«Ξεκλείδωμα» Βέρμπιτς-Μπερνάρ στο σκοράρισμα για να γίνει η δουλειά

Πέρασαν τρία φιλικά στο διάστημα που η ομάδα ήταν στην Κύπρο. Το εξής ένα με τη Νέα Σαλαμίνα, καθώς τα άλλα δύο ήταν γεμάτα δοκιμές και σχήματα που δε θα δούμε όχι εμείς, αλλά ούτε οι παίκτες σε προπόνηση στο Κορωπί. H εικόνα ήταν απλά Παναθηναϊκός κόντρα σε αντίπαλο μικρομεσαίο της Super League. Όχι πως έχει και κάποιου είδους σημασία, απλά επειδή πλησιάζει η επανέναρξη των επίσημων αγώνων.

Το αν η ομάδα θα επανέλθει σε καλή κατάσταση, αν θα την βοήθησε η διακοπή, είναι κάτι που θα φανεί. Για όλους, μια και μιλάμε για πρωτόγνωρη κατάσταση. Αν δηλαδή υπάρχει αμφιβολία για τον Παναθηναϊκό, πώς υπάρχει σιγουριά για οποιονδήποτε άλλον; Απλά δε γίνεται. Βασίζεσαι μόνο στην ξεκούραση που ξεκάθαρα χρειαζόταν το Τριφύλλι, συν την σωστότερη αποφόρτιση και αποθεραπεία των παιδιών που… τράβηξαν κουπί.

Η Κύπρος για εμάς που τα «βλέπαμε» από μακριά, ήταν περισσότερο το συναίσθημα και λιγότερο η δουλειά. Εκείνη θα μπορούσε να γίνει κι εδώ που λέει ο λόγος. Αλλά αυτή η επαφή με τον κόσμο στο νησί, ήταν εξαιρετικό δώρο για τους φίλους της ομάδας. Κάθε στοιχείο συσπείρωσης, «δεσίματος» με τους φιλάθλους και χαράς οπαδών που είναι μακριά απ’ την Αθήνα, μόνο θετικά μπορεί να το εκλάβει κανείς.

Τώρα έρχεται η ώρα της ποδοσφαιρικής επιστροφής στα επίσημα. Πλησιάζει το κύπελλο, το πρωτάθλημα, τα συνεχόμενα και απαιτητικά ματς. Σκέφτονται όλοι πως θα καλυφθούν τα κενά των τραυματιών, τι επιλογές θα κάνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στις μεταγραφές. Λογικές απορίες που θα απαντηθούν μόνο όταν δούμε ποιοι θα έρθουν. Και πόσοι, καθώς το πράγμα μοιάζει πως δε θα σταματήσει στον εξτρέμ και στον χαφ με ικανότητα στη δημιουργία.

Έχει αποδειχθεί με τον Σέρβο τεχνικό, πως επιλέγει όχι σύμφωνα με το όνομα, τις παραστάσεις και τα ατομικά χαρακτηριστικά. Πρωτίστως θέλει να «κουμπώνει» αυτός που προκρίνει, στην ομάδα. Γιατί πάντα ρόλο πρωταγωνιστή, έχει ο Παναθηναϊκός και μετά τα ονόματα. Ακόμη κι αν αυτά είναι ισχυρές προσωπικότητες.

Μη γελιόμαστε, ο Παναθηναϊκός έχει δώσει στον εαυτό του το ρόλο του οδηγού και δικές του «στραβοτιμονιές» θα του δυσκολέψουν τη ζωή. Έχει δρόμο ακόμη το πράγμα, αλλά ακόμη κι έτσι για να σε προσπεράσουν πρέπει να πάθεις… λάστιχο.

Πώς δε θα το πάθεις; Η σίγουρη λύση είναι μία κι αφήνουμε στην άκρη τις μεταγραφές που θα γίνουν. Ακόμη κι αν αυτές κρίνουν πολλά. Βέρμπιτς και Μπερνάρ. Παίκτες που ήδη είναι στην ομάδα. Παίκτες που ακόμη δεν έχουν «απασφαλίσει». Ναι μεν έδωσαν καλά ματς με τακτική συνέπεια πάνω στα ζητούμενα απ’ αυτούς, όμως μιλάμε για ποδοσφαιριστές που δεν είναι απλά για να προσθέτουν κάτι. Είναι απ’ τις κορυφές της Πράσινης πυραμίδας.

Ακόμη και ψυχολογικά, αμφότεροι θα βελτιωθούν μόλις έρθουν γκολ. Είναι παίκτες που πάντα στην καριέρα τους αναζητούσαν το σκοράρισμα. Μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό δεν έχει συμβεί. Ειδικά ο Βέρμπιτς έμοιαζε περισσότερο «μπουκωμένος». Όπως και ο Μπερνάρ, απλά ο Βραζιλιάνος δεν το δείχνει τόσο καθώς ισορροπεί με τη δημιουργική τεράστια ικανότητά του.

Δεδομένα μιλάμε για παίκτες βασικότατου rotation, όποιες και όσες μεταγραφές γίνουν. Να το πούμε απλά, περισσότερο θα τους βλέπουμε στην ενδεκάδα, παρά εκτός. Λογικό κιόλας, είναι ποδοσφαιριστές που σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα αυτό το ρόλο θα είχαν.

Η δική τους απελευθέρωση και το δικό τους σκοράρισμα, αλλάζει αυτόματα… πίστα τον Παναθηναϊκό. Δε συζητάμε για «τρέλες» όπως το ξεκίνημα που έκανε ο Αϊτόρ στη σεζόν μέχρι να τραυματιστεί. Για λογική συγκομιδή, σύμφωνα με το ποιοι είναι και τι μπορούν να πετύχουν. Να φτάσουν μέχρι το τέλος μετρώντας έκαστος από 5 γκολ για παράδειγμα.

Συν τις κινήσεις που προανήγγειλε κι ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς. Συν τις δεδομένες αξίες Σπόραρ και Παλάσιος. Συν τα πιθανά… κερασάκια που θα βάλουν τα υπόλοιπα χαφ και οι αμυντικοί. Τότε το πράγμα απλώνει και γίνεται ακόμη δυσκολότερο να αντιμετωπιστεί για τον οποιοδήποτε.

Όσο απλό κι αν ακούγεται λοιπόν, είναι απίστευτα σημαντικό για την εξέλιξη της σεζόν από εδώ και πέρα. Να πάρουν… μπρος σε επίπεδο σκοραρίσματος ο Βέρμπιτς και ο Μπερνάρ. Μετά αν μπορεί ο οποιοσδήποτε ας τον περάσει τον Παναθηναϊκό, θα του πούμε και μπράβο.