Ζαγαρίτης: «Σε κάποιους δεν άρεσε ο Μπόλονι, μπορεί να περίμεναν οδηγίες από τον Γκουαρδιόλα – Μακάρι να γυρίσω κάποια στιγμή στον Παναθηναϊκό»

Κλείνεις δύο χρόνια στην Πάρμα. Ποια είναι η αίσθηση που σου έχουν αφήσει αυτά τα δύο χρόνια;

Στην αρχή ήταν δύσκολα, κυρίως λόγω προσαρμογής γιατί έπρεπε να μάθω την γλώσσα. Μετά τους 2-3 μήνες που άρχισα να επικοινωνώ με μεγαλύτερη άνεση ήταν πολύ καλύτερα. Πλέον, είναι πολύ ωραία. Έχω μάθει πολλά και η εμπειρία δεν νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη.

Άρα το πρόσημο είναι θετικό;

Ναι, είναι θετικό.

Έχεις δει πολλά μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια ζώντας σε μία ξένη χώρα και σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που σου έχει αφήσει αυτή η εμπειρία;

Όταν ήρθα στην Πάρμα είχε περάσει μία περίοδος στον Παναθηναϊκό που έπαιζα συνέχεια. Εβδομάδα με την εβδομάδα, έπαιζα σερί 90λεπτα. Ξεκινώντας το νέο κεφάλαιο της καριέρας μου στην Ιταλία έπρεπε να προσαρμοστώ σε μία διαφορετική κατάσταση, στη σκέψη να περιμένω. Αυτό ήταν που με δυσκόλεψε περισσότερο. Υπήρχαν και άλλοι πολύ δυνατοί παίκτες. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος και έμαθα ότι ακόμα και η προπόνηση είναι μάχη. Κατάλαβα ότι δεν μπορώ να είμαι ούτε μία στιγμή χαλαρός γιατί τόσο ο προπονητής όσο και ο παίκτης που επίσης διεκδικεί τη θέση, βλέπει αυτήν την αδυναμία και έτσι κινδυνεύω να μείνω εκτός.

Πώς είναι ως σύλλογος η Πάρμα;

Είναι ένα πάρα πολύ οργανωμένο κλαμπ. Από την πρώτη στιγμή με βοήθησαν σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Να βρω σπίτι, να προσπαθήσω να προσαρμοστώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι όλα στο εσωτερικό το συλλόγου είναι πολύ οργανωμένα. Από αυτό ξεκινάει και η σωστή λειτουργία της Πάρμα.

Πρόκειται για έναν σύλλογο με τεράστια ιστορία. Αυτό πώς περνάει σε εσάς τώρα, ακόμα και αν οι σπουδαίες επιτυχίες ανήκουν στο παρελθόν;

Αυτό είναι κάτι που εμείς, οι ποδοσφαιριστές, το εισπράττουμε περισσότερο από τους οπαδούς. Με το που μπαίνουμε στο γήπεδο αντιλαμβανόμαστε το πάθος που βγάζουν. Έχουμε έρθει πολλές φορές σε επικοινωνία μαζί τους, καθώς μας έχουν επισκεφθεί στο προπονητικό μας κέντρο για να μας υποστηρίξουν αλλά και για να μας φωνάξουν. Αισθάνονται ότι αυτοί πρέπει πρώτα να δείξουν στους παίκτες τι σημαίνει Πάρμα και μετά όλοι οι υπόλοιποι. Είναι πολύ όμορφο το δέσιμο που έχουμε ως ομάδα με τον κόσμο μας.

Αυτό σου φέρνει στο μυαλό και κάτι από Ελλάδα;

Θυμίζει κάτι από Ελλάδα, αλλά το κλίμα δεν είναι τόσο φανατισμένο. Εδώ υποστηρίζει ο κόσμος αλλά υπάρχουν κάποια όρια. Στην Ελλάδα οι οπαδοί φροντίζουν να κάνουν πάντα πιο αισθητή την παρουσία τους.

Βλέποντας στο γήπεδο της Πάρμα φωτογραφίες από τις σπουδαίες στιγμές του παρελθόντος δεν αισθάνεσαι και λίγο παραπάνω τυχερός που ανήκεις σε αυτόν τον σύλλογο;

Αισθάνομαι δέος, σκέφτομαι ότι αυτή η ομάδα έχει κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια και πρωταθλήματα Ιταλίας. Εκτός αυτού βλέπω στον πάγκο ή ακόμα και να αγωνίζεται, έναν παίκτη που είναι η σημαία του συλλόγου.

Πώς είναι η συνύπαρξη με τον Μπουφόν τόσο στους αγώνες όσο και στις προπονήσεις;

Όταν έπαιξα πρώτη φορά μαζί του, σε έναν αγώνα κόντρα στην Μπενεβέντο, μου έδωσε πάσα και δεν το πίστευα! Γύρισα σπίτι και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είπα “μου πέταξε την μπάλα ο Μπουφόν!”. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, έμοιαζε με αστείο. Εγώ η μόνη επαφή που είχα με τον Μπουφόν ήταν στο Playstation και ξαφνικά τον έβλεπα μπροστά μου να μου δίνει την μπάλα.

Πώς είναι η καθημερινότητά σου εκτός γηπέδου;

Περνάω αρκετές ώρες στο προπονητικό κέντρο. Μετά μπορεί να βγω για έναν καφέ ή να πάω για ένα φαγητό. Μου αρέσει πολύ να περπατάω στην πόλη γιατί έχει πάρα πολλά πάρκα. Από εκεί και πέρα, βρίσκονται σε μικρή απόσταση πόλεις όπως η Μπολόνια και το Μιλάνο που μπορεί κανείς να κάνει μια μικρή εκδρομή και να δει πολλά πράγματα.

Είναι τόσο χαοτική η διαφορά ανάμεσα σε ιταλικό και ελληνικό ποδόσφαιρο όπως μοιάζει σε κάποιον που το παρακολουθεί απέξω;

Η Serie A δεν μπορεί να συγκριθεί με το ελληνικό πρωτάθλημα, γιατί συμμετέχουν παίκτες από το υψηλότερο επίπεδο. Η Serie B μπορεί να συγκριθεί με τη Super League. Δεν θέλω να αδικήσω τις μεγάλες ελληνικές ομάδες καθώς και αυτές διαθέτουν πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Η δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας, όμως, είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που ο τελευταίος μπορεί να κλέψει βαθμούς από τον πρώτο. Είναι συνεχείς οι αλλαγές στον βαθμολογικό πίνακα.

Είναι πράγματι ένα πολύ σκληρό πρωτάθλημα όπως έχει την φήμη;

Είναι πάρα πολύ σκληρό και πρέπει κανείς να προσαρμοστεί άμεσα σε αυτό. Αν ένας ποδοσφαιριστής προσπαθήσει να παίξει με διαφορετικό στιλ, δεν μπορεί ούτε να δείξει την ποιότητά του, αλλά ούτε και να βοηθήσει την ομάδα του. Δεν υπάρχει χαμηλό παιχνίδι με πάσες, κυριαρχεί ο δυναμισμός, η μαχητικότητα και οι μεγάλες μπαλιές.

Αισθάνεσαι ότι ο Βασίλης έχει ωριμάσει στην Ιταλία;

Σίγουρα, πιστεύω ότι έχω βελτιωθεί πολύ στο αμυντικό κομμάτι. Δεν θα μπορούσα, άλλωστε, να κάνω και διαφορετικά με δεδομένο ότι από την πρώτη μου ημέρα στην Πάρμα ακούω συνεχώς για τακτική. Το αμυντικό κομμάτι, που είναι και αυτό που ήθελα να βελτιώσω, το έχω βελτιώσει.

Από άποψη τρόπου σκέψης;

Όσον αφορά στον τρόπο παιχνιδιού μου, έφευγα μπροστά και δεν κοιτούσα πίσω. Πλέον το κάνω πιο συγκρατημένα, γιατί υπάρχουν λεπτομέρειες που πρέπει πάντα να έχω στο μυαλό μου αγωνιζόμενος σε αυτό το πρωτάθλημα.

Ας πάμε πίσω στον χρόνο. Πώς πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις να παίζεις ποδόσφαιρο επαγγελματικά;

Από τη μία η μάνα μου έβλεπε να κλωτσάω καλά την μπάλα στο σχολείο. Από την άλλη, ο πατέρας μου ήταν προπονητής στο χωριό μου και παράλληλα σε ένα κλαμπ στη Θήβα. Στο γήπεδο πήγαινα συνέχεια μαζί του και έτσι έβλεπε ότι το είχα λίγο παραπάνω. Ξεκίνησα από τις μικτές της Βοιωτίας, μετά στις ζώνες που υπήρχαν τότε και μέσα από αυτή τη διαδικασία με είδε ο Παναθηναϊκός και έκανα δοκιμαστικά. Την ημέρα εκείνη, ο κύριος Ταράσης μου είπε να κρατήσω τα ρούχα και να πάω την επόμενη στην προπόνηση.

Γυρίζοντας σπίτι εκείνη την ημέρα, τι είχες σκεφτεί;

Γύρισα σπίτι και λέω στην μάνα μου “πλύνε τα ρούχα”. Τότε, με ρωτάει “γιατί τα πήρες μαζί σου; Δεν έπρεπε να τα επιστρέψεις;’ “. Της εξήγησα ότι “ήταν ένας κύριος που μου είπε να τα κρατήσω και να πάω και αύριο”. Στη συνέχεια πήραν τηλέφωνο και τον πατέρα μου και του είπαν ότι θα ξεκινήσω προπονήσεις.

Εσύ μέσα σου πώς ένιωθες;

Εγώ το ήθελα πάρα πολύ και σε αυτό έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο η εξαιρετική φήμη που έχουν οι Ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Χωρίς να έχει έρθει κάποιος να μου το πει, μόνο παρακολουθώντας ελληνικό πρωτάθλημα, είχα καταλάβει ότι στις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού γίνεται πολύ καλή δουλειά. Από εκεί είχαν ξεκινήσει παίκτες που στη συνέχεια έκαναν σπουδαία καριέρα και ήξερα ότι εκεί ήθελα να πάω. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να με επηρεάσει και με είχε αφήσει να επιλέξω μόνος μου. Με είχαν προσεγγίσει πολλές ομάδες και είχα κάνει δοκιμαστικό σε όλες. Ο πατέρας μου το μόνο που ήθελε είναι να έχει μία εικόνα για τον τρόπο που λειτουργούν οι σύλλογοι εσωτερικά, όχι για το μέγεθός τους. Για το αν θα μπορέσω, δηλαδή, να έχω ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής με δεδομένο ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω από το χωριό μου.

Πώς έζησες την Ακαδημία του Παναθηναϊκού;

Τον πρώτο χρόνο ήταν πολύ δύσκολα γιατί δεν έμενα μέσα στο ξενώνα. Πηγαινοερχόμουν κάθε μέρα Καπαρέλλι – Κορωπί. Είχα φάει και είχα κοιμηθεί πάρα πολλές φορές μέσα στο αμάξι. Τον επόμενο χρόνο έμεινα μέσα στον ξενώνα και η καθημερινότητά μου απλοποιήθηκε.

Αν σου ζητούσε κάποιος να ξεχωρίσεις ένα πράγμα που έμαθες στην Ακαδημία, ποιο θα ήταν αυτό;

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον κύριο Ταράση γιατί όλα τα παιδιά της γενιάς μου ήμασταν πολύ κοντά του. Είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος που δούλεψε πολύ μαζί μας. Αυτό που προσπάθησε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, να μας μεταδώσει είναι ότι όσο κοντά βρισκόμασταν στην πρώτη ομάδα, άλλο τόσο κοντά ήταν και το να φύγουμε από εκεί. Όταν ήμασταν στην Ακαδημία και ονειρευόμασταν να βρεθούμε στην πρώτη ομάδα μας έλεγε ότι όσο μακριά ήμασταν από την πρώτη ομάδα, άλλο τόσο κοντά ήμασταν. Μας εξηγούσε ότι πρέπει να προσπαθούμε βήμα – βήμα και ότι αν δουλέψουμε σκληρά κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο ψηλότερο επίπεδο.

Του λέγαμε “Μα κύριε Ταράση θέλουμε να παίξουμε στον Παναθηναϊκό”.

Τότε μας απαντούσε ‘”Κάντε αυτό που πρέπει τώρα και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν στην ώρα τους”.

Ως παίκτης της Ακαδημίας ποιους ποδοσφαιριστές έβλεπες δίπλα σου να προπονούνται στην πρώτη ομάδα και ξεχώριζες;

Πρώτα ξεχώριζα τον Ζέκα. Από εκεί και πέρα, ενώ ήμουν στην Κ17, ο κύριος Φραντζέσκος μου είχε πει να παίξω σε ένα φιλικό της Κ20 με την πρώτη ομάδα. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να βρίσκω απέναντί μου τον Μουνιέ και τον Λουτσιάνο.

Όταν τελικά ήρθε η ώρα της πρώτης σου συμμετοχής με την πρώτη ομάδα, ήταν τόσο όμορφο το συναίσθημα όσο το περίμενες;

Ήταν ακόμα πιο καλό. Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο που μιλούσε ο κύριος Νταμπίζας, όταν κατόπιν δικής του εντολής, φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη του κυρίου Συλαϊδόπουλου και του κυρίου Δώνη, ανέβηκα στην πρώτη ομάδα. Προσπαθούσαν και οι τρεις με κάθε τρόπο να με βοηθήσουν. Τότε ήταν που αντιλήφθηκα ότι όλα όσα πίστευα, ήταν αληθινά. Μου έδιναν πάρα πολλές οδηγίες σε ό,τι αφορά στο επιθετικό παιχνίδι. Ήμουν αρκετά επιθετικογενής ποδοσφαιριστής τότε και έπαιζα ως φουλ μπακ στο 3-5-2.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των συναισθημάτων σου τι σου έλεγαν;

Ο κάθε προπονητής κοιτάζει το πλάνο του. Ο κύριος Δώνης μου έλεγε να κάνω υπομονή, να δουλεύω σκληρά και πως κάποια στιγμή θα μου δοθεί η ευκαιρία. Έτσι κι έγινε. Από εκεί και έπειτα, έγιναν όλα πιο εύκολα.

Ποια είναι η άποψή σου για τους τρεις ανθρώπους που ανέφερες προηγουμένως, τους Νίκο Νταμπίζα, Σωτήρη Συλαϊδόπουλο και Γιώργο Δώνη;

Με τον κύριο Συλαϊδόπουλο έχω κάνει τα πιο σημαντικά βήματα γιατί ήταν προπονητής της Κ17 αλλά και της Κ19 δύο χρόνια. Ήταν ο άνθρωπος που με είχε δει περισσότερο να αγωνίζομαι και μαζί με τον κύριο Νταμπίζα μου είχαν πει ότι θα παίξω αριστερό μπακ σε έναν αγώνα της Κ17 κόντρα στον Λεβαδειακό στον οποίο είχα πάρει 50’ συμμετοχής. “Τι αριστερό μπακ;”, αναρωτήθηκα, εγώ έως τότε έπαιζα δεκάρι και αριστερό εξτρέμ! “Αριστερό μπακ, αριστερό μπακ’’, σκέφτηκα. Έπαιξα αριστερό μπακ, έκανα ασίστ και από τότε δεν άλλαξα ξανά θέση. Ανέβηκα στην πρώτη ομάδα και με κράτησαν. Μέχρι στιγμής ο κύριος Δώνης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς προπονητές για εμένα. Ήταν αυτός που με έβαλε να παίξω πρώτη φορά, που με χρησιμοποίησε πρώτη φορά ως βασικό στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στα play offs. Η βοήθειά του ήταν τεράστια.

Εκείνο το καλοκαίρι, τι προοπτικές πιστεύεις ότι είχε η ομάδα του Γιώργου Δώνη;

Όλοι πιστεύαμε ότι η ομάδα διέθετε έναν πολύ καλό κορμό και πως με δύο-τρεις ποιοτικές προσθήκες θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε ένα πολύ ανταγωνιστικό σύνολο. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν ομάδες πιο δουλεμένες από εμάς, αλλά όλοι βλέπαμε ότι υπήρχε προοπτική. Πολλοί παίκτες δεν ήθελαν να φύγει ο προπονητής, αναρωτιόντουσαν γιατί επρόκειτο να συμβεί αυτό. Με τον Γιώργο Δώνη χαιρόσουν να πηγαίνεις στην προπόνηση. Σε πίεζε, προσπαθούσε να σε βοηθήσει. Σίγουρα όλοι οι προπονητές αδικούν κάποιον, αλλά το βέβαιο είναι ότι γινόταν πολύ καλή δουλειά.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον Ντάνι Πογιάτος;

Ξέραμε ότι είναι ένας Ισπανός προπονητής και αμέσως καταλάβαμε ότι θα έρθουν Ισπανοί ποδοσφαιριστές αλλά και ότι θα παίζουμε μόνο μπάλα. Αυτό ήταν και το πιο θετικό στοιχείο. Ότι όλη η προπόνηση θα είναι πάνω στην μπάλα. Μπορεί να έχω τις διαφορές μου με τον κύριο Πογιάτος ή να μην μου άρεσαν κάποιες αποφάσεις του, αλλά παραδέχομαι ότι η προπόνηση που έκανε ήταν πάρα πολύ ωραία. Προσπαθούσε να βάλει τη φυσική κατάσταση μέσα στις κατοχές και μέσα στο διπλό.

Τι ήταν αυτό που σε είχε δυσαρεστήσει στην αντιμετώπισή του προς εσένα;

Όταν είσαι μικρός δεν μπορεί να έχεις την απαίτηση, επειδή έπαιξες όλα τα ντέρμπι στα play offs της προηγούμενης χρονιάς, να παίξεις και όλα τα ματς της επόμενης σεζόν. Δεν είχα ποτέ αυτή τη λογική, δεν πήγα ποτέ στον προπονητή να του πω “τι κάνεις; Γιατί δεν με βάζεις μέσα;”. Αυτό, όμως, που πίστευα είναι ότι θα έχω την ευκαιρία μου, όπως την είχα και την προηγούμενη χρονιά. Από την στιγμή που είχα κάνει ένα καλό σερί στα ντέρμπι, γιατί να μην μπορώ να παίξω κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης ή στην ΑΕΛ; Το είχα συζητήσει και μαζί του. Μάλιστα, μετά από μία καλή προπόνηση που είχα κάνει, του είχα εξηγήσει με ευγενικό τρόπο ότι θεωρούσα πως έπρεπε να πάρω μία ευκαιρία. Διαφωνήσαμε και μου απάντησε ότι δεν είμαι έτοιμος. Είπα μονάχα “πολύ καλά” και αποχώρησα από το γραφείο του. Από τότε και έπειτα, περίμενα να δω τι θα συμβεί. Έγιναν πράγματα που δεν έβγαζαν νόημα, όπως ότι είχε χρησιμοποιηθεί στόπερ ως αριστερό μπακ, ενώ εγώ βρισκόμουν στον πάγκο.

Μετά την αποχώρηση του Ισπανού, ήρθε ο άνθρωπος με τον οποίο έζησες τις καλύτερες στιγμές σου στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού. Ο λόγος, φυσικά, για τον Λάζλο Μπόλονι.

Ήρθε ο άνθρωπος τον οποίο αγαπάω! Όχι επειδή με εκείνον προπονητή, πήρα πολύ χρόνο συμμετοχής. Δεν θέλω να νομίζει ο κόσμος κάτι τέτοιο. Με είχε σαν γιό του και το είχε πει! Θυμάμαι σε μία προπόνηση να παίζουμε κορόιδο πέντε εναντίον τριών και να μου κάνει ένα τάκλιν ο Κουρμπέλης. Τότε ο προπονητής μπήκε στην μέση και λέει “Προσέξτε, είναι ο γιός μου”. Όπως είναι λογικό, ακολούθησε καζούρα ότι γι’ αυτό παίζω τόσο πολύ!

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποκτήσεις τόσο καλή χημεία μαζί του;

Δεν ήμουν ο μοναδικός από τα νέα παιδιά που πήρα ευκαιρίες εκείνη την περίοδο. Εγώ πάτησα σε 2-3 καλές εμφανίσεις που έκανα και σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό του Χουάνκαρ, καθιερώθηκα. Ήταν πολλοί οι νέοι παίκτες που πήραν ευκαιρίες από τον κύριο Μπόλονι. Γούσταρε πολύ τα νέα παιδιά. Είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής ποδοσφαιριστές όπως ο Τζαβίδας, ο Αθανασακόπουλος, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Σερπέζης. Ήθελε πάρα πολύ να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε. Μας βοηθούσε όλους, από τον πρώτο έως τον τελευταίο.

Αρκετοί ποδοσφαιριστές υποστήριξαν, αφού αποχώρησε ο Λάζλο Μπόλονι, ότι δεν υπήρχε επικοινωνία ανάμεσα σε εκείνους και στον προπονητή. Πως το εξηγείς εσύ αυτό;

Μπορεί κάποιοι να το έλεγαν επειδή δεν τους άρεσε η προπόνηση ή επειδή είχαν άλλον τρόπο σκέψης. Μπορεί να περίμεναν τις οδηγίες που δίνει ο Γκουαρδιόλα. Ο κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία. Όταν ήρθε ο κύριος Μπόλονι ήμασταν πολύ χαμηλά στον βαθμολογικό πίνακα, έχοντας κάνει ένα άσχημο ξεκίνημα. Αυτό υπό τις οδηγίες του κυρίου Πογιάτος, που πολλοί παίκτες πίστευαν ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Με τις νίκες που κάναμε στη συνέχεια καταφέραμε να ανέβουμε στη βαθμολογία, ακόμα και αν αυτές ήταν με σκορ 1-0. Κάποιοι έλεγαν ότι ναι μεν κάνουμε καλή προπόνηση, αλλά δεν μπορούμε να το βγάλουμε στον αγώνα. Όλοι έριχναν ευθύνες, όμως αυτό συνέβαινε από την αρχή της σεζόν λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων και δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει με την έλευση του νέου προπονητή.

Ποιο ήταν το story της μετακίνησής σου στην Πάρμα;

Εγώ είχα δηλώσει εξ’ αρχής ότι ήθελα να μείνω στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα, τα… άκουσα γι’ αυτήν μου την δήλωση όταν τελικώς αποχώρησα. Η επιθυμία μου, όμως, ήταν ξεκάθαρη. Όλο το υπόλοιπο ήταν μία τελείως διαφορετική ιστορία. Θα ήθελα να το έχω διαπραγματευτεί λίγο παραπάνω. Η Πάρμα έδειξε ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Ήμουν θεωρητικά ελεύθερος από την 1η Γενάρη να συμφωνήσω με όποια ομάδα ήθελα για το καλοκαίρι και έτσι έπρεπε να επιτευχθεί συμφωνία με τον Παναθηναϊκό για να φύγω τον χειμώνα. Βρέθηκε η χρυσή τομή, η ιταλική ομάδα έδωσε περίπου μισό εκατομμύριο και προχώρησε η μεταγραφή.

Σε τρόμαξε τότε η προοπτική του να φύγεις στο εξωτερικό;

Όταν κατάλαβα ότι δεν γινόταν να βγει άκρη με τον Παναθηναϊκό, το είχα πια πάρει απόφαση. Το μόνο που είχα σκεφτεί ήταν ότι θα ήταν η πρώτη φορά που θα φύγω τόσο μακριά από το σπίτι μου. Όταν το έκανα στα 15 για να πάω στην Αθήνα, ήξερα ότι θα ήμουν μόλις μία ώρα μακριά από τους δικούς μου. Για την Πάρμα θα χρειαζόταν να μετακομίσω σε μία άλλη χώρα και αναρωτιόμουν πως θα τα καταφέρω. Ίσως τότε να μην είχα συνειδητοποιήσει και κάποιες δυσκολίες που θα συναντούσα στην πορεία. Πίστευα ότι θα μιλάω αγγλικά και θα συνεννοούμαι, όμως αυτό τελικά δεν ήταν δυνατό και χρειάστηκε να μάθω και ιταλικά. Στην αρχή, λοιπόν, είχα κάποιους ενδοιασμούς. Από την άλλη, ήξερα καλά πως η μεταγραφή σε μία ομάδα της Serie A, θα ήταν ένα σπουδαίο βήμα. Αυτή ήταν και η σκέψη που με καθησύχασε.

Τότε είχε ακουστεί ότι ενδιαφέρεται για σένα και ο Ολυμπιακός. Αυτό το ενδιαφέρον σου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις;

Όχι, δεν μου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις γιατί δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με αυτά. Ενδιαφέρον υπήρχε, όμως δεν έμαθα ποτέ αν υπήρξε πρόταση. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα επέλεγα ποτέ να μείνω στην Ελλάδα, ενώ είχα την ευκαιρία να πάω στην Serie A. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν ότι “αφού δεν με εκτιμάνε εδώ, ας πάω εκεί”. Ο μόνος ενδοιασμός που, ίσως, είχα ήταν αν έπρεπε να ρισκάρω στα 19 και να μετακομίσω στο εξωτερικό, ενώ γνώριζα πως σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα πάρω τον χρόνο μου. Εν τέλει επέλεξα να αρπάξω την ευκαιρία που είχα μπροστά μου και να μετρήσω τις δυνάμεις μου στο εξωτερικό.

Υπήρξαν και σε άλλες χρονικές στιγμές, αφού έφυγες από τον Παναθηναϊκό, δημοσιεύματα που ενέπλεκαν το όνομά σου με τον Ολυμπιακό… Υπήρχε πράγματι ενδιαφέρον;

Είχα εισπράξει ξανά ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό και αφού έφυγα από την Ελλάδα για λογαριασμό της Πάρμα, όμως, το ενδιαφέρον με την πρόταση είναι πολύ κοντά και ταυτόχρονα πολύ μακριά.

Στα δύο χρόνια που βρίσκεσαι στην Ιταλία, μπήκε ποτέ στο μυαλό σου η σκέψη να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

Το είχα σκεφτεί αρκετές φορές πέρσι. Δεν είναι ότι περνάω άσχημα εδώ ή ότι δεν παίζω. Ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι η Πάρμα είναι ένα μεγάλο βήμα. Υπάρχουν αρκετοί παίκτες που διεκδικούν τη θέση μου και άλλοι δέκα που θα ήθελαν να έρθουν στον σύλλογο και να κάνουν αυτό που κάνω εγώ. Οπότε μπορεί στιγμιαία να περνούσε από το μυαλό μου η σκέψη της επιστροφής, αλλά αμέσως αντιλαμβανόμουν ότι δεν βρίσκομαι κάπου χαμηλά. Το απέβαλλα, λοιπόν, όλο αυτό από τον οργανισμό μου και συνέχισα να δουλεύω ακόμα πιο σκληρά. Αυτό βγήκε, άρχισα να παίρνω περισσότερα παιχνίδια και να αισθάνομαι όλο και καλύτερα.

Ποιο ήταν το τάιμινγκ εκείνο που σκέφτηκες ότι είσαι καλύτερα και πατάς πιο γερά στα πόδια σου;

Όταν ήρθα στην ομάδα αντιλήφθηκα αμέσως ότι υπήρχαν παίκτες που δύσκολα θα έβγαιναν από την ενδεκάδα, γιατί ο προπονητής είχε τις δικές του προτιμήσεις. Ήταν σαν να περνάω δεύτερη φορά αυτό που πέρασα στον Παναθηναϊκό. Πέρσι υπήρχε ένα πρόβλημα με τον προπονητή, ενώ στη συνέχεια ήρθε ένας άλλος και επικρατούσε μια ανακατωσούρα. Με την έναρξη αυτής της χρονιάς μου δόθηκε να καταλάβω από τον προπονητή και τον σύλλογο ότι βρίσκομαι ανάμεσα στις επιλογές.

Έφτασες κοντά σε μεταγραφή κάποια από τις προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους;

Όχι.

Για το μέλλον τι προσδοκάς;

Θα ήθελα πάρα πολύ να μείνω στην Πάρμα γιατί η δουλειά που γίνεται είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου. Από εκεί και πέρα, αν υπάρξει κάτι καλό και για την ομάδα και για εμένα, είμαι πρόθυμος να το συζητήσω. Στόχος μου, όμως, είναι να καθιερωθώ εδώ.

Σου λείπει η Ελλάδα;

Δεν μου λείπει ιδιαίτερα. Μπορώ κι εδώ να πιώ τον καπουτσίνο μου, όπως θα έκανα και στην Γλυφάδα. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κενά που μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα να βλέπω τους φίλους μου και να επιστρέφω. Αυτό, ίσως, είναι το ιδανικό γιατί αν κανείς μείνει περισσότερο, γίνεται πολύ πιο δύσκολο το να φύγει.

Από τους ανθρώπους που γνώρισες στον Παναθηναϊκό μιλάς με κάποιον έως σήμερα;

Μιλάω με τον κύριο Ταράση, ενώ με τον κύριο Φραντζέσκο μένει ο θείος μου στην ίδια πολυκατοικία, οπότε θα έλεγε κανείς πως μιλάμε μέσω τρίτου! Έχω, επίσης, κρατήσει επαφή με τον κύριο Συλαϊδόπουλο. Κυρίως, δηλαδή, με ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα στην Ακαδημία. Από πρώην συμπαίκτες μου συνεχίζω να μιλάω μόνο με τον Κουρμπέλη και τον Σένκεφελντ.

Αισθάνεσαι ότι τώρα πλέον που έχεις γίνει πιο συγκροτημένος αριστερός μπακ σου λείπει το να βγαίνεις μπροστά;

Εξαρτάται από το τι εισπράττεις από την ομάδα. Το λέω αυτό γιατί στην Εθνική αισθανόμουν ότι έπρεπε να δώσω περισσότερα επιθετικά. Είχα αυτήν την ελευθερία από τον κύριο Σίμο. Στην Πάρμα μας έχουν δώσει να καταλάβουμε ότι πρώτα πρέπει να είμαστε οργανωμένοι και σφιχτοί στην άμυνα και μετά να ασχοληθούμε το επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού.

Έχεις πολλές συμμετοχές με τις μικρές Εθνικές ομάδες. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις για να πάρεις μία ευκαιρία στην Ανδρών;

Να κάνω μία γεμάτη χρονιά και ταυτόχρονα η ομάδα στην οποία ανήκω να κάνει μία καλή σεζόν. Να έχω συμμετοχές σε γκολ. Δεν γίνεται να κάνω τρία-τέσσερα καλά ματς και να συμπεριληφθώ στις κλήσεις. Εγώ την Εθνική Ανδρών την έχω πάρα πολύ ψηλά. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ποτέ ότι πρέπει να με πάρει ο προπονητής επειδή έκανα τρία καλά παιχνίδια.

Το σκέφτεσαι όμως;

Μου αρέσει πάρα πολύ να πηγαίνω στην Εθνική. Την τελευταία φορά το κλίμα ήταν εξαιρετικό, η ομάδα πολύ καλή και τα χαλάσαμε στο τέλος. Σπαταλήσαμε μία ευκαιρία να πάμε στο Euro παρά το ότι χρειαζόμασταν μόλις έναν βαθμό για να προκριθούμε τουλάχιστον στα μπαράζ.

Ποιο είναι το όνειρό σου;

Να παίξω στο Champions League. Προτιμώ να θέτω ρεαλιστικούς στόχους. Σίγουρα θα ήθελα πάρα πολύ και να βρεθώ σε αποστολή της Εθνικής ομάδας σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το τρίτο μου όνειρο το πέτυχα, ήταν να αγωνιστώ σε ένα από τα πέντε καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Λίγο πριν κλείσουμε, υπάρχει κάποιος άλλος άνθρωπος που θα ήθελες να ευχαριστήσεις για τα έως τώρα σου βήματα στο ποδόσφαιρο;

Τον κύριο Σαμαρά, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού.

Αντί επιλόγου, τι σημαίνει για σένα ο Παναθηναϊκός;

Τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα. Μακάρι να γυρίσω κάποια στιγμή εκεί. Προφανώς σημαίνει οικογένεια και φιλία. Ήταν μια καθημερινότητα να είμαι μέσα στο πράσινο. Μεγάλωσα σε ένα πράσινο περιβάλλον.