Γιατί έφτασε τόσο ψηλά ο Παναθηναϊκός

Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα!

Λένε πολλοί ότι το βασικό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του για τον τίτλο είναι η «χημεία» του από πέρυσι. Οτι έχει τον ίδιο προπονητή, ότι «έκοψε» δρόμο συγκριτικά με Ολυμπιακό και ΑΕΚ που έχουν νέο (νέους) προπονητές και αρκετούς καινούριους παίκτες στην ενδεκάδα τους, αλλά και συγκριτικά με τον ΠΑΟΚ που ακόμα «ψάχνεται» στη μίξη παλιών – νέων.

Υπάρχει, όμως και ένα επιπλέον στοιχείο με το οποίο ο Παναθηναϊκός «καλύπτει» το μικρότερο από τους τρεις μπάτζετ του και τις λιγότερες ή και όχι ιδιαίτερα ποιοτικές επιλογές από τον πάγκο του. Είναι η πιο «εργατική» ομάδα του πρωταθλήματος στον αγωνιστικό χώρο. Οχι επειδή οι… υπόλοιποι δεν προπονούνται όσο οι Πράσινοι. Αλλά διότι ο Γιοβάνοβιτς έχει βρει (και θα αναπτύξει μελλοντικά κι άλλους στο ίδιο μοτίβο) τους παίκτες εκείνους οι οποίοι κάνουν πολύ περισσότερες από μια – δυο δουλειές στο γήπεδο. Και τους έχει πείσει όλους πως μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει ο Παναθηναϊκός να φτάσει πάλη ψηλά και να μην αρκείται στη διεκδίκηση μιας θέσης στο Conference League. Τι εννοούμε;

• Ο Γιοβάνοβιτς δεν θέλει από τον Μπρινιόλι μόνο να αποκρούει, αλλά και να συμμετέχει παντοιοτρόπως – είτε με passing game στους αμυντικούς και στον Ρουμπέν είτε με μακρινές, στοχευμένες πάσες στα άκρα – να συμμετέχει στην ανάπτυξη της ομάδας του. Δεν το πετυχαίνει πάντα ο Ιταλός, αλλά το προσπαθεί.
• Θέλει από τους ακραίους μπακ του (συνήθως τους Χουάνκαρ – Κώτσιρα) να μετατρέπονται σε χαφ και σε εξτρέμ. Εχει εργαστεί πάρα πολλές ώρες στο Κορωπί για να βρει ο Παναθηναϊκός τις «μηχανικές» πλέον κινήσεις με και δίχως τη μπάλα για να το πετύχει αυτό. Το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό πέρυσι (με βελτιωμένο Κώτσιρα από την εκκίνηση του β’ γύρου και τον καλύτερο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος που έχει ξεκινήσει την καριέρα του ως εξτρέμ) και προσπαθεί εφέτος να το τελειοποιήσει, αλλά και να εφαρμόσει νέες ιδέες, όπως οι κινήσεις τους εσωτερικά με τη μπάλα πάνω από τη μεσαία γραμμή και όχι μόνο στη γραμμή.
• Δεν θέλει από τους δύο στόπερ μόνο αμυντική αποτελεσματικότητα, αλλά και ενεργό συμμετοχή στο χτίσιμο των επιθέσεων. Είτε με κάθετες πάσες στα «μεσοδιαστήματα» (με αποδέκτες συνήθως Τσέριν, Αϊτόρ), είτε με μακρινές πάσες στο χώρο. Εχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης σ’ αυτό το πεδίο ο Παναθηναικός και είναι υπερ-απαραίτητη η βελτίωση αν ο Γιοβάνοβους επιζητεί τον απεγκλωβισμό του Ρουμπέν από το pressing των αντιπάλων, ώστε με πιο καθαρό μυαλό και πιο ξεκούραστο σώμα να προσφέρει περισσότερα και να υποπίπτει σε λιγότερα σφάλματα. Από τους τέσσερις στόπερ που διαθέτει, σαφέστατα οι Σένκεφελντ – Μάγκνουσον είναι εκείνοι που βάσει των προσόντων τους μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα τις απαιτήσεις του προπονητή τους. Ακόμα, όμως, χρειάζεται πολλή δουλειά αυτό το «τρίγωνό» τους με τον Ρουμπέν.
• Θέλει από τους εσωτερικούς μέσους να κάνουν… τα πάντα. Πέρυσι ήταν οι Βιγιαφάνιες – Γκατσίνοβιτς στον β΄ γύρο και στα play offs. Eφέτος είναι προς το παρόν οι Τσέριν – Κουρμπέλης. Ο Σλοβένος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του από τα… φιλικά προετοιμασίας και ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έχει κάνει δυο υπέροχα ματς τελευταία, εναντίον της Βορείου Ιρλανδίας ως «εξάρι» και του ΠΑΟΚ ως «οκτάρι». Σε «βαριά» παιχνίδια ο Γιοβάνοβιτς προς το παρόν θα προχωρήσει μ’ αυτούς τους δύο και ο Μπερνάρ δύσκολα θα βρίσκει θέση βασικού. Διότι, απλούστατα, δεν είναι «οκτάρι» – εξτρέμ ήταν σε όλη την καριέρα του. Συνεπώς, τουλάχιστον σ΄ αυτή τη φάση της προσαρμογής του, δεν μπορεί και να πρεσάρει και να πασάρει και να ηγείται στο transition και να πατάει στην αντίπαλη περιοχή για να απειλεί και να υποστηρίζει τους ακραίους μπακ του, δηλαδή όλα όσα ζητά από τους δυο εσωτερικούς μέσους του ο κόουτς.

• Ο Γιοβάνοβιτς θέλει από τους εξτρέμ του να είναι παντού! Οχι να περιμένουν τη μπάλα μόνο στα πόδια, αυτό απαγορεύεται! Να τη ζητούν στο χώρο, να πιέζουν κατά περίσταση συντονισμένα «ψηλά», αλλά να ακολουθούν και τον αντίπαλο μπακ ή εξτρέμ σε φάση άμυνας ακόμα και εντός της περιοχής του Παναθηναϊκού. Και το κάνουν αυτό σχεδόν τέλεια οι Αϊτόρ και Παλάσιος, είναι από τους συνεπέστερους εξτρέμ του πρωταθλήματος. Βρίσκει «τρικ» ο Γιοβάνοβιτς για να τους «απελευθερώνει», δεν τα καταφέρνουν πάντα, αλλά θα τους δεις και πιο ψηλά από τον Σπόραρ, και «δεκάρια» και μπακ! Κλειδί στην ανάπτυξη και δημιουργία του Παναθηναϊκού ο συντονισμός τους με τον ακραίο μπακ της πτέρυγάς τους, με τους εσωτερικούς χαφ τους και τον φορ: για να το κάνουμε «πενηνταράκια» πέρυσι τα «τρίγωνα» στα οποία βασίστηκε ήταν Κώτσιρας – Γκατσίνοβιτς – Παλάσιος και Χουάνκαρ – Βιγιαφάνιες – Αϊτόρ).
• Θέλει από τον φορ του να συμμετέχει παντοιοτρόπως στο παιχνίδι. Δεν το έκανε τέλεια ο Καρλίτος που είναι πολύ ταλαντούχος στην τελική προσπάθεια εντός περιοχής. Δεν το έκανε σωστά ο Μακέντα που ήταν ικανότερος εκτός περιοχής και τακτικά άψογος, όχι όμως και killer. Βρήκε το… μέσο όρο στα χαρίσματα του φιλότιμου Φώτη Ιωαννίδη πέρυσι και εφέτος «κούμπωσε» άψογα ο σούπερ εργατικός και με καταπληκτική αντίληψη του χώρου και των αδυναμιών του αντιπάλου, Αντρατζ Σπόραρ. Δεν έχει ούτε ψήγμα από «σταριλίκι», θα μπορούσες να τον πεις και «αντιτουριστικό», όμως τη θέση του φορ την ξέρει και την υπηρετεί με τις κινήσεις του τόσο καλά όσο και ο Μάρκους Μπεργκ. Γι’ αυτό και είναι τεράστια απώλεια για τον Παναθηναϊκό η απουσία του από τα επόμενα δύο ματς.

Αν κατά τη διάρκεια της σεζόν ο Γιοβάνοβιτς καταφέρει να πάρει από ακόμα περισσότερους παίκτες αυτά που παίρνει τώρα από 14 – 15 ποδοσφαιριστές του, ο Παναθηναϊκός μπορεί να κάνει την έκπληξη στο τέλος. Εχοντας το τέταρτο μπάτζετ του πρωταθλήματος, δίχως «σταρ» στην ομάδα του…