By Τι… ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή! Ο Παναθηναϊκός έπαιξε επιτέλους ως Παναθηναϊκός της Euroleague. Όπως πρέπει να παίζει σε ΚΑΘΕ ματς.
Κι όχι. Δεν ήταν η Βιλερμπάν τραγική. Ο Παναθηναϊκός την ανάγκασε να γίνει τραγική. Ο Παναθηναϊκός την ανάγκασε σε άθλιες επιλογές. Ο Παναθηναϊκός την έπιασε από τον λαιμό και την στραγγάλισε από το πρώτο λεπτό. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει ΟΛΑ τα credits για την επιβλητική του εμφάνιση. Η Βιλερμπάν ήταν η ίδια ομάδα που νίκησε μέσα στην Μπολόνια την Βίρτους, η ίδια ομάδα που νίκησε μέσα στη Βαλένθια, η ίδια ομάδα που έριξε «26άρα» στο κεφάλι της Μπασκόνια. Τι; Άλλη ομάδα ήταν τότε;
Η επίθεση θέλει χρόνο, η άμυνα… διάθεση
Από την άλλη ούτε ο Παναθηναϊκός έγινε εν μία νυκτί ομάδα η οποία θα σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι θέλει ΠΟΛΛΗ δουλειά ακόμα Πάρα πολλή δουλειά. Όμως δεν πρέπει να προσπερνάμε τα καλά του βράδια. Και ναι. Ο Παναθηναϊκός είχε ένα καλό βράδυ στο ΟΑΚΑ, στην πιο πειστική εμφάνιση της σεζόν. Και με την Μπασκόνια ήταν εξαιρετικός για ένα ημίχρονο σημειώνοντας 60 πόντους, αλλά απέναντι στην Βιλερμπάν ούτε χρειάστηκε να «κυνηγήσει» στο σκορ, ούτε να απειληθεί. Μπήκε στο παρκέ και «ξεκαθάρισε» από το πρώτο λεπτό ότι δεν πρόκειται να την αφήσει να πάρει ανάσα. Όπως και έγινε.
Και από τη στιγμή που ακόμα στην επίθεση παρατηρούνται πολλά προβλήματα στην δημιουργία, στους αυτοματισμούς και στις συνεργασίες, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τις λύσεις προκειμένου να «επιβιώσει» στην (πάντα αμείλικτη) Euroleague μέσω του τρίπτυχου… άμυνα-άμυνα-άμυνα! Έτσι και μόνο έτσι θα μπορεί να ξαναζήσει ανάλογα βράδια με αυτό της Παρασκευής (25/11) κόντρα στη Βιλερμπάν.
Φυσικά η άρτια λειτουργία στην επίθεση προϋποθέτει χρόνο και δουλειά στις προπονήσεις, όπερ και σημαίνει ότι οι «πράσινοι» οφείλουν να κερδίζουν χρόνο, φτάνοντας στις νίκες μέσα από την άμυνά τους. Τουλάχιστον να προσπαθούν. Να έχουν διάθεση και να βγάζουν την ίδια ενέργεια. Να μην είναι ράθυμοι και να μην μπαίνουν στα παιχνίδια περιμένοντας να κυνηγήσουν στο σκορ. Να υπάρχει αυτή η νοοτροπία. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τη νίκη, αλλά σίγουρα θα είναι μια καλή βάση για να είναι ανταγωνιστικοί και να μην φτάνουν στο σημείο να φεύγουν από το παρκέ με ήττες με… κατεβασμένα τα χέρια όπως συνέβη για παράδειγμα στο Βερολίνο και στην Κωνσταντινούπολη.
Για 30 λεπτά ο Παναθηναϊκός ήταν επιβλητικός. Στα τελευταία 10 λεπτά ήταν… ανύπαρκτος. Λογικό θα πω εγώ. Μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί υπερπροσπάθεια 45 λεπτών κόντρα στην Βίρτους Μπολόνια και ένα 30λεπτο γεμάτο από ένταση. Ε, ήταν και η διαφορά στις παρυφές των 30 πόντων οπότε ήταν λίγο-πολύ και αναμενόμενο να επέλθει η χαλάρωση. Δεν ήταν ομορφο για τους 10.000 φιλάθλους οι οποίοι βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ και θύμισαν ότι ακόμα και το… γήπεδο μπορεί να παίξει μπάσκετ, αλλά σε κάποιο βαθμό ίσως να ήταν και αναπόφευκτο.
Η σωστή νοοτροπία του Ράντονιτς
Βέβαια όποιος είδε τον Ράντονιτς μετά το τέλος του ματς θα νόμιζε ότι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει! Σχεδόν έξαλλος για την εμφάνιση της ομάδας στην τελευταία περίοδο. Και φυσικά δεν το άφησε και ασχολίαστο στη συνέντευξη Τύπου. Αν θέλετε την άποψή μου, ήταν πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι σκεφτόταν την τελευταία περίοδο και όχι το εξαιρετικό αμυντικό παιχνίδι που είχε προηγηθεί. Και ας υπήρχαν πολλές δικαιολογίες που θα μπορούσε να επικαλεστεί. Δεν το έκανε. Και εδώ πρέπει να του δώσουμε πόντο.
Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός εξαργύρωσε το παιχνίδι με την Βίρτους. Έκανε το 2/2, έφτασε στο 4-6 και πλέον μπορεί να κοιτάξει με… άλλο μάτι τη συνέχεια της Euroleague. Τόσο απο βαθμολογικής πλευράς, όσο και από ψυχολογικής και αγωνιστικής πλευράς. Και αυτό διότι έδειξε ότι μπορεί να σταθεί επάξια και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο παρουσιάζοντας το ίδιο ανταγωνιστικό πρόσωπο.
Και είπαμε με ποιον τρόπο. Με την άμυνα! Εκεί που η Βιλερμπάν σούταρε με 38% στα τρίποντα με οκτώ εύστοχα κατά μέσο όρο σε κάθε ματς, οι «πράσινοι» την «κατέβασαν» στο 16% με μόλις τρία εύστοχα. Η μεγαλύτερη δουλειά έγινε πάνω στα γκαρντ. Όπως είχα αναφέρει λίγο πριν από το τζάμπολ και δη στο live του αγώνα στο Gazzetta, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να προσέξει πολύ την περιφερειακή του άμυνα.
Ούτε να έδινε εύκολα σουτ, αλλά ούτε και να έδινε το δικαίωμα στους παίκτες της Βιλερμπάν για παιχνίδι «ένας εναντίον ενός». Και το κατάφερε. Ο Ομπασοχάν των 30 πόντων στο ματς Βέλγιο-Ελλάδα είχε 2/7 σουτ. Ο Ντε Κολό μόλις 2/6 εντός παιδιάς. Ο Μάθιους 2/9 σουτ. Ο Τζάκσον-Κάρταραϊτ 1/7. Ο Λάιτι 1/3. Δηλαδή 8/32 εντός παιδιάς στο σύνολο. Και αυτό διότι τα 30 από αυτά ήταν contested! Υπό πίεση. Και αυτό χάρη στην σεμιναριακή άμυνα των «πρασίνων». Πράγματι, αυτή ήταν η πραγματική και πολυδιαφημισμένη φιλοσοφία του Ράντονιτς.
Ο Μπέικον τα κάνει να φαίνονται τόσο μα τόσο απλα
Ειδική αναφορά και στον… πανταχού παρών, Ματέους Πονίτκα. Θα τον χαρακτήριζα πολυεργαλείο. Κάνει τα πάντα στο παρκέ, είτε αυτά αποτυπώνονται στην στατιστική, είτε όχι. Μπορεί να τα χαλάει στην τελική προσπάθεια (σ.σ. αν μέτρησα καλά πρέπει να έχασε τρία layup), αλλά όταν τελειώνει ένα ματς της Euroleague με 10 πόντους, 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 7 κερδισμένα φάουλ και μόλις 1 λάθος, το συγκεκριμένο «αδίκημα» παραγράφεται! Κάτι παραπάνω από απαραίτητος για το πώς (θέλει να) παίζει ο Παναθηναϊκός! Επίσης θετικότατος για δεύτερο σερί ματς ήταν ο Γκουντάιτις. Και σ’ ένα βράδυ που τα πλέι μέικερ Γουόλτερς και Λι δεν βρέθηκαν και στο καλύτερο επιθετικό τους βράδυ.
Για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν ο Παναθηναϊκός (φαίνεται να) βρίσκεται σε καλό μομέντουμ. Και ΠΡΕΠΕΙ να το εκμεταλλευτεί. Μπορεί το έργο στο Κάουνας να είναι πολύ δύσκολο, αλλα ΠΡΕΠΕΙ να αποδείξει ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο το 2/2 στο ΟΑΚΑ. Άλλωστε με μια ακόμα νίκη απέναντι στην Ζάλγκιρις (του… 6-4 παρακαλώ!) θα εκτοξεύσει στο ζενίθ τη ψυχολογία και ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (5/12) για το πρωτάθλημα της Basket League.
Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο GoogleNews στο Facebook στο Twitter στο Instagram
Comments