By Οι εξελίξεις, τα… μελλούμενα και τα διδάγματα της ιστορίας για τον Εξάστερο.
Αν θυμάμαι καλά την τελευταία δεκαετία στον Παναθηναϊκό δύο πρότζεκτ πήγαν καλά: 1. Το «ειδικών συνθηκών» καλοκαίρι του 2012, με τον Αργύρη Πεδουλάκη να διαδέχεται τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον πάγκο και με μοναδικούς εναπομείναντες τον Διαμαντίδη και τον Τσαρτσαρή να φτάνει στο νταμπλ και μια ανάσα από το final 4, όπου αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα με 3-2 στην αξέχαστη σειρά. 2. Εκείνο με τον Τσάβι Πασκουάλ όπου χάρισε στον Παναθηναϊκό πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ έπειτα από 18 χρόνια καθώς και δύο προσπάθειες πριν τα f4 όταν αποκλείστηκε από τις μετέπειτα πρωταθλήτριες Ευρώπης Φενέρ και Ρεάλ.
Σε όλα τα υπόλοιπα μπορεί να βρείτε τίτλους, μπορεί να βρείτε προσπάθειες μέχρι τους «8» αλλά όχι κάτι που ταίριαξε πραγματικά στο «υπερωκεάνιο Παναθηναϊκός». Με ευθύνες ένθεν κακείθεν. Τα τρία τελευταία χρόνια δεν μπαίνουν καν στη συζήτηση, καθώς έχουν πληγώσει αφάνταστα τον κορυφαίο μπασκετικό σύλλογο σε επιτυχίες στην Ελλάδα. Είναι για τους οπαδούς του μαρτυρικά. Σε συνδυασμό, φυσικά, με την χαώδη διαφορά που έχει δημιουργήσει ο Ολυμπιακός, ο οποίος παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη. Αυτά πάνε πάντα «πακέτο», δεν χρειάζεται να αναλύσω γιατί.
Τι προσφέρει, λοιπόν, ως απόφθεγμα η παραπάνω καταγεγραμμένη ιστορία; Ότι ο Παναθηναϊκός δεν «αντέχει» ούτε σε δοκιμές ούτε σε πειράματα ούτε καν σε «υπομονή» όπως είναι λογικό να υπάρχει στον αθλητισμό. Στο τελευταίο έπαιξε ρόλο, το ξαναλέω, η τελευταία καταστροφική 3ετία. Την έβγαλε «νοκ άουτ» την υπομονή!
Πριν από καιρό, έγραφα εδώ στο sdna ότι ο Εξάστερος είναι «υποχρεωμένος» να πορευτεί με τον Ράντονιτς, εκτός αν… πάρει τον Λάσο. Όμως, από τη στιγμή που Λάσο «δεν υπήρχε», ο Παναθηναϊκός δεν είχε διαφορετικό δρόμο παρά να προχωρήσει με τον Μαυροβούνιο.
Ειλικρινά, όμως, τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο συγκεκριμένος προπονητής θα διέλυε παρά θα διόρθωνε. Γιατί αυτό συνέβαινε διαρκώς. Ούτε κακός προπονητής είναι ούτε άπειρος. Εχει τα «χιλιόμετρά» του στην Ευρωλίγκα, κουβαλούσε ένα όνομα που ο ίδιος έχτισε. Μόνο που στον Παναθηναϊκό δεν έχτισε, αλλά… γκρέμισε κι αυτά που βρήκε. Ή που έφερε ή που του έφεραν.
Με δυο λόγια αποδείχθηκε στο παρκέ ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε –και δεν έπρεπε- να συνεχίσει άλλο με τον Ράντονιτς. Δεν είχε να περιμένει τίποτα σε μία σεζόν που έχει ήδη «ναρκοθετηθεί» σε κάθε διοργάνωση.
Προσπάθησε να κάνει ένα «ηλεκτροσόκ» και να φέρει, πριν από το f8 του κυπέλλου, τον Ποτσέκο. Αν είχε δεχτεί ο Ιταλός θα καθόταν σήμερα στον πάγκο. Δεν είπε «ναι» εκείνη τη χρονική στιγμή, ήθελε μακροχρόνιο συμβόλαιο, οπότε τέλος κι αυτός.
Τα πράγματα θαρρώ πως είναι πολύ απλά. Όχι επειδή το λέμε εμείς αλλά γιατί αυτό δίδαξε η ιστορία. Των τελευταίων 10 αλλά και των πολλών προηγούμενων χρόνων. Πότε έγινε ο Παναθηναϊκός του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη; Όταν υπέγραψε και εμπιστεύτηκε για πολλές σεζόν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, κορυφαίο τεχνικό στο χώρο.
Άρα; Ο Πάμπλο Λάσο, ή αν προτιμάτε ένας προπονητής ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ Πάμπλο Λάσο, είναι πλέον ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για τον Παναθηναϊκό. Φυσικά όχι ΤΩΡΑ, γιατί ουδείς σοβαρός Λάσο θα δεχόταν να αναλάβει ένα «κάτι σαν ομάδα» τέλος Φεβρουαρίου, με παίκτες που έχει επιλέξει άλλος, και να «φθαρεί» σε τέτοια διαδικασία ως το φινάλε μιας διαλυμένης σεζόν. Ούτε ο Παναθηναϊκός, ακόμη κι αν μπορούσε, έπρεπε να πιέσει «έναν Λάσο» να αναλάβει τώρα.
Η κανονικότητα έχει συγκεκριμένες γραμμές: 1. Ο Σερέλης θα κάνει ό,τι μπορεί για να βγάλει απλά αξιοπρεπώς ο Παναθηναϊκός τη σεζόν. Ετσι κι αλλιώς με τη σημερινή διαφορά του από τον Ολυμπιακό ακόμη και ο… Πόποβιτς στον πάγκο πιθανότατα 3-0 θα έχανε στους τελικούς του πρωταθλήματος! 2. Να συμφωνήσει ο Λάσο, να υπογράψει σύντομα και να αρχίσει να σχεδιάζει τον Παναθηναϊκό της σεζόν 2023-24. Να κάνει τις επαφές με τους παίκτες που θέλει, να έχει όλο το χρόνο για την αξιολόγηση των υπαρχόντων, να στελεχώσει την ομάδα του όπως εκείνος επιθυμεί πολύ νωρίς. Να πάρει «τα κλειδιά» όπως ο Ομπράντοβιτς!
Τι θα σημαίνει «πρόσληψη του Πάμπλο Λάσο στον Παναθηναϊκό»; Όχι μόνο ότι θα αποκτηθεί ένα τεράστιο όνομα-προσωπικότητα-πολυνίκης- μαγνήτης για κάθε παίκτη στην Ευρώπη να παίξει υπό τις οδηγίες του, αλλά και ΟΛΑ όσα θα τον συνοδεύουν. Δηλαδή ένα μπάτζετ αντάξιο του ίδιου, των φιλοδοξιών του και των στόχων του Παναθηναϊκού. Προσοχή: αυτό δεν συνεπάγεται… 30 και 40 εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ. Εχουν παρέλθει αυτές οι εποχές για την Ελλάδα. Σημαίνει όμως μπάτζετ τέτοιο που να μπορεί να αποκτηθούν παίκτες «επιπέδου Λάσο και Παναθηναϊκού». Αλλωστε, η φετινή σεζόν στον Παναθηναϊκό δεν «πόνεσε» από έλλειψη χρημάτων (το αντίθετο), από έλλειψη… μπάσκετ υπέφερε.
Είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για τον Παναθηναϊκό η υπογραφή με «έναν Λάσο» (ή Πασκουάλ ή Γιασικεβίτσιους, ό,τι προτιμάει ο καθένας). Η ιστορία το δίδαξε. Αυτό το μπασκετικό ΥΠΕΡΩΚΕΑΝΙΟ χρειάζεται μόνο ανάλογες προσωπικότητες στον πάγκο του για να πορευθεί σε σωστά νερά. Κάθε τι άλλο «πνίγεται», δεν αντέχει, βγαίνει πολύ πιο «λίγο» ακόμη κι απ΄ότι πραγματικά είναι.
Κι επειδή «υπομονή» δεν έχουν πια ούτε οι οπαδοί του Παναθηναϊκού αλλά ούτε και ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ που πληρώνει, ο μονόδρομος είναι ξεκάθαρος: Λάσο και… όσα-όσοι θα τον συνοδεύουν!
Comments