By Με την παρουσία, τον λόγο του, την δημόσια συμπεριφορά του, τη στάση του πριν και μετά από τους αγώνες, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε κερδίσει την εκτίμηση της πλατιάς μάζας των ποδοσφαιρόφιλων στην Ελλάδα από τον πρώτο του καιρό στον Παναθηναϊκό.
Ήταν όμως αρκετοί αυτοί που κρατούσαν μια επιφύλαξη επειδή περίμεναν να τον δουν να συμπεριφέρεται τόσο μετά από μια σημαντική επιτυχία όσο και υπό πίεση.
Πρώτα ήρθε, την περασμένη άνοιξη, η κατάκτηση του κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό. Τον είδαμε και τον ζήσαμε τον Γιοβάνοβιτς στην διαχείριση μιας επιτυχίας. Δεν άλλαξε τίποτα στο ύφος και την δημόσια συμπεριφορά του. Τώρα τον ζούμε να λειτουργεί υπό πίεση. Τον είδαμε σε μια σειρά από σημαντικούς αγώνες σε μια σεζόν που έχουμε την επίγνωση ότι λειτουργεί υπό την πίεση των αυξημένων προσδοκιών για την πορεία του Παναθηναϊκού. Τον ζήσαμε να κάνει τα παράπονά του προς τους διαιτητές κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και μερικά λεπτά μετά να στέκεται μπροστά από την τηλεοπτική κάμερα και να έχει προλάβει να πατήσει τον διακόπτη για να «κρυώσει» το μυαλό του και να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κατάσταση και τα συναισθήματά του.
Το βράδυ του Σαββάτου τον είδαμε να αντιμετωπίζει σε δημόσια θέα μια σειρά από απαιτητικές καταστάσεις. Πρώτα κατά την διάρκεια και στην κατάληξη του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, και ύστερα όταν πήγε στην συνέντευξη Τύπου και άκουσε να του απευθύνουν ερωτήσεις που τον έκαναν να νιώθει προσβεβλημένος – ο ίδιος και η ομάδα του. Για πολλοστή φορά ο Γιοβάνοβιτς κράτησε την ψυχραιμία, τον πολιτισμό και την αθλητική συμπεριφορά του.
Είναι κι άλλοι πολιτισμένοι, θα πει κανείς. Αυτός όμως είναι και ειλικρινής. Δεν είναι κάποιος που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι χρησιμοποιεί τον δημόσιο λόγο του για να σε πείσει ότι η ομάδα του έκανε ή έδειξε κάτι άλλο ή κάτι παραπάνω από αυτό που έχεις καταλάβει. Έπαιξε καλά ο Παναθηναϊκός, θα σου το πει με τον τρόπο του, πάντοτε με την ταπεινότητα ενός επαγγελματία που έχει καταφέρει να κάνει καλά πράγματα ακόμη και στο Champions League. Δεν έπαιξε καλά ο Παναθηναϊκός, και πάλι θα το ακούσεις από το στόμα του, και μάλιστα συνήθως με μια ανάλυση αυτοκριτικής που τεκμηριώνεται με συγκεκριμένες και όχι αφηρημένες απαντήσεις.
Είναι πάρα πολλά και πάρα πολλοί αυτοί που ενοχλούν, ή, για να μη μιλώ αφηρημένα, με ενοχλούν επειδή προσβάλουν την αισθητική, τον πολιτισμό ή και τη νοημοσύνη μου. Έχω πάψει να βρίσκω νόημα να ασχολούμαι μαζί τους. Προτιμώ να μιλώ για να φωτίζω τα καλά παραδείγματα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν και παραμένει τέτοιο. Μια από τις καλύτερες προσωπικότητες που έχουν βρεθεί σε πάγκο μεγάλης ομάδας στην διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Τέτοιο είναι μέχρι σήμερα το αποτύπωμά του, και εύχομαι ολόψυχα στο ελληνικό ποδόσφαιρο να παραμείνει τέτοιο για πολλά ακόμη χρόνια διότι αποτελεί μια εξαιρετική επιρροή για όλα τα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν και να λειτουργήσουν στο ποδόσφαιρο με οποιαδήποτε ιδιότητα.
Ευτυχώς στο φετινό πρωτάθλημα ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι ο μόνος, αλλά αποτελεί σίγουρα ένα κορυφαίο παράδειγμα. Ενας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που δεν ξεχνά στιγμή το μέγεθος της ευθύνης που φέρει ως δημόσιο πρόσωπο του ποδοσφαίρου. Παραπονιέται χωρίς να προκαλεί, δεν χάνει ποτέ τον σεβασμό του για τον αντίπαλο και τους οπαδούς του, παραμένει ευγενής όταν ανεβάζει τον τόνο της φωνής του, δεν παραβαίνει ποτέ τους κανόνες της αθλητικής συμπεριφοράς και σου δίνει πάντα την αίσθηση ότι αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με τη συναίσθηση ότι ο λόγος του επηρεάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Με τη στάση του, ο Γιοβάνοβιτς αποδεικνύει ότι «γίνεται» να κάνεις πρωταθλητισμό δίχως να χάνεις τον πολιτισμό σου και την αξιοπρέπειά σου ακόμη και στην Ελλάδα του 2023. Είναι μεγάλη η προσφορά του προς το ελληνικό ποδόσφαιρο στην δεδομένη στιγμή.
Comments