By Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός μας ξεγέλασε όλους. Φίλους και εχθρούς. Μπήκε στον προημιτελικό με τον Κολοσσό Ρόδου με μάτι που… γυαλίζει και αποφασισμένος να «τελειώσει» την υπόθεση πρόκριση από το ξεκίνημα της αναμέτρησης.
Και εν μέρει το κατάφερε. Για ένα ολόκληρο ημίχρονο είχαμε την ευκαιρία να δούμε έναν Παναθηναϊκό που ελάχιστες φορές έχουμε δει τη φετινή σεζόν. Και ακόμα λιγότερες σε αγώνες που έχουν μια σημασία παραπάνω.
Οι «πράσινοι» μπήκαν στο παρκέ στα «Δύο Αοράκια» και με το «καλησπέρα» έδειξαν τις ορέξεις τους. Πήραν προβάδισμα με 10-0, έπαιρναν τα ριμπάουντ, βούταγαν για όλες τις μπάλες, μοίραζαν τάπες, είχαν διάθεση να τρέξουν και να παίξουν με μυαλό. Και το ίδιο το παιχνίδι τους επιβράβευε. Και ο Ντέγιαν Ράντονιτς έβλεπε πως θα είχε την ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο να κάνει την απαραίτητη/απαιτούμενη διαχείριση στο ρόστερ του, εν όψει του αυριανού ημιτελικού με τον Ολυμπιακό.
Μάταια. Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο, όπως πολύ σωστά έγραψε ο Γιώργος Ζάκκας στην περιγραφή του παιχνιδιού, θυμήθηκε το κανονικό του εαυτό και παρά το γεγονός ότι έφτασε στο σημείο να έχει πάρει προβάδισμα 23 πόντων, φλέρταρε με τον αποκλεισμό. Η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου στηριζόμενη στα φθηνά μεν, βαριά δε, αμερικάνικα «όπλα» της δεν υπήρχε περίπτωση να μην εκμεταλλευτεί, την ολική ύπνωση του Παναθηναϊκού και του έβαλε ακόμα πιο δύσκολα. Αν μείνουν στο αποτέλεσμα, τέλος καλό όλα καλά… Αλλά μήπως δεν είναι έτσι;
Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου σαφώς και θα μπορέσει να φανεί ανταγωνιστικός κόντρα στον Ολυμπιακό, στον αυριανό δεύτερο ημιτελικό. Ο Παναθηναϊκός του δευτέρου ημιχρόνου όμως (και ειδικά της τέταρτης περιόδου) όχι απλά δεν έχει καμία τύχη. Αλλά θα περάσει πάρα πολύ δύσκολα. Ο Παναθηναϊκός έχει την ευτυχία (κυρίως και λόγω των μεταγραφών που έγιναν και ήταν εκτός αρχικού σχεδιασμού) να έχει πολύ πλούσιο επιθετικό ταλέντο. Και όπως αποδείχθηκε αυτό ήταν αρκετό για να κερδίσει τον Κολοσσό. Όμως το ταλέντο αυτό, από μόνο του, δεν αρκεί να κερδίσεις ομάδες όπως είναι ο Ολυμπιακός. Που αυτή τη στιγμή είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.
Για να κάνει ο Παναθηναϊκός την ολική ανατροπή θα πρέπει να έχει καθοδήγηση. Θα πρέπει ο προπονητής του να βγει μπροστά. Να δείξει ότι είναι εδώ και ότι μπορεί να «οδηγήσει», να εμπνεύσει και να στηρίξει τους παίκτες του. Αυτό δεν το είδαμε ούτε σήμερα. Επαναλαμβάνουμε πως για να έχει ο Παναθηναϊκός τύχη αύριο το απόγευμα θα πρέπει ο καλύτερος του παίκτης να είναι ο…. Ράντονιτς. Γιατί αλλιώς το καράβι δεν πάει απλώς για τα βράχια, αλλά θα πέσει πάνω τους με μαθηματική ακρίβεια.
Πάμε και στα της διοργάνωσης. Σίγουρα το… ταμείο θα γίνει την Κυριακή το βράδυ αλλά είναι αλήθεια πως η εικόνα του γηπέδου τις δύο πρώτες ημέρες του Final-8 είναι για… κλάματα. Ο κύριος Λιόλιος για μία ακόμα φορά θέλησε να δείξει πως ήρθε για να τα αλλάξει όλα, αλλά για μία ακόμα φορά δείχνει πως απέτυχε παταγωδώς.
Σε προσωπικό επίπεδο η απόφασή του να διοργανώσει το Final-8 στο Ηράκλειο της Κρήτης μπορεί να είναι εξαιρετική, αλλά ως θεσμός (μιας και ο ίδιος θέλει να μην τα μπλέκουμε αυτά τα δύο μεταξύ τους) η απόφαση αυτή αποδείχθηκε… ναυάγιο. Οκτώ ομάδες που παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων, σε ένα πανέμορφο γήπεδο η εικόνα του οποίου προκαλεί θλίψη. Κάποια στιγμή και ο Πρόεδρος της ΕΟΚ, αλλά και ο κύριος Λιόλιος θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις για όλες τις λάθος αποφάσεις τους, για όλες τις αστοχίες και για όλα τα σκάνδαλα που «συντροφεύουν» τη μέχρι τώρα θητεία του.
ΥΓ: Μόλις ολοκληρωθεί το Final-8 θα συζητήσουμε αναλυτικά και το θέμα του Άντριους. Γιατί αυτό που γίνεται αυτές τις ημέρες δεν έχει προηγούμενο. Και δε θα πρέπει να έχει και… επόμενο.
Comments