Η νίκη που έψαχνε με τον τρόπο που την έψαχνε

Το θρίλερ του Βελιγραδίου είχε νικητή. Τον Παναθηναϊκό. Τον Παναθηναϊκό που στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν έχει «πληγωθεί» πολύ. Από τα αποτελέσματα, από την εικόνα του, από τις ατυχίες τους (τραυματισμός Ουόλτερς) από την απόφαση του να μην έχει αποκτηθεί μέχρι στιγμής δεύτερος παίκτης για τη θέση «4», αλλά και από το ντεφορμάρισμα των περισσότερων κομβικών παικτών του.

Απόψε, όμως, ο Παναθηναϊκός έβγαλε στο παρκέ του γηπέδου του Ερυθρού Αστέρα κάποιες από τις αρετές που έχει. Κάποιες από τις αρετές που, μέχρι σήμερα το βράδυ, είχε βγάλει μόνο στον πρώτο αγώνα του «Παύλος Γιαννακόπουλος» κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Εφές.

Οι «πράσινοι» απόψε ήταν ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς. Του Μαυροβούνιου προπονητή που γύρισε στο… σπίτι του, αποθεώθηκε, βραβεύτηκε, νίκησε και… έφυγε. Ο τεχνικός του «τριφυλλιού» είχε προετοιμάσει πολύ καλά την ομάδα του, είχε «διαβάσει» πολύ καλά τον αντίπαλό και είχε την ευτυχία να δει παίκτες που ήταν σκιά του εαυτού τους να πατούν το πόδι τους στο γκάζι.

Πρώτος και καλύτερος ο Μάριους Γκριγκόνις. Ο Λιθουανός παίκτης που μέχρι τον αγώνα με τον Αστέρα είχε «σπάσει» τα καλάθια μοιάζει να ξαναβρήκε το χέρι του. Τελείωσε τον αγώνα με 17 πόντους με 5/6 εντός πεδιάς και 4/4 βολές. Ο Γκριγκόνις απόψε έδειξε μόνο… κάτι απ’ ότι μπορεί να προσφέρει και απέδειξε ότι όσο περνάει ο καιρός και βρίσκει τον πραγματικό του εαυτό θα είναι ολοένα και καλύτερος. Την ίδια στιγμή ο Αρτούρας Γκουντάιτις ήταν καθοριστικός (ειδικά όση ώρα ο Παπαγιάννης δε μπορούσε να μπει στο πνεύμα του παιχνιδιού) και στην άμυνα και στην επίθεση. Ο Έλληνας σέντερ στο δεύτερο μέρος, ανέβασε ταχύτητα, έγινε απειλητικός μπροστά και… τρομακτικός πίσω, βοηθώντας σε πολύ μεγάλο βαθμό στον έλεγχο των ριμπάουντ. Λι και Πονίτκα ήταν καθοριστικοί στο τέλος (όπως θετικός ήταν στο πρώτο μέρος και ο Άντριους), με τον Παναθηναϊκό να δείχνει ότι πλέον έχει παίκτες στη διάθεσή του που στα κρίσιμα μπορούν να τον κουβαλήσουν.

Και υπενθυμίζουμε, όλα αυτά, χωρίς τον Νέιτ Ουόλτερς και έναν ακόμα παίκτη που απουσιάζει.

Το σημαντικότερο όμως για τον Παναθηναϊκό (πέραν της ψυχραιμίας του στο τέλος) ήταν η άμυνά του. Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Βελιγράδι να παίξει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, με τον Ράντονιτς να γνωρίζει από… πρώτο χέρι πως για να καταφέρει να πάρει την πρώτη του νίκη θα πρέπει να παίξει άμυνα. Σκληρή και δυνατή. Και αν εξαιρέσουμε το πρώτο δεκάλεπτο, στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλός. Και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά τους 24 πόντους που δέχθηκαν οι «πράσινοι» στην πρώτη περίοδο, κατά σειρά, δέχθηκαν 14, 18 και 19.

Η νίκη αυτή δίνει στον Παναθηναϊκό χρόνο και ηρεμία. Δίνει τη δυνατότητα στην ομάδα να δουλέψει πιο ήρεμα για την πολύ δύσκολη συνέχεια. Μετά το ματς με το Λαύριο ακολουθεί «διαβολοβδομάδα» με την Άλμπα στο Βερολίνο και τη Μονακό στο ΟΑΚΑ. Παιχνίδια στα οποία οι στόχοι είναι ξεκάθαροι. Ο πρώτος είναι να παρουσιάσει ακόμα καλύτερο πρόσωπο, από το αποψινό και να μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο το διπλό στο Βελιγράδι. Ο Παναθηναϊκός όσο κερδίζει θα «αγοράζει» χρόνο, ηρεμία, ψυχολογία και θα «ανεβαίνει».

Η ομάδα, ακόμα, θέλει πολλή δουλειά ακόμα. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά η νίκη μέσα στο Βελιγράδι δείχνει ότι ο έχει όλα τα εφόδια για να αρχίσει να ανεβαίνει.

ΥΓ: 51,4% στα δίποντα, 40% στο τρίποντο, 75% στις βολές. Πολύ πιο νορμάλ ποσοστά για μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό. Και όπως είναι πολύ καλός ο αριθμός των 35 ριμπάουντ, άλλο τόσο προβληματικός είναι ο αριθμός των 17 λαθών.