομίζω πως συνεχίζουν να τους δικαιώνουν βάσει των όσων παρακολουθώ στο πολωνικό πρωτάθλημα.

Τα παιδιά πηγαίνουν αρκετά καλά. Είναι ένα απαιτητικό πρωτάθλημα. Μπορώ να βρω πολλές ομοιότητες με το ελληνικό στο κομμάτι της δύναμης. Πρόκειται για σκληρό πρωτάθλημα με περισσότερη ένταση. Δεν υπάρχει καθόλου σκοπιμότητα από όλες τις ομάδες και ο ρυθμός σε κάποιες περιπτώσεις σε κάνει να αισθάνεσαι πως παίζεις αγώνα μπάσκετ και όχι ποδοσφαίρου. Η μπάλα πηγαίνει πάνω-κάτω, ενώ ένα ακόμη στοιχείο που μου αρέσει στο πολωνικό πρωτάθλημα είναι πως η απόσταση μεταξύ των ομάδων είναι μικρή.

Για παράδειγμα από τον 4ο μέχρι τον 14ο μπορούν να συμβούν τα πάντα και όλοι να τους κερδίσουν όλους. Θα πρέπει λοιπόν για 90 λεπτά να βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Για παράδειγμα δεχθήκαμε γκολ από την Πόγκον στο 92΄, μολονότι σχεδόν σε όλο το ματς είχαμε αντέξει την πίεση».

– Παρατήρησα στο ματς κόντρα την Πόγκον πως τα αντανακλαστικά σου λειτούργησαν άψογα, ενώ χάρη στις σωστές τοποθετήσεις σου γλίτωσες την Ζαγκλέμπιε από περισσότερα γκολ..

«Η εμπειρία βοηθάει μέσα στο παιχνίδι. Όταν δεν έχεις αγωνιστεί για μεγάλο διάστημα, μόλις επιστρέψεις στον αγωνιστικό χώρα όλα φαίνονται ξανά οικεία. Αυτή είναι η δουλειά μου, την κάνω πάρα πολλά χρόνια οπότε η εμπειρία βοηθάει σε αυτό το κομμάτι.

Σε ότι αφορά τις τοποθετήσεις και τα αντανακλαστικά πάντα ήταν στα χαρακτηριστικά μου ως τερματοφύλακας. Από πολύ μικρός είχε δουλέψει και είχα ‘διαβάσει’ και άλλους τερματοφύλακες ώστε να μπορώ να παίρνω σωστές τοποθετήσεις και να ‘διαβάζω’ το παιχνίδι. Τα αντανακλαστικά είναι ένα συν στο παιχνίδι μου».