Καταστροφικές ήταν οι μέρες του Ράντονιτς στον Παναθηναϊκό….

Οι σαθρές βάσεις που έχουν μπει στην ομάδα επί ημερών Μαυροβούνιου τεχνικού θέλουν πάρα πολλή δουλειά για να… ξεριζωθούν.

Ένα ακόμα δύσκολο βράδυ για τον Παναθηναϊκό στην φετινή Euroleague. Μια ακόμα ήττα για την ομάδα του «τριφυλλιού». Η 19η τη φετινή σεζόν. Η έκτη συνεχόμενη. Η 19η σε 27 αγωνιστικές. Ένας απολογισμός που μόνο θετικός δεν λογίζεται. Ένας απολογισμός που επιφέρει έντονο προβληματισμό στην ομάδα των «πράσινων», η οποία βέβαια από την ημέρα που ο Ντέγιαν Ράντονιτς πέρασε την πόρτα της εξόδου, δείχνει σημάδια βελτίωσης. Σημάδια… ζωής.

Και ούτε υπερβολικοί είμαστε. Ούτε να χρυσώσουμε κανένα χάπι θέλουμε. Οι ημέρες που ο Ντέγιαν Ράντονιτς έκατσε στον πάγκο του Παναθηναϊκού αποδείχθηκαν… καταστροφικές. Και με αυτό που σημειώνουμε δεν μειώνουμε σε τίποτα την αξία του έμπειρου προπονητή. Αλλά η πορεία έδειξε ότι εκείνος δεν ταίριαξε με την ομάδα. Οι επιλογές του δεν του βγήκαν, η χημεία με τον Αργύρη Πεδουλάκη δεν υπήρξε ποτέ και ο ίδιος φάνηκε να μην μπορεί να αντέξει στην πίεση που έχει μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό. Η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης. Αυτό για να μην ξεχνιόμαστε.

Το ότι ο Ράντονιτς αποτέλεσε παρελθόν από την ομάδα του Παναθηναϊκού δεν πάει να πει ότι όλα στο «τριφύλλι» θα αλλάξουν δια μαγείας. Μπορεί από τις πρώτες ημέρες του Χρήστου Σερέλη και των συνεργατών του να φαίνεται η διαφορά, αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι θα γιατρευτούν όλες οι «αρρώστιες» της ομάδας που την ταλαιπώρησαν από την αρχή της σεζόν μέχρι και σήμερα. Και αυτό φάνηκε στο Μόντε Κάρλο.

Ο Παναθηναϊκός για σχεδόν τρία δεκάλεπτα έπαιξε σε αρκετά υψηλό επίπεδο. «Διαβασμένος», προσπάθησε να «χτυπήσει» στα μειονεκτήματα της ομάδας του Σάσα Ομπράντοβιτς, έβγαλε ενέργεια στην άμυνα, προσπάθησε να βρει προυποθέσεις για να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο, ενώ με αρκετά καλή κυκλοφορία της μπάλας βρήκε και ανοικτά σουτ. Και τα έβαλε. Όμως, όταν το ματς μπήκε στην τελική του ευθεία εκεί βγήκαν όλα τα… κακά της μοίρας του. Εκεί φάνηκε το πόσο αδούλευτη ήταν η ομάδα, εκεί βγήκε η κόπωση, εκεί φάνηκαν και οι απουσίες. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός πήγε στο Μόντε Κάρλο για να αντιμετωπίσει την Μονακό χωρίς τον Νέιτ Ουόλτερς, τον Αρτούρας Γκουντάιτις και τον Δημήτρη Αγραβάνη. Παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις ουσιαστικές, αγωνιστικές, ποιοτικές και φυσικά να έδιναν την ευκαιρία στον Χρήστο Σερέλη να κάνει και ένα πιο ανοικτό και φυσιολογικό rotation μοιράζοντας καλύτερα τον χρόνο και κρατώντας πιο φρέσκια την ομάδα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και έτσι ο Παναθηναϊκός να γλίτωνε την κατάρρευση του τελευταίου δεκαλέπτου.

Ναι, ο Παναθηναϊκός δείχνει σημάδια βελτίωσης. Δεν χρειάζεται να έχεις δίπλωμα προπονητή για να το καταλάβεις αυτό. Όμως αυτό φυσικά και δεν αρκεί. Αλλά και κανείς δεν έχει την απαίτηση από τον coach Σερέλη και τους συνεργάτες του να κάνουν… μαγικά. Αυτός ο Παναθηναϊκός θέλει πολλή δουλειά, πολλή προσπάθεια και πολύ υπομονή για να αλλάξει και να αποτινάξει από πάνω του τις συνήθειες που του… κόλλησε ο Ντέγιαν Ράντονιτς.

Και φυσικά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αρχίσει να κερδίζει. Τόσο για να βελτιώσει την αγωνιστική του εικόνα, τη θέση του στην κατάταξη, να αρχίσει να φτιάχνει και πάλι την… εικόνα του, όσο και να πάρουν ψυχολογία οι παίκτες του. Σίγουρα, η βελτίωση αποτελεί μια καλή είδηση για μια ταλαιπωρημένη ομάδα, αλλά για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στις κανονικά του στάνταρ θα πρέπει να αρχίσει να νικάει και πάλι.