Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία τώρα

Η Άλμπα δεν είχε τον Σμιθ, τον Λο, τον Τίμαν, τον Έρικσον αλλά την…. έριξε την 30άρα της

Δ

εν δέχομαι σε καμία περίπτωση την δικαιολογία ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε τον Γουόλτερς. Η Άλμπα δεν είχε τον Σμιθ, τον Λο, τον Τίμαν, τον Έρικσον αλλά την…. έριξε την 30άρα της. Θα μου πείτε είναι μια ομάδα με τον ίδιο κορμό και μόλις δύο αλλαγές στο ρόστερ της. Και γι΄αυτό είχε τόσο μεγάλη χημεία απέναντι στον ανέτοιμο Παναθηναϊκό. Τα κολοκύθια με τη ρίγανη τα ξέρετε; Μιλάμε για την Άλμπα. Όχι για ομάδα από την πρώτη ταχύτητα της Euroleague.

Ομολογώ ότι δεν περίμενα τη φετινή σεζόν να βιώσει ο Παναθηναϊκός ανάλογες βραδιές με πέρυσι ή και πρόπερσι. Δεν γίνεται να βρισκόμαστε ακόμα στον Οκτώβριο και να στροβιλίζει στο πίσω μέρος μυαλού η σκέψη «ρε λες να πούμε και φέτος το… κάθε πέρσι και καλύτερα πριν καλά-καλά ξεκινήσει η σεζόν;» Το σίγουρο είναι ότι αυτή η ήττα αποτελεί μεγάλο πισωγύρισμα για τον Παναθηναϊκό. Εκεί που άρχισε να ανεβαίνει λίγο ψυχολογικά, κατρακύλησε στην αρχή του βουνού. Και η ανάβαση θα είναι πολύ πιο δύσκολη αυτήν την φορά…

Καλώς ή κακώς ο Παναθηναϊκός δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Σε κανένα ματς δεν έχει εμπνεύσει. Ούτε και σε αυτό που νίκησε στο Βελιγράδι. ΠΡΕΠΕΙ να το κάνει άμεσα. Οι παίκτες αδικούν τους εαυτούς τους. Γιατί είναι καλοί παίκτες. Το πιστεύω ότι είναι. Και για να «σβήσουν» αυτή τη βαριά ήττα, θαρρώ ότι η νίκη με την Μονακό μοιάζει μονόδρομος αυτή τη στιγμη. Πλέον ο Παναθηναϊκός δεν θέλει μόνο τη νίκη, αλλά να πείσει τους φίλους της ομάδας ότι το ματς στο Βερολίνο ήταν απλά και μόνο μια κακή παρένθεση…