Ο Παναθηναϊκός θέλει δύο παίκτες!

To έλλειμμα των Πράσινων 

Η απουσία του Νέιτ Ουόλτερς δεν είναι απλά ένα άλλοθι για την ήττα και την απογοητευτική αγωνιστική εικόνα της ομάδας που σχεδίασε ο Αργύρης Πεδουλάκης με τον Ντέγιαν Ράντονιτς. Είναι λόγος σοβαρότατος, τον οποίο αν κάποιος τον προσεγγίσει ανάποδα θα αντιληφθεί με τον πιο εύγλωττο τρόπο την ποιοτική ένδεια του Παναθηναϊκού. Ένδεια που αποτυπώνεται και στον τρόπο παιχνιδιού…

Με λίγους παίκτες ικανούς να δημιουργήσουν και να «γεμίσουν» με την προσωπικότητα τους το παρκέ, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τον τρόπο να καλύψει το κενό που προκαλεί η απουσία ενός εξ αυτών. Είναι σαν να του λείπει η μισή ομάδα!

Κι από τη στιγμή που το παιχνίδι του επιθετικά… φτωχαίνει, τόσο πρέπει να αυξάνεται η καταστρεπτικότητα του στο παιχνίδι του (εκάστοτε) αντιπάλου του. Στον τελικό της Ρόδου ο Παναθηναϊκός είτε από άμυνα του, είτε από τον ρυθμό που επέβαλε (στο α’ μέρος) αλλά και σίγουρα διότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας δοκίμασε διάφορα πράγματα πριν καταφύγει σε δοκιμασμένες συνταγές, πήρε καλό βαθμό στην καταστροφή του παιχνιδιού των Ερυθρολεύκων. Τους εγκλώβισε σε μεγάλο βαθμό.

Ο Κώστας Σλούκας δεν μπήκε στην εξίσωση του σκοραρίσματος, ο Σακίλ ΜακΚίσικ ο οποίος είθισται να κάνει την πράσινη άμυνα να δεινοπαθεί δεν έκανε αισθητή την παρουσία του, ο Σάσα Βεζένκοφ άργησε να φορτώσει πόντους το καλάθι του ΠΑΟ κι όταν το έκανε δεν ήταν ιδιαίτερα εύστοχος (2/7τρ) ενώ υποχρεώθηκε να πάρει μερικά πολύ μακρινά σουτ.

Κι όμως μολονότι ο Παναθηναϊκός κράτησε τον Ολυμπιακό στους 67 πόντους, στο 38% στα σουτ εντός παιδιάς και βρήκε 16 πόντους (έναντι 5 του Ολυμπιακού) στο ανοιχτό γήπεδο ηττήθηκε και μάλιστα άνετα! Πολύ άνετα…

Γιατί; Διότι οι Πράσινοι πέραν του Πάρις Λι δεν είχαν καμία άλλη λύση με την οποία θα μπορούσαν να κόψουν τον «γόρδιο δεσμό» της άμυνας του Ολυμπιακού (9π σε κάθε περίοδο μετά το ημίχρονο με μόλις 5/22 σουτ) και ηττήθηκε κατά κράτος στη ρακέτα και των δυο πλευρών.

Είναι σχεδόν αδύνατον ο Γκριγκόνις να έχει ξανά 0/9 σουτ και ο Πονίτκα 1/4 τρίποντα, (κάτι που σε συνδυασμό με την απουσία του Ουόλτερς και της αδυναμίας της φροντ-λάιν είναι καταδικαστικό για μια ομάδα με τις περιορισμένες λύσεις του ΠΑΟ) αλλά δύσκολα -ή κατόπιν μεγάλου χρονικού διαστήματος και μπόλικης δουλειάς- θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο. Και γενικώς δεν είναι οι παίκτες που θα προσφέρουν «εύκολους», ή «σίγουρους» πόντους. Δεν είναι σαν τον (υγιή) Νεμάνια Νέντοβιτς ή τον Μάικ Τζέιμς ή άλλων παικτών που είχαν τον ανάλογο ρόλο στον ΠΑΟ ή άλλες ομάδες. Μπορεί στο προσεχές μέλλον να ξεδιπλώσει τέτοιες αρετές ο Άντριου Άντριους. Αν πάλι όχι, τότε θα έρθει η περίοδος που η αλλαγή θα κρίνεται απαραίτητη…

Από την άλλη, στο παιχνίδια μέσα στη ρακέτα, ο Μουστάφα Φαλ «καταπίνει» τους ψηλούς του Παναθηναϊκού. Στην άμυνα ούτε ο Παπαγιάννης, ούτε ο Γκουντάιτις μπορούν να τον αντιμετωπίσουν. Στην επίθεση ο μεν Έλληνας δεν έχει στο ρεπερτόριο του, ούτε στο ελάχιστο, το post-up (πόσω μάλλον με ένα θηρίο όπως ο Γάλλος), όπου η αλήθεια είναι πως δεν απειλεί, δεν κοιτάει καν το καλάθι (χαρακτηριστική χθες η σκηνή με τον Πονίτκα να τον παροτρύνει να τελειώσει φάσεις), ο δε Λιθουανός πέρασε απαρατήρητος. Η γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού, με τον Μπολομπόι να είναι εντυπωσιακά καλός το διήμερο στη Ρόδο και τον Μπλακ να είναι ανέτοιμος, έχει τεράστια διαφορά σε δύναμη, αθλητικότητα, ικανότητα στο post-up με την αντίστοιχη του Παναθηναϊκού (30 πόντους μέσα από τη ρακέτα χθες έναντι των 16 του ΠΑΟ), η οποία είναι (και) ευάλωτη στα pick’n’roll.

Επομένως ο Παναθηναϊκός για να έχει καλύτερη εικόνα, να γίνει πιο ανταγωνιστικός χρειάζεται

• να μην έχει καμία απουσία στο πρώτο rotation,

• υπομονή μέχρι να αποκτήσει ομοιογένεια ως ομάδα και οι Γκριγκόνις, Πονίτκα ρυθμό και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να γίνει πιο σκληρός και πιο αποτελεσματικός στην καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου.

Και δεν είναι βέβαιο ότι αυτά θα αρκούν.

Το ρόστερ που επέλεξε ο Πεδουλάκης με τον Ράντονιτς στερείται επιλογών και χρειάζεται οπωσδήποτε μια, που ενδεχομένως να πρέπει να γίνει δύο, κινήσεις.

Προφανώς μία για την αδύναμη φροντ-λάιν του, όπου έχει και ποσοτικό έλλειμμα. Στη θέση “4”, όπου υπάρχει μόνο ο Ντέρικ Ουίλιαμς ακόμη και οι τυφλοί βλέπουν πως πρέπει να προστεθεί παίκτης. Άλλωστε είναι δηλωμένο πως αναζητείται παίκτης. Οι… αλχημείες με τον Γιώργο Καλαϊτζάκη δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Πρέπει να αποκτηθεί πάουερ φοργουορντ, ο οποίος όμως από τη στιγμή που προστέθηκε ο Ματέους Πονίτκα, θα πρέπει να είναι σε θέση να αγωνιστεί κι ως σέντερ και να είναι ικανός να παίξει άμυνα στο pick ’n’ roll. Να το προσωποποιήσω για γίνει πιο εύκολο: θέλει έναν Τζέιμς Γκιστ στα prime του!

Και πιθανά στην πορεία να αποδειχθεί ότι χρειάζεται έναν «go-to-guy» γκαρντ, που θα κάνει την επίθεση πιο παραγωγική, θα προσφέρει το απρόβλεπτο, θα δίνει πόντους από «1vs1».

Διαφορετικά πολύ δύσκολα θα γίνει ανταγωνιστικός του Ολυμπιακού και πιθανά τα αρνητικά σερί στα μεταξύ των «αιωνίων» ματς θα διευρύνονται ή θα επαναλαμβάνονται…