Ένα καλό και ένα κακό…

Πλέον, για τον Γιοβάνοβιτς και τους ποδοσφαιριστές του υπάρχουν ένα καλό και ένα κακό νέο.

Το κυρίως ζητούμενο για τον χθεσινό Παναθηναϊκό ήταν να νικήσει. Χρειαζόταν όχι τόσο την πρόκριση -που έτσι κι αλλιώς είχε πετάξει, με βάση τα όσα έγιναν στα δύο προηγούμενα ματς με τον ΠΑΟΚ- αλλά μία απλή νίκη που θα έδινε σε κάποιους πεσμένους ψυχολογικά ποδοσφαιριστές τη χαμένη αυτοπεποίθησή τους για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Δεν τα κατάφερε. Το γκολ που τελικά έφαγε με πέναλτι, ψηνόταν σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, από την ώρα που βγήκαν οι δύο πολυτιμότεροι παίκτες του…

Πλέον, για τον Γιοβάνοβιτς και τους ποδοσφαιριστές του υπάρχουν ένα καλό και ένα κακό νέο. Το καλό είναι ότι θα αφοσιωθούν αποκλειστικά στο πρωτάθλημα όταν Ολυμπιακός και ΑΕΚ θα “σκοτώνονται” στα ημιτελικά, σκοπεύοντας στον τελικό του Κυπέλλου. Το κακό είναι ότι η συνολική εικόνα δεν βελτιώθηκε, τουλάχιστον στο βαθμό που περίμεναν όσοι πήγαν στο γήπεδο. Τα σημάδια αντίδρασης, και κυρίως ανασύνταξης για το από δω και πέρα, δεν τα είδαν. Ναι μεν δεν παρακολουθήσαμε το χάλι που εμφανίστηκε λίγες μέρες πριν, στο ματς του πρωταθλήματος, αλλά από την άλλη οι Πράσινοι δεν διεκδίκησαν πειστικά αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι κατέβηκαν να παίξουν και ήταν μία νίκη που θα σηματοδοτούσε επανεκκίνηση μετά από ένα μεγάλο διάστημα… φαγούρας.

Μόνη ελπίδα είναι να αποτελέσει το χθεσινό την αιτία να γυρίσει το χαρτί, με αρχή τη Δευτέρα, στο παιχνίδι της Τρίπολης.