By Η αγαπημένη αθλήτρια αποκάλυψε τον τραυματισμό της και μίλησε με αγάπη για το πέρασμά της από τον Παναθηναϊκό
Πως είσαι στην Πολωνία και στην νέα σου ομάδα;
Δυστυχώς πριν από δυο μέρες έσπασα το χέρι μου σε έναν αγώνα, αλλά θα επιστρέψω. Στην Πολωνία είναι λίγο άσχημα τα πράγματα όσον αφορά τον καιρό, έχουμε -10 βαθμούς, αλλά τα γήπεδα είναι ζεστά. Έτσι δεν νιώθω και πολύ το κρύο, η ζωή μας είναι στο γήπεδο και το τοπίο είναι χιονισμένο.
Θα ταξιδέψω λίγο πίσω την Αγγελική στο χρόνο έχουμε βρεθεί, αντίπαλες βέβαια, αλλά έτσι έχει στα ίδια γήπεδα οπότε θα την γυρίσω λίγο στο όμορφο Γαλάτσι και στα χρόνια της εκεί πέρα, μας πει πως ήτανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο του μπάσκετ.
Η Ιωάννα τα ξέρει πολύ καλά. ;Oπως είπε όσο έπαιζα εγώ στο Γαλάτσι, εγώ ξεκίνησα να παίζω στο Γαλάτσι μπάσκετ, παίζαμε με τον παναθηναϊκό συνέχεια αντίπαλοι, συνέχεια στους τελικούς πραγματικά είχα βαρεθεί να βλέπω την Ιωάννα σε τελικούς. Νομίζω ότι πρέπει να παίξαμε γύρω στους 4 ή 5 στις ηλικιακές κατηγορίες under 14, 16 και 18. Ήταν πολύ ωραία χρόνια ήμασταν μια τοπική ομάδα η οποία ούτε χρήματα είχε, ούτε χορηγούσε τίποτα. Η ομάδα μας έκανε παιδιά της και είχαμε την τύχη εγώ και η αδερφή μου να παίζουμε στο ίδιο τμήμα του πολύ νωρίς. Ήταν Α’ τοπικό τότε αλλά πιστέψτε με τα πρωταθλήματα ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικά σε σχέση με αυτό που είναι τώρα, οπότε θεωρούσα ατυχή το γεγονός ότι παίζαμε στις γυναίκες.
Από την άλλη, ήταν πάρα πολλά τα παιχνίδια παίζαμε κορασίδες νεάνιδες γυναίκες ΕΣΚΑ εθνικές ότι υπήρχε τότε δεν είχαμε αφήσει παιχνίδι παιχνίδι πραγματικά δεν έφυγα με τον τρόπο αυτό αλλάξει μου είχε αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση όλο αυτό γιατί έφυγα όπως η αναγνωρίζει φύγαμε δικαστήριο από την ομάδα διότι δεν ήθελαν να μας δώσουν το δελτίο μας οπότε ήταν ωραία χρόνια αλλά δυστυχώς μου είχε αφήσει όλο αυτό μια πικρή γεύση στο τέλος.
Τι σχέση έχεις με τον Πατέρα σου;
Ο μπαμπάς μου είναι ο Νο1 οπαδός μου από παλιά. Στενοχωριέται επειδή παίζω στο εξωτερικό και δεν μπορεί να βλέπει όλα μου τα παιχνίδια. Οτιδήποτε του ζητούσα και είχε να κάνει με μπάσκετ προσπαθούσε να με πηγαίνει για να τα δω. Και η μητέρα μου με στήριξε, λιγότερο βέβαια γιατί δεν είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Τώρα προσπαθεί να έρχεται στην Πολωνία, όμως με την πανδημία τα πράγματα δυσκόλεψαν. Αλλά γνωρίζω ότι ο πατέρας μου είναι ο μεγαλύτερος φίλαθλός μου, ποιο πολύ και από την αδερφή μου.
Να σε πάω πάλι πίσω στα χρόνια που έπαιζες με την αδερφή σου. Τόσα χρόνια εγώ σας θυμάμαι εσύ μαζί ή να παίζετε στην ίδια ομάδα, πώς είναι να παίζετε σε διαφορετικές ομάδες τώρα;
Εντάξει κάποια στιγμή θα συνέβαινε, ήμασταν και οι δυο προετοιμασμένες για αυτό και η προσέγγιση που έχουμε για το μπάσκετ είναι λίγο διαφορετική τώρα που έχουμε μεγαλώσει πλέον. Εντάξει τα χρόνια με την αδερφή μου ήταν τα καλύτερα, εντάξει ταιριάζουμε σε όλα, μπασκετικά έχουμε εντελώς διαφορετικές απόψεις, τσακωνόμαστε συνέχεια για μπάσκετ αλλά όσο παίζαμε συμπαίκτριες νομίζω ότι η επικοινωνία που είχαμε στο γήπεδο ήταν κάτι το απίστευτο.
Πιστεύω ότι μια μέρα έχω μια κρυφή ελπίδα ότι θα ξαναπαίξουμε συμπαίκτριες αλλά νομίζω ότι είναι λίγο προετοιμασμένες για αυτό το θέλαμε. Μετά όταν τελειώσαμε 18 χρονών από τα καλύβια που ανεβήκαμε στην α2 και πήραμε και το κύπελλο είχαμε αποφασίσει και το είχαμε συζητήσει ότι κάποια στιγμή πρέπει να χαράξει η μια τους δικούς της δρόμους. Έκτοτε παίξαμε δυο χρόνια σε αντίπαλοι, μετά ξανασυναντηθήκαμε στην Α1 στα Χανιά που είχαμε μια φοβερή πορεία, κερδίσαμε ξανά τον παναθηναϊκό μέσα στην έδρα του. Ήταν η πρώτη μου χρονιά στην α1 και ο Παναθηναϊκός ήταν η πρώτη χρονιά που είχε έρθει στην Α1 μετά από όλη αυτή την περιπέτεια που πέρασε με τα οικονομικά και μετά στον ΠΑΣ Γιάννινα για πολύ λίγο και έκτοτε δεν έχουν ξαναπαίξει μαζί, οπότε έχω μια μικρή ελπίδα ότι στο μέλλον θα ξαναβρεθούμε.
Πως ήρθες στον Παναθηναϊκό είχες από πριν αισθήματα για το “τριφύλλι”;
Είχα παναθηναϊκά αισθήματα. Ήθελα να ικανοποιήσω και ένα παιδικό όνειρο, τόσο δικό μου όσο και της αδερφής μου. Εγώ ήρθα στην ομάδα για την coach Καπογιάννη. Εκείνη με προσέγγισε, μου έκανε ατομικές προπονήσεις και θεώρησα πως ήρθε η στιγμή να παίξω σε ένα μεγάλο κλαμπ. Δεν ήταν δύσκολο να πεις ναι όταν σε ζητά μια τόσο μεγάλη ομάδα.
Η αποχώρηση σου από τον Παναθηναϊκό αποτελεί μια προσωπική επιλογή και δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο θέμα με την κόουτς Καπογιάννη. Σωστά;
Ναι είναι κάποιες φορές που αγαπάς κάποιους ανθρώπους ή κάποιο σωματείο και δεν βλέπεις καθαρά τι γίνεται. Στον Παναθηναϊκό είχα πέσει σε ένα τέλμα όσο αφορά το αγωνιστικό επίπεδο. Ίσως ήταν και λίγο δική μου ευθύνη. Νόσησα αρκετά βαριά ελέω κορονοϊού και δεν είχα ίσως την υπομονή να περάσω όλη την διαδικασία που πρέπει για να είσαι σε ένα μεγάλο κλαμπ. Κακίες δεν έχω κρατήσει. Ίσα ίσα ο κ. Βρανόπουλος με πήρε τηλέφωνο όταν έφυγα και μιλήσαμε. Ήταν προσωπική μου απόφαση να αποχωρήσω, δεν με έδιωξε κανείς από την ομάδα.
Τι εμπειρίες αποκόμισες με τα περάσματά σου από Τουρκία και Ιταλία;
Καταρχάς είναι τρεις λίγκες καλύτερες από την Ελληνική. Στα χαρτιά βέβαια, γιατί ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι ομάδες που θεωρώ ότι μπορούν να παίξουν στο εξωτερικό. Όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό ήμουν σε δύσκολη συνθήκη. Τα νούμερα, ο χρόνος συμμετοχής και η παρουσία σε μια ομάδα παίζουνε σημαντικό ρόλο. Οπότε πήγα στην Τουρκία έτσι ώστε να ξαναβρώ την χαμένη μου, ας πούμε αυτοπεπήθηση.
Έπαιξα με ομάδες όπως η Φενέρ, η Γαλατά και η Μπεσίκτας. Μεγάλες ομάδες με γεμάτα γήπεδα και τον κόσμο να φωνάζει, ήταν κάτι που ήθελα να το ζήσω. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς, που τα πήγαινα αρκετά καλά, μου ήρθε πρόταση από την Δυναμό Σάσαρι. Όμως θεώρησα ότι στο Σάσαρι δεν θα μπορούσα να έχω τον ρόλο και να εξελιχτώ όσο θα ήθελα.
Υπάρχουν φίλαθλοι στο εξωτερικό τόσο παθιασμένοι με τα ερασιτεχνικά αθλήματα όσο εκείνοι του Παναθηναϊκού;
Όχι και είμαι 100% σίγουρη για αυτό που λέω. Ο κόσμος είναι παθιασμένος, αυτό το ζω και στην Πολωνία γιατί η ομάδα που παίζω έχει μεγάλη ιστορία. Για παράδειγμα όταν πήγαμε να παίξουμε στην Λετονία μας ακολούθησαν και 20 οπαδοί. Αλλά το να πηγαίνεις σε κάθε γωνιά του κόσμου και να βρίσκεις και έναν οπαδό του Παναθηναϊκού δεν το έχω δει πουθενά αλλού. Και θέλω να πω ότι ο υπεύθυνος του γηπέδου μας στην Πολωνία, είναι Έλληνας και μάλιστα οπαδός του Παναθηναϊκού.
Το μήνυμα σου στους φίλους και φίλες που σε βλέπουνε στην «Ώρα του ερασιτέχνη».
Από την στιγμή που με κάλεσε ο Δημήτρης στην εκπομπή έλαβα μπορεί και 100 μηνύματα προσωπικά από φίλους του Παναθηναϊκού ότι θα δουν την συνέντευξη και θα με ακούσουν. Αρχικά, θέλω να τους ευχαριστήσω που μας βλέπουν. Πολλοί με ρωτάνε αν επιστρέψω, είναι στα σχέδια, δεν ξέρω αν βρίσκεται στα άμεσα βέβαια. Θέλω κάποια στιγμή να γυρίσω και να παίξω στην Ελλάδα. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κόσμο και εσάς.
πηγή: paopantou.gr
Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο GoogleNews στο Facebook στο Twitter στο Instagram
Comments