By Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς δεν είναι ακόμα σε φουλ φόρμα, περιμένει Σένκεφελντ, Μάγκνουσον, Βέρμπιτς και Μπερνάρ, συν τουλάχιστον δύο μεταγραφές και το συμπέρασμα είναι σαφές: το φετινό ταξίδι θα είναι συναρπαστικό.
Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Ηράκλειο για την καθιερωμένη «μάχη της Κρήτης», απέναντι μία ομάδα που σκυλιάζει όποτε παίζει απέναντί του και σ’ ένα γήπεδο που δημιουργεί δύσκολες συνθήκες ειδικά κόντρα στο τριφύλλι, με ένα κάρο σπαζοκεφαλιές.
Απουσίαζε το βασικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Ο Σένκεφελντ που υπολογίζεται να επιστρέψει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ κι ο Μάγκνουσον που είναι πιθανό να γυρίσει στο ματς με τον Λεβαδειακό.
Αντ’ αυτών, Πούγγουρας και Σάρλια στην καρδιά της άμυνας, ενώ η πλειονότητα των φίλων του Παναθηναϊκού έχει τη μεγαλύτερη ανασφάλεια όσον αφορά το ποιοτικό βάθος στη συγκεκριμένη θέση.
Πήγε στο Ηράκλειο της Κρήτης δίχως κεντρικούς μέσους στον πάγκο, με τρεις όλους κι όλους «βασικούς», δύο χαφ με χαρακτηριστικά για τη θέση «6» (Πέρεθ και Κουρμπέλη) κι έναν για τη θέση «8» (Τσέριν) και μόνο με τον ταλαντούχο 18χρονο, Λεάντρο Φρόκου, στην αποστολή, σαν την καλαμιά στον κάμπο.
Μία από τις ποιοτικότερες μεταγραφές του καλοκαιριού, ο Μπένιαμιν Βέρμπιτς, είναι ακόμα ανέτοιμος.
Κατά δήλωση του ίδιου του Σλοβένου άσου, πέρασε covid και αμέσως μετά έπαθε διάστρεμμα, με συνέπεια να έχει μείνει πίσω στον τομέα της φυσικής κατάστασης και να μην έχει τις απαιτούμενες ανάσες και κατ’ επέκταση τα τρεξίματα και το καθαρό μυαλό που απαιτείται.
Ουσιαστικά δηλαδή ήταν για να παίζει κάποια λεπτά ως αλλαγή προκειμένου να βρίσκει σταδιακά ρυθμό δίκην άτυπης προετοιμασίας για το επικείμενο ντέρμπι με την ΑΕΚ και τα μελλούμενα.
Η κορυφαία μεταγραφή στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Βραζιλιάνος παιχταράς, Μπερνάρ Ντουάρτε, βρίσκεται στα «πιτ».
Το πρόβλημα στον ώμο του είναι απαραίτητο να επιλυθεί πριν μπει φουριόζος στις… αρένες των ελληνικών γηπέδων και ως εκ τούτου ο 29χρονος «υδραυλικός» μεσοεπιθετικός, για το εύρος ποιότητας του οποίου είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις του Τσιγκρίνσκι, δεν ήταν διαθέσιμος.
Και για αυτόν η στόχευση είναι το ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, αν και δεν αποκλείεται να τον δούμε λίγα λεπτά κόντρα στον Λεβαδειακό.
Με όλα αυτά τα δεδομένα, αλλά και με το γεγονός ότι δεν ήταν ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 7,5 ολόκληρα χρόνια που είχε να νικήσει ο Παναθηναϊκός τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, πήγαν οι πράσινοι στην Κρήτη.
Η συγκεκριμένη νίκη (τον Φεβρουάριο του 2015), μάλιστα, είχε προκύψει μετά από… θρίλερ κι ανατροπή στο σκορ (2-3) και ήταν η μοναδική πράσινη επικράτηση την τελευταία δεκαετία.
Κι όμως. Ολα τα δεδομένα που προϋπήρχαν του αγώνα με τον ΟΦΗ πετάχθηκαν στο καλάθι των αχρήστων.
Διότι στην πράξη, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετέτρεψε τη «μάχη της Κρήτης» σ’ έναν ξεκούραστο βραδινό περίπατο, σε βαθμό που παρακολουθούσαμε… χαλαρά το δεύτερο ημίχρονο, χωρίς άγχος και πίεση, περιμένοντας απλώς το εύρος του σκορ.
Ο Παναθηναϊκός ήταν απολαυστικός στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα στο οποίο πέτυχε και τα δύο γκολ με τον Παλάσιος (16’) και τον Σπόραρ (33’), έκανε το «δύο στα δύο» στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος και πιστοποίησε σε εχθρούς και φίλους ότι είναι ένα πολύ καλά δουλεμένο σύνολο από τον Σέρβο προπονητή.
Ενα σύνολο που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και, ανεξαρτήτως των απουσιών που μπορεί να έχει, τηρεί απαρέγκλιτα τις ποδοσφαιρικές του αρχές.
Δεν δέχτηκε γκολ και δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα παρότι αγωνίστηκε με δίδυμο στόπερ τους Πούγγουρα και Σάρλια, όπως είχε συμβεί και στο μεγαλύτερο μέρος του ματς με τον Ιωνικό στην πρεμιέρα.
Δεν είχε διαθέσιμους κλασικούς δημιουργικούς μέσους κι έβγαζε τη μία μετά την άλλη συνεργασία, με κίνηση χωρίς τη μπάλα, με αυτοματισμούς και με απόλυτο σεβασμό στις τέσσερις αρχές του παιχνιδιού.
Οταν ο Παναθηναϊκός είχε τη μπάλα, οι αποστάσεις ήταν ιδανικές, με συνέπεια να βγαίνουν ποιοτικές συνεργασίες.
Ηταν άρτια η εκμετάλλευση του πλάτους του γηπέδου και παρότι ο άξονας είχε περισσότερο αμυντικογενείς παρά δημιουργικούς μέσους, δημιουργούσε υποσχόμενες ευκαιρίες (σχεδόν) όποτε ήθελε.
Οταν ο Παναθηναϊκός δεν είχε τη μπάλα, το «κόντρα πρέσινγκ» που λέει ο Γιοβάνοβιτς μετά τα ματς, δηλαδή οι ανακτήσεις της μπάλας άγγιξαν το ιδανικό.
Και είναι μεγάλη η βελτίωση της ομάδας σε σχέση με πέρυσι, στον συγκεκριμένο τομέα, παρότι απουσιάζει ο Γκατσίνοβιτς που ήταν το σημείο αναφοράς στο πρέσινγκ στο δεύτερο μισό της περυσινής σεζόν.
Ο ΟΦΗ δεν μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα στην κατοχή του παρά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, η πίεση ήταν οργανωμένη, άμεση και το κυριότερο αποτελεσματική, όπως πιστοποιούν και οι αριθμοί.
Στο αμυντικό και επιθετικό τρανζίσιον, στις μεταβάσεις δηλαδή της ομάδας, ο βαθμός μπορεί να γίνει καλύτερος. Οι πράσινες επιστροφές στην άμυνα ήταν αρκετά καλές, γίνονταν γρήγορα και δίχως να χαλάει η συνοχή, αλλά οι αντεπιθέσεις ήταν επιεικώς μέτριες.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερες επιλογές στο επιθετικό τρίτο, στην τελευταία πάσα και να δημιουργηθούν περισσότερες υποσχόμενες ευκαιρίες, ειδικότερα στο δεύτερο ημίχρονο που υπήρχαν περισσότεροι χώροι προς εκμετάλλευση.
Σε φάση άμυνας πίσω από τη μπάλα δεν υπήρξαν απειλές και οι μοναδικοί ελάχιστοι κίνδυνοι προς την εστία του Μπρινιόλι προέκυψαν είτε από στατικές φάσεις (η πρώτη τελική του ΟΦΗ έγινε στο 45+5’ μετά από εκτέλεση φάουλ), είτε από ατομικά λάθη ή ασυνεννοησία., είτε από ατομικά λάθη ή ασυνεννοησία.
Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο ουσιαστικά «έσβησε» το ματς, έκανε διαχείριση των δύο τερμάτων και το κύριο μέλημά της ήταν να μην δεχθεί γκολ και να μην μπει στο ματς απ’ το πουθενά ο ΟΦΗ. Οπως και έγινε.
Σε επίπεδο παικτών και ατομικής απόδοσης, ο Πέρεθ ήταν και για μία ακόμη φορά ο «εγκέφαλος» στον άξονα της μεσαίας γραμμής, ο ιδανικός πλέι μέικερ πίσω ζώνης και η φανταστική 40άρα μπαλιά του στον Παλάσιος στη φάση του πρώτου γκολ είναι για σεμινάριο.
Ο Αργεντινός εξτρέμ επιβεβαίωσε ότι είναι ένας από τους κορυφαίους ακραίους παίκτες του πρωταθλήματος, πολύ καλός και ο Αϊτόρ, ο δε Σπόραρ πιστοποίησε την κλάση του με το φανταστικό τσίμπημα στο 2-0.
Ο «duracell» Τσέριν ακόμα… τρέχει, το μάτι του Κουρμπέλη ακόμα γυαλίζει και αμφότεροι τα πήγαν περίφημα στους ρόλους τους, ενώ η τετράδα της άμυνας ήταν σταθερή, με ψεγάδι 1-2 λάθη του Σάρλια.
Συνολικά ήταν μία εξαιρετική ομαδική προσπάθεια και μία νίκη μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, που φέρει τη σφραγίδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος βελτιώνει διαρκώς τον Παναθηναϊκό και προχωράει με βήματα προς τα μπρος από ‘κεί που είχε μείνει στο φινάλε της περυσινής σεζόν.
Ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή και τα περιθώρια βελτίωσης είναι πολύ μεγάλα. Εάν σε αυτό το συμπέρασμα, συνυπολογίσει κανείς τις επικείμενες επιστροφές (Σένκεφελντ, Μάγκνουσον), την πλήρη ετοιμότητα του Βέρμπιτς, την ενσωμάτωση του Μπερνάρ και την ολοκλήρωση του παζλ/βάθους που θα προκύψει από τις (τουλάχιστον) δύο μεταγραφές που απομένουν, προκύπτει σαφώς ότι ο Παναθηναϊκός φωνάζει σε όποιον… ακούει: «να δεις τι σου ‘χω για μετά»!
Κοινώς, τα καλύτερα είναι μπροστά.
Το μόνο σίγουρο για τον φετινό Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς είναι ότι το ταξίδι θα είναι συναρπαστικό και, κάθε φορά, οι φίλοι της ομάδας θα ανυπομονούν για το επόμενο παιχνίδι της.
Πόσα χρόνια είχε λείψει αυτό το συναίσθημα…
Στο τώρα, αυτή τη χρονική στιγμή, ο Παναθηναϊκός είναι η πιο καλοδουλεμένη ομάδα στο πρωτάθλημα.
Αποτελεί συνέχεια ή πιο σωστά μετεξέλιξη του δεύτερου μισού της περυσινής σεζόν, έχει ήδη εντάξει παίκτες προσωπικότητες στο δυναμικό του και διαθέτει τον επιθετικό σημείο αναφοράς μέσα στην περιοχή (Σπόραρ) που απέδειξε ότι μπορεί να καθορίζει τρίποντα, όπως έγινε με τον Ιωνικό και τον ΟΦΗ.
Σίγουρα θα πρέπει να περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι μεταγραφές για να αξιολογήσουμε και το βάθος του ρόστερ εάν θα είναι επαρκές για να κάνει πρωταθλητισμό.
Είναι, εντούτοις, πασιφανές ότι δεν έχει να φοβάται κανέναν εκτός από το παρασκήνιο και ότι το μέλλον προβλέπεται αισιόδοξο και συναρπαστικό.
Πηγή: sdna.gr
Comments