By Το «τριφύλλι» θα βάλει στα ταμεία του 4.5 εκατομμύρια ευρώ και θα διατηρήσει 30% ποσοστό μεταπώλησης για τον Έλληνα διεθνή μέσο
Για να διαπιστώσουμε το αν ο Παναθηναϊκός πέτυχε μία καλή συμφωνία με τα «λιοντάρια» για τον διεθνή μέσο, θα πρέπει να εξετάσουμε τα δεδομένα που έχουμε στο σήμερα και όχι εκείνα που θα θέλαμε να έχουμε σε ένα ιδεατό ποδοσφαιρικό περιβάλλον ή σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν:
- Ο ποδοσφαιριστής δεν αποτελούσε, δεν αποτελεί και δεν θα αποτελούσε βασική λύση στο μυαλό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Όπως, δηλαδή, έγινε και πέρσι. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, υπάρχει ένα αγωνιστικό σχέδιο, υπάρχει μια φιλοσοφία που κάποιοι παίκτες μπορούν να «κουμπώσουν» σε αυτή και κάποιοι άλλοι όχι. Είναι ξεκάθαρο πως ο Αλεξανδρόπουλος στα 21 του δεν ήταν παίκτης «του Ιβάν». Στα 44 παιχνίδια της σεζόν 2021/2022 ο «Σώτος» ήταν βασικός στα 19 από αυτά, δηλαδή ούτε στο 50% των αναμετρήσεων, στοιχείο που επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα. Άρα, λοιπόν, το status του παίκτη θα παρέμενε το ίδιο, καθώς μετά και τον ερχομό του Μπερνάρντ, οι «πράσινοι» θα αποκτούσαν και ακόμη ένα «8άρι» ενώ ο Τσέριν έχει κερδίσει ήδη τις εντυπώσεις με το πολύ καλό ξεκίνημά του.
- Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που μπορούν να ανεβάσουν, μεταξύ άλλων, την χρηματιστηριακή αξία ενός ποδοσφαιριστή; Τα γκολ, οι ασίστ, οι εμφανίσεις στις κορυφαίες διοργανώσεις της UEFA, οι ενδεκαδάτες συμμετοχές στην εθνική ομάδα. Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από την Σλάβια και είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Αλεξανδρόπουλος είναι ένας κεντρικός χαφ που αγωνίζεται σε μία ομάδα που έχει να παίξει έξι χρόνια σε όμιλο της UEFA και που δεν αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο κομμάτι της Εθνικής Ελλάδος.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως τα 4.5 εκατομμύρια ευρώ είναι λίγα. Πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί υπεραξία στην υπεραξία με τα παραπάνω δεδομένα μέσα στον επόμενο χρόνο; Ποια θα ήταν η εξέλιξη του ποδοσφαιριστή υπό το παραπάνω πρίσμα και τι θα μπορούσε να συμβεί το καλοκαίρι του 2023, με το συμβόλαιό του να λήγει σε έναν χρόνο;
Ο Σωτήρης είναι ένα παιδί με τρομερά φυσικά προσόντα, με περίσσια αυτοπεποίθηση, με ένα σπάνιο «οδήγημα» της μπάλας ανάμεσα στις γραμμές αλλά και ένα παιδί που για να σταθεί στο κορυφαίο επίπεδο θα πρέπει να βελτιωθεί και να δουλέψει πάρα πολύ στο κομμάτι των αποφάσεων με και χωρίς την μπάλα, επιθετικά και ανασταλτικά. Ειδικά στο κομμάτι των «οδηγημάτων» θα πρέπει να μάθει να βρίσκει την σωστή επιλογή, θα πρέπει να μάθει να γυρίζει σωστά όταν είναι με πλάτη, θα πρέπει να γίνει πιο ουσιαστικός με την μπάλα στα πόδια. Ανασταλτικά είναι «σκύλος», είναι «όπλο» σε όλες τις πιέσεις, αμυντικά μοιάζει να είναι καλύτερος απ’ότι δημιουργικά και θα μπορούσε να γίνει ένας καταπληκτικός ball winning midfielder απ’ ότι ένας box to box.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Με τα «αν» δεν έχουμε ιστορία, παρά μόνο… ιστορίες. Αν ήταν βασικός και αναντικατάστατος, αν ο Παναθηναϊκός έπαιζε Ευρώπη, αν ήταν βασικός στην Εθνική, αν έβαζε γκολ, αν είχε καλύτερη δημιουργία, αν, αν, αν, θα κόστιζε 10 εκατομμύρια ευρώ, ναι.
Οπότε η απόφαση του Παναθηναϊκού στο δίλημμα «4.5 εκατομμύρια+30% μεταπώληση για ένα περιουσιακό στοιχείο για το οποίο δεν υπάρχει κάποιο πλάνο ανάδειξης ή παραμονή και βλέπουμε στο μέλλον» ήταν μια εύκολη απόφαση και μία πάρα πολύ σωστή απόφαση, καθώς η πρόταση της Σπόρτινγκ… τρύπησε πραγματικά το ταβάνι.
Η διοίκηση της ΠΑΕ και οι άνθρωποι που χειρίστηκαν την υπόθεση πέτυχαν ένα σούπερ deal, μία συμφωνία που καθιστά τον Αλεξανδρόπουλο την μεγαλύτερη πώληση Έλληνα παίκτη του Παναθηναϊκού που μπορεί να γίνει και η κορυφαία όλων των εποχών (ξεπερνώντας τα 5.5 του Σισέ στη Λάτσιο) για το «τριφύλλι» αν προκύψουν χρήματα από την μεταπώληση. Κάτι που είναι πολύ πιθανό να συμβεί, καθώς όπως αναφέρουν στην Πορτογαλία, η Σπόρτινγκ διατηρεί το δικαίωμα να αγοράζει «κομμάτια» του 30% έναντι πολύ σημαντικών ποσών που θα πηγαίνουν στα ταμεία του Παναθηναϊκού και θα μειώνεται το ποσοστό.
Σε αυτό το επίπεδο, δηλαδή όταν είσαι ένα ελληνικό κλαμπ χωρίς ιδιοκτήτη κάποιον… τρελό Άραβα, ο μόνος δρόμος για να ανέβεις πραγματικά επίπεδο είναι οι πωλήσεις. Οι πωλήσεις και ταυτόχρονα οι αγορές. Η επένδυση των χρημάτων που παίρνεις σε παίκτες καλύτερους από αυτούς που είχες.
Από κει και πέρα, και όσον αφορά τον ίδιο τον Αλεξανδρόπουλο; Πηγαίνει σε μία ομάδα που το αγωνιστικό της στιλ του ταιριάζει περισσότερο. Το άμεσο ποδόσφαιρο του Αμορίμ και τα χαρακτηριστικά που ψάχνει στους δύο κεντρικούς του μέσους στο 3-4-3 που παίζει, είναι σαφώς πιο ταιριαστά στον πιτσιρικά σε σχέση με όσα ζητά ο Ιβάν από τους χαφ του στο 4-3-3. Η μία θέση από τις δύο στον άξονα είναι «καπαρωμένη» από τον φοβερό και τρομερό 21χρονο διεθνή Ουρουγουανό, Μανουέλ Ουγκάρτε και η άλλη παραμένει… ανοιχτή μετά την σούπερ πώληση του Ματέους Νούνιες στη Γουλβς αντί 45 εκατομμυρίων ευρώ. Ο ανταγωνισμός ναι μεν θα είναι ισχυρός αλλά αυτή την στιγμή στα «λιοντάρια» δεν υπάρχει ο χαφ που να θεωρείται βασικός στο πλευρό του Ουγκάρτε, εκτός και αν μέχρι το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου ο σύλλογος της Λισαβώνας ενισχυθεί κι άλλο στη μεσαία γραμμή.
Ο «Σώτος», λοιπόν, πηγαίνει σε μία από τρεις μεγάλες ομάδες του πορτογαλικού πρωταθλήματος, σε μία Σπόρτινγκ που βγήκε από τα «πέτρινα» χρόνια και που διεκδικεί το πρωτάθλημα, σε ένα σύνολο που του ταιριάζει το αγωνιστικό προφίλ του προπονητή και φυσικά σε ένα κλαμπ, το οποίο θα αγωνιστεί στους ομίλους του Champions League. Μοιάζει με ένα εξαιρετικό επόμενο βήμα από κάθε άποψη. Και το κυριότερο;
Δεν θα αποχωριστεί τα αγαπημένα του πράσινα…
Υ.Γ: Φωτιάς στο χορτάρι, Τζοβάρας στο VAR και ο… Θεός να βάλει το χέρι του για να μην ζήσει ο Παναθηναϊκός ανάλογες στιγμές με εκείνες του Καραντώνη, πέρσι στο Ηράκλειο.
Comments