Η ευκαιρία έγινε …«σφαλιάρα»!

Το γεμάτο με τρεις σημαντικούς παίκτες (στο γνωστό πρόβλημα του Έρικσον, προστέθηκαν οι Λο, Σμιθ και Τίμαν) απουσιολόγιο της Άλμπα και η ψυχολογική ώθηση που έδωσε στην ομάδα το «διπλό» στο Βελιγράδι, δημιούργησαν προσδοκίες ότι ο σοβαρός και ανταγωνιστικός Παναθηναϊκός θα μπορούσε να διατηρήσει εκτός έδρας ευρωπαϊκό του αήττητο στην “Mercedes-Benz Arena”.

Μπορεί η Άλμπα να μπήκε στο γήπεδο αήττητη με 6/6 σε Γερμανία και Ευρώπη, να είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις με τις δύο ηχηρές της νίκες στην Euroleague (με Παρτίζαν εντός και Αρμάνι εκτός) και να “κουβαλούσε” το παράσημο της πρωτιάς σε ριμπάουντ (43,0), ασίστ (26,0) και ευστοχίας στα δίποντα (58,6%), μαζί με την 2η επίθεση (μ.ο. 90,0π.), αλλά δεν έφτασε ξαφνικά να θεωρείται κάποιο μέγεθος που δεν μπορούσε να υπερκεράσει ένας οργανισμός με το εκτόπισμα και την παράδοση που έχουν οι «πράσινοι».

Υπό το παραπάνω πρίσμα, λοιπόν και στη λογική ότι η ομάδα του Ράντονιτς θα έπρεπε να παρουσιαστεί καλύτερη και πιο πειστική απ’ όσο ήταν απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, το αποψινό ματσάκι «έκρυβε» μία πρώτης τάξεως ευκαιρία. Έως τώρα, άλλωστε, ο «εξάστερος» υποχρέωνε τους αντιπάλους σε 17 λάθη ανά παιχνίδι (3ος καλύτερος στην EL) αλλά και στο 2ο χειρότερο ποσοστό στα τρίποντα (30,2%).

Για να έχει τύχη στο παιχνίδι, όμως, θα έπρεπε να είναι περισσότερο από ικανοποιητικός στην επίθεση και ταυτόχρονα να «κατεβάσει» τους Γερμανούς αρκετά κάτω από τους 90 πόντους. Με λίγα λόγια δηλαδή, η παραγωγικότητα της ελληνικής ομάδας έπρεπε να ξεπεράσει τους 80 πόντους και το παθητικό των γηπεδούχων να κυμανθεί στα ίδια επίπεδα.

Τι απ’ όλα αυτά συνέβη; Τίποτε απολύτως! Αν εξαιρέσουμε ένα διάστημα στο πρώτο τρίλεπτο της 2ης περιόδου στη διάρκεια του οποίου, έσφιξε την άμυνά του, πήρε τα ριμπάουντ και γύρισε σωστά την μπάλα βρίσκοντας ελεύθερα σουτ και μειώνοντας σε 21-19, η συνολική εικόνα των φιλοξενουμένων ήταν αποκαρδιωτική και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Όσο δυσκολοχώνευτο κι αν ακούγεται το τελικό 94-65, κρίνεται ως απόλυτα δίκαιο βάσει της εικόνας των δύο ομάδων.

Τα έκανε όλα λάθος

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά αρχίζοντας από την άμυνα, που όταν δεν υπάρχει ποιότητα στην επίθεση, αποτελεί μονόδρομο στην προσπάθεια της εκάστοτε ομάδας να κρύψει τις αδυναμίες της. Τι έκανε στα μετόπισθεν η ομάδα του Μαυροβούνιο τεχνικού; Αν εξαιρέσουμε τις 8 τάπες (το μοναδικό ενθαρρυντικό στοιχείο στην απόδοσή τους, μαζί με το 40,9% στα τρίποντα), οι «πράσινοι» ήταν πολύ κακοί στην περιφερειακή άμυνα (13/27 τριπ. με 48,1%) αλλά και στις προσωπικές μονομαχίες και δέχτηκαν περισσότερους από 20 πόντους σε όλες τις περιόδους πλην την εναρκτήριας.

Το παθητικό των 94 πόντων από μία ομάδα που σκοράρει κατά μέσο όρο 90, τα λέει όλα για τον βαθμό κάτω από την βάση που πήραν στην Γερμανία. Με την αμυντική προσπάθεια να βρίσκεται στο ναδίρ, αυτομάτως ο Παναθηναϊκός έχασε ένα μεγάλο ποσοστό της δύναμής του.

Η επίθεση στο σύγχρονο μπάσκετ, άλλωστε, αποτελεί κατά κύριο λόγο προϊόν της δημιουργίας και η συγκεκριμένη παράμετρος (απόντος και του βασικού του point-guard, Νέιτ Ουόλτερς) αποτελεί ούτως ή άλλως την «αχίλλειο πτέρνα» του. Οι 16 ασίστ με τις οποίες τελείωσε το ματς είναι πλασματικό νούμερο, αν σκεφτείτε ότι στο 34ο λεπτό με την διαφορά στο -25 (75-50), οι τελικές πάσες του ήταν υποδιπλάσιες (8).

Αν οι «πράσινοι» δεν σκόραραν μέσα από συνεργασίες και τελικά δεν ξεπέρασαν ούτε τους 65 πόντους, όμως, δεν πήραν βοήθεια ούτε και από βασικά επιθετικά τους ατού. Όταν η τετράδα των Πονίτκα, Γκριγκόνις, Γουίλιαμς και Λι τελειώνουν το ματς με συνολικά 35 πόντους και 11/39 σουτ (28,2%) και ο Παπαγιάννης ολοκληρώνει το ματς άποντος (0/4 σουτ) σε 21’20”, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δύσκολα μπορεί να αποφευχθεί η συντριβή… Σε ένα ματς που μπήκε στο top-5 με τις πιο βαριές ήττες του «τριφυλλιού» στην Euroleague.

Μια ματιά στα συνολικά ποσοστά ευστοχίας του «τριφυλλιού» τα λέει όλα:

Με 58,3% στις βολές (14/24) και 33,9% στα σουτ (21/62) με 30% στα δίποντα παρακαλώ, τι μπορεί να περιμένει κανεις; Πάλι καλά που στα τελευταία τρία λεπτά πέτυχε 5 μαζεμένους και παλικαρίσιους πόντους ο Μποχωρίδης, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, ο Παναθηναϊκός θα είχε απειληθεί με την πιο βαριά ήττα στην ευρωπαϊκή του ιστορία (81-48 στις 4/11/2021 από τον Ερυθρό Αστέρα).

Εν κατακλείδι, ο Ράντονιτς και οι παίκτες του πρέπει να διαγράψουν από απόψε κιόλας όλα όσα συνέβησαν στο αφιλόξενο Βερολίνο (έχει να κερδίσει από τις 6 Φλεβάρη του 2015), να γυρίσουν τον διακόπτη τους και να προετοιμαστούν για μία νέα αρχή απέναντι σε έναν ισχυρότερο αντίπαλο όπως η Μονακό.

Η διαφαινόμενη απόκτηση του Τζέικ Λέιμαν και η επιστροφή του Ουόλτερς που πλησιάζει, θα προσφέρουν στην ομάδα σημαντική βοήθεια και θα κλείσουν μεγάλες τρύπες. Μέχρι τότε, ωστόσο, ο Παναθηναικός θα πρέπει να γίνει πολύ πιο σκληρός στην άμυνα και να πάρει πολλά περισσότερα από τους παίκτες που αποκτήθηκαν για να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος και να κουβαλήσουν την ομάδα.

Ο βαθμός δυσκολίας της Euroleague είναι εξαιρετικά υψηλός και ο ρυθμός των αγώνων καταιγιστικός και αμείλικτος για να παρουσιάζεται τόσο αποκαρδιωτικός, ανεξαρτήτως της απουσίας του βασικού του δημιουργού και της νέας ομάδας που σχεδίασε. Ειδικότερα από την στιγμή που φέτος στοχεύει σε μία πολύ καλύτερη ευρωπαϊκή σεζόν από τις δύο προηγούμενες.

Υγ.1: Μεγάλος σεβασμός αξίζει στον Ισπανό τεχνικό Ίσραελ Γκονζάλεθ, που με ένα από τα χαμηλότερα budget και χωρίς κάποια ηχηρή μετεγγραφή, παίζει τόσο όμορφο μπάσκετ και παραμένει ακόμη αήττητος.

Υγ.2: Αυτό που προβληματίζει περισσότερο για τους «πράσινους» είναι η παντελής απουσία πνευματικής αντίδρασης. Τρανή απόδειξη το 17-0 σερί με το οποίο μπήκε στο 2ο μέρος η Άλμπα και εκτόξευσε την διαφορά από το -10 (43-33) στο -27 (60-33), δίνοντας πρόωρο τέλος στο ματς από το 25′. Το πιο σοκαριστικό είναι ότι έκτοτε, η διαφορά όχι απλά δεν μειώθηκε, αλλά έφτασε ακόμη και στο -31 (84-53)…