By Είναι περιττό να τονίσουμε την αξία του διπλού του Παναθηναϊκού επί του Άρη στο “Βικελίδης” το οποίο ήρθε μάλιστα με ανατροπή.
Ηταν απλώς αυτό που χρειαζόταν την στιγμή που το χρειαζόταν όλος ο οργανισμός του “τριφυλλιού” μετά από ένα τρομερά δύσκολο κι επίπονο 40ήμερο, για να φωνάξει προς τον ανταγωνισμό του πως “επέστρεψε” αγωνιστικά, πνευματικά και σωματικά. Κι αυτή τη “μάχη” θα την πάει μέχρι το τελευταίο λεπτό του δέκατου αγώνα των playoffs, όντας αποφασισμένος να την κερδίσει.
Σαφώς και δεν τα έλυσε όλα τα “θέματά” του ο Παναθηναϊκός με αυτή τη νίκη, όμως για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό έβγαλε μέσα στο γήπεδο την σκληράδα που απαιτούν τέτοιου είδους αγώνες και είχε συνοχή σε όλες τις γραμμές του κι ένα πολύ συμπαγές πρόσωπο.
Και μολονότι έβαλε ξανά δύσκολα στον εαυτό του με το γρήγορο γκολ του Άρη σε μία φάση όπου λειτούργησε με πολύ αργά αντανακλαστικά όλος ο αμυντικός μηχανισμός του “τριφυλλιού”, τούτη την φορά δεν πελάγωσε, ούτε ήπιε… θάλασσα. Αλλά συνέχισε να ψάχνει με ηρεμία αυτό που ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, απέναντι σε μία ομάδα που έπαιζε κι εκείνη στα “κόκκινα”, διότι καιγόταν για να κάνει το δικό της restart.
Με εξαίρεση 2-3 λεπτά μετά τα 1-0, ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε απόλυτα μέσα στο γήπεδο. Τον βοήθησε σίγουρα κι ο τρόπος που επέλεξε να παίξει απέναντί του ο Τόλης Τερζής, αφήνοντάς του την κατοχή της μπάλας και ψάχνοντας (μόνο) τις κόντρα επιθέσεις, όμως πέρα απ’ αυτό, οι “πράσινοι” είχαν τη απαιτούμενη υπομονή για να βάλουν την μπάλα κάτω και να αρχίσουν να παίζουν το δικό τους ποδόσφαιρο. Δεν πνίγηκαν στο άγχος, παρότι η συσσωρευμένη πίεση είναι πολύ μεγάλη και με όπλο τη δεξιά πτέρυγα όπου έκανε… πάρτι ο Ντάνιελ Μαντσίνι, έφεραν ξανά τον αγώνα στα μέτρα τους.
Ήταν μεγάλη υπόθεση για τον Παναθηναϊκό η μεταγραφή του Αργεντινού ο οποίος άρχισε να κάνει μία πρώτη… απόσβεση των 2,6 εκατ. ευρώ που δόθηκαν από τους “πράσινους” στις 25 Γενάρη για να τον κάνουν δικό τους. Κι επιβεβαίωσε και στο ματς με την πρώην ομάδα του πως είναι ο καλύτερος παίκτης που θα μπορούσε να αποκτήσει το “τριφύλλι” από την ελληνική αγορά, δίνοντάς του εξαρχής στοιχεία που έλειπαν από το παιχνίδι του.
Ο Παναθηναϊκός έχει πληγωθεί πάρα πολύ από την απώλεια του Αϊτόρ (εδώ κι ένα γύρο) κι όλο αυτό του κόστισε σημαντικούς βαθμούς στην εκκίνηση του β’ μισού της κανονικής περιόδου.
Η έλευση του Μαντσίνι, αλλά και το μεγαλύτερο βάθος που προσφέρουν πλέον στον πάγκο οι Κλεϊνχέισλερ και Πούχατς, έχουν δημιουργήσει ένα διαφορετικό αγωνιστικό “μοντέλο”, στο οποίο μόλις έχει αρχίσει να βάζει τα κομμάτια στις θέσεις τους ο Γιοβάνοβιτς. Παίρνοντας πλέον περισσότερα πράγματα κι από τις πτέρυγες με προσωπικές ενέργειες, παίκτες που πατούν περιοχή και συμμετέχουν ήδη και στη δημιουργία και την εκτέλεση της ομάδας. Δηλαδή όλα όσα του έλειψαν σε όλο τον “καταστροφικό” Γενάρη. Πλέον κέρδισε πολύτιμο χρόνο και βαθμολογική ηρεμία, για να προετοιμάσει με μεγαλύτερη ηρεμία το πλάνο που έχει στο μυαλό του ενόψει των playoffs, όπου θα κριθούν τα πάντα.
Αυτό το ματς το πήρε (και) ο πάγκος
Έτερο βασικό στοιχείο από το μεγάλο διπλό του Παναθηναϊκού στο “Βικελίδης”: Είναι το πρώτο ματς στον δεύτερο γύρο που είχε τόσο επιδραστική συμμετοχή και ο πάγκος του. Τούτη τη φορά ο Γιοβάνοβιτς δεν γύρισε στην άλλη πλευρά του πάγκου, επιστρέφοντας αμέσως το βλέμμα του στον αγωνιστικό χώρο με… απελπισία. Διότι και οι πέντε παίκτες που πέρασε μέσα ως αλλαγή είχαν τη δική του συμβολή σ’ αυτό το διπλό. Όχι μόνο ο Παλάσιος, όλοι…
Απλώς ο Παλάσιος ήταν εκείνος που έκρινε μετά από καιρό “τρίποντο” του Παναθηναϊκού κι έβαλε τέλος στην γκίνια που τον κυνηγούσε. Κι όσο… τυχερό κι αν λέγεται πως ήταν το συγκεκριμένο γκολ που πέτυχε, ήταν ίσως τα… χρωστούμενα απ’ τον Θεό του ποδοσφαίρου προς τον Αργεντινό για την ατυχία που είχε τις τελευταίες εβδομάδες, όπου είχε σπάσει τα δοκάρια.
Comments