«Δεν θα πάρω παίκτες για 2-3 ματς, αλλά για 2-3 χρόνια»

Εάν υπάρχει κάτι πασιφανές στον Παναθηναϊκό, επί των ημερών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι η σταθερή ποδοσφαιρική του δομή και η σταδιακή εξέλιξή της.

Το ποδόσφαιρο δεν έπαψε ποτέ να είναι ομαδικό άθλημα και ούτε πρόκειται να πάψει ποτέ, ανεξαρτήτως του πακτωλού των εκατομμυρίων που δαπανώνται και διακυβεύονται και της γενικότερης εμπορευματοποίησής του.

Αυτή η σταθερή ποδοσφαιρική δομή είναι που επανέφερε τον Παναθηναϊκό, μέσα σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο, σε καθεστώς ανασύνταξης και επιστροφής.

Η εφαρμογής της, πιο σωστά, από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, έναν προπονητή που βάζει αξίες όπως… ομαδικότητα, δικαιοσύνη, αποδυτήρια, συνοχή και δουλειά σε σταθερό ποδοσφαιρικό πλάνο/περιβάλλον, πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο κι οποιοδήποτε πρόσωπο.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που αισθάνεται άβολα και… σιχτιρίζει όσο διαρκεί η μεταγραφική περίοδος, ενώ η πλειονότητα των συναδέλφων του την περιμένει με ανυπομονησία.

Αυτός που πρώτη φορά στην καριέρα του κάνει τόσες πολλές μαζεμένες μεταγραφές. Τώρα, στον Παναθηναϊκό. Που γίνεται έξαλλος με διατυπώσεις του τύπου «παίκτες από πάνω ράφι».

Οι αξίες του, η γη να γυρίσει ανάποδα, δεν θα αλλάξουν ποτέ. Κάποτε στον ΑΠΟΕΛ του είχαν φτιάξει μία φωτογραφία μοντάζ που εμπεριείχε το πρόσωπό του πάνω σε σώμα… σκελετού. Τόσο πολύ αργούσε και δυσανασχετούσε στα μεταγραφικά, που είχε ξεμείνει από… χρόνο ζωής.

Ο Γιοβάνοβιτς μας περιέγραψε κάποια στιγμή το περιστατικό αυτό στην προετοιμασία και γελούσε, μάλλον επειδή ήξερε τι συνέβη μετά και πώς τον αποθέωναν σαν Θεό στην Κύπρο για όσα αξεπέραστα επιτεύγματα δημιούργησε πάνω στο χορτάρι.

Αυτό είναι το πρώτο δεδομένο. Η γνώση, δηλαδή, του τι εστί Γιοβάνοβιτς, με ποιον τρόπο έχει καταφέρει τι, αλλά και τι είδους Παναθηναϊκό σχεδιάζει για την επόμενη τριετία κρατώντας, ποδοσφαιρικά, τα κλειδιά στο χέρι.

Οχι «για 2-3 ματς, αλλά για 2-3 χρόνια», όπως είχε απαντήσει επί λέξει στην απολογιστική του συνέντευξη στην προετοιμασία, ξεκινώντας με τη φράση «δεν θα πάρω παίκτες απλά και μόνο…».

Στο 90’ των φετινών καλοκαιρινών μεταγραφών, όπως και πέρυσι, καλή ώρα με τον Παλάσιος, ο Παναθηναϊκός έκανε τις δύο τελευταίες του προσθήκες για το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι το Μουντιάλ.

Την τελευταία μέρα, τις τελευταίες ώρες.

Τσεκάι και Τρουιγέ. Ενας 23χρονος κι ένας 21χρονος, αμφότεροι 8άρια, με τον πρώτο να έχει περισσότερο ανασταλτικές και τον δεύτερο περισσότερο δημιουργικές αρετές.

Πέραν όμως από την ανάλυση για το τι είδους παίκτες ήρθαν, είναι πολύ σημαντικό και το τι έδειξε ο Γιοβάνοβιτς με τις επιλογές αυτών των παικτών ως προς τη μεγάλη εικόνα της φετινής ομάδας.

Διότι η στρατηγική επιλογή του Σέρβου προπονητή, μπορείς να το πεις ξεκάθαρα πλέον, ήταν να στηριχθεί η υπάρχουσα τετράδα των Μπερνάρ, Τσέριν, Κουρμπέλη και Πέρεθ και να μπολιαστεί με νιάτα, φιλοδοξία, ταλέντο και… πνευμόνια.

Τέσσερις παίκτες για τρεις θέσεις, συν τους δύο νεοφερμένους που θα καθίσουν στο θρανίο για να ρουφήξουν κάθε πληροφορία από τον Γιοβάνοβιτς και να ενταχθούν το γρηγορότερο στον ανταγωνισμό, σύνολο έξι.

Ο Πέρεθ μοιάζει ακούνητος και ο πλέον επιδραστικός στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Ο Τσέριν έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά, πέρα από κάθε προσδοκία.

Ο Κουρμπέλης δείχνει ξεκάθαρα αποφασισμένος για να επανέλθει στα υψηλά στάνταρ απόδοσης πριν τον τραυματισμό του.

Ο Μπερνάρ αποκτήθηκε για να κάνει τη διαφορά και είναι ικανός να το υλοποιήσει.

Σε αυτή τη συνθήκη ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να εμπλουτίσει το βάθος και να σκεφτεί το σήμερα, αλλά και το αύριο. Τη φιλοδοξία και την εξέλιξη. 

Υπό αυτήν την οπτική και το νεαρό της ηλικίας των παικτών που ήρθαν, είναι σαφές, ότι αποφάσισε να μπολιάσει τον άξονα της μεσαίας γραμμής με ταλέντο.

Για τον 23χρονο Τσοκάι, δαπάνησε το ποσό του 1 εκατ. ευρώ προκειμένου να αποκτήσει τα δικαιώματά του από την Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, ενώ λιγότερα δόθηκαν π.χ. για την αγορά του Τσέριν.

Κύριο χαρακτηριστικό του τα τρεξίματα, τα «πνευμόνια» και η μαχητικότητά του. Δεν κάνει πολλά μέτρα με τη μπάλα, ούτε ντριμπλάρει συχνά, προτιμά να παίζει συνδυαστικά, με λίγες επαφές κι έχει καλά χτυπήματα της μπάλας.

Είναι επιρρεπής στα συχνά φάουλ για κάρτες, πηγαίνει πολύ επιθετικά πάνω στη μπάλα.

Είναι ακατέργαστος τακτικά, αλλά το μάτι του γυαλίζει, είναι φιλόδοξος και δουλευταράς.

Ο Γιοβάνοβιτς πιστεύει ότι έχει μπροστά του εξαιρετική προοπτική, εξ ου και η εισήγησή του να αποκτηθεί, ενώ του είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από πέρυσι.

Για τον 21χρονο Τρουιγέ δεν υπήρξε αντίτιμο. Μηδέν ρίσκο, θα συμπλήρωνε κανείς. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού είδε πράγματα που κέντρισαν το ενδιαφέρον του, στηριζόμενος στις εμφανίσεις του Γάλλου μέσου στην -εξαιρετική- περυσινή του σεζόν στην Οσέρ στη Λιγκ 2.

Διεθνής με τις μικρές εθνικές των Γάλλων, προϊόν της φημισμένης ακαδημίας της Ρεν, με λίγες συμμετοχές στη Λιγκ 1 και κάποιες λιγότερες στο Γιουρόπα Λιγκ.

Δεν διαθέτει τις παραστάσεις για να σηκώσει άμεσα το βάρος του βασικού, αλλά έχει την προοπτική για να το πράξει σταδιακά, από τη στιγμή που διαθέτει την πρώτη ύλη και θα ενταχθεί σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο, με συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές αρχές.

Σήμερα προορίζεται για μία από τις επιλογές πίσω από τον Μπερνάρ που λογικά θα είναι το άτυπο «10άρι» της ενδεκάδας.

Βασικό του χαρακτηριστικό είναι η καλή τεχνική και ο καλός χειρισμός/κράτημα της μπάλας, η αντίληψή του και η ταχύτητα στη σκέψη και στα πόδια.

Η παράμετρος Μπερνάρ είναι αυτονόητο ότι θα αποτελέσει για τον Τρουιγέ ένα ακόμη όφελος με δεδομένη την ηλικία του. Οφελος που θα μπορούσε να βγάλει κερδισμένο, ασφαλώς, και τον Παναθηναϊκό.

Για φινάλε, το σημαντικότερο όλων. Ο Παναθηναϊκός έχει εμπιστευτεί πλήρως τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και κάνει το σωστό που τον εμπιστεύεται. Τα υπόλοιπα πάνω στο χορτάρι.