Φτιάξτε ομάδα να νικάτε το 50-50

Φάση πέναλτι: Ένας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού έχει κάνει το πιο ηλίθιο πέναλτι της ιστορίας. Εκεί έπρεπε να σταματήσει η κουβέντα. Ανάλυση για το αν είναι ή όχι, απλά προσβάλει τη νοημοσύνη μας. Ακόμη περισσότερο μας θίγει η επιμονή πως αυτή η φάση αποτελεί «σφαγή» για τον Ολυμπιακό.

Προφανώς και στην ομάδα αυτή, δεν ξέρουν τι θα πει παθητική «σφαγή». Οπότε οποιαδήποτε φάση εναντίον τους, ως τέτοια αντιμετωπίζεται. Δικαίωμά τους. Ο καθένας μπορεί να φωνάζει και να λέει αυτό που θέλει. Δε σημαίνει πως πρέπει να το παίρνουμε είτε στα σοβαρά, είτε να του δίνουμε σημασία.

Ο Άβιλα έκανε ένα χαζό πέναλτι. Από σύμπτωση ή από τύχη αν προτιμάτε, ο Ιωαννίδης ήταν εντός περιοχής. Όπως από σύμπτωση και ένα βήμα μπρος ή πίσω, δύο γκολ του Παναθηναϊκού ήταν οφσάιντ. Ξέρουν ακόμη και στον Ολυμπιακό πως είναι πέναλτι. Τέλος η κουβέντα για το θέμα. Η πολιτική που θα ακολουθήσει ο καθένας πλέον, είναι δικό του ζήτημα. Άλλωστε ίσως το θέμα να αφορά ακριβώς αυτό. Όχι το ποδόσφαιρο, αλλά την πολιτική…

Ούτε θα μπούμε στη διαδικασία να θυμηθούμε το πρόσφατο παρελθόν. Είναι προσβλητικό απέναντι στις «σφαγές» που έχει υποστεί ο Παναθηναϊκός το να υπάρχουν τέτοιες συγκρίσεις. Με μια φάση ξαναλέμε, που δεν υπάρχει παραμικρή αμφισβήτηση. Αν στον Ολυμπιακό αισθάνονται τόσο θιγμένοι, τότε ας φτιάξουν επιτέλους ομάδα που θα νικά το 50-50 της διαιτησίας, άντε και με κάνα ανθρώπινο λαθάκι σε κάνα πλάγιο ή σε κάνα άουτ που έγινε κόρνερ στη χειρότερη.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός. Είναι όμως μια ομάδα refuse to lose. Αρνείται να χάσει. Κυνηγά την μοίρα του κι αυτή τον επιβραβεύει. Τελευταίο τέταρτο του 90λεπτου, οι Πράσινοι έδειχναν να ανεβαίνουν, είχαν την τεράστια ευκαιρία με τον Σπόραρ. Δέχτηκαν όμως το γκολ που τους έβαλε πίσω στο σκορ.

Κακά τα ψέματα, όλοι πιστέψαμε πως έφτασε η πρώτη ήττα. Η ομάδα δεν ήταν καλή, ο Ολυμπιακός έβγαλε το στοιχείο που πάντα εμφανίζεται σε τέτοιου είδους ντέρμπι: Τη διάθεση να μείνει ζωντανός. Είχε συσπείρωση, ήταν καλά διαβασμένος και αγωνιστικά, έδειξε καλύτερος στο συγκεκριμένο ματς.

Τώρα αυτό γιατί πρέπει να σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να χάσει, δεν το γνωρίζουμε. Άλλωστε κι ο Μίτσελ που έλεγε διαρκώς για τη νίκη που είχε πάρει κάποτε στη Λεωφόρο, ξεχνά πως σε εκείνο το ματς μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο. Η ηττημένη, επειδή στο τέλος έγινε ένα λάθος που πλήρωσε το Τριφύλλι.

Ένα ματς ήταν στο τέλος-τέλος. Για τον Παναθηναϊκό ήδη το μυαλό πρέπει να είναι στο Αγρίνιο. Πάλι άτυχος με τον τραυματισμό του Παλάσιος, έχει καταντήσει

τραγικό σε κάθε ματς σχεδόν να «χάνεται» ένας παίκτης. Κι ο Παλάσιος στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ειδικά στην τελική του ευθεία, μπορούσε να γίνει κομβικός παράγοντας του ματς.

Παναιτωλικός εκτός έδρας. Εκεί το μυαλό, η καρδιά, όλα. Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό σε μια εβδομάδα θα έχει ξεχαστεί για όλους. Στάθηκαν τυχεροί οι Πράσινοι και με το αποτέλεσμα της ΑΕΚ, οπότε η πρώτη φορά που δε νίκησαν δεν τους βρίσκει «πληγωμένους».

Η εμφάνιση ας αποτελέσει καμπανάκι. Παρότι υπάγεται στη λογική των ντέρμπι. Πριν μερικά χρόνια ο Παναθηναϊκός του -6 και του περιορισμού μεταγραφών, ισοφαρίστηκε στο Φάληρο στις καθυστερήσεις. Τα έχει αυτά η ζωή παιδιά. Πρωτάθλημα είναι, όχι ένα ματς. Μην «σκαλώσουμε» υπερβολικά στην πολιτική του καθενός και στις φωνές που δεν πρέπει να ακούμε τώρα.

Η συνέχεια για τον Παναθηναϊκό είναι μπροστά. Δύο ματς, δύο νίκες σε Αγρίνιο και με Ατρόμητο, μετά να συμμαζευτεί η ομάδα να δει τι θα κάνει με την ενίσχυση που δεδομένα χρειάζεται ειδικά στα εξτρέμ, αλλά και στα χαφ. Κι όσο αρνείται να χάσει, οι υπόλοιποι ας φωνάζουν για τις φάσεις που σωστά υποδεικνύονται.

Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο GoogleNews στο Facebook στο Twitter στο Instagram