Αγωνιστικές υποχρεωτικού ηρωισμού εν αναμονή των χαφ

Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα στη ζωή απ’ το να κάθεσαι σε έναν καναπέ και να αποφασίζεις σε κλάσματα δευτερολέπτου για ζητήματα που «καίνε». Ένα απ’ αυτά ήταν και το θέμα του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου. Ούτε με ευκολία μπορούμε να πούμε τι ωραία που πωλήθηκε, ούτε φυσικά να αρχίσουμε το ανάθεμα για κάτι που επαγγελματικά κι εμείς στη θέση του νεαρού θα το θέλαμε και θα το ζητούσαμε.

Ειδικά αυτό το περίφημο διάβασμα του μέλλοντος για το αν ο Αλεξανδρόπουλος θα γίνει παίκτης των 50 εκ. ή αν θα μείνει στάσιμος και σε 1-2 χρόνια θα γυρίσει για εναλλακτική στους Πράσινους, το αφήνουμε στην άκρη. Επειδή είναι απλά εκνευριστικό. Το προφανές που υπάρχει μπροστά μας, είναι ένα παιδί με όνειρα και φιλοδοξίες. Γνωρίζει πως θα κυνηγήσει την εκπλήρωσή τους κάνοντας το βήμα στο εξωτερικό.

Παράλληλα, έχεις τα δεδομένα τα δικά σου ως κλαμπ. 4,5 εκ. ευρώ είναι ένα ποσό που δεν έχεις πάρει για κανέναν Έλληνα παίκτη σου. Για κανένα «προϊόν» της ακαδημίας σου. Διότι λέμε για πιο ακριβή πώληση τον Σισέ, αλλά εκεί πρέπει να δεις και πόσα πλήρωσες για τον Γάλλο.

Ακόμη κι έτσι, συναισθηματικά και μόνο είναι τρομερά άχαρο να συζητάς για ένα νέο παιδί λες και είναι απλά… business. Το μέλλον θα δείξει αν ήταν σωστή ή λάθος η απόφαση για όλους. Κυρίως για τον ίδιο τον Αλεξανδρόπουλο. Που έχει τα φόντα να γίνει σημείο αναφοράς του Ελληνικού ποδοσφαίρου για πολλά χρόνια.

Με τις ευχές μας για υγεία πάνω απ’ όλα να τον συνοδεύουν, τον Αλεξανδρόπουλο τον αφήνουμε πλέον. Είναι παίκτης της Σπόρτινγκ. Ο Παναθηναϊκός εν μέσω αυτής της υπόθεσης, άφιξης Μπερνάρ, αποχαιρετισμού Αλεξανδρόπουλου, έχει μπροστά του ένα παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Μακράν τη χειρότερη έδρα και μακράν τη χειρότερη αντιμετώπιση που τυγχάνει το Τριφύλλι, αν εξαιρέσουμε τα εκτός ντέρμπι. Σε επίπεδο αθλητικού μίσους προς τον Παναθηναϊκό, συμπεριλαμβανομένων και των ντέρμπι.

Αναλύσεις περί απουσιών των Κρητικών, πρέπει να μπαίνουν και να βγαίνουν αμέσως στα αυτιά των Πράσινων. Γιατί το ζήτημα δεν είναι η ποιότητα που μπορεί να λείπει απ’ τον ΟΦΗ. Εκεί σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να φτάσει τον Παναθηναϊκό. Όποιος κι αν αγωνιστεί, θα «σκυλιάσει», θα παθιαστεί, θα παίξει μανιασμένα. Καλά θα κάνουν οι άνθρωποι, έτσι πρέπει να γίνεται στο ποδόσφαιρο.

Ο Παναθηναϊκός την ίδια ώρα, λόγω των όσων προηγήθηκαν, είναι πλέον ομάδα ειδικών συνθηκών. Δεν έχει κανέναν απ’ τους βασικούς του στόπερ. Πολλοί το βλέπουν ως πρόβλημα λόγω της σιγουριάς που μπορεί να μην προσφέρει το δίδυμο Σάρλια-Πούγγουρας. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το Σένκεφελντ-Μάγκνουσον είναι το μακράν κορυφαίο δίδυμο στόπερ στην Ελλάδα, για τη δημιουργία παιχνιδιού από τα μετόπισθεν. Στοιχείο που αφαιρείται στη δημιουργία σου.

Φυσικά το προφανές είναι το πρόβλημα στα χαφ. Τρεις παίκτες διαθέσιμοι, εκ των οποίων οι δύο είναι οι ανασταλτικοί σου μέσοι. Ακόμη κι ο Σάντσες να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική απ’ τον πάγκο για να δώσει ανάσες, ως ανασταλτικός λογίζεται περισσότερο. Βασικά δεν είναι χαφ, απλά μπορεί λόγω της ανάγκης να δώσει κάποιες λύσεις.

Μέχρι τώρα έχουμε δει πως η ομάδα του Γιοβάνοβιτς σε ματς τέτοιου τύπου, προσπαθεί να επιβάλλει αμέσως το ρυθμό της. Πιέζοντας τον αντίπαλος και βγάζοντας τα στοιχεία που γνωρίζουμε. Πόση ώρα θα αντέξει να το κάνει αυτό όμως. Ειδικά στα χαφ που δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Τι κάνεις αν δε σου βγει αυτού του είδους το παιχνίδι. Δεν προηγηθείς δηλαδή.

Ερωτήματα που έρχονται λογικά, αλλά απαντήσεις μπορούμε να πάρουμε μόνο στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση, ο κοινός παρονομαστής όλων είναι ένας: Ο ηρωισμός. Είτε είναι μόνο για το ματς με τον ΟΦΗ, είτε τραβήξει μέχρι την ΑΕΚ (θεωρητικά του Λεβαδειακού είναι βατό ματς ειδικά αν γίνει στη Λεωφόρο), είτε πάμε κι ακόμη παραπέρα. Εν αναμονή των μεταγραφών. Των δύο χαφ που αλλάζουν τις ισορροπίες, έστω κι ως εναλλακτικές λύσεις. Συν τον Μπερνάρ φυσικά.

Το διακύβευμα είναι τεράστιο για τον Παναθηναϊκό. Ναι, θα βρει τους παίκτες που πρέπει. Ναι, θα τους πάρει όταν έρθει η στιγμή. Όμως οι υποχρεώσεις τρέχουν. Σημαντικές. Βαθμοί που δεν έχουν γυρισμό αν χαθούν. Κυρίως στο ψυχολογικό επίπεδο, για να διατηρήσει η ομάδα αυτή τη… φλόγα που «καίει» τόσο δυνατά. Συσπείρωση, δυναμική, «δέσιμο» με τον κόσμο.

Τώρα «παλεύει» για αυτά μαζί με τους βαθμούς. Όσοι είναι διαθέσιμοι, όσοι είναι εδώ, πρέπει να δουν τον ΟΦΗ και όσα ματς γίνουν μέχρι το τέλος αυτής της συνθήκης, ως κάτι περισσότερο από ντέρμπι. Όλοι θέλουν ενίσχυση. Δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός που έχει ανάγκες. Απλά οι Πράσινοι βρέθηκαν με συσσωρευμένη «γύμνια» στις πιο νευραλγικές θέσεις. Δεδομένα θα καλυφθεί. Μέχρι τότε όμως, δεν πρέπει να έχει «πληγές» η ομάδα.