Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε άλλη μια κακή εμφάνιση και έχασε από την Μπάγερν εύκολα, αδυνατώντας να βγάλει έστω μικρή αντίδραση.
Ο Παναθηναϊκός έχασε και από την Μπάγερν στο Μόναχο, έφτασε τις 5 σερί ήττες στην διοργάνωση αλλά μάλλον αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Κυρίως γιατί η εικόνα του ήταν ακόμα χειρότερη από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Το παιχνίδι με την Μπάγερν ήταν διδακτικό για έναν πολύ απλό λόγο. Οι Γερμανοί, ειδικά φέτος, είναι μια κακή ομάδα, δεν τους έχουν βγει οι επιλογές παικτών στο βαθμό που θα περίμεναν, ενώ χθες είχαν και δύο σημαντικότατες απουσίες. Ο Λούσιτς και ο Όμπστ έλειπαν, δύο παίκτες σημαντικοί για την λειτουργία της Μπάγερν, ειδικά στην επίθεση. Παρόλα αυτά, αν ένα πράγμα είναι πασιφανές όταν τους βλέπεις να παίζουν, είναι ότι είναι καθαρά ομάδα του προπονητή. Έχουν συγκεκριμένο πλάνο, στόχευση στο παιχνίδι τους και τέλος πάντων, μπορεί να τους λείπει η ποιότητα αλλά παίζουν κανονικό μπάσκετ.
Απέναντι τους ήταν μια ομάδα με ταλέντο, τουλάχιστον δύο σκάλες παραπάνω, που όμως αυτό που παίζει δεν λέγεται μπάσκετ. Δεν έχει την παραμικρή προπονητική κατεύθυνση, ειδικά στην επίθεση και πολλές φορές αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνουν στην προπόνηση για να έχουν τέτοια εικόνα στους αγώνες. Ειδικά αν ισχύει αυτό που λένε, παίζεις όπως προπονείσαι, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο για τον Παναθηναϊκό.
Θα περίμενε κανείς μετά την συντριβή από τον Ολυμπιακό, οι παίκτες του Παναθηναϊκού να βγάλουν αντίδραση, να παίξουν με νεύρο και ένταση, να δείξουν ότι τους πείραξε αυτό που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα. Αντ’ αυτού, εμφανίστηκε στο γήπεδο μια ομάδα κακόκεφη, χωρίς διάθεση να παλέψει και με τρομερά εύθραυστη ψυχολογία. Η γλώσσα του σώματος των παικτών, δείχνει ότι δεν έχουν πίστη στο πλάνο, δεν είναι «ψημένοι» ότι αυτό που τους λέει ο προπονητής να παίξουν, θα φέρει αποτέλεσμα και κακά τα ψέματα, όταν συμβαίνει αυτό, βγαίνει αυτή η αποκρουστική εικόνα στο γήπεδο.
Στόχευση στο ποστ
Η Μπάγερν είναι μια ομάδα που χρησιμοποιεί κυρίως τρεις τρόπους επίθεσης. Επιτίθεται με τους γκαρντ της μετά από πικ εν ρολ, σουτάρει πολλά τρίποντα (28.8 ανά αγώνα μέχρι χθες) μετά από τρίπλα και χτυπάει στο ποστ. Ο Αντρέα Τρινκιέρι, είχε σημαδέψει τον Γουίλιαμς στην άμυνα, γνωρίζοντας ότι όχι μόνο είναι γενικά κακός αμυντικός, αλλά ότι απέναντι στον Ρούμπιτ υστερεί και σε δύναμη. Έτσι άλλαξε την στόχευση της ομάδας του, περιόρισε τα πολλά τρίποντα σε μόλις 14, δηλαδή τα μισά από το μέσο όρο τους για να σημαδέψει το low ποστ. Οι Γερμανοί χρησιμοποιούν περίπου έξι κατοχές ανά αγώνα σε ποστ παιχνίδι και απέναντι στον Παναθηναϊκό που «μύρισαν αίμα», αυτός ο αριθμός εκτοξεύτηκε στις 20 κατοχές από τις οποίες πήραν 19 ολόκληρους πόντους (17 από Ρούμπιτ και 2 από Χάρις).
Επίθεση χωρίς πλάνο
Ήταν τόσο κακή η επίθεση των «πρασίνων» που δεν ξέρεις τι έφταιξε περισσότερο, η άμυνα του ή η επίθεση για την ήττα. Επιθετικά ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε στον αγώνα με διάθεση να παίξει κάτι άλλο από το «δίνουμε την μπάλα στον Μπέικον». Όμως η αλήθεια είναι ότι πήγε στο άλλο άκρο. Ήταν πολύ χαρακτηριστικό το πρώτο δεκάλεπτο που ο Μπέικον σχεδόν μόνο πάσαρε, σαν να του είπε κάποιος μην κάνεις πάλι τα ίδια, να παίξουμε πιο ομαδικά. Το πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός μοιάζει εντελώς αδούλευτος επιθετικά, χωρίς καμία συνοχή, χωρίς συνεργασίες και χωρίς ροή επίθεσης. Οι παίκτες τις περισσότερες φορές είναι στατικοί, δεν έχουν καλή επικοινωνία μεταξύ τους και αναγκάζονται να παίρνουν δύσκολες προσπάθειες με την πίεση του χρόνου. Το ίδιο ίσχυε και για τον Μπέικον όταν προσπαθούσε να πάρει την μπάλα πιο κοντά στο καλάθι, με όλη την άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του.

Είναι κάποιες συγκεκριμένες φάσεις που δείχνουν ότι επικρατεί αναρχία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και ο προπονητής παραμένει αμέτοχος σε όλο αυτό. Είναι χαρακτηριστική η παρακάτω φάση. Ο Μπέικον παίρνει ένα τρομερά τραβηγμένο σουτ, η μπάλα ξαναφτάνει στα χέρια του και χωρίς να αλλάξει πάσα, πάει να ξαναπάρει άλλο ένα τραβηγμένο και κερδίζει φάουλ.
Φυσικά δεν φταίει ο Αμερικανός, όταν βλέπει ότι δεν υπάρχει πλάνο και ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στην επίθεση, αλλά αυτό δεν είναι λειτουργία κανονικής ομάδας. Πλέον ο Ντέγιαν Ράντονιτς είναι πάνω από πέντε μήνες στην ομάδα και με ελάχιστες εξαιρέσεις η ομαδική λειτουργία του Παναθηναϊκού έχει παρουσιάσει μηδενική βελτίωση. Δεν υπάρχει κάτι να πεις ότι αποτελεί σταθερά της ομάδας του και ότι ξεκινάει από εκεί για να διορθώσει και τα υπόλοιπα. Η άμυνα είναι από τις χειρότερες στην Ευρωλίγκα, η επίθεση το ίδιο, η ομοιογένεια της ομάδας ανύπαρκτη, το μεγαλύτερο ποσοστό των παικτών παίζει πολύ κάτω από τις δυνατότητες του, γιατί δεν υπάρχει ένα πλαίσιο που να αναδεικνύει τα προτερήματά τους και να κρύβει τις αδυναμίες τους.
Αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο με την Μπάγερν που είναι ομάδα με παρόμοιο μπάτζετ με τον Παναθηναϊκό, χωρίς δύο σημαντικούς παίκτες και με λιγότερο ταλέντο, που όμως έμοιαζε δύο κλάσεις καλύτερη, ακριβώς γιατί έπαιζε κάτι συγκεκριμένο. Πλέον είναι και θέμα ψυχολογικό για τους παίκτες, που μόλις βλέπουν μια δυσκολία και να μην τους πηγαίνει καλά το παιχνίδι, καταρρέουν μέσα σε λίγα λεπτά. Αν όλα αυτά προστεθούν, βγαίνει μια πολύ δύσκολη εξίσωση που είναι αβέβαιο αν μπορεί να υπάρξει λύση με την υπάρχουσα κατάσταση.
Comments