Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερη σοφία ούτε εντυπωσιακές γνώσεις γύρω από το ποδόσφαιρο για να επισημάνει ότι ο άξονας της μεσαίας γραμμής αποτελεί τον πιο νευραλγικό χώρο του γηπέδου.
Ειδικότερα στα λεγόμενα ντέρμπι, πόσω μάλλον στα… απανωτά όπως θα συμβεί στα επικείμενα πλέι οφ του πρωταθλήματος, είναι καθοριστικής σημασίας οι μονομαχίες στον κεντρικό άξονα και η έκβασή τους είθισται να κρίνει πολλά όσον αφορά το αποτέλεσμα.
Μία ακόμη παράμετρος που σχετίζεται με τους αγώνες υψηλού δείκτη δυσκολίας και «ειδικών συνθηκών» αφορά στο γεγονός ότι θα πρέπει να θεωρείται ως εξαιρετικά πιθανή η παρουσία τουλάχιστον δύο μέσων με ανασταλτικές ιδιότητες σ’ αυτών των ειδών τα ματς.
Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού συνεπώς είναι φυσιολογικό να κρίνεται ως ορόσημο η αρμονική συνύπαρξη των Πέρεθ-Κουρμπέλη στον άξονα της μεσαίας γραμμής, καθώς το συγκεκριμένο δίδυμο θα κληθεί να δώσει μεγάλες μάχες στον τομέα ευθύνης τους, είτε πλαισιώνεται από τον Μπερνάρ, είτε από τον Τσέριν ή τον Κλέινχεϊσλερ.
Το ευχάριστο για το τριφύλλι είναι ότι στο συγκεκριμένο τάιμινγκ φαίνεται να γίνεται ολοένα και καλύτερη η μεταξύ τους «χημεία», γεγονός που μόνο ως δεδομένο δεν θεωρούνταν μέχρι πρότινος. Κι αυτό από μόνο του είναι ικανό να προσφέρει… χαμόγελα στην τεχνική ηγεσία της ομάδας και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Η περίπτωση του Κουρμπέλη κατ’ αρχάς αποτελεί ένα… κεφάλαιο από μόνης της. Δεν ήταν λίγοι όσοι αμφισβήτησαν τη δυνατότητα επιστροφής του στα υψηλά στάνταρ απόδοσης που συνόδευαν την καριέρα του πριν περάσει την πόρτα του χειρουργείου. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού χρειάστηκε να ανέβει τον δικό του Γολγοθά για να φτάσει στη Γη της Επαγγελίας, να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους και να αποκτήσει ξανά, εν μέσω σκληρής δουλειάς και μεγαλύτερου ανταγωνισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, πρωταγωνιστικό ρόλο.
Επρεπε να περάσει πρώτα από χίλια μύρια κύματα, να κάνει δύο εγχειρήσεις για να αποκαταστήσει τη ζημιά στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών που τον κράτησε στα «πιτ» από τον Δεκέμβριο του 2020 έως τον Φεβρουάριο του 2022. Να μετρήσει ατελείωτες ώρες σε φυσιοθεραπείες και γυμναστήρια. Να επισκεφθεί δύο εξειδικευμένα κέντρα αποκατάστασης στο Μόναχο και στην Μπολόνια.
Η επιστροφή στις θεραπείες και οι απανωτές αναβολές της πλήρους ενσωμάτωσής του, τα συνεχόμενα «μπρος-πίσω» τον επηρέασαν και ψυχολογικά.
Ακόμη κι όταν γύρισε στα γήπεδα χρειαζόταν αγωνιστικό ρυθμό. Προσαρμογή. Χρόνο. Εμπιστοσύνη. Να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του ενόσω η θέση του στην ενδεκάδα είχε τεθεί εν αμφιβόλω.
Η ομάδα είχε ενισχυθεί μεταγραφικά στον τομέα ευθύνης του, η συνύπαρξή του με τον Πέρεθ παρέπαιε κι ο Κουρμπέλης πάλευε για να ξαναβρεί τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ομάδα, στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του στον Παναθηναϊκό. Πλέον είναι και πάλι εδώ.
Ηταν ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου στην πρόσφατη νίκη του τριφυλλιού επί του Παναιτωλικού, έχοντας εκτός των άλλων ένα δοκάρι και μία ασίστ στο ενεργητικό του κι ο διακόπτης φαίνεται πως γύρισε την κατάλληλη στιγμή.
Σε αυτό το σημείο είναι πρέπον να εστιάσουμε σε δύο επιπλέον παραμέτρους που σχετίζονται με τη χημεία του Κουρμπέλη με την Πέρεθ. Πρώτον, ότι όταν ο Κουρμπέλης επέστρεψε μετά τον τραυματισμό του, περισσότερο… μπλεκόταν με τον Πέρεθ κι έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλο, παρά συνυπήρχαν αρμονικά.
Στα τελευταία ματς φαίνεται ότι οι ρόλοι τους είναι απoλύτως διακριτοί, με τον Κουρμπέλη να έχει μετατραπεί από τον Γιοβάνοβιτς σε κλασικό «8άρι» και να ανταποκρίνεται στα τελευταία ματς εξαιρετικά.
Ο Σέρβος προπονητής είναι προφανές ότι έχει βάλει κι εδώ το… χεράκι του. Οπως είχε πράξει πέρυσι με τον Βιγιαφάνιες, αλλάζοντάς του χώρο δράσης και φέρνοντάς τον σε πιο χαμηλά μέτρα ως πλέι μέικερ πίσω ζώνης δίπλα από τον αμυντικό μέσο.
Άλλα τα δεδομένα προφανώς, διαφορετικά τα χαρακτηριστικά των παικτών, πλην όμως αυτό δεν αναιρεί το συμπέρασμα ότι ο Κουρμπέλης δείχνει να βάζει πράγματα στο παιχνίδι του και στο ρεπερτόριό του που δεν μας τα είχε δείξει στο παρελθόν.
Οπως το να πατάει τέσσερις φορές την αντίπαλη περιοχή σε ροή αγώνα στο ματς με τον Παναιτωλικό, να δίνει ασίστ, να έχει δοκάρι, να συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες της ομάδας στο επιθετικό τρίτο και να πραγματοποιεί μακρινές μεταβιβάσεις με ακρίβεια, αλλάζοντας την πλευρά.
Στη θεωρία ο Κουρπέλης δεν ήταν ποτέ μόνο «6άρι» όπως ο Πέρεθ. Ηταν και «8άρι». Πάντοτε ωστόσο με ανασταλτικές ιδιότητες, ενώ όποτε είχε δίπλα του άλλον αμυντικό χαφ κινούνταν σε παρεμφερείς χώρους μ’ αυτόν.
Πλέον δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να ανταποκριθεί και στο ρόλο ενός «box to box» κεντρικού χαφ, ικανού να θωρακίζει την πράσινη μεγάλη περιοχή και να μην πατάει την αντίπαλη μόνο σε στατικές φάσεις.
Comments