By Σαφέστατα και κανείς υγιώς σκεπτόμενος φίλος του μπάσκετ (είτε είναι Παναθηναϊκός, είτε οποιαδήποτε άλλη ομάδα) δε θα περίμενε χθες το βράδυ να δει έναν… μεταμορφωμένο Παναθηναϊκό.
Δεν θα περίμενε να δει έναν Παναθηναϊκό να παίζει μπασκετάρα, να βγάζει αυτοματισμούς, να έχει ξεκάθαρο πλάνο και να… πετάει φωτιές.
Αυτό δε θα μπορούσε να γίνει. Και δε θα μπορούσε να γίνει για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα αδούλευτη, χωρίς χημεία, χωρίς προσανατολισμό. Και τον Φιλ Τζάκσον να έφερνε η διοίκηση στη θέση του Ντέγιαν Ράντονιτς, μέσα σε δύο ημέρες και με μία μόνο προπόνηση (και με τόσα αγωνιστικά προβλήματα) δε θα μπορούσε να αλλάξει πολλά πράγματα.
Ο Χρήστος Σερέλης όμως κατάφερε να αλλάξει το απλό. Το αναμενόμενο. Και όσο εύκολο μοιάζει (να λέγεται και να γράφεται) άλλο τόσο δύσκολο είναι. Ο Έλληνας τεχνικός άλλαξε την ψυχολογία των παικτών, δεν εστίασε στα πολλά αγωνιστικά προβλήματα, τους έδωσε μια κατεύθυνση και οι «πράσινοι» εμφανώς… απελευθερωμένοι προσπάθησαν να κάνουν τα βασικά.
Γενικά, χθες, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κάνει τα βασικά. Να προφυλάξει παίκτες που δεν είχαν… ρεζέρβες, να κυκλοφορήσει τη μπάλα, να παίξει άμυνα, να κάνει τα fundamentals που έλεγε και μια ψυχή. Ο Σερέλης πήρε μια ομάδα αδούλευτη και προσπάθησε να την καθοδηγήσει. Και τα κατάφερε. Είδαμε τον Έλληνα προπονητή να… τσαντίζεται στα τάιμ άουτ, να φωνάζει, να δίνει οδηγίες και να έχει κάτι να πει. Και βέβαια και οι παίκτες έκαναν και πέντε πράγματα που είχαν καιρό να κάνουν. Και αυτό δεν το αναφέρουμε για καλό. Γιατί, ΟΚ, μπορεί ο Ράντονιτς να έκανε πολύ κακή δουλειά, να μην ταίριαξε, να μην τα κατάφερε, να απέτυχε, αλλά δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος. Η αποτυχία βαραίνει εξίσου και τους παίκτες οι οποίοι όλο το προηγούμενο διάστημα (οι περισσότεροι και στις περισσότερες περιπτώσεις) ήταν νωθροί, χωρίς ενέργεια και πολλές φορές αδιάφοροι.
Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Ο Παναθηναϊκός πλέον έχει γυρίσει σελίδα και φάνηκε από την πρώτη ημέρα. Η διαδρομή του μέχρι το τέλος της σεζόν είναι γεμάτη αγκάθια και δυσκολίες. Τόσο για τους προπονητές της ομάδας όσο και για τους παίκτες. Αν όμως το τεχνικό τιμ του «τριφυλλιού» καταφέρει να περάσει στους παίκτες την νοοτροπία που είδαμε χθες και να την κάνει δεύτερη φύση της ομάδας, τότε κάτι καλό μπορεί να «χτιστεί» και η σεζόν να… διασωθεί. Έστω και σε κάποιο βαθμό.
ΥΓ1: Οι διεργασίες στην ομάδα συνεχίζονται και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για ν δούμε που θα κάτσει η μπίλια.
ΥΓ2: Το τελικό σκορ μικρή σημασία έχει. Το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός έδειξε να αλλάζει πρόσωπο και νοοτροπία. Σε σχέση με τους διαιτητές οι οποίοι συνεχίζουν να κάνουν τα πάντα για να χάνει ο Παναθηναϊκός.
ΥΓ3: Δεν έχει καμία απολύτως σημασία όταν κάποιος ευλογεί τα γένια του. Είναι τουλάχιστον… υποκριτικό να αναφέρεται ο κόουτς μιας ομάδας στο ηθικό πλεονέκτημα των αφεντικών του. Όπως έκανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας για τους αδελφούς Αγγελόπουλος. Κανονικά, όμως, ο Έλληνας τεχνικός θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει δύο πράγματα. Που έγκειται το ηθικό πλεονέκτημα και έναντι ποιανού θεωρεί ο ίδιος ότι υφίσταται.
Comments