By Αυτή την εποχή, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Παναθηναϊκού στη πορεία πρωταθλητισμού που έχει χαράξει με αυτό το 6/6, είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Η διαχείριση του ”πρέπει” που αρχίζει να μεγαλώνει παιχνίδι με το παιχνίδι, νίκη με νίκη, πόντο με πόντο. Οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, οι προσδοκίες επίσης, πράγματα που είναι λογικό να φέρνουν πίεση και άγχος στο εσωτερικό της ομάδας. Από τον Τύπο, τους οπαδούς, το περιβάλλον.
Μία πίεση που είναι απόλυτα λογική και συνυφασμένη με την ιστορία και το μέγεθος του κλαμπ αλλά συμβαίνει για πρώτη φορά μετά την σεζόν 2014/2015, όπου το σύνολο του Γιάννη Αναστασίου κατάφερε να διεκδικήσει μέχρι τέλους το πρωτάθλημα, να μειώσει την διαφορά στο -3 από τον Ολυμπιακό με το 2-1 της Λεωφόρου και στη συνέχεια να του πάρουν στα δικαστήρια εκείνα που είχε κατακτήσει πάνω στο χορτάρι. This is-greek-football.
Ο τρόπος, λοιπόν, που θα διαχειριστεί τα ”πρέπει” αυτή η ομάδα, θα μας δείξει μέχρι που μπορεί να το φτάσει ο φετινός Παναθηναϊκός. Σε αυτή την συνθήκη υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που μπορούν να αποτελέσουν το…αντίδοτο, το ”φάρμακο” στη πίεση. Πρώτα από όλα η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. ”Ψημένος” σε αυτές τις διαδικασίες, έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα στην Κύπρο, έχει το know-how.
Επίσης, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια, το ”τριφύλλι” έχει στο έμψυχο δυναμικό του παίκτες, οι οποίοι έχουν κάνει πρωταθλητισμό, έχουν σηκώσει κούπες, έχουν μάθει να δουλεύουν στα… κόκκινα, να ζουν σε περιβάλλοντα με υψηλές απαιτήσεις και μεγάλους στόχους. Ο Γιούρι Λοντίγκιν και ο Χόρντουρ Μάγκνουσον στη Ζενίτ και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Μπερνάρντ με τίτλους σε Βραζιλία(Ατλέτικο Μινέιρο) και Ουκρανία(Σαχτάρ), ο Βέρμπιτς στη Κοπεγχάγη και την Ντινάμο Κιέβου, ο Παλάσιος στη Μπόκα Τζούνιορς και φυσικά ο Σπόραρ με την Ολίμπια Λουμπλιάνας, την Βασιλεία, την Σπόρτινγκ Λισαβώνας.
Έχει ο Παναθηναϊκός ”τσαμπιόνια”, όπως λέει και ο Στράτος Αποστολάκης. ”Τσαμπιόνια” που εκτός από τα ποδοσφαιρικά τους χαρακτηριστικά, μπορούν και στο πνευματικό κομμάτι να κάνουν την διαφορά για την ομάδα τους.
Από κει και πέρα, με την εικόνα που έχουν οι άμεσοι ανταγωνιστές του, αυτή την στιγμή η ΑΕΚ με την δυναμική του νέου γηπέδου και της πολύ ενδιαφέρουσας δουλειά του Ματίας Αλμέιδα μοιάζει ως ο επόμενος μεγάλος αντίπαλος αν και κόντρα στο ρεύμα θα πω, ότι για πολλούς και διάφορους λόγους τον Ολυμπιακό δεν μπορείς να τον ξεγράφεις αρχές Οκτωβρίου παρά το γεγονός πως έχει υποπέσει σε μαζεμένα ποδοσφαιρικά ”εγκλήματα” που πολύ δύσκολα διορθώνονται μέσα στη σεζόν.
Το απόλυτο της συγκέντρωσης, το καμίνι και η ατομική ποιότητα
Μέσα στην εβδομάδα γράφαμε πως αυτό το παιχνίδι, το αυριανό με τον Αστέρα Τρίπολης, είναι το πιο δύσκολο μέχρι στιγμής για τον Παναθηναϊκό για μια σειρά από λόγους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως οι ”πράσινοι” έχουν χτίσει μία μοναδική αρνητική παράδοση απέναντι στους Αρκάδες, καθώς εδώ και επτά σερί παιχνίδια αγνοούν την νίκη!
Αυτή η αναμέτρηση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους σαν να είναι τελικός, σαν να κρίνει τίτλο. Είναι ένα ματς που θέλει απόλυτη συγκέντρωση και φυσικά ατομική ποιότητα, θέλει το κάτι παραπάνω απέναντι σε μία ομάδα που θα έρθει στη Λεωφόρο για να βάλει μπροστά από την περιοχή το… πούλμαν. Χώροι δεν θα υπάρχουν, οπότε οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι υποχρεωμένοι να δράσουν με… χειρουργική ακρίβεια για να βρουν το κλειδί και να σκοράρουν απέναντι στο συγκρότημα του Ηρακλή Μεταξά, ο οποίος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να στήσει ”τείχος” στα δύο τρία του γηπέδου και να περιμένει.
Η Λεωφόρος αναμένεται να είναι κατάμεστη, να είναι το καμίνι εκείνο που θα πρέπει να θυμίζει ντέρμπι. Επαναλαμβάνουμε: Το αυριανό παιχνίδι δεν είναι εύκολο, είναι εξόχως σημαντικό και για ακόμη έναν λόγο. Ο Ολυμπιακός παίζει στο Ηράκλειο, ο ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά, η ΑΕΚ στο ”Βικελίδης”. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει το καθήκον του και φτάσει στο… blackjack(21) με την έβδομη συνεχόμενη νίκη, τότε είναι πιθανό να έχει αυξήσει και πάλι την διαφορά από έναν ή περισσότερους διώκτες
Comments