Κάποτε «δεν έχουμε ανταγωνισμό στη χώρα», τώρα τους ενοχλεί που τους κοντράρουν

Η νοοτροπία της ευκολίας, της κατάκτησης αποτελεσμάτων και τίτλων με… σταυροπόδι στον καναπέ αν είναι δυνατό, έχει μετατρέψει τον Ολυμπιακό σε ποδοσφαιρική απέχθεια. Πηγαίνοντας κόντρα σε αυτό που κάποτε χρησιμοποιούσε ως δικαιολογία!

Κάθε ποδοσφαιρική λογική, έχει καταργηθεί στον Ολυμπιακό. Τιμωρείται στους αγωνιστικούς χώρους που παίζει, είτε εντός είτε εκτός Ελλάδος. Ειδικά στην Ευρώπη, τα αποτελέσματα είναι ντροπιαστικά για τους «ερυθρόλευκους». Φαινόμενο όχι πρωτόγνωρο, όσο σκληρό κι αν είναι τώρα.

Λόγω του επιπέδου των αντιπάλων που αντιμετωπίζει και του εύρους των ηττών που γνωρίζει. Η προφανής εξήγηση, είναι το απίστευτο ράβε-ξήλωνε. Προπονητές έρχονται και φεύγουν, ρόστερ σχεδόν 40 παικτών που άλλοι παίζουν στη μία διοργάνωση κι άλλοι στην επόμενη. Ένα πραγματικό χάος. Βασίλειο αθλητικής παραφροσύνης.

Κι όμως, ανάμεσα σε όλα αυτά υπάρχει μια… αχτίδα αισιοδοξίας. Η οποία δεν αφορά τη φετινή σεζόν πιθανότατα, αλλά την επόμενη. Το παράδοξο είναι πως την αισιοδοξία που επί σειρά ετών αναζητούσε ο Ολυμπιακός, την υποβαθμίζει και κάνει το παν για να την ακυρώσει!

Τί εννοούμε… Επί σειρά ετών ο Ολυμπιακός δεχόταν απίστευτες «σφαλιάρες» εκτός των συνόρων. Τις ίδιες εποχές, στην Ελλάδα εύκολα ή δύσκολα κατακτούσε τους τίτλους. Η «καραμέλα» των φωνών που εξέφραζαν κι ακόμη εκφράζουν την ομάδα του λιμανιού, ήταν μία:

«Δεν έχει ανταγωνισμό στην Ελλάδα κι αυτό δεν τον βοηθά στην Ευρώπη».

Δεδομένα το έχετε ακούσει έστω και μία φορά. Κατακρίνοντας μάλιστα τις υπόλοιπες ομάδες-παρότι εκείνες στην Ευρώπη έκαναν αξιοζήλευτα πράγματα-επειδή «δεν επενδύουν» για να ανέβουν επίπεδο και να κοντράρουν τον Ολυμπιακό.

Η πραγματικότητα της διαιτησίας, της άνευρης αντιμετώπισης από πολλούς αντιπάλους, των «χάρτινων» αποτελεσμάτων, των τιμωριών που αφορούσαν συγκεκριμένα κλαμπ κι άλλα όχι, «βαφτιζόταν» χαμηλός ανταγωνισμός.

Η δικαιολογία αυτή… ταϊστηκε με το κουτάλι στον φίλαθλο κόσμο. Φτάνουμε λοιπόν στα τελευταία χρόνια. Ο Ολυμπιακός έχασε κάποιους τίτλους, κατέκτησε σερί πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια. Φέτος, παρά τα τραγικά του λάθη, είναι ξεκάθαρο πως εντός συνόρων έχει να αντιμετωπίσει μεγάλο ανταγωνισμό. Το δείχνει η βαθμολογία, η εικόνα στο χορτάρι, αλλά και η αντιμετώπιση των λεγόμενων «μικρομεσαίων» ομάδων.

Έφτασε λοιπόν η σεζόν που ο ανταγωνισμός πιάνει ταβάνι! Όλες οι μεγάλες ομάδες δυνατές. Όλες οι μεγάλες ομάδες με ξεκάθαρους στόχους. Ισχυρά σύνολα να ακολουθούν την κυρίως επαρχιακών ομάδων, που παίζουν όλα τα ματς χωρίς να… χαρίζουν κάστανα.

Ομάδες με τεράστια οικονομικά προβλήματα που παλεύουν να επιβιώσουν, δεν υπάρχουν όπως τα προηγούμενα χρόνια. Εν μέσω πολλών δυσκολιών, η υγεία σε ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι εκεί. Ο ανταγωνισμός στο καλύτερο σημείο. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.

Αντί να το χαρεί ο Ολυμπιακός και να το εκμεταλλευτεί για να ισχυροποιηθεί, το κατακρίνει. Τον ενοχλεί. Θέλει να το «σπάσει» όλο αυτό. Να το ακυρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κυρίως με τη δημιουργία πόλωσης και φέρνοντας τοξικότητα στα πάντα. Ανακατεύοντας τη Super League.

Η δικαιολογία ετών, ακυρώνεται μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η ποδοσφαιρική κατάντια που μέχρι τώρα παρουσιάζει ο Ολυμπιακός στους αγωνιστικούς χώρους, μόνο να κερδίσει έχει απ’ το επίπεδο του ανταγωνισμού. Αλλά οι «ερυθρόλευκοι» βγάζουν… σπυράκια και μόνο στην ιδέα πως δε θα καθίσουν σταυροπόδι στον καναπέ τους, φτάνοντας τόσο άνετα στην κατάκτηση τίτλου ή τίτλων κι αυτή τη σεζόν. Δηλαδή παλεύοντας να ακυρώσει τον ανταγωνισμό με κάθε τρόπο.